Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 stycznia 2017 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie VIII Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Leon Miroszewski (spr.)

Sędziowie: SO Agnieszka Górska

SR del. Jarosław Łazarski

Protokolant: stażysta Joanna Drobińska

po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2017 roku w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa A. S.

przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego Szczecin - Centrum w Szczecinie z dnia 22 czerwca 2016 roku, sygnatura akt XI GC 354/16

I.  zmienia zaskarżony wyrok w punktach I. i II. w ten sposób, że:

1.  zasądza od pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. na rzecz powódki A. S. kwotę 7180,41 zł (siedem tysięcy sto osiemdziesiąt złotych czterdzieści jeden groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od następujących kwot:

- 10.005,10 zł od dnia 8 października 2015 r. do dnia 25 lutego 2016 r.

- 7.180,41 zł od dnia 26 lutego 2016 r. do dnia zapłaty;

2.  zasądza od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. na rzecz powódki A. S. kwotę 2656,48 zł (dwa tysiące sześćset pięćdziesiąt sześć złotych czterdzieści osiem groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu;

II.  oddala apelację w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od powódki na rzecz pozwanego kwotę 133,72 zł (sto trzydzieści trzy złote siedemdziesiąt dwa grosze) tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

(...) L. J. Ł.

Sygn. akt VIII Ga 499/16

UZASADNIENIE

Dnia 23 grudnia 2015 roku powódka A. S. wniosła przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S. pozew o zapłatę kwoty 11.045,40 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 8 października 2015 roku do dnia zapłaty, a także złożyła wniosek o zasądzenie kosztów procesu wg norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazała, że pozwana zaakceptowała ofertę powódki dotyczącą założenia zielonej ściany w obiekcie (...) S. w Ś., wraz z aranżacją, posadzeniem roślin, podłączeniem systemu nawadniającego, montażem panelu oświetleniowego. Wskazała, że strony na bieżąco ustalały zakres robót. Dodała, że wykonała prace w całości i wystawiła pozwanej faktury VAT, które były korygowane. Podała, że faktury nie zostały zapłacone przez pozwaną.

Dnia 5 stycznia 2016 roku Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

We wniesionym sprzeciwie pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz złożyła wniosek o zasądzenie kosztów procesu wg norm przepisanych. W uzasadnieniu przyznała, że między stronami doszło do nawiązania współpracy w zakresie założenia dekoracyjnej zielonej ściany. Zarzuciła, że powódka nie wykonała całości zleconych prac, inne zaś wykonała nieprawidłowo. Podniosła, że została bezpodstawnie obciążona kwotą 2.902,19 zł. Podniosła, że powódka nie pielęgnowała dostarczonych roślin.

W piśmie z dnia 22 marca 2016 r. powódka zaprzeczyła, aby wybór, montaż i zapłata za rośliny miała zostać dokonana przez dzierżawcę obiektu. Zaprzeczyła aby nie wykonała podłączenia systemu nawadniającego. Wskazała, że w trakcie realizacji prac doszło do zwiększenia zakresu rzeczowego prac, co spowodowało wzrost kosztów. Podkreśliła, że zrealizowała dostawę w terminie ustalonym między stronami, zaś opóźnienie w montażu panelu naświetlającego spowodowane było przyczynami leżącymi po stronie pozwanej.

Pismem z dnia 8 marca 2016 r. powódka ograniczyła powództwo do żądania zasądzenia kwoty 8.220,71 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwoty 11.045,40 zł od dnia 8 października 2015 r. do dnia 25 lutego 2016 r. oraz od kwoty 8.220,71 zł od dnia 26 lutego 2016 r. do dnia zapłaty.

W piśmie z dnia 24 marca 2016 r. pozwana wyraziła zgodę na częściowe cofnięcie pozwu.

W piśmie z dnia 25 kwietnia 2016 r. powódka sprecyzowała, że żąda odsetek za opóźnienie na podstawie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych.

Postanowieniem z dnia 13 czerwca 2016 r. umorzono postępowanie w zakresie o który powództwo zostało ograniczone (k. 218). Postanowienie uprawomocniło się w dniu 21 czerwca 2016r.

Wyrokiem z dnia 22 czerwca 2016 roku Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie XI Wydział Gospodarczy uwzględnił powództwo w całości i zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 8220,71 zł wraz z odsetkami ustawowymi określonymi na podstawie ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (Dz.U.2013.403 z późn. zm.) liczonymi od następujących kwot: 11.045,40 zł od dnia 8 października 2015 r. do dnia 25 lutego 2016 r.; 8.220,71 zł od dnia 26 lutego 2016 r. do dnia zapłaty wraz z kwotą 2970 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Wyrok Sądu Rejonowego zapadł na gruncie następujących ustaleń faktycznych:

W dniu 10 stycznia 2015 r. pozwana (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. zawarła z (...), J. M., T. (...) spółką jawną w K. umowę dzierżawy niezabudowanej nieruchomości położonej w Ś. przy ul. (...). W dniu 28 maja 2015 r. powódka A. S. złożyła pozwanej ofertę na założenie zielonej ściany o powierzchni 8,58 m ² wraz z aranżacją, posadzeniem roślin, podłączeniem systemu nawadniającego, montażem panelu oświetleniowego w (...) S. przy ul. (...) w Ś.. Ofertowy koszt wynosił od 11.158,51 zł do 15.778,51 zł netto. Oferta po dokonaniu zmian w kompozycji roślin, została przyjęta i zaakceptowana przez pozwaną. Pozwana była na budowie reprezentowana przez M. S..

Jak dalej ustalił Sąd Rejonowy (...) spółka jawna w Ś. nabyła rośliny ozdobne i ziemię kwiatową za kwotę 564,34 zł. Powódka przystąpiła do realizacji zleconych prac i na podstawie zawartej umowy wystawiła w dniu 16 czerwca 2015 r. fakturę zaliczkową nr 1/06/2015 na poczet materiałów na kwotę 6.150 zł. Pozwana uregulowała należność.

Następnie Sąd Rejonowy ustalił, że powódka w wiadomości e-mail z 16 czerwca 2015 r. zwróciła się do W. K. z prośbą o wskazanie daty, kiedy można byłoby zakończyć prace związane z podłączeniami i obsadzić ścianę roślinnością. Wskazała, że łączna aktualna kwota wykonania ogrodu wertykalnego to 12.027 zł netto. Zaproponowała 5.000 zł netto zaliczki. W wiadomości e-mail z 16 czerwca 2015 r. M. S., wskazał, że brak zakończenia instalacji przez A. S. uniemożliwia budowlańcom zakończenie zabudów gipsowo-kartonowych oraz wykonanie prac glazurniczych. W wiadomości e-mail z 18 czerwca 2015 r. A. S. wskazała, że planowane zakończenie prac montażowych to 24 czerwca 2015 r., a w wiadomości e-mail z 7 lipca 2015 r. powódka poinformowała, że 13 lipca 2015 r. chce dostarczyć rośliny.

W trakcie realizacji prac strony na bieżąco ustalały zakres robót. Powódka wykonała ponad ofertę oświetlenie zamienne – przekraczające wartość oferowanego (po uprzedniej akceptacji (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S.) oraz przeprowadziła montaż oświetlenia przekraczający zakres uwzględniony w ofercie.

Dalej Sąd Rejonowy ustalił, że powódka zaoferowała panel z trójbarwnym światłem stymulujący rośliny do wzrostu. Po dostawie panelu W. K. razem z A. S. dokonał oględzin przedmiotowego panelu. A. S. zaproponowała rozwiązania zamienne, które ostatecznie zostały zaakceptowane przez (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w S. w formie oświetlenia wbudowanego w podwieszany sufit. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. zaakceptowała również zwiększenie wynagrodzenia A. S. związane z rozwiązaniem zamiennym. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. zaakceptowała rozwiązania za kwotę 1.801,34 zł brutto, które następnie zostało kolejny raz zmienione na rozwiązanie w cenie 1.348,08 zł. Koszt rozwiązania pierwotnego zgodnie z ofertą wynosił 769,98 zł brutto. W związku ze zmianą oświetlenia, konieczne było zatrudnienie przez A. S. firmy zewnętrznej. Dodatkowy koszt związany z montażem oświetlenia wyniósł 49,002 zł. Po przystąpieniu do wykonania prac, A. S. zainstalowała moduły i system nawadniający.

Jak dalej ustalił Sąd I instancji pierwotnie A. S. planowała dostawę roślin na początek lipca 2015 r. Rośliny zostały zakupione przez A. S. i przywiezione jej, jednak nie mogły zostać zainstalowane. Po przywiezieniu roślin do obiektu (...) okazało się, że prace budowlane nie zostały zakończone. A. S. musiała przesunąć termin montażu roślin i w związku z tym poniosła koszt przewozu do Ś., przechowania i pielęgnacji roślin w wysokości 940,48 zł brutto. Na czas od momentu instalacji roślin na ścianie do momentu montażu oświetlenia wymagane było jedynie doświetlenie roślin przenośnym metahalogenem.

A. S. zakończyła prace w dniu 3 sierpnia 2015 r. W dniu 12 sierpnia 2015 r. dokonała ostatniej dodatkowej pielęgnacji roślin. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. nie podjęła rozmów na temat pielęgnacji (serwisu) roślin. A. S. wykonała prace w całości, a (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. nie zgłaszała żadnych zastrzeżeń co do sposobu wykonania prac. Początkowo A. S. wystawiła rachunki firmie (...) i firmie (...). Po skontaktowaniu się z firmą (...), uzyskała informację, że spółka nie zamierza płacić za roślinność. Dokonała korekty rachunków i wystawiła rachunek łączny wobec spółki (...).

Po zakończeniu prac A. S. wystawiła następujące faktury nr (...) z dnia 13 sierpnia 2015 r. na kwotę 5.726,88 zł do której A. S. wystawiła w dniu 24 września 2015 r. fakturę korygującą nr K1. Powodem korekty było zwiększenie sprzedaży o pozycję nr 2 na fakturze, o kwotę 5.318,52 zł brutto oraz fakturę nr (...) r. z dnia 21 września 2015 r. na kwotę 5.318,52 zł. W wiadomości e-mail z 21 września 2015 r. W. K. poinformował A. S., że odmawia przyjęcia faktury nr (...) z dnia 21 września 2015 r. Podał, że w dniu 31 lipca 2015 r. część obiektu (...) została protokolarnie przekazana użytkownikowi hotelu – spółce (...) w Ś..

Pismem z dnia 1 października 2015 r. A. S. wezwała (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w S. do zapłaty kwoty 11.045,40 zł w terminie do dnia 8 października 2015 r. W dniu 25 lutego 2016 r. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. uiściła kwotę 2.824,69 zł na rzecz A. S. tytułem końcowego rozliczenia prac nad zieloną ścianą w saunarium (...) S.. Po wykonaniu zielonej ściany, część roślin uschła i wymagała wymiany.

W przedstawionym stanie faktycznym Sąd Rejonowy uznał powództwo za uzasadnione w całości.

Sąd Rejonowy zwrócił uwagę, że umowa, na podstawie której powódka formułuje swoje żądanie miała charakter umowy mieszanej, zawierającej w sobie zarówno elementy umowy sprzedaży, jak i umowy o dzieło, jednakże - z przewagą elementów umowy o dzieło. Na zamówienie na „zieloną ścianę” złożone przez stronę pozwaną składały się bowiem elementy w postaci: zakupu materiałów oraz montażu roślin i oświetlenia (umowa o dzieło). Przy czym, żądanie zapłaty powódka opiera o okoliczność wykonania drugiego z elementów umowy i braku pełnej zapłaty, stąd przyjąć należy, że powódka swoje roszczenie wywodziła z treści art. 627 k.c. wskazując, iż mimo wykonania umowy nie otrzymała całości wynagrodzenia od pozwanej. Na kwotę dochodzoną pozwem w wysokości 11.045,40 zł prócz wynagrodzenia za wykonanie prac związanych z instalacją zielonej ściany w (...) S. przy ul. (...) w Ś., składały się jeszcze, koszty opieki nad roślinami, z uwagi na niemożność ich montażu z winy strony pozwanej.

Sąd Rejonowy ustalił ponadto, że w toku niniejszego postępowania niesporne pozostały okoliczności dotyczące nawiązania współpracy w zakresie założenia dekoracyjnej zielonej ściany, na poczet wykonania której pozwana uiściła kwotę 6.150 zł. Pozwana natomiast zarzucała, że powódka nie wykonała całości zleconych jej prac oraz, że dokonała całkowitego rozliczenia z powódką.

Ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie, Sąd Rejonowy oparł się na przedłożonych dokumentach, których treść i autentyczność nie była kwestionowana przez którąkolwiek ze stron postępowania, oraz na zeznaniach świadków i powódki A. S.. Zeznania W. K. w zakresie w którym są sprzeczne z zeznaniami powódki i świadka M. S., Sąd uznał za niewiarygodne. Natomiast za kluczowe dla rozstrzygnięcia Sąd I instancji uznał zeznania M. S.. Z zeznań świadka wynika, że T. była zleceniodawcą prac dla powódki. Dodał, że w pracach uczestniczyła jeszcze spółka (...), ale nie potrafił wskazać czy uczestniczyła w pracach dotyczących zielonej ściany. Podał, że zielona ściana została dostarczona i wykonana. Wyjaśnił, iż powódka dostarczyła rośliny, ale zabrała je bo na placu budowy nie było miejsca na zmagazynowanie roślin; rośliny w innym wypadku uległyby zniszczeniu. Ponadto świadek przyznał, że dokonano zmiany lokalizacji słonecznej łąki oraz, że zabranie roślin wiązało się z dodatkowymi kosztami.

W świetle okoliczności ustalonych w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy Sąd Rejonowy żądanie powódki o zapłatę kwoty 11.045,40 zł za uzasadnione

Oceniając zasadność zarzutów zgłoszonych przez pozwaną, Sąd I instancji doszedł do wniosku, że nie mogły zasługiwać na uwzględnienie.

Po pierwsze odnosząc się do zarzutu pełnego zaspokojenia roszczenia powódki Sąd I instancji wskazał, że pierwotny, ujęty w ofercie koszt wykonania prac miał charakter wyłącznie szacunkowy. Sąd Rejonowy zaznaczył przy tym, że strony nie zawarły umowy pisemnej, zaś przeważająca część ustaleń między nimi została dokonana w formie elektronicznej. Co więcej, Sąd I instancji zwrócił uwagę, że strony dokonywały w toku prac wielokrotnego rozszerzania i zmiany ich zakresu, w szczególności w odniesieniu do wyboru rodzaju oświetlenia i jego montażu. Pozwana bądź wyraźnie, bądź to w sposób dorozumiany akceptowała dokonywane zmiany, aż do ich ukończenia nie wnosząc uwag. Nie budziło więc wątpliwości, zdaniem Sądu Rejonowego, że zmiany zakresu prac musiały wiązać się z poniesieniem przez powódkę dodatkowych kosztów, co przy uwzględnieniu, że pozwana na etapie modyfikacji pierwotnego porozumienia nie żądała od powódki szczegółowych wyliczeń, przed wykonaniem przez nią dodatkowych prac, prowadziło do wniosku, że godziła się przez to na ustalenie przez powódkę należnego jej wynagrodzenia po ukończeniu prac, co też powódka uczyniła załączając do pozwu faktury VAT.

Sąd Rejonowy podkreślił także, że z uwagi na brak pisemnej umowy, w celu udokumentowania swoich żądań powódka przedstawiła faktury VAT, które choć nie mogą stanowić samodzielnego dowodu, to w ocenie Sądu Rejonowego w okolicznościach niniejszej sprawy pozwoliły na wyprowadzenie domniemań faktycznych, tym bardziej, że ich autentyczności pozwana nie kwestionowała. Co ważne, powódka w zupełności wyjaśniła przyczynę, dla której dokonała korekty przedmiotowej faktury VAT, a wyjaśnienia te nie budziły wątpliwości Sądu.

Sąd Rejonowy za niezasadny uznał również zarzut wadliwego wykonania prac przez powódkę. Sąd ten zwrócił uwagę, że ani w toku realizacji prac przez powódkę, ani też po ich wykonaniu pozwana nie kwestionowała ich jakości, a powódka wykonała wszystkie prace objęte umową, tj. dostarczyła rośliny w ustalonym terminie. Co więcej, Sąd Rejonowy wskazał, że pozwana nie dostarczyła jakichkolwiek dowodów mogących potwierdzić, że prace zostały wykonane w sposób wadliwy, zaś rzekome opóźnienia w wykonaniu prac przez powódkę, wynikały wyłącznie z winy strony pozwanej, która nie zapewniła frontu robót, pozwalającego na odbiór i zamontowanie zamówionych kwiatów – zielonej ściany. Do momentu instalacji roślin na ścianie powódka zapewniła doświetlenie roślin przenośnym metahalogenem. Tym samym nie sposób uznać, że powódka nie wywiązała się w sposób prawidłowy z łączącej strony umowy.

Rozstrzygając natomiast w przedmiocie zasadności obciążenia pozwanej kwotą 940,48 zł brutto tytułem pielęgnacji i przechowania roślin, Sąd Rejonowy wskazał, że powódka dostarczyła zamówione rośliny, wydała je pozwanej i w związku z niemożnością ich zainstalowania przetransportowała je ze Ś. do S. (a następnie ponownie ze S. do Ś.). W tym stanie rzeczy Sąd Rejonowy uznał, że podstawę dla dochodzenia przez powódkę wskazanej kwoty należy upatrywać w art. 752 k.c. Zgodnie ze wskazanym przepisem, kto bez zlecenia prowadzi cudzą sprawę, powinien działać z korzyścią osoby, której sprawę prowadzi, i zgodnie z jej prawdopodobną wolą, a przy prowadzeniu sprawy obowiązany jest zachowywać należytą staranność.

W ocenie Sądu I instancji nie ulegało wątpliwości, że w związku z wydaniem pozwanej przedmiotu umowy, przechowywanie roślin przez powódkę nie odbywało się w ramach pierwotnie łączącej strony umowy sprzedaży, a tym samym, Sąd stwierdził, że doszło do powstania stosunku zobowiązaniowego ze względu na podjęcie działań przez powódkę z jej własnej inicjatywy. Sąd Rejonowy zaznaczył przy tym, że ustawa wprowadza wymóg prowadzenia cudzej sprawy z korzyścią dla osoby, której sprawę się prowadzi i zwrócił uwagę, że w niniejszej sprawie korzyścią było zachowanie sprzedanych roślin w stanie umożliwiającym ich późniejszy montaż. W wyniku działań powódki pozwana uniknęła więc straty wynikającej z uszkodzenia lub zniszczenia roślin. Wola pozwanej, w ocenie Sądu Rejonowego, aby powódka opiekowała się roślinami była prawdopodobna, albowiem poprosił o to powódkę inwestor zastępczy – reprezentujący na budowie pozwaną.

Mając na uwadze powyższe, przy jednoczesnym uwzględnieniu, że powódka wskazała, że tytułem przewozu roślin poniosła koszt 392,18 zł, a łącznie za pielęgnację roślin powódka obciążyła pozwaną kwotą 940,48 zł brutto, które to wyliczenia zdaniem Sądu I instancji nie budziły wątpliwości, zbędne okazało się posiłkowanie się w tym względzie wiadomościami specjalnymi w postaci opinii biegłego sądowego.

Dodatkowo Sąd I instancji zwrócił uwagę, że W. K. nie był uprawniony do reprezentowania spółki (...) i wobec tego wszelkie oświadczenia woli dotyczące umowy były składane pomiędzy powódką a (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S., którą W. K. reprezentował. Co się z tym wiąże, ewentualne porozumienie pomiędzy spółką (...), J. M., T. (...) spółką jawną w K., a pozwaną w żadnym razie nie może odnosić skutku względem powódki. Czym innym jest natomiast zobowiązanie się przez (...), J. M., T. (...) spółki jawnej w K., wobec pozwanej, do dokonania zapłaty na rzecz powódki. Sąd I instancji zwrócił uwagę, że powyższa konstrukcja znajduje oparcie w art. 392 k.c., nie mniej nie rodzi, żadnego roszczenia względem (...), J. M., T. (...) spółką jawną w K. dla powódki, albowiem pomiędzy tymi ostatnimi podmiotami nie został nawiązany żaden stosunek prawny, a roszczenie o zapłatę może kierować jedynie do kontrahenta – pozwanej.

Dalej Sąd Rejonowy wskazał, że powódka zobowiązała się do wykonania zielonej ściany i nie projektowała posadowienia słonecznej łąki, a w konsekwencji wybór miejsca, które okazało się być nietrafne nie mógł obciążać powódki.

Sąd Rejonowy wskazał również, że powódka nie była stroną umowy dzierżawy obiektu, na którą powołuje się pozwana w sprzeciwie i nie można z tej umowy wyprowadzać żadnych roszczeń względem niej, jak i ona nie może przypisywać sobie jakichkolwiek roszczeń z umowy, której stroną nie była.

Sąd Rejonowy za niezasadny uznał także zarzut, że powódka nie dbała o kwiaty, że kwiaty zostały zniszczone. Po pierwsze powódka zadbała o doświetlenie kwiatów metahalogenami w okresie zmiany oświetlenia, które obciążało pozwaną, a nie powódkę. W ocenie Sądu Rejonowego logicznym jest, że kwiaty wymagają opieki, doglądania, podlewania, nawożenia, przy czym obowiązek wykonywania tych czynności nie spoczywał na powódce.

Wreszcie Sąd Rejonowy wskazał, że przesłuchany za pozwaną W. K. oświadczył, iż reprezentacja pozwanej na budowie należała do M. S.. Ten natomiast zeznając wskazał, że ścianka została dostarczona i wykonana. (...) nawadniający został wykonany. Zmiana lokalizacji oświetlenia wynikła z konieczność zmiany położenia tzw. słonecznej łąki. Powyższe zeznania w całości korespondują z zeznaniami powódki. M. S. zeznał ponadto, że to prezes pozwanej zdecydował o zmianie lokalizacji słonecznej łąki, a rośliny nie uległy zniszczeniu po doświetleniu metahalogenami. Na powyższe nie wpływają zeznania świadka P. K., który wskazał, że w sierpniu, wrześniu rośliny były w złym stanie i usychały. Było to już bowiem po wykonaniu umowy przez powódkę, a pozwana pomimo oferty powódki nie zdecydowała się na zawarcie umowy o mającej na celu pielęgnację roślin, już po wykonaniu zielonej ściany.

Odnoście natomiast zasadności naliczenia kwoty za opiekę nad roślinami Sąd Rejonowy zwrócił uwagę, że M. S. wprost wskazał, że powódka przyjechała z roślinami bo chcieli zmagazynować je na obiekcie, ale to nie było wskazane, albowiem, rośliny uległyby zniszczeniu. Opóźnienie w pracach również nie obciążało powódki. Powódka nabyła rośliny chcąc wykonać umowę w terminie. Jak zeznał M. S. wykonanie umowy przez powódkę w terminie było natomiast nieuzasadnione z powodu opóźnień w realizacji umowy w części spa. Powódka uchroniła więc pozwaną od szkody zabierając rośliny z powrotem, pomimo tego, że dostarczyła je zgodnie z umową. Powódka wskazywała w e - mailu z dnia 18 czerwca 2015 r. na datę zakończenia prac montażowych, w mailu z dnia 16 czerwca 2016 r. M. S. wskazał, na termin dostarczenia roślinności na dzień 6 lipca 2015 r. Dostarczenie tych roślin przez powódkę odbyło się więc zgodnie z umową. W. K. zeznał, że pierwotny termin zakończenia prac został określony na 10 lipca 2016 r. ale został przedłużony o czas wykonania prac w części spa. Powyższe również potwierdza, że powódka zasadnie dostarczyła rośliny i nie można czynić jej z tego powodu zarzutu.

Konkludując Sąd Rejonowy uznał, że powódka wykonała umowę w sposób należyty, a w trakcie jej realizacji doznawała przeszkód od pozwanego i pomimo to dołożyła jednak wszelkich starań, aby uchronić pozwaną od szkody pielęgnując rośliny, które reprezentant pozwanego prosił zabrać z budowy. Skoro zielona ściana została wykonana jak zeznał M. S., to widocznie powódka dołożyła właściwych starań w pielęgnacji roślin, uzasadniających naliczenie dodatkowego wynagrodzenia.

W tym stanie rzeczy Sąd I instancji uwzględnił powództwo w całości, a o odsetkach orzekł w oparciu o treść ustawy z dnia ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, zgodnie z ostatecznie sprecyzowanym żądaniem. O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 98 § 1 k.p.c.

Od wyroku Sądu Rejonowego z dnia 22 czerwca 2016 roku apelację złożyła pozwana, która zaskarżyła niniejszy wyrok w części tj. w zakresie pkt I — ponad kwotę 6788, 23 zł oraz co do odsetek ustawowych określonych na podstawie ustawy z dnia 8 marca 2013 roku o terminach zapłaty w transakcjach handlowych od kwoty 1432,48 zł od dnia 8 października 2015 roku do dnia zapłaty oraz w pkt II w całości oraz wniosła o zmianę wyroku Sądu Rejonowego Szczecin -Centrum w Szczecinie z dnia 22 czerwca 2016 roku w sprawie za sygn. akt XI GC 354/16 w zaskarżonej części poprzez oddalenie powództwa co do kwoty 1432,48 zł oraz odsetek ustawowych określonych na podstawie ustawy z dnia 8 marca 2013 roku o terminach zapłaty w transakcjach handlowych od kwoty 1432,48 zł od dnia 8 października 2015 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od powódki na rzecz pozwanej kosztów postępowania oraz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych za obie instancje, ewentualnie o uchylenie skarżonego wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie od powódki na rzecz pozwanej kosztów postępowania oraz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych za obie instancje;

Zaskarżonemu wyrokowi pozwana zarzuciła:

-

naruszenie przepisów postępowania mających wpływy na treść zapadłego orzeczenia, a w szczególności: art. 233 k.p.c. poprzez dowolne dokonanie oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, a w konsekwencji nie wyjaśnienie wszystkich okoliczności faktycznych istotnych dla sprawy wyrażające się w:

-

przyjęciu, iż pozwana zaakceptowała zakup oświetlenia zamiennego do zielonej ściany w obiekcie (...) oraz dodatkowe koszty montażu oświetlenia, podczas gdy materiał dowodowy zebrany w toku postępowania dowodzi przeciwnie a fakt wyrażenia zgody na zakup droższego panelu oświetleniowego nie prowadzi do domniemania, iż wyrażono również zgodę na dodatkowe poniesienie kosztów montażu;

-

przyjęciu, iż pozwana wyraziła zgodę na zatrudnienie zewnętrznej firmy do montażu zamiennego oświetlenia w postaci panelu oświetleniowego i poniesienia dodatkowego kosztu w kwocie 492 zł, podczas gdy zebrany w sprawie materiał dowodowy nie daje podstaw do takiego ustalenia, a nadto dowody zebrane w sprawie wskazują, iż powódka zapewniała pozwaną, iż wybrany zamienny panel oświetleniowy jest łatwiejszy w montażu i nie wymaga dodatkowych kosztów w tym zakresie;

-

przyjęciu jakoby pozwana nakazała powódce przywóz roślin na teren obiektu (...) na początku lipca 2015 roku, kiedy trwały tam jeszcze zaawansowane prace budowlane, podczas gdy to powódka samowolnie przywiozła rośliny na teren budowy bez ustaleń w tym zakresie z pozwaną i zmuszona była ze swojej winy do ponownego przewiezienia roślin do Ś. i dokonywania ich pielęgnacji; przyjęciu, jakoby z przyczyn leżących po stronie pozwanej powódka musiała ponieść koszt transportu roślin na trasie S.-Ś. oraz Ś.-S. w lipcu 2015 roku, podczas gdy wówczas strony nie miały jeszcze ustalonego terminu postawienia zielonej ściany, powódka nie dostała zlecenia zakupu i dostawy roślin do obiektu (...);

-

przyjęciu, jakoby w toku postępowania powódka wykazała co do zasady i wysokości roszczenie w zakresie kwoty 940,48 zł brutto za rzekomy transport roślin oraz ich pielęgnację, podczas gdy powódka nie przedstawiła w tym zakresie żadnych dowodów, a w czasie przesłuchania nie była w stanie wyjaśnić, na czym polegać miała ta pielęgnacja;

-

przyjęciu, iż w dniu przywiezienia przez powódkę roślin na teren budowy na początku lipca 2015 roku doszło do wydania roślin pozwanej, podczas gdy wówczas nie doszło do żadnego wydania towarów, powódka ponownie zabrała rośliny do S. i w dalszym ciągu ponosiła wszelkie ryzyko związane z utrzymaniem roślin;

-

przyjęciu, iż pielęgnacja roślin przez powódkę w lipcu 2015 roku — po powrocie z Ś.- była prowadzeniem przez powódkę cudzych spraw bez zlecenia, podczas gdy do momentu zamontowania zielonej ściany wraz z oświetleniem powódka nie wykonała zawartej z pozwaną umowy i w dalszym ciągu ponosiła ryzyko związane z utrzymaniem roślin w należytym stanic;

a w konsekwencji zarzuciła:

-

błąd w ustaleniach faktycznych przejawiający się w ustaleniu przez Sąd Orzekający, iż:

-

pozwana wyraziła zgodę na zatrudnienie zewnętrznej firmy elektrycznej do zamontowania panelu oświetleniowego za dodatkowym wynagrodzenia, podczas gdy powódka nigdy nic informowała pozwanej o dodatkowych kosztach montażu i zapewniała pozwaną, iż montaż zamiennego oświetlenia jest jeszcze mniej problematyczny niżeli uprzednio wybrany;

-

pozwana wyraziła dorozumianą zgodę na poniesienie kosztów montażu oświetlenia przez zewnętrzną firmę, podczas gdy domniemanie takie nie wynika z dowodów zgromadzonych w toku postępowania- wszystkie inne kwoty były każdorazowo mailowo potwierdzane przez pozwaną;

-

powódka wydała zamówione rośliny pozwanej a następnie zajmowała się nimi na koszt i ryzyko pozwanej, podczas gdy to powódka zbyt wcześniej zamówiła rośliny i bez ustalenia z pozwaną podjęła próbę ich pozostawienia na budowie, przez co do jej obowiązków w ramach zawartej umowy należała opieka nad roślinami do czasu ich zamontowania w zielonej ścianie wraz z system nawadniającym oraz oświetleniem;

-

powódka wykazała zasadność i wysokość swojego roszczenia co do opieki i pielęgnacją nad roślinami w okresie od dnia ich zamówienia do dnia ich zamontowania w obiekcie (...), podczas gdy powódka nie przedstawiła żadnych dowodów na tą okoliczność;

W uzasadnianiu złożonej apelacji pozwana wskazała, że wyrok wydany został z naruszeniem art. 233 k.p.c., a w konsekwencji w zaskarżonej części nie odpowiada prawu i jako wydany z naruszeniem bezwzględnie obowiązujących przepisów nic może się ostać w obrocie prawnym. W ocenie pozwanej Sad I instancji wadliwie, bez oparcia w materiale dowodowym przyjął, że pozwana wyraziła kiedykolwiek zgodę na obciążenie ją dodatkowymi kosztami za montaż oświetlenia przez zewnętrzną firmę i naruszając zasady logicznego rozumowania- wywiódł, jakoby z faktu wyrażenia zgody na zakup droższego oświetlenia (po tym jak uprzednio zamontowane i zaproponowane przez powódkę okazało się niewłaściwe) można było domniemać dorozumianą zgodę na montaż oświetlenia za dodatkową opłatą przez zewnętrzną firmę. Takie stanowisko nie może się ostać- szczególnie przy uwzględnieniu, iż wraz z pozwem powódka przedstawiła korespondencję mailową, z której wynika, iż zmienione oświetlenie jest jeszcze prostsze w zamontowaniu, niżeli wybrane uprzednio. Tym samym twierdzenie Sądu, że „nie sposób przyjąć, że pozwana zakładała, iż powódka dostarczy droższe oświetlenie, którego zamontowanie wymaga fachowej wiedzy bez wynagrodzenia” jest zupełnie chybione i bezzasadne. W ocenie pozwanej powódka w toku postępowania nie wykazała, aby przed przystąpieniem do prac w zakresie instalacji oświetlenia uzyskała zgodę pozwanej na poniesienie dodatkowych kosztów montażu, nie wykazała również, aby kiedykolwiek przed doręczeniem faktury pozwanej informowała, jaki to będzie koszt i dodatkowo nie wykazała zasadności obciążania pozwanej kwotą 940,48 zł za transport i pielęgnację roślin. Pozwana wskazała, że powódka nie przedstawiła żadnych dowodów, które wykazywać miały, iż na początku lipca 2015 roku powódka dostała od pozwanej zlecenie do zakupu roślin od producenta oraz ich przywiezienia na teren trwającej budowy. Powódka nie potrafiła wskazać, kto (jeśli w ogóle) dał takie zlecenie, kto kazał jej przyjechać na budowę. Powódka stwierdziła w czasie przesłuchania, iż wszelkie polecenia były jej wydawane w drodze mailowej od W. K. bądź M. S.- powódka nie przedstawiła jednak żadnego dowodu z korespondencji mailowej odnośnie tego przyjazdu na teren budowy oraz zlecenia w tym zakresie. Nie umiał tego wskazać również świadek M. S.. Ponadto pozwana wskazała na błędne ustalenie przez Sąd, jakoby po przywiezieniu roślin na teren trwającej budowy w obiekcie (...) doszło do wydania tychże roślin pozwanej i przejścia odpowiedzialności za ich utrzymanie na stronę pozwaną. Strona pozwana wskazała, iż umowa wiążąca strony dotyczyła konkretnego zlecenia- zamontowania zielonej ściany- a wiec stelaża, roślin, systemu nawadniającego oraz odpowiedniego oświetlenia. Dopiero wówczas doszło do odbioru prac na pozwaną i przejścia na nią odpowiedzialności za te mechanizmy i rośliny. Tym samym nie sposób zrozumieć, dlaczego Sąd uznał, jakoby po zabraniu zbyt wcześnie dostarczonych roślin przez powódkę z terenu budowy, powódka zajmowała się roślinami na koszt i ryzyko pozwanej, działając przy tym na podstawie art. 752 k.c. (prowadzenie cudzych spraw bez zlecenia). Dodatkowo zdaniem pozowanej Sąd błędnie przyjął, jakoby powódka wykazała roszczenie co do kosztów transportu i pielęgnacji roślin co do zasady i wysokości. Powódka w toku przesłuchania nie potrafiła wskazać, jakie rzekomo czynności pielęgnacyjne podejmowano w okresie przetrzymywania przez nią roślin. Nie potrafiła również wskazać, czy w tym zakresie obowiązuje jakikolwiek cennik, a jeśli tak, to jak przedstawiają się wymienione w nim stawki. Powódka nie była nawet w stanie określić przez ile dni i z jaką częstotliwością ta rzekoma pielęgnacja miała się odbywać. Powódka zupełnie nie wykazała co składało się na kwotę 940,48 zł, nie wskazała również w jaki sposób wyliczyła koszty transportu roślin.

W odpowiedzi na wywiedzioną apelację powódka wniosła o jej oddalenie i o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W ocenie powódki zarzuty dotyczące naruszenia art. 233 k.p.c. nie znajdują uzasadnienia, zaś Sąd I instancji poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne, jak również dokonał prawidłowej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja okazała się częściowo uzasadniona i doprowadziła do zmiany zaskarżonego wyroku Sądu Rejonowego w kierunku postulowanym przez skarżącą.

Zasadniczo zarzuty skarżącej sprowadzały się jedynie do zakwestionowania rozstrzygnięcia co do części uwzględnionego roszczenia, a mianowicie co do kosztów montażu oświetlenia zamiennego w wysokości 492 zł oraz kosztów związanych z ponownym przewiezieniem roślin i ich pielęgnacją w wysokości 940,48 zł. Skarżąca w tym zakresie powołała się w szczególności na naruszenie przepisów prawa procesowego tj. art. 233 poprzez dokonanie dowolnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, a w konsekwencji nie wyjaśnienie wszystkich okoliczności faktycznych istotnych dla sprawy wyrażające się w przyjęciu, iż pozwana zaakceptowała zakup oświetlenia zamiennego do zielonej ściany w obiekcie (...) oraz dodatkowe koszty montażu oświetlenia, że powódka wykazała co do zasady i wysokości roszczenie w zakresie kwoty 940,48 zł brutto za rzekomy transport roślin oraz ich pielęgnację oraz że pielęgnacja roślin przez powódkę w lipcu 2015 roku — po powrocie z Ś.- była prowadzeniem przez powódkę cudzych spraw bez zlecenia.

Na wstępie należy wskazać, iż przy przyjętym w polskiej procedurze cywilnej modelu apelacji pełnej, sąd drugiej instancji rozpatruje sprawę ponownie, a przedstawione pod osąd roszczenie procesowe jest rozpoznawane po raz wtóry. Sąd drugiej instancji władny jest poczynić własne ustalenia faktyczne, a także przyjąć za własne ustalenia sądu pierwszej instancji, uzupełniając je jedynie odmienną oceną materiału dowodowego. W niniejszej sprawie Sąd Odwoławczy w przeważającym zakresie, z niewielkimi modyfikacjami o których mowa poniżej, przyjął za własne ustalenia faktyczne Sądu I Instancji, bez potrzeby ich ponownego przytaczania. Sąd Rejonowy w zasadzie prawidłowo ustalił fakty odnoszące się zarówno do istnienia pomiędzy stronami stosunku zobowiązaniowego oraz co do okoliczności zdarzenia implikującego poszukiwanie przez powoda ochrony prawnej w drodze procesu cywilnego.

Dla porządku, odnosząc się do zgłoszonego zarzutu naruszenia przez Sąd Rejonowy zasady swobodnej oceny dowodów zaznaczyć trzeba, że w świetle art. 233 § 1 k.p.c. sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według swego przekonania na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Wymieniony przepis nakłada na sąd orzekający obowiązek wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału i uwzględnienia wszystkich dowodów przeprowadzonych w postępowaniu. Nadto obowiązkiem sądu jest skonkretyzowanie okoliczności towarzyszących przeprowadzeniu poszczególnych dowodów mających znaczenie dla oceny ich mocy i wiarygodności oraz wskazania jednoznacznego kryterium i argumentacji pozwalającej na weryfikację dokonanej oceny w przedmiocie uznania dowodu za wiarygodny bądź też jego zdyskwalifikowanie (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 1966 r., sygn. II CR 423/66, niepubl.; uzasadnienie orzeczenia SN z dnia 24 marca 1999 r., sygn. I PKN 632/98, OSNAPiUS 2000, nr 10, poz. 382; uzasadnienie orzeczenia SN z dnia 18 lipca 2002 r., IV CKN 1256/00, niepubl.). Przyjmuje się, że ramy swobodnej oceny dowodów muszą być zakreślone wymaganiami prawa procesowego, doświadczenia życiowego, regułami logicznego myślenia oraz pewnego poziomu świadomości prawnej, według których sąd w sposób bezstronny, racjonalny i wszechstronny rozważa materiał dowodowy jako całość, dokonuje wyboru określonych środków dowodowych i ważąc ich moc oraz wiarygodność, odnosi je do pozostałego materiału dowodowego. W orzecznictwie wskazuje się, że do naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. dochodzi wówczas, gdy ocena dowodów dokonana przez Sąd jest sprzeczna z regułami logicznego myślenia, uchybia zasadom wynikającym z doświadczenia życiowego lub też narusza zasady właściwego kojarzenia faktów (por. wyrok SN z dnia 16 grudnia 2005r., III CK 314/05, Lex nr 172176). Z kolei zarzut błędu w ustaleniach faktycznych odnosi się stricte do elementu faktycznego orzeczenia. Sąd Odwoławczy bada w takim wypadku czy w stanie faktycznym sprawy nie zachodzą sprzeczności między poszczególnymi ustaleniami oraz czy stan faktyczny stanowi harmonijną całość. Innymi słowy sprzeczność zachodzi wówczas, gdy istnieje dysharmonia między materiałem zgromadzonym w sprawie a konkluzją, do jakiej doszedł Sąd na jego podstawie (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z 19 sierpnia 2009 r., I ACa 507/09, Lex nr 756625, wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z 16 listopada 2005 r., I ACa 447/05, Lex nr 177024).

Przenosząc cytowane zasady na grunt badanej sprawy stwierdzić należało, że Sąd I instancji przeprowadził postępowanie dowodowe w sposób kompletny i zgodny z logicznymi zasadami rozumowania. W ocenie Sądu Okręgowego jednak, zarzuty apelacji przy ocenie zebranego materiału dowodowego, okazały się zasadne w przeważającej części. Zdaniem Sądu Okręgowego, Sąd pierwszej instancji dokonał niewłaściwej i wybiórczej oceny dowodów przedłożonych przez stronę powodową, w konsekwencji czego wyprowadził nieprawidłowe wnioski.

Rozstrzygnięcie Sąd Rejonowy oparł na treści art. 627 k.c. – co do wynagrodzenia wynikającego z umowy o dzieło oraz na art. 752 k.c. co do kwoty 940,48 zł

Odnosząc się natomiast do zarzutów skarżącej Sąd II instancji zwrócił przede wszystkim uwagę, że faktycznie rację ma skarżący, wywodząc, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazuje, iż pozwana nie zaakceptowała dodatkowych kosztów montażu zmienionego typu oświetlenia tzw. zielonej ścianki. Co ważne w ocenie Sądu Odwoławczego, odmiennej od wywodów Sądu I instancji, jakiekolwiek dalsze zmiany zarówno rzeczowe, jak i finansowe, które zaszły po akceptacji przez pozwaną maila z dnia 16 czerwca 2015 roku powinny uzyskać jego wyraźną aprobatę, podczas gdy w niniejszej sprawie brak jest dowodu nawet na dorozumianą akceptację kosztów montażu w wysokości 492 zł. Sąd Okręgowy zwrócił również uwagę, że sam fakt wyrażenia zgody na zmianę oświetlenia, nie musi jednocześnie oznaczać zgody na zwiększone koszty jego montażu, tym bardziej, że wówczas nie była znana ich wysokość. Niezależnie wskazać w tym miejscu także należy, że zaoferowany przez strony materiał dowodowy nie dał podstaw do uznania, że pozwana udzieliła chociażby zgody blankietowej na zlecenie podłączenia oświetlenia zewnętrznej firmie, a w konsekwencji na poniesienie kosztów takiego podłączenia. Przeczą temu przede wszystkim zeznania świadków i przedstawione wydruki e-mail. Wobec braku możliwości ustalenia – w oparciu o dostępny materiał dowodowy - że pozwana wyrażając zgodę na zmianę oświetlenia, zaaprobowała także modyfikację stosunku zobowiązaniowego w zakresie zwiększonego wynagrodzenia o te prace, Sąd Odwoławczy, nie znalazł podstaw aby uwzględnić koszty montażu tego oświetlenia.

Po ponownej analizie zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd II instancji częściowo uwzględnił również zarzuty w zakresie drugiej części zaskarżenia wyroku, tj. w zakresie kosztów pielęgnacji roślin. Sąd Okręgowy stanął bowiem na stanowisku – jak słusznie wywiódł również Sąd Rejonowy - że choć okoliczności niniejszej sprawy wskazują, że faktycznie istniały podstawy do uznania, iż powódka, zabierając kwiaty po przywiezieniu ich na teren budowy na początku lipca 2015 roku, działała za dorozumiana wolą i niewątpliwie w interesie pozwanego, to jednak nie sposób było przyjąć, że wykazała w pełnym zakresie wydatki, jakie w tym celu poniosła.

Warto w tym miejscu również zaznaczyć na co słusznie zwrócił uwagę także Sąd I instancji – w odniesieniu do zarzutów sformułowanych w apelacji, że – wbrew twierdzeniom skarżącej - powódka miała podstawy do tego aby przywieźć kwiaty, co jak wynika z przedstawionych wydruków e-mail nastąpiło w dniu 13 lipca 2015 roku. Z wiadomości e-mail jednoznacznie wynika, że po pierwsze inwestor wskazał realny termin nasadzenia na dzień 6 lipca 2015 roku, zaś pozwana zaproponowała termin późniejszy, tj. właśnie 13 lipca 2015 roku, na co nie było sprzeciwu. Co jednak istotne, jak wskazuje zebrany w sprawie materiał dowodowy, powódka była gotowa do nasadzeń już wcześniej, sugerując wcześniejsze możliwe terminy ich wykonania.

Nie można było się natomiast zgodzić z wywodami Sądu Rejonowego, którego zdaniem powódka wykazała w całości, w sposób niebudzący wątpliwości, że rzeczywiście w związku z koniecznością „ratowania roślin” dostarczonych - jak się okazało przedwcześnie - poniosła wydatki w łącznej wysokości 940,48 zł, na które złożyły się koszty przewozu i opieki nad roślinami przez okres 4 tygodni. Sąd Okręgowy po dokonanej analizie zebranego przez Sąd I instancji materiału dowodowego zwrócił bowiem uwagę, że wskazywany przez powódkę okres okazał się być niezgodny przede wszystkim z proponowanym przez powódkę terminem nasadzeń, tj. dniem 13 lipca 2015 roku, a datą wypożyczenia pojazdu do ich przywiezienia, tj. dniem 21 lipca 2015 roku, która wynika z faktury VAT wystawionej w związku z wynajęciem pojazdu (k. 103 ). Co ważne treść tej faktury, w oparciu o którą powódka domagała się zwrotu wydatków, wskazuje, że wbrew jej twierdzeniom, opieka nad roślinami trwała nie 4 tygodnie, a jedynie 8 dni. Przede wszystkim jednak Sąd Odwoławczy zwrócił uwagę, że powódka w toku postępowania przed Sądem pierwszej instancji nie tylko nie wyliczyła, ale przede wszystkim nawet nie wykazała, że w związku z pielęgnacją roślin poniosła koszt w wysokości 548,30 zł, która to kwota stanowi różnicę pomiędzy kosztami wynajęcia pojazdu w kwocie 284,77 zł (FV, k. 103), kosztami benzyny w kwocie 107,41 zł, a podaną kwotą 940,48 zł, bez jednoczesnego wyjaśnienia, co na tą właśnie różnicę się składa. Sąd Okręgowy stanął bowiem na stanowisku, że skoro powódka podnoszony w pozwie koszt rzeczywiście poniosła winna wyszczególnić na co i w jakim celu, wskazaną kwotę wydatkowała, czego ta nie uczyniła i nie przedstawiła stosownych dokumentów, ale przede wszystkim nie wyjaśniła w jaki sposób wskazaną kwotę ustaliła. Sąd Odwoławczy zwrócił uwagę, że lakoniczne wskazanie podstawy żądania tytułem „opieki nad roślinami” nie mogło okazać się wystarczające. Sąd Odwoławczy uznał zatem, że powódka poprzez przedstawienie faktury na wynajem w wysokości 284,77 zł oraz wyliczenia kosztów benzyny na kwotę 107,41 zł w sposób dostateczny wykazała jedynie zasadność poniesienia wydatków w łącznej kwocie 392,18 zł. W ocenie Sądu II instancji, podobnej w tym zakresie z oceną dokonaną przez Sąd Rejonowy, przedłożone faktury, w okolicznościach niniejszej sprawy nie budzą żadnych wątpliwości, natomiast pozostałe dochodzone przez powódkę wydatki w kwocie 548,30 zł, z powodów powyżej przytoczonych nie mogły zostać uwzględnione.

Reasumując wszystko powyższe, biorąc pod uwagę częściową zasadność zarzutów apelacji, skutkującą uznaniem braku zasadności części roszczeń powódki w postaci żądania zapłaty niezaakceptowanej kwoty 492 zł tytułem kosztów montażu oświetlenia oraz kwoty 548 zł tytułem wydatków na opiekę nad roślinami, Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. zmienił zaskarżony wyrok, w ten sposób, że w pkt I wyroku zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 7 180,41 zł z odsetkami ustawowymi od kwot: 10 005,10 zł od 8 października 2015 roku do 25 lutego 2016 roku i od kwoty 7180,41 zł od dnia 26 lutego 2016 do dnia zapłaty, oddalając powództwo w pozostałym zakresie (pkt II).

Skutkiem zmiany zaskarżonego orzeczenia jest również zmiana orzeczenia o kosztach procesu zawartego w pkt II wyroku. Podstawą tego rozstrzygnięcia jest przepis art. 100 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. Mając na uwadze wysokość kwoty dochodzonej pozwem do ostatecznie kwoty zasądzonej, Sąd stwierdził, że powódka wygrała proces w 94,18 % , a pozwana 5,82 % i w takich proporcjach stronom przysługuje zwrot kosztów postępowania. Na koszty poniesione przez powódkę złożyły się kwota 2 417 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika, ustalona na podstawie § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U.2013.490 j.t.), powiększona o opłatę skarbową od pełnomocnictwa oraz kwota 553 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu. 94,18% z sumy powyższych kwot to 2 797,15 zł. Na koszty pozwanej złożyły się natomiast kwota 2 417 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika, ustalona na podstawie § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U.2013.461 j.t) powiększona o opłatę skarbową od pełnomocnictwa. 5,82 % tej kwoty to 140,67 zł Po wzajemnym zarachowaniu zasądzono od pozwanej na rzecz powódki kwotę 2656,48 zł

O kosztach postępowania przed Sądem Odwoławczym orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c., uznając, że wobec częściowego uwzględnienia apelacji pozwana postępowanie odwoławcze wygrała w 72,62 %, zaś powódka w 27,38 % i w takim stosunku w myśl ogólnych reguł odpowiedzialności za wynik procesu stronom należy się zwrot kosztów postępowania. Na koszty pozwanej złożyły się kwota 72 zł tytułem opłaty od apelacji i kwota 180 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika procesowego ustalone na podstawie § 2 pkt 2 w zw. z § 10 ust 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokacie (Dz.U 2015 poz. 1800). 72,62% z sumy powyższych kwot to 183 zł. Na koszty powódki złożyło się wyłącznie wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 180 zł ustalone w oparciu § 2 pkt 2 w zw. z § 10 ust 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. 2015 poz. 1804). 27,38% tej kwoty to 49,28 zł. Po wzajemnym zarachowaniu Sąd zasądził od powódki na rzecz pozwanej tytułem kosztów postępowania przed Sądem za II instancji kwotę 133,72 zł.

W tym stanie rzeczy należało orzec, jak w sentencji.

SSO (...)SSO (...)SSR (...)

Sygn. akt VIII Ga 499/16

Zarządzenia:

1.  (...),

2.  (...).

3.  (...)