Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Szczecinie

POSTANOWIENIE

Dnia 24 marzec 2017 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie Wydział VIII Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Piotr Sałamaj

Sędziowie: SO Agnieszka Woźniak

SO Patrycja Baranowska (spr.)

po rozpoznaniu w dniu 24 marzec 2017 roku w Szczecinie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku dłużnika (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S.

o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku dłużnika

na skutek zażalenia dłużnika na zarządzenie Przewodniczącego w Sądzie Rejonowym Szczecin-Centrum w Szczecinie z dnia 24 listopada 2016 roku, sygn. akt XII GU 307/16 w przedmiocie zwrotu wniosku

postanawia:

oddalić zażalenie.

SSO Piotr Sałamaj SSO Agnieszka Woźniak SSO Patrycja Baranowska

UZASADNIENIE

W dniu 19 lipca 2016 roku dłużnik (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. złożył wniosek o ogłoszenie swojej upadłości. Sprawa została zarejestrowana pod sygnaturą GU 218/16.

Zarządzeniem z dnia 27 lipca 2016 roku Przewodniczący w Sądzie Rejonowym Szczecin-Centrum w Szczecinie zarządził zwrot wniosku wskazując, że wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 25 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe wraz z wnioskiem dłużnik nie złożył pisemnego oświadczenia co do prawdziwości zawartych we wniosku danych.

W piśmie z dnia 29 września 2016 roku, przedkładając oświadczenie o prawdziwości danych zawartych we wniosku, dłużnik wniósł o niezwracanie dokumentów i rozpoznanie złożonego wcześniej wniosku pod nowym numerem.

Zarządzenie o zwrocie wniosku uprawomocniło się z dniem 1 października 2016 roku Sprawę zarejestrowano pod nowym numerem w repertorium GU (307/16) z datą wpływu na dzień 29 września 2016 roku.

Zarządzeniem z dnia 7 października 2016 roku zobowiązano wnioskodawcę do usunięcia braków formalnych szczegółowo opisanych w zarządzeniu oraz do uiszczenia zaliczki na wydatki w terminie 7 dni pod rygorem zwrotu wniosku.

Zarządzeniem z dnia 24 listopada 2016 roku Przewodniczący w Sądzie Rejonowym Szczecin-Centrum w Szczecinie zarządził zwrot wniosku dłużnika o ogłoszenie upadłości. W uzasadnieniu wskazał na regulacje zwarte w art. 130 § 1 i 2 k.p.c. w zw. z art. 35 prawa upadłościowego Przewodniczący podkreślił, że w niniejszej sprawie wniosek dłużnika obarczony był brakami uniemożliwiającymi nadanie sprawie prawidłowego biegu, wobec zaś bezskutecznego upływu terminu do ich usunięcia zgodnie z zarządzeniem z dnia 7 października 2016 roku powstała konieczność zwrotu wniosku. Zarządzenie zobowiązujące do uzupełnienie wniosku zostało doręczone dłużnikowi w dniu 2 listopada 2016 roku i dotychczas dłużnik go nie wykonał.

Dłużnik złożył zażalenie na powyższe zarządzenie wnosząco o jego uchylenie.

W uzasadnieniu dłużnik wskazał, że spółka nie otrzymała zarządzenia datowanego na dzień 7 października 2016 roku, a w związku z tym nie mogła się do tego zarządzenia odnieść ani wykonać zawartych tam postanowień. Do skrzynki na listy nie włożono awiz, dlatego też spółka nie odebrała korespondencji.

Dodatkowo dłużnik nadmienił, że postępowanie w niniejszej sprawie (XII GU 307/16) związane jest z postępowaniem prowadzonym pod sygn. akt XII GU 218/16, przy czym w aktach tej sprawy znajdują się wymagane przez Sąd dokumenty i oświadczenia.

Dalej wyjaśnił, że w związku z tym, iż spółka zawiesiła działalność o czym, jest mowa w złożonym w niniejszej sprawie wniosku o ogłoszenie upadłości datowanym na dzień 19 lipca 2016 roku, nie ma miejsca gdzie znajduje się główny ośrodek podstawowej działalności dłużnika, ponieważ dłużnik nie prowadzi już działalności. We wniosku wskazane są też okoliczności, które uzasadniają wniosek o upadłość. We wniosku podano, że spółka nie posiada majątku który można sprzedać. Bilans spółki został sporządzony na dzień 30 czerwca 2016 roku a więc 19 dni przed złożeniem wniosku o ogłoszenie upadłości. Do wniosku został dołączony wykaz wierzycieli z podaniem kwoty długów wobec wierzycieli. W dniu 29 września 2016 roku zostało dostarczone oświadczenie zarządu spółki, że dane zawarte we wniosku o ogłoszenie upadłości (...) Sp. z o.o. są zgodne z prawdą.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

W przedmiotowej sprawie nie zachodzą przesłanki do uwzględnienia zażalenia wywiedzionego przez dłużnika.

