Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Szczecinie

POSTANOWIENIE

Dnia 27 października 2017 r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie Wydział VIII Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Agnieszka Woźniak

Sędziowie: SO Patrycja Baranowska

SR (del.) Rafał Lila (sprawozdawca)

po rozpoznaniu w dniu 27 października 2017 r. w Szczecinie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa J. N.

przeciwko R. J.

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanego R. J. na postanowienie Sądu Rejonowego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 22 marca 2017 r. w sprawie o sygn. akt V GC 1058/14

postanawia:

1.  oddalić zażalenie,

2.  zasądzić od pozwanego na rzecz powoda kwotę 900 zł (dziewięciuset złotych) tytułem kosztów postępowania zażaleniowego.

SSO Patrycja Baranowska SSO Agnieszka Woźniak SSR del. Rafał Lila

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy w Gorzowie Wielkopolskim odrzucił zażalenie pozwanego na postanowienie tego Sądu z dnia 16 września 2016 r. (pkt I) i odrzucił zażalenie pozwanego na postanowienie tego Sądu z dnia 21 czerwca 2016 r. W uzasadnieniu podniósł, że postanowieniem z dnia 16 września 2017 r. odrzucił ponowny wniosek pozwanego o zwolnienie od kosztów sądowych zawarty w piśmie procesowym z dnia 29 sierpnia 2016 r. W dniu 19 października 2017 r. pozwany zaskarżył to postanowienie. Niemniej jednak zażalenie to w świetle art. 394 § 1 k.p.c. oraz art. 107 ust. 2 ustawy o kosztach sądowych jest niedopuszczalne dlatego podlegało odrzuceniu, o czym Sąd Rejonowy orzekł w punkcie I sentencji zaskarżonego postanowienia. Dalej Sąd Rejonowy wskazał, że postanowieniem z dnia 21 czerwca 2016 r. odrzucił apelację pozwanego jako nieopłaconą. W dniu 13 lipca 2016 r. pozwany wniósł zażalenie na to orzeczenie. Zarządzeniem z dnia 27 lipca 2016 r. zobowiązano pełnomocnika pozwanego do uiszczenia opłaty od zażalenia w kwocie 278 zł, w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia zażalenia.

W dniu 29 sierpnia 2017 r. pozwany złożył zażalenie na powyższe zarządzenie o wymiarze opłaty.

Sąd Okręgowy w Szczecinie postanowieniem z dnia 22 grudnia 2016 r. oddalił to zażalenie.

Odpis postanowienia Sądu drugiej instancji doręczono pełnomocnikowi pozwanego w dniu 10 stycznia 2017 r., a zatem termin do uiszczenia opłaty upływał w dniu 17 stycznia 2017 r. Pozwany nie uiścił opłaty od zażalenia. W związku z tym Sąd Rejonowy zażalenie odrzucił. Pozwany złożył zażalenie na powyższe postanowienie wnosząc o uchylenie go w całości. W uzasadnieniu wskazał, że nie zgadza się z tym rozstrzygnięciem i podtrzymuje dotychczasowe twierdzenia, w tym kwestionuje ustalenie wysokości opłaty od zażalenia na kwotę 248 zł co legło u podstaw zobowiązania strony do uiszczenia brakującej opłaty od zażalenia. Pozwany podniósł, że od samego początku jego intencją było także zaskarżenie nieuwzględnienia wniosku pozwanego o zwolnienie od kosztów sądowych. W odpowiedzi na zażalenie powód wniósł o jego oddalenie w całości i zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania zażaleniowego. W uzasadnieniu wskazał, że pozwany nie podał żadnych argumentów, które przemawiałyby za uwzględnieniem zażalenia, a jego intencją jest jedynie przedłużenie postępowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z brzmieniem art. 370 k.p.c. s ąd pierwszej instancji odrzuci na posiedzeniu niejawnym apelację wniesioną po upływie przepisanego terminu, nieopłaconą lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również apelację, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie.

Przepis ten znajduje zastosowanie, na podstawie art. 397 § 2 k.p.c., także do zażaleń. Stanowi on podstawę do odrzucenia środka zaskarżenia jeszcze przez Sąd pierwszej instancji w postępowaniu międzyinstancyjnym z przyczyn, o których mowa w art. 370 k.p.c. Sąd Rejonowy prawidłowo zastosował powyższe przepisy, gdyż niewątpliwie postanowienie o odrzuceniu ponownego wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych opartego na tych samych okolicznościach - w niniejszej sprawie wniosek dotyczył opłaty sądowej od zażalenia na odrzucenie apelacji - należy do postanowień niezaskarżalnych, na co wprost wskazuje art. 107 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (j.t. Dz.U. z 2016, poz. 623 ze zm.). W związku z tym zażalenie na takie postanowienie jako niedopuszczalne podlega odrzuceniu. Jego kontrola instancyjna może odbyć się jedynie w trybie art. 380 k.p.c. W złożonym zażaleniu pozwany nie kwestionował podstawy u której legło odrzucenie ponownego wniosku, a mianowicie tego, że po oddaleniu poprzedniego wniosku nie nastąpiła taka zmiana okoliczności, która uzasadniałaby ponowny wniosek. Wykładnia literalna art. 107 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych daje podstawę do wnioskowania, że strona może się domagać ponownie zwolnienia od kosztów sądowych, po oddaleniu jej poprzedniego wniosku w tym przedmiocie, tylko wówczas gdy powołuje się na nowe lub inne okoliczności niż te, którymi uzasadniała pierwotny wniosek, przy czym nie każda zmiana okoliczności mająca wpływ na sytuację materialną wnoszącego o zwolnienie od kosztów sądowych, wyklucza stosowanie tego przepisu. Chodzi tu jedynie o zmiany istotne, które mogłyby uzasadniać odmienne rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów. W rozważanej sprawie taka sytuacja nie zaistniała, a pozwany zaskarżając postanowienie w tym zakresie nie podał jakichkolwiek argumentów w tym zakresie.

Stosownie do treści art. 112 ust. 4 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych ponowny wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych, oparty na tych samych okolicznościach, nie przerwał biegu terminu do wniesienia opłaty sądowej od zażalenia, do uiszczenia której pozwany został wezwany zarządzeniem z dnia 27 lipca 2016 r. Niemniej jednak pozwany w tym samym dniu, w którym złożył ponowny wniosek wniósł zażalenie na zarządzenie w przedmiocie wymiaru opłaty od zażalenia na postanowienie o odrzuceniu apelacji. W wyniku oddalenia tego zażalenia przez Sąd drugiej instancji, z chwilą doręczenia tego orzeczenia pełnomocnikowi pozwanego rozpoczął bieg termin do uiszczenia opłaty od zażalenia. Skoro z ustaleń Sądu Rejonowego poczynionych w zaskarżonym postanowieniu - a niekwestionowanych przez pozwanego - wynika, że opłata nie została uiszczona, to odrzucenie przez Sąd Rejonowy zażalenia pozwanego, jako nieopłaconego, należało uznać za prawidłowe. Sąd Okręgowy nie dopatrzył się jakichkolwiek uchybień w tym zakresie. Natomiast podnoszona w zażaleniu przez pozwanego kwestia nieprawidłowo, jego zdaniem ustalonej opłaty od zażalenia, nie ma jakiegokolwiek znaczenia na tym etapie rozpoznawanej sprawy, zwłaszcza że w tym przedmiocie już wypowiedział się Sąd Okręgowy w Szczecinie w postanowieniu z dnia 22 grudnia 2016 r. (sygn. akt VIII Gz 345/16). W świetle powyższego brak jakichkolwiek podstaw do wzruszania zaskarżonego postanowienia, Sąd Rejonowy odrzucając wymienione w tym postanowieniu środki odwoławcze prawidłowo zastosował normę art. 370 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. W związku z powyższym, na podstawie art. 385 w zw. z art. 397 § 2 zdanie pierwsze k.p.c., orzeczono jak w sentencji. O kosztach postępowania zażaleniowego rozstrzygnięto w oparciu o przepis art. 98 k.p.c. i art. 108 § 1 k.p.c.. Na koszty poniesione przez powoda składają się wyłącznie koszty zastępstwa procesowego ustalone na podstawie § 2 pkt 5 w zw. z § 10 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 1804).

SSO Patrycja Baranowska SSO Agnieszka Woźniak SSR del. Rafał Lila

Sygn. akt VIII Gz 323/17

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)