Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

II Cz 760/14 - postanowienie z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Szczecinie z 2014-05-27

Sygn. akt II Cz 760/14

POSTANOWIENIE

Dnia 27 maja 2014 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie Wydział II Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Dorota Gamrat - Kubeczak

Sędziowie:SO Sławomir Krajewski (spr.)

SO Marzenna Ernest

po rozpoznaniu w dniu 27 maja 2014 roku w Szczecinie na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) spółki akcyjnej V. (...) w W.

przeciwko S. B.

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Rejonowego w Świnoujściu z dnia 10 maja 2013 roku, sygn. akt I C 727/12

postanawia:

I.  podjąć postępowanie zażaleniowe z udziałem następcy prawnego biegłego J. A. H. P.,

II.  oddalić zażalenie.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 10 maja 2013 roku Sąd Rejonowy w Świnoujściu przyznał biegłemu sądowemu J. P. kwotę 990,89 zł, w tym 185,29 zł podatku VAT, tytułem wynagrodzenia za sporządzenia pisemnej opinii.

W uzasadnieniu wskazał, iż biegły sądowy J. P. sporządził pisemną opinię w sprawie stosownie do postanowienia tutejszego sądu. Z tego tytułu wniósł o przyznanie kwoty 990,89 zł tytułem wynagrodzenia.

Sąd wskazał na treść art. 89 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jednolity (...) (...).), zgodnie z którym biegłemu powołanemu przez sąd przysługuje wynagrodzenie za wykonaną pracę oraz zwrot poniesionych przez niego wydatków niezbędnych dla wydania opinii. Stosownie do treści art. 89 ust. 2 tej ustawy wysokość wynagrodzenia biegłego za wykonaną pracę ustala się, uwzględniając wymagane kwalifikacje, potrzebny do wydania opinii czas i nakład pracy, a wysokość wydatków, o których mowa w ust. 1 - na podstawie złożonego rachunku. Art. 89 ust. 3 ustawy stanowi natomiast, że wynagrodzenie biegłych oblicza się według stawki wynagrodzenia za godzinę pracy albo według taryfy zryczałtowanej określonej dla poszczególnych kategorii biegłych ze względu na dziedzinę, w której są oni specjalistami. Podstawę obliczenia stawki wynagrodzenia za godzinę pracy i taryfy zryczałtowanej stanowi ułamek kwoty bazowej dla osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, której wysokość określa ustawa budżetowa.

Biegły w sposób prawidłowy określił wysokość należnego mu wynagrodzenia. Na podstawie § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 grudnia 1975 roku w sprawie kosztów przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych w postępowaniu sądowym (Dz.U. nr 46 poz.254 z późn. zm.) stawka należna biegłemu posiadającemu stopień naukowy doktora za godzinę pracy wynosi od 2,4 % stawki bazowej. Kwota bazowa wynosi zaś 1766,46 zł - stosownie do treści art. 13 pkt 2a ustawy z dnia 02 marca 2012 roku - ustawy budżetowej na rok 2012 (...)). Wątpliwości Sądu nie budziło, że do sporządzenia opinii niezbędnym był nakład pracy biegłego w wymiarze 19 godzin. Z tytułu wynagrodzenia przysługiwała więc biegłemu kwota 990,99 zł (2,4 % x 1.766,46 zł x 19 godzin). Do zasądzonego na rzecz biegłego wynagrodzenia Sąd, na podstawie art. 89 ust. 4 ustawy o koszach sądowych w sprawach cywilnych doliczył kwotę podatku VAT. Sąd zauważył, że wskazana powyżej podstawa prawna w postaci rozporządzenia z dnia 18 grudnia 1975 r. została uchylona z dniem 6 maja 2013 roku na mocy art. 10 ustawy z dnia 31 sierpnia 2012 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw ((...)lecz obowiązywała w chwili zlecenia biegłemu sporządzenia opinii i wykonania tej opinii przez biegłego.

Zażalenie na powyższe postanowienie wywiódł pozwany i wniósł o przyznanie biegłemu wynagrodzenia w kwocie 200 zł.