Sąd Okręgowy podziela ustalenia faktyczne i konsekwencje prawne w zakresie podstaw do zwrotu wniosku o ogłoszenie upadłości.

Jeżeli wniosek o ogłoszenie upadłości nie odpowiada wymogom formalnym, a został złożony przez dłużnika nie reprezentowanego przez zawodowego pełnomocnika, na podstawie art. 28 i art. 35 prawa upadłościowego zastosowanie znajduje art. 130 § 1 k.p.c., zgodnie z którym, przewodniczący zobowiąże stronę, pod rygorem zwrotu pisma, do poprawienia lub uzupełnienia go w terminie tygodniowym. Po bezskutecznym upływie terminu przewodniczący zgodnie z treścią art. 130 § 2 k.p.c., zwraca pismo stronie.

W niniejszej sprawie dłużnik przyznał, że nie usunął braków formalnych wniosku, o które był wzywany ani też nie opłacił wniosku czyli, że zarządzenia nie wykonał powołując się na fakt, że przesyłka zawierająca to zobowiązanie nie została mu doręczona, nigdy też nie otrzymał awiza.

Kwestię doręczania pism sądowych reguluje zarówno Kodeks postępowania cywilnego, jak i wydane na jego podstawie Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 12 października 2010 roku w sprawie szczegółowego trybu doręczania pism sądowych przez pocztę w postępowaniu cywilnym (Dz.U.2015.1222 j.t. z późniejszymi zmianami). W myśl przepisu art. 139 k.p.c. w razie niemożności doręczenia w sposób zwykły lub zastępczy, pismo przesłane za pośrednictwem operatora pocztowego należy złożyć w placówce pocztowej tego operatora, a doręczane w inny sposób - w urzędzie właściwej gminy, umieszczając zawiadomienie o tym w drzwiach mieszkania adresata lub w oddawczej skrzynce pocztowej ze wskazaniem, gdzie i kiedy pismo pozostawiono z pouczeniem o terminie odbioru (pierwsze „awizo”). Jeżeli adresat nie odbierze pisma w ciągu 7 dni, to po upływie tego terminu następuje powtórna próba zawiadomienia, w przypadku dalszego braku odbioru przesyłki uznaje się ją za doręczoną z upływem 7 dnia od daty drugiego „awizowania”.

Zgodnie z § 7 ust. 1 powołanego rozporządzenia po pozostawieniu zawiadomienia o możliwości odbioru przesyłki we właściwej placówce pocztowej operatora lub właściwym urzędzie gminy doręczający dokonuje adnotacji o niedoręczeniu przesyłki na formularzu potwierdzenia odbioru oraz adnotacji „awizowano dnia” na stronie adresowej niedoręczonej przesyłki i składa swój podpis; oddaje przesyłkę niezwłocznie do właściwej placówki pocztowej operatora lub właściwego urzędu gminy. Placówka pocztowa operatora lub urząd gminy potwierdzają przyjęcie od doręczającego awizowanej przesyłki przez umieszczenie na przesyłce odcisku datownika i podpisu przyjmującego (ust.2). Awizowaną przesyłkę przechowuje się w placówce pocztowej operatora lub urzędzie gminy przez siedem kolejnych dni, licząc od dnia następnego po dniu pozostawienia zawiadomienia (ust. 3). Zgodnie z § 8 cytowanego rozporządzenia, jeżeli osoba uprawniona nie zgłosi się po odbiór przesyłki złożonej w placówce pocztowej operatora w terminie, placówka pocztowa operatora sporządza, według wzoru powtórne zawiadomienie o możliwości jej odbioru w terminie kolejnych siedmiu dni, licząc od dnia następnego po dniu pozostawienia zawiadomienia, które doręczający niezwłocznie pozostawia w drzwiach adresata lub w oddawczej skrzynce pocztowej; zaznacza dokonanie powtórnego zawiadomienia na adresowej stronie niedoręczonej przesyłki adnotacją „awizowano powtórnie dnia” i podpisem; przechowuje przesyłkę przez okres siedmiu dni, licząc od dnia następnego po dniu pozostawienia powtórnego zawiadomienia. W myśl § 10 cytowanego rozporządzenia, przesyłkę niepodjętą placówka pocztowa operatora opatruje na stronie adresowej adnotacją „nie podjęto w terminie” oraz odciskiem datownika i wraz z formularzem potwierdzenia odbioru odsyła sądowi wysyłającemu niezwłocznie po upływie ostatniego dnia odbioru przesyłki.

Zobowiązanie Przewodniczącego skierowane do dłużnika, zawierające wezwanie do usunięcia braków formalnych wniosku wraz z pouczeniem, że jego niewykonanie skutkować będzie zwrotem wniosku, było dwukrotnie awizowane przez operatora pocztowego zgodnie z obowiązującymi przepisami rozporządzenia w dniu 17 i 25 października 2016 r. (vide: zwrotne poświadczenie odbioru - przesyłka z adnotacją poczty „zwrot nie podjęto w terminie” - k. 44 A). Analiza znajdującej się w aktach sprawy strony adresowej przesyłki pozwala na wniosek, że prawidłowo awizowana przesyłka sądowa została skutecznie doręczona dłużnikowi w trybie art. 139 § 1 k.p.c. w dniu 2 listopada 2016 roku Termin do skutecznego wykonania zobowiązania upłynął zatem z dniem 9 listopada 2016 roku.

Doręczenie przewidziane w art. 139 k.p.c. stwarza jedynie domniemanie faktyczne, że pismo sądowe dotarło do rąk adresata i że doręczenie to zostało dokonane prawidłowo. Domniemanie to jednak może być przez stronę obalone (por. post. SN z dnia 4 września 1970 r., I PZ 53/70 i z dnia 4 lipca 2002 r., I CKN 861/00). Osoba, która tym okolicznościom zaprzecza, powinna je udowodnić. Należy jednocześnie zaznaczyć, że dokument obejmujący potwierdzenie odbioru przesyłki pocztowej nie stanowi wyłącznego dowodu jej doręczenia. Istnieje możliwość uzyskania powyższych informacji z innych źródeł. Strona może zatem wszelkimi sposobami - nie wykluczając dowodu z zeznań świadka - dowodzić, że nie miała możliwości zapoznania się z pismem. W rozważanej sprawie dłużnik jednak w żaden sposób nie wykazał, że nie otrzymał zawiadomienia o pozostawieniu przesyłki (awiza).

W tym miejscu zaznaczenie także wzmaga, że niezależnie od powyższego dłużnik kwestionował również ważne dla rozstrzygnięcia rozważanej sprawy stanowisko Przewodniczącego w Sądzie I instancji (z uwagi na informacje zawarte w pierwotnym wniosku i załączone do niego dokumenty ) jakoby jego wniosek był dotknięty brakami formalnymi, nie podważał jednak faktu nie uiszczenia zaliczki. Obowiązek taki wynika zaś wprost z art. 22a prawa upadłościowego Zgodnie z powołanym przepisem „ Wnioskodawca uiszcza zaliczkę na wydatki w toku postępowania w przedmiocie ogłoszenia upadłości w wysokości jednokrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w trzecim kwartale roku poprzedniego, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego i wraz z wnioskiem przedstawia dowód jej uiszczenia. W przypadku braku uiszczenia zaliczki przewodniczący wzywa do uiszczenia zaliczki w terminie tygodnia pod rygorem zwrotu wniosku.” Ziszczenia się przesłanki do zwrotu wniosku wobec nieuiszczenia zaliczki nie zmienia przy tym wyrażona w załączonym do zażalenia oświadczeniu z dnia 27 grudnia 2016 roku (k. 58) gotowość przekazania wymaganej kwoty na konto Sądu Rejonowego. Jak zaznaczono powyżej ostatnim dniem do uiszczenia zaliczki bez zastosowania przewidzianego w ustawie rygoru był dzień 9 listopada 2016 roku.

Powyższe oznacza, że niezależnie od wymienionych w zarządzeniu braków formalnych prawidłowe jest rozstrzygnięcie, zgodnie z którym wniosek o ogłoszenie upadłości został zwrócony.

W tym stanie rzeczy zgodnie z art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. zażalenie dłużnika podlegało oddaleniu.

SSO Piotr Sałamaj SSO Agnieszka Woźniak SSO Patrycja Baranowska

Sygn. akt VIII Gz 54/17

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)