Skarżący wskazał, iż opinii sporządzonej przez biegłego zarzuca nierzetelność w postaci wydania opinii na podstawie tylko oświadczenia R. P. oraz zeznaniach R. P. i B. P.. Na stronie 10 opinii R. P. zeznał, ze uszkodzenia nie były duże, był uszkodzony tylni zderzak i nie pamięta, gdzie naprawiał samochód. Natomiast B. P. zeznała, że w samochodzie był oderwany zderzak i wgnieciony tył samochodu. Samochód ten był później naprawiany w N., ale nie wie u kogo, bo załatwiał to mąż. Nie naprawiali samochodu dopóki nie przyjechał ktoś z zakładu ubezpieczeń, porobił zdjęć i spisał protokół. Skarżący podniósł, iż zdjęcia ze stron 4, 5, 6, 7 nie wykazują żadnych wgnieceń. Na stronach 7 i 8 w opisie opinii pod zdjęciem zapisano: „zarysowania pionowe, równolegle”.

Zatem czy jest możliwe stwierdzenie uszkodzeń samochodu zewnętrznych i wewnętrznych na podstawie powyższych zeznań i zdjęć. Poza tym budzi wątpliwości, jak można stwierdzić uszkodzenia wewnętrzne i wystawić właściwą kalkulację naprawy za uszkodzenia zewnętrzne i wewnętrzne; jakie uprawnienia posiada biegły sądowy do sporządzania kalkulacji naprawy samochodu i czy jest możliwe dokonanie tego bez oglądania samochodu.

Pozwany nie zakwestionował załączonej do akt sprawy kalkulacji, jedynie kwestionował wypłatę VAT, która była doliczona do kalkulacji. W przedstawionej kalkulacji ujęto w materiale zderzak tylny wymiana, ale na zdjęciach widać wyraźnie tylko zarysowania. W kalkulacji sporządzonej na podstawie osobistego oglądu uszkodzeń zewnętrznych i wewnętrznych nie ujęto wymiany zderzaka tylnego, gdyż były to tylko lekkie zarysowania. Widać to wyraźnie na załączonych zdjęciach. Zatem przedstawiona w opinii kalkulacja różni się więcej niż o 200% od opinii sporządzonej na podstawie oglądu samochodu, w związku z czym daje podstawy do stwierdzenia, iż jest nierzetelna. Zdaniem skarżącego takiej kalkulacji nie można rzetelnie wykonać na podstawie zdjęć zewnętrznych samochodu.

Jako drugi zarzut skarżący wywiódł, że przyznana biegłemu kwota 990,89 zł i przyjęcie nakładu pracy biegłego w wymiarze 19 godzin są zawyżone. Opinia zawiera 13 stron oraz 5 stron kalkulacji naprawy. Skarżący wskazał, iż strona 1 tytułowa to 10 minut nakładu pracy, strona 2 i 1/2 z 3 strony - 1 godzina nakładu pracy, strona 1/2 z 3 strony (wydruk z internetu) - 2 minuty, strona 4, 5, 6, 7 - odbitki z akt sprawy - 4 minuty, strona 8 i 9 wydruk z internetu - 2 minuty, strona 10, 11, 12, 13 przepisane zeznania z akt sprawy, pozwu o wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym oraz sprzeciw - 15 minut. Zdaniem skarżącego razem można uznać 1 godz. 33 minuty + kalkulacja 15 minut = 1 godzina 48 minut. Napisanie 1,5 strony opinii przez biegłego w czasie 19 godzin jest trudne do zrozumienia i zaakceptowania. Inne czynności są czynnościami biurowymi i nie potrzeba do tego biegłego sądowego.

Żalący podkreślił jeszcze, że opinia jest nierzetelna, oparta na stwierdzeniach tylko jednej ze stron oraz na zdjęciach. Taka opinia jak też kalkulacja winna być odrzucona. Dziwi także sens występowania do biegłego o opinię w sprawie, której nikt nie kwestionuje. Tego, że pozwanego samochód uderzył w tył samochodu C. nikt nie kwestionował i na to nie potrzeba opinii biegłego w stopniu doktora. Pozwany kwestionował tylko to, że samochód C. nie posiadał ważnych badań technicznych (dowód w aktach sprawy - badania były ważne do 10.04.2009 roku - kolizja miała miejsce 22.08.2009 roku), ale biegły nie odniósł się do tej kwestii. Pozwany twierdził, że zgodnie z prawem powyższy samochód nie miał prawa poruszać się po drogach publicznych, gdyż nie wiadomo, czy miał np. sprawne światła „stopu”. Drugim zarzutem było ujęcie w wypłacie przez ubezpieczyciela podatku VAT dla poszkodowanego. Do powyższego zarzutu biegły również się nie odniósł. W tej kwestii żalący twierdzi, iż biegły sądowy nie jest właściwym ekspertem od spraw podatku.

Biegły J. P. w odpowiedzi na zażalenie, wniósł o jego oddalenie.

Biegły podniósł jeszcze, iż wykonanie kosztorysu to nie tylko wydruk z komputera, musi więc zajmować określony czas. Również przeznaczenie 2 godzin na przegląd akt sprawy, wstępną analizę i weryfikację dowodów jest uzasadnione, albowiem biegły nie może tych czynności wykonać pobieżnie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie okazało się bezzasadne i jako takie podlegało oddaleniu.

Sąd Odwoławczy podziela ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia i przeprowadzone w ich świetle rozważania prawne. Nie zachodzi, przeto konieczność i potrzeba powielania tychże wywodów (vide: wyrok SN z dnia(...)r., (...)

Przeciwko zasadności rozstrzygnięcia zawartego w zaskarżonym postanowieniu nie mogą przemawiać zarzuty podniesione w zażaleniu skarżącego.

Przypomnienia tu wymaga, że zgodnie z art. 90 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych wysokość wynagrodzenia biegłego za wykonaną pracę określa się, uwzględniając wymagane kwalifikacje i właśnie potrzebny do wydania opinii czas i nakład pracy, a wysokość wydatków niezbędnych do wykonania czynności - na podstawie złożonego rachunku.

Nie może w tym przedmiocie po pierwsze zasługiwać na aprobatę arbitralne wyznaczanie przez skarżącego czasu pracy biegłego potrzebnego na sporządzenie opinii, w sytuacji, gdy to właśnie biegły, w przeciwieństwie do pozwanego, dysponuje wiedzą specjalistyczną niezbędną do jej wydania.

Po wtóre skarżący tymczasem całkowicie gołosłownie wskazywał ilość godzin niezbędną dla sporządzenia przedmiotowej opinii, bez uwzględnienia chociażby czasu potrzebnego na analizę akt sprawy.

W § 11 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 grudnia 1975 roku w sprawie kosztów przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych w postępowaniu sądowym wskazano, że jeżeli praca została wykonana wadliwie, niezgodnie ze zleceniem sądu lub ze znacznym nieusprawiedliwionym opóźnieniem, wynagrodzenie biegłego ulega odpowiedniemu obniżeniu.

W rozpoznawanej sprawie nie zachodzi żaden z powyższych wypadków, opinia nie może być uznana za sporządzoną wadliwie, a tym bardziej niezgodnie ze zleceniem sądu. Podkreślić w tym miejscu należy, że na etapie przyznawania wynagrodzenia za sporządzenie opinii Sąd zasadniczo nie dokonuje merytorycznej oceny opinii, która pojawia się dopiero przy rozpoznawaniu sprawy co do istoty. W tym zakresie zauważyć trzeba, że opinia została uznana za przydatną dla rozstrzygnięcia, skoro Sąd Rejonowy uwzględnił powództwo w całości.

Mając na uwadze wszystko powyższe należało, na podstawie art. 385 kpc, w zw. z art. 397 § 2 kpc, orzec jak w sentencji postanowienia.

(...)

- (...)

(...)

-(...)

-(...)

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Grażyna Magryta-Gołaszewska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Szczecinie
Osoba, która wytworzyła informację:  Dorota Gamrat-Kubeczak,  Marzenna Ernest
Data wytworzenia informacji: