Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 kwietnia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie Wydział VIII Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący - SSO Piotr Sałamaj

Protokolant – stażysta Paulina Woszczak

po rozpoznaniu w dniu 4 kwietnia 2017 r. w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa T. R.

przeciwko Szpitalowi Miejskiemu im. (...) w (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w Ś.

o zapłatę

I. zasądza od pozwanego Szpitala Miejskiego im. (...) w (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ś. na rzecz powoda T. R. kwotę 93.570,15 zł (dziewięćdziesiąt trzy tysiące pięćset siedemdziesiąt złotych piętnaście groszy) z ustawowymi odsetkami, określanymi od dnia 1 stycznia 2016 r. jako ustawowe odsetki za opóźnienie:

- od kwoty 47.155 zł od dnia 8 października 2010 r. do dnia 30 grudnia 2010 r.,

- od kwoty 32.916,04 zł od dnia 31 grudnia 2010 r.,

- od kwoty 47.687,60 zł od dnia 8 listopada 2010 r. do dnia 21 czerwca 2011 r.,

- od kwoty 28.235,43 zł od dnia 22 czerwca 2011 r.,

- od kwoty 43.236,05 zł od dnia 8 grudnia 2010 r. do dnia 30 czerwca 2011 r.,

- od kwoty 16.013,95 zł od dnia 1 lipca 2011 r. do dnia 14 września 2011 r.,

- od kwoty 14.928,68 zł od dnia 15 września 2011 r.,

- od kwoty 17.490 zł od dnia 8 stycznia 2011 r.;

II. oddala powództwo w pozostałym zakresie,

III. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3.774,25 zł (trzy tysiące siedemset siedemdziesiąt cztery złote dwadzieścia pięć groszy) tytułem kosztów procesu,

IV. nakazuje ściągnąć od powoda z zasądzonego w punkcie I. roszczenia na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w Szczecinie kwotę 2.780,44 zł (dwa tysiące siedemset osiemdziesiąt złotych czterdzieści cztery grosze) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych,

V. nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Szczecinie kwotę 2.125,08 zł (dwa tysiące sto dwadzieścia pięć złotych osiem groszy) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

SSO Piotr Sałamaj

Sygn. akt VIII GC 261/11

UZASADNIENIE

Powód T. R. wniósł o zasądzenie od pozwanego Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej Szpital Miejski im. (...) w Ś. kwoty 215.981,17 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwot: 47.155 zł od 8 października 2010 r., 86.017,40 zł od 8 listopada 2010 r., 77.872 zł od 8 grudnia 2010 r., 2.314,70 zł od 8 stycznia 2011 r., 52.800 zł od 8 stycznia 2011 r. oraz kosztami procesu.

W uzasadnieniu powód podał, że od września 2000 r. do 31 grudnia 2008 r. wykonywał, na podstawie umów na czas oznaczony zawartych z pozwanym, na jego rzecz usługi specjalistycznych badań laboratoryjnych. Badania realizował w oparciu o skierowania wystawione przez upoważnionych pracowników szpitala. Usługi te realizował w pomieszczeniach pozwanej, zaadoptowanych na potrzeby prowadzonej działalności. W dniu 31 grudnia 2008 r. wygasła ostatnia z umów na świadczenie usług. Pomimo starań powoda, strony nie zawarły kolejnej umowy. Powód nadal wykonywał badania zgodnie z dotychczas ustalonym cennikiem oraz utrzymywał laboratorium diagnostyczne przez całą dobę. Pozwany nie zapłacił mu wynagrodzenia za badania zrealizowane od września do grudnia 2010 r. oraz zaczął organizować własne laboratorium diagnostyczne, przez co ilość zleceń dla powoda spadła, pomimo że zmuszony był utrzymywać całodobową pracę laboratorium. W dniu 25 lutego 2010 r. pozwany wypowiedział mu umowę najmu pomieszczeń, a od czerwca 2010 r. podwyższył stawki czynszu najmu. Następnie w dniu 30 grudnia 2010 r. i 21 czerwca 2011 r. pozwany potrącił roszczenie z tytułu podwyższonego czynszu najmu z roszczeniem powoda o wykonane usługi laboratoryjne. Pozwany nie uznał również części rachunków wystawionych przez powoda o nr (...) i (...) oraz nie uznał w ogóle rachunków o nr (...). Powód nie zgadza się ze stanowiskiem pozwanego.

W odpowiedzi na powyższe pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów procesu. Pozwany przyznał, że od 2000 r. do 31 grudnia 2008 r. strony współpracowały na zasadach opisanych przez powoda. Po wygaśnięciu ostatniej z umów strony podjęły negocjacje, które z uwagi na stanowisko powoda nie zakończyły się zawarciem kolejnej umowy. Podwód o 100% podwyższył stawki wynagrodzenia za badania diagnostyczne. Zdaniem pozwanego powód wykorzystując swoją pozycję monopolisty stosował zawyżone stawki za świadczone usługi, gdyż ceny opublikowane przez niego na stronie internetowej są niższe niż ceny stosowane wobec pozwanego. Z tych względów pozwany postanowił uruchomić własne laboratorium, co uniemożliwiał mu powód odmawiając opuszczenia zajmowanych pomieszczeń, pomimo wypowiedzenia umowy ich najmu przez pozwanego. Pozwany nadal zmuszony był więc korzystać z jego usług. Pozwany stwierdził, że uregulował swoje zobowiązania poprzez dokonanie zapłaty i potrącenia przysługujących mu wierzytelności. Pozwany wyjaśnił, że od dnia 31 maja 2010 r. powód zajmował pomieszczenia bezumownie, dlatego pozwany obciążył go odszkodowaniem za bezumowne korzystanie, które nie przekracza wysokości minimalnych stawek obowiązujących na lokalnym rynku.

Pozwany podniósł zarzut potrącenia, gdyż pismami z dni 30 grudnia 2010 r., 11 lutego, 21 czerwca oraz 8 września 2011 r. dokonał potrącenia należności z faktur o nr.: (...) na kwotę 47.155 zł, (...) na kwotę 42.961,80 zł, (...) na kwoty 10.644,03 i 1085,27 zł (po zapłacie kwoty 27.222,10 zł), (...) na kwotę 2.314,70 zł. Pozwany wskazał, że nie uznał roszczenia z faktury nr (...), gdyż nie zlecał powodowi przeprowadzenia badań laboratoryjnych za pomocą metody D..

W toku postępowania nastąpiło przekształcenie po stronie pozwanej polegające na tym, że Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Szpital Miejski im. (...) w Ś. przekształcił się w spółkę prawa handlowego pod firmą Szpital Miejski im. (...) w (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Ś. (k. 613, k. 614-620), która wstąpiła we wszystkie prawa i obowiązki przekształcanego SPZOZ.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 1 września 2000 r. strony zawarły umowę, której przedmiotem było realizowanie przez powoda świadczeń zdrowotnych w zakresie analityki medycznej i mikrobiologii na rzecz Szpitala (§ 2). Umowa została zawarta na czas określony do 31 grudnia 2000 r. (§ 20). W § 17 umowy strony ustaliły łączny limit brutto za wykonane usługi na rzecz pacjentów pozwanego w kwocie od 55.000 zł do 60.000 zł brutto na okres do dnia zawarcia umowy. Aneksem z dnia 1 czerwca 2001 r. strony zmieniły m.in. § 17 umowy nadając mu następujące brzmienie: 1. Zleceniobiorca (powód) do dnia 10 każdego miesiąca wystawi Zleceniodawcy (pozwanemu) fakturę za wykonane badania laboratoryjne w miesiącu poprzednim. 2. Aktualny cennik badań laboratoryjnych stanowi załącznik nr 1 do niniejszej umowy. 3. Załączony cennik może być w renegocjowany w każdym czasie za zgodą obu stron.

W dniu 1 lutego 2002 r. strony zawarły umowę nr (...) na świadczenie usług zdrowotnych, której przedmiotem było realizowanie przez powoda świadczeń zdrowotnych w zakresie analityki medycznej i mikrobiologii (§ 2). Umowa została zawarta na czas określony do 31 grudnia 2003 r. (§ 17 ust. 1). Powyższa umowa była przedłużana przez strony w następujący sposób: aneksem nr (...) do 29 lutego 2004 r., aneksem nr (...) do 31 marca 2004 r.

W dniu 17 marca 2004 r. strony zawarły umowę nr (...) na świadczenie usług zdrowotnych, której przedmiotem było realizowanie przez powoda na rzecz pozwanej świadczeń zdrowotnych w zakresie całodobowych kompleksowych badan laboratoryjnych (§ 2). Podstawą do wykonania badań na rzecz pacjentów hospitalizowanych było skierowanie bądź zlecenie podpisane przez kierującego lekarza zatrudnionego u pozwanego, opatrzone pieczątką nagłówkową komórki organizacyjnej (§ 8)). Aktualny cennik badań laboratoryjnych stanowił załącznik do umowy (§ 15 ust. 2). Umowę zawarto na czas określony od dnia 1 kwietnia 2004 r. do 31 grudnia 2004 r. (§ 18 ust. 1). Aneksem nr (...) strony przedłużyły obowiązywanie umowy do 31 grudnia 2006 r. oraz uaktualniły cennik, w którym przewidziano 7,5% wzrost cen. Aneksem nr (...) strony wprowadziły zmiany do cennika badań laboratoryjnych, natomiast aneksem nr (...) strony przedłużyły obowiązywanie umowy do 31 grudnia 2007 r.

W dniu 31 grudnia 2007 r. strony postępowania zawarły umowę nr (...) na świadczenie usług zdrowotnych, której przedmiotem było realizowanie przez przyjmującego zamówienie (powoda) na rzecz udzielającego (pozwanego) świadczeń zdrowotnych w zakresie całodobowych kompleksowych badan laboratoryjnych (§ 2). Powód zobowiązał się do świadczenia usług w zakresie analityki medycznej i mikrobiologii, zgodnie ze standardami pracy obowiązującymi w laboratoriach analitycznych.

Strony ustaliły, że do zadań powoda należy całodobowe świadczenie usług dla pacjentów pozwanego (hospitalizowanych, leczonych ambulatoryjnie, przyjmowanych w Izbie Przyjęć i leczonych w poradniach przyszpitalnych) w zakresie: a) biochemii klinicznej i immunodiagnostyki b) analityki ogólnej i parazytologii, c) hematologii i koagulologii, d) mikrobiologii i mykologii, e) serodiagnostyki. Szczegółowy wykaz procedur (wraz cenami) określał załącznik nr 1 do umowy (§ 4 ust. 1).

Za badania laboratoryjne wykonane w danym miesiącu powód wystawiać miał pozwanemu fakturę do 7-go dnia następnego miesiąca (§ 13 ust. 1). Podstawą do wystawienia tej faktury stanowiło miesięczne rozliczenie za wykonane usługi sporządzone przez powoda wg wzoru opracowanego i uzgodnionego przez strony z rozbiciem na poszczególne komórki organizacyjne pozwanego oraz aktualny cennik badań laboratoryjnych (załącznik nr 1 do umowy) (§ 13 ust. 2). Umowę zawarto na czas określony od 1 stycznia do 31 grudnia 2008 r.

Usługi wynikające z powyżej opisanych umów powód świadczył w pomieszczeniach pozwanej przy ul. (...) I 4 w Ś..

Dowód: umowa z 1.09.2000 r. z aneksem nr (...) k. 14-18, aneks nr (...), aneks nr (...) i aneks nr (...) do umowy nr (...) k. 23, k. k. 24 i k. 25, umowa z 17.03.2004 r. z załącznikiem k. 26-32, aneks nr (...) z załącznikiem k. 33-36, aneks nr (...) k. 37, aneks nr (...) z załącznikiem k. 38-41, umowa z 31.12.2007 r. z załącznikiem k. 42-48, umowa nr (...) z 1.02.2002 r. k. 279-280verte, zeznania świadków K. P. (1) k. 233-236, A. R. (1) k. 262-268, K. S. (1) k. 268-271, D. G. (1) k. 568-572, zeznania powoda T. R. k. 578-579, od 00:01:38 do 01:14:09.

W dniu 2 czerwca 2008 r. strony postępowania zawarły umowę najmu, zgodnie z którą pozwany (wynajmujący) oddał powodowi (najemcy) do używania część budynku położonego w Ś. przy ul. (...) I 4, w postaci wszystkich pomieszczeń w piwnicy, na parterze oraz na I piętrze wskazanego budynku, o łącznej powierzchni użytkowej 291,5 m ² z przeznaczeniem na działalność laboratorium (§ 1 ust. 1 i 2 umowy). Umowa została zawarta na czas nieokreślony od dnia 2 czerwca 2008 r. (§ 1 ust. 3 umowy). Powód oświadczył, że przedmiot najmu nadaje się do umówionego użytku (§ 2).

Powód zobowiązał się do zapłaty na rzecz pozwanego czynszu w kwocie 1.641,50 zł brutto miesięcznie oraz opłat z tytułu zużytej energii elektrycznej, wody, ścieków oraz z tytułu centralnego ogrzewania - wg wskazań liczników z dołu w terminie do 10-go dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni, przelewem na konto bankowe pozwanego (§ 7 ust. 1). W myśl § 8 umowa mogła zostać rozwiązana: 1) na mocy porozumienia stron - w każdym terminie, 2) za trzymiesięcznym wypowiedzeniem ze skutkiem na koniec miesiąca - przez każdą ze stron.

Oprócz czynszu najmu powód wynajmował od pozwanego sprzęt, płacą z tego tytułu czynsz w kwocie około 887 zł/miesiąc.

Dowód: umowa najmu z 2.06.2008 k. 101-104, faktury VAT k. 133, 135, 137, zeznania świadka A. R. k. 262-268.

W 2009 r. powód przeprowadził gruntowny remont wynajmowanych od Szpitala pomieszczeń.

Dowód: zeznania świadków K. P. k. 233-236, B. N. k. 236-239, A. R. k. 262-268.

Powód wykonywał badania również na rzecz innych podmiotów niż pozwany.

Niesporne.

Pismem z 5 lutego 2010 r. powód wezwał pozwanego do uregulowania należności wynikających z rachunków: nr (...) na kwotę 45.289,61 zł, nr (...) na kwotę 64.796,48 zł, nr (...) na kwotę 58.868,69 zł i nr (...) w wysokości 63.217,90 zł. Powód poinformował Szpital, że zadłużenie wobec niego wynosi 232.172,68 zł i mimo wielokrotnych zapewnień i monitów nie otrzymał zapłaty za rachunki z 2009 r. na kwotę 168.954,78 zł. Poinformował, że brak zapłaty w terminie 7 zmusi go do wstrzymania wykonywania badań dla pozwanego.

Dowód: wezwanie do uregulowania zaległości k. 49.

Pismem datowanym na dzień 25 lutego 2010 r. pozwany złożył oświadczenie o rozwiązaniu umowy najmu pomieszczeń w budynku położonym w Ś. przy ul. (...) I 4 zawartej z powodem 2 czerwca 2008 r. z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia.

Dowód: wypowiedzenie umowy z 25.02.2010 r. k. 55.

Pismem z dnia 7 października 2010 r. dyrektor Szpitala poinformował powoda, że ustala kwotę dzierżawy pomieszczeń bezumownie zajmowanych w budynku przy ul. (...) I 4 w wysokości 30 zł/m ² brutto za pomieszczenia zajmowane na piętrze (254,3 m ²) i 15 zł/m ² brutto za pomieszczenia zajmowane w piwnicy budynku (37,2 m ²).

Ustalenia wysokości stawki najmu poprzedzone zostały przez pozwanego pytaniami skierowanymi do przedsiębiorców zajmujących się zawodowo m.in. najmem nieruchomości. Od T. S. pozwany uzyskał informację, że czynsz najmu lokali w okolicy według jej oceny oscylować będzie w przedziale 40-70 zł/m ², a od P. R., że średnia cena wynajmu lokali użytkowych w starym budownictwie, o średnim standardzie w lokalizacji Ś. odpowiednich na biura, gabinety lekarskie itp. wynosi 35 zł/m ².

W dniu 30 czerwca 2010 r. pozwany wystawił powodowi faktury VAT:

- nr (...) na kwotę 2.528,50 zł tytułem dzierżawy urządzeń i dzierżawy pomieszczeń, z terminem zapłaty określonym na 14.07.2010 r.,

- nr (...) na kwotę 2.612,66 zł tytułem dzierżawy urządzeń, dzierżawy pomieszczeń, za wodę i ścieki z terminem zapłaty określonym na 13.08.2010 r.,

- nr (...) na kwotę 2.528,50 zł tytułem dzierżawy urządzeń i dzierżawy pomieszczeń, z terminem zapłaty określonym na dzień 14.09.2010 r.

Pozwany w dniu 8 października 2010 r. wystawił powodowi faktury korygujące VAT za bezumowne korzystanie z pomieszczeń:

- nr (...) (do f-ry nr (...)) na kwotę 6.545,50 zł za czerwiec,

- nr (...) (do f-ry nr (...)) na kwotę 6.545,50 zł za lipiec,

- nr (...) (do f-ry (...)) na kwotę 6.545,50 zł za sierpień.

Pozwany obciążył powoda odszkodowaniem za bezumownego korzystanie z pomieszczeń i wystawił z tego tytułu faktury VAT:

- nr (...) z 30.09.2010 r. na kwotę 8.187 zł z terminem zapłaty na 14.10.2010 r.,

- nr (...) z 30.10.2010 r. na kwotę 8.187 zł z terminem zapłaty na 1.11.2010,

- nr (...) z 30.11.2010 r. na kwotę 8.187 zł z terminem zapłaty na 1.12.2010,

- nr (...) z 31.12.2010 r. na kwotę 8.187 zł z terminem zapłaty na 3.01.2011,

- nr (...) z 31.01.2011 r. na kwotę 8.187 zł z terminem zapłaty na 1.03.2011,

- nr (...) z 28.02.2011 r. na kwotę 8.187 zł z terminem zapłaty na 1.02.2011,

- nr (...) z 31.03.2011 r. na kwotę 8.187 zł z terminem zapłaty na 1.04.2011,

- nr (...) z 29.04.2011 r. na kwotę 8.187 zł z terminem zapłaty na 2.05.2011,

- nr (...) z 31.05.2011 r. na kwotę 8.187 zł z terminem zapłaty na 1.06.2011.

Przy piśmie z 15.10.2010 r. powód zwrócił pozwanemu faktury korygujące bez księgowania, wskazując, że zostały wystawione niezgodnie z zawartą przez strony umową dzierżawy. Natomiast w piśmie z dnia 9 grudnia 2012 r. powód wskazał, że strony obowiązuje umowa dzierżawy z 1 maja 2001 r., która nigdy nie została wypowiedziana. Oświadczył, że nie opuści zajmowanego lokalu ponieważ nie posiada środków na dokonanie adaptacji innego lokalu. Stwierdził, że powierzchnia lokalu wskazana w umowie jest zawyżona. Wskazał także, że wzrost cen usług laboratorium jest następstwem wzrostu czynszu.

Dowód: pisma powoda do pozwanego k. 59 i k. 132, - faktury i faktury korekty VAT k. 60-62, k. 133-147, zeznania świadka D. G. k.568-572.

Pomimo upływu terminu wypowiedzenia powód nie opuścił zajmowanych pomieszczeń. SP ZOZ Szpital Miejski im. (...) w Ś. wystąpił przeciwko T. R. z powództwem o wydanie nieruchomości. Sprawa toczyła się w Sądzie Rejonowym Szczecin-Centrum w Szczecinie pod sygn. akt XI GC 20/11. W toku tego postępowania przeprowadzono dowód z przesłuchania powoda.

Wyrokiem z dnia 2 czerwca 2011 r. (sygn. akt XI GC 20/11) Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie nakazał T. R. aby wydał pozwanemu Szpitalowi pomieszczenia o łącznej powierzchni 291,50 m ², znajdujące się w piwnicy, na parterze oraz I piętrze budynku przy ul. (...) I 4 w Ś. w stanie wolnym, w punkcie II. sentencji wyrokowi w punkcie I nadał rygor natychmiastowej wykonalności. Postanowieniem z dnia 14 czerwca 2011 r. Sąd Rejonowy nadał wyrokowi klauzulę wykonalności.

Dowód: protokół rozprawy z 31.05.2011 r. w sprawie XI GC 20/11 k. 105-112, wyrok SR Szczecin-Centrum z 2.06.2011 k. 113 z uzasadnieniem k. 115-121, postanowienie o nadaniu klauzuli k. 114.

Pismem z dnia 25 marca 2010 r. powód zwrócił się do Naczelnika Wydziału (...) Urzędu Miasta w Ś. z prośbą o interwencję w stosunku do dyrektora pozwanego D. G. (1) z uwagi na nie ogłoszenie przetargu na świadczone przez powoda usługi ani nie przedstawienie powodowi żadnego aneksu przedłużającego poprzednie przetargi.

Dowód: pismo powoda z 25.03.2010 k. 50.

W piśmie z 16 sierpnia 2010 r. skierowanym do dyrektora pozwanego Szpitala, powód oświadczył, że w związku z powstaniem w Szpitalu Miejskim im. (...) laboratorium diagnostycznego oraz z uwagi niewywiązywanie się z dokonanych ustaleń i zobowiązań finansowych, brakiem pisemnej umowy, od 23 sierpnia 2010 r. uznaje się zwolniony z dobrowolnej całodobowej obsługi i zabezpieczenia kompleksowych badań diagnostycznych w szpitalu. Nie wyraził zgody wykonywanie badań w godzinach popołudniowych, nocnych i w dni wolne od pracy. Poinformował również, że opuści zajmowane pomieszczenia po uzyskaniu zadośćuczynienia za poniesione koszty związane z remontem oraz po uregulowaniu bieżących płatności.

W piśmie z 20 sierpnia 2010 r. powód zarzucił dyrektorowi pozwanego nieregulowanie zobowiązań wobec niego, brak zawarcia umowy na wykonywanie badań diagnostycznych, narażanie zdrowia pacjentów oraz utrudnioną współpracę, deklarując dalsze wykonywanie badań na rzecz pacjentów szpitala.

Dowód: pisma powoda k. 51-54, zeznania świadka A. R. k. 262-268.

Pomimo braku zawarcia kolejnej pisemnej umowy powód nadal świadczył na rzecz pozwanego usługi z zakresu analityki medycznej i mikrobiologii, wykonując badania diagnostyki medycznej (laboratoryjne) na podstawie skierowań wystawionych przez upoważnionych pracowników pozwanej. Powód utrzymywał całodobową pracę laboratorium, wykonując diagnostykę również w godzinach nocnych oraz w dni ustawowo wolne od pracy. Wiązało się to z koniecznością utrzymania dyżurnych diagnostów. Z uwagi na fakt, że laboratorium powoda znajdowało się w innym budynku, materiał do badania oraz skierowania (zlecenia) badań przynosili pracownicy szpitala.

Z czasem ilość badań zlecanych powodowi przez pozwaną zmniejszyła się. Nastąpiło to w okresie, kiedy pozwany Szpital uruchomił własne, tj. wewnętrzne laboratorium diagnostyczne.

Początkowo laboratorium pozwanego wykonywało badania do godziny 15:00, a od września 2010 r. czas pracy laboratorium został wydłużony do godziny 17:00, natomiast od listopada 2010 r. do godziny 19:00. Laboratorium pozwanego wykonywało badania podstawowe, tj. nie wymagające dużego nakładu kosztów i pracy, bardziej skomplikowane badania oraz badania zlecane po godzinach pracy laboratorium pozwanego zlecane były powodowi. Badania wykonywane przez laboratorium pozwanego były bardziej rentowne niż badania zlecane powodowi. Kierownikiem szpitalnego laboratorium został 1.10.2010 r. Z. S. (1).

Na początku 2010 r. powód zakupił nowe urządzenie do wykonywania badań krzepnięcia krwi, następnie wprowadził metodę badań nazywającą się D.. Badanie tą metodą było droższe niż badania wykonywane dotychczasową metodą, ale były bardziej dokładne i mniej czasochłonne. Pozwany został uprzedzony o zakupie tego aparatu, nie zakwestionował zasadności wprowadzenia tej inwestycji ani wprowadzonej metody.

Za okres od września do grudnia 2010 r. powód wystawił pozwanemu rachunki za wykonanie badań laboratoryjnych:

- nr (...) z dnia 30.09.2010 r. na kwotę 47.155 zł z terminem płatności 7.10.2010 r.,

- nr (...) z dnia 31.10.2010 r. na kwotę 86.017,40 zł z płatną 7.11.2010 r.,

- nr (...) z dnia 30.11.2010 na kwotę 77.872 zł z terminem zapłaty na 7.12.2010 r.,

- nr (...) z dnia 31.12.2010 r. na kwotę 2.314,70 zł z płatną 7.01.2011 r.,

- (...) z dnia 31.12.2010 r. na kwotę 52.800 zł z terminem zapłaty 7.01.2011 r.

Dowody: skany skierowań na badania do laboratorium na płycie DVD k. 13, rachunki powoda k. 71-75, - skierowania na badania do laboratorium k. 290-349, 359-418, 427-451, 453-460, zestawienie badań krwi i krwiolecznictwa k. 463-468 verte, skierowania na badania prób krwi i próby grupy krwi k. 470-504, - zeznania świadków K. P. k. 233-236, B. N. k. 236-239, A. R. k. 262-268, K. S. (1) k. 268-271, Z. S. (1) k. 271-272, D. G. k. 568-572, zeznania powoda k. 578-579, od 00:01:38 do 01:14:09.

W okresie od września do grudnia 2010 r. koszty funkcjonowania laboratorium powoda wynosiły ok. 74.000 zł miesięcznie, na które składały się: wynagrodzenie kierownika, pracowników, obsługi księgowej, informatyczne, koszty materiałów, serwisowania sprzętu, czynszu dzierżawnego oraz opłat eksploatacyjnych.

Dowód: zeznania świadka A. R. k. 262-268.

Pismem z 8 września 2010 r. powód poinformował pozwanego, że zapłata dokonana za pośrednictwem M.W. (...) naraziła go na stratę związaną z brakiem możliwości ubiegania się o ustawowe odsetki w kwocie 8.244,57 zł i o taką wartość jest zmuszony podnieść cenę za badania w miesiącu sierpniu 2010 r. W piśmie przedstawił zestawienie, w którym wskazał, że strata dotyczy należności z wystawionych przez niego faktur o nr (...).

Pismem z 20 października 2010 r. powód poinformował pozwanego, że utrzymuje niezmienne ceny świadczonych usług od trzech lat, a w przypadku podejmowania jakichkolwiek kroków mających na celu narażenie jego firmy na dodatkowe koszty, będzie zmuszony do skorygowania cen w rachunku nr (...) jak i w kolejnych.

Pismem datowanym na 2 grudnia 2010 r. powód poinformował pozwanego o podniesieniu cen za zlecane badania o 100% z uwagi na obciążenie go wyższymi kosztami dzierżawy, spadek zamówień na badania diagnostyczne oraz bezumowne korzystanie przez pozwanego z całodobowej obsługi laboratorium. Poinformował, że ceny te mogą ulec zmianie w przypadku kolejnych działań pozwanego narażających go na dodatkowe koszty.

Ostatecznie powód zwiększył pozwanemu opłaty za świadczone na jego rzecz usługi, co uzasadniał spadkiem ilości zlecanych przez niego badań, koniecznością utrzymywania całodobowej pracy laboratorium oraz wzrostem kosztów najmu pomieszczeń.

Dowód: pisma powoda k. 63, 64, 152 i 153), zeznania świadków K. P. k. 233-236, A. R. k. 262-268, K. S. k. 268-271.

Po otrzymaniu rachunków o nr (...) pozwany sporządził własne rozliczenie tych rachunków. W rozliczeniu zestawił ceny za poszczególne badania we wrześniu, w październiku 2010 r. oraz ceny opublikowane na stronie internetowej powoda.

Pozwany pismem z 7 grudnia 2010 r. zakwestionowała fakturę nr (...) wystawioną przez powoda. Wskazał, że jest ona niezgodna z dotychczasowym cennikiem oraz nadmiernie wygórowana i z tych względów odesłał ją powodowi.

Dowód: pismo pozwanego do powoda k. 65, wydruk ze strony internetowej - cennik usług laboratorium powoda k. 156-172, rozliczenie rachunku nr (...) k. 173, rozliczenie rachunku nr (...) k. 174.

Pismem z dnia 30 grudnia 2010 r. pozwany Szpital złożył powodowi T. R. oświadczenie o potrąceniu wierzytelności przysługujących Szpitalowi wobec powoda z tytułu następujących faktur:

- nr (...) z dnia 30.09.2010 r. w kwocie 98,93 zł,

- nr (...) z dnia 30.09.2010 r. w kwocie 887 zł,

- nr (...) z dnia 8.10.2010 r. w kwocie 6.545,50 zł,

- nr (...) z dnia 8.10.2010 r. w kwocie 6.545,50 zł,

- nr (...) z dnia 8.10.2010 r. w kwocie 6.545,50 zł,

- nr (...) z dnia 30.09.2010 r. w kwocie 8.187 zł,

- nr (...) z dnia 29.10.2010 r. w kwocie 8.187 zł,

- nr (...) z dnia 30.11.2010 r. w kwocie 887 zł,

- nr (...) z dnia 30.11.2010 r. w kwocie 8.187 zł,

- nr (...) z dnia 30.11.2010 r. w kwocie 29,53 zł,

- nr (...) z dnia 29.10.2010 r. w kwocie 887 zł,

oraz noty odsetkowej z dni 18.10.2010 r. w kwocie 1.573,70 zł z wierzytelnością powoda w stosunku do pozwanego wynikającą z rachunku nr (...) z dnia 30.09.2010 r. w kwocie 47.155 zł. W wyniku złożonego oświadczenia pozwany wskazał, że powód pozostaje jego dłużnikiem do kwoty 1.405,66 zł.

Dowód: oświadczenie pozwanego o potrąceniu k. 56 i 122, zeznania świadka D. G. k. 568-572.

W dniu 13 stycznia 2011 r. (...) Laboratorium (...) wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 47.155 zł z rachunku nr (...), w terminie 5 dni pod rygorem skierowania sprawy na drogę sądową.

Dowód: wezwanie do zapłaty k. 66, zeznania świadka A. R. k. 262-268.

Pismem z 18 stycznia 2011 r. pozwany poinformował powoda, że ceny jednostkowe za poszczególne badania są niezgodne z obowiązującymi cennikami, odesłał rachunki nr (...) i poprosił o przekazanie prawidłowych.

W odpowiedzi z 20 stycznia 2011 r. powód zwrócił pozwanemu zaksięgowane i prawidłowo wystawione rachunki nr (...) i wyjaśnił, że prośba o korektę jest bezpodstawna, gdyż strony od początku 2009 r. nie zawarły żadnej umowy. Powód wskazał też, że utrzymanie na niezmiennym poziomie cen było dobrą wolą z jego strony oraz uwarunkowane ustną umową wieloletniej współpracy, której warunków dyrektor Szpitala nie dotrzymał. Zmiana warunków współpracy związana jest z tworzeniem przez SPZOZ Szpital Miejski własnego laboratorium i dużym spadkiem zlecanych powodowi oznaczeń przy jednoczesnym korzystaniu z całodobowej obsługi jego laboratorium, niesie za sobą uzasadniony wzrost cen za ich wykonanie.

Dowód: pismo pozwanego k. 155, odpowiedź powoda k. 67.

Pismem z dnia 11 lutego 2011 r. pozwany poinformował powoda, że dokonuje kompensaty przysługujących mu należności wynikających z faktury nr (...) na kwotę 8.187 zł z wierzytelnością powoda wynikającą z rachunku nr (...) na kwotę 2.314,70 zł. W związku z tym powód pozostaje dłużnikiem Szpitala z tytułu powyższej faktury na kwotę 5.872,30 zł.

Pismem z dnia 16 lutego 2011 r. powód oświadczył, że nie wyraża zgody na potrącenie zawarte w piśmie z 11 lutego 2011 r. wynikające z faktury (...) na kwotę 2.314,70 zł, gdyż nie zaakceptował tej faktury. Jednocześnie powód wezwał pozwanego do prawidłowego wystawienia faktur za dzierżawę pomieszczeń od miesiąca września 2010 r.

Dowód: pismo pozwanego o kompensacie k. 126, odpowiedź powoda k. 127.

Pismem z 14 czerwca 2011 r., działając przez pełnomocnika, powód skierował do pozwanego do dobrowolnej zapłaty kwoty 266.159,10 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w płatności z tytuły wynagrodzenia za świadczenie na jego rzecz badań laboratoryjnych szczegółowo opisanych w przekazanych Szpitalowi zestawieniach. Wysokość żądanej należności wynika z następujących rachunków (w załączeniu): nr (...) na kwotę 47.155 zł, nr (...) na kwotę 86.017,40 zł, nr (...) na kwotę 77.872 zł, nr (...) na kwotę 2.314,70 zł, nr (...) na kwotę 52.800 zł. Powód wyznaczył na zapłatę termin 7 dni, pod rygorem skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego.

W odpowiedzi z 21 czerwca 2011 r. na powyższe wezwanie pozwany wskazał, że: należność wynikająca z rachunku nr (...) została uregulowana przez potrącenie; rachunek nr (...) uznany został w kwocie 42.961,80 zł i uregulowany w tej części przez potrącenie, a w pozostałej części jest bezzasadny; rachunek nr (...) został uznany w wysokości 38.951,40 zł a w pozostałej części jest żądanie jest bezzasadne. Nadto pismem z 21.06.2011 r. dokonano potrącenia wzajemnej wierzytelności w wysokości 10.644,03 zł; rachunek nr (...) został uregulowany na podstawie oświadczenia o kompensacie z 11.02.2011 r.; rachunek nr (...) w całości jest bezzasadny. Pozwany wskazał, że w związku z częściowym uznaniem rachunków nr (...) gotowy jest zapłacić kwotę 28.307,37 zł i wniósł o przedłużenie terminu zapłaty z uwagi na bardzo trudną sytuację finansową Szpitala.

Dowód: wezwanie do zapłaty z załącznikami k. 69-75, odpowiedź pozwanego k. 76.

Pismem z 21 czerwca 2011 r. pozwany złożył powodowi oświadczenie o potrąceniu wierzytelności przysługujących mu wobec powoda w łącznej kwocie 53.605,83 zł wynikających z następujących faktur VAT: (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...) i (...) z wierzytelnościami powoda wynikającymi z rachunków o nr (...) w uznanej łącznej kwocie 81.913,20 zł. Szpital wskazał równocześnie, że pozostaje dłużnikiem powoda do kwoty 28.307,37 zł.

Dowód: oświadczenia pozwanego o potrąceniu k. 57-58 i k. 123-124, zeznania świadka D. G. k. 568-572.

W dniu 30 czerwca 2011 r. pozwany wpłacił na rachunek powoda kwotę 27.222,10 zł tytułem dopłaty do rachunku nr (...).

Dowód: potwierdzenie wykonania transakcji k. 68 i k. 125.

Pozwany w dniu 27 czerwca 2011 r. wystawił powodowi fakturę VAT nr (...) na kwotę 268,20 zł z terminem zapłaty na dzień 11.07.2011 r., tytułem opłaty za wodę i ścieki.

Pismem z dnia 8 września 2011 r. pozwany złożył powodowi oświadczenie o potrąceniu następujących wierzytelności: zasądzonej Szpitalowi od powoda w punkcie II. wyroku Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie z dnia 2 czerwca 2011 r. kwoty 817 zł oraz faktury nr (...) w kwocie 268,27 zł - z wierzytelnością powoda w kwocie 1.085,27 zł pozostałej do zapłaty z rachunku nr (...) (na łączną kwotę 38.961,40 zł).

Dowód: faktura (...) k. 131, oświadczenie o potrąceniu z potwierdzeniem odbioru k. 128-130.

Przy piśmie z 30.09.2011 r., podpisanym przez z-cę dyrektora ds. lecznictwa K. S. (1), pozwany odesłał powodowi niezasadny rachunek nr (...).

Dowód: pismo pozwanego z potwierdzeniem odbioru k.150-151, zeznania świadka K. S. k. 268-271.

Najbardziej prawdopodobna stawka czynszu dla przedmiotowych pomieszczeń (z uwzględnieniem stanu technicznego budynku i położenia) mogła wynosić ok. 10 zł/m ² dla powierzchni w parterze i na I piętrze, natomiast ok. 5 zł/m ² dla pomieszczeń w piwnicy. Zaproponowana przez pozwanego stawka wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z pomieszczeń laboratorium wynosiła 30 zł/m ² brutto za powierzchnie na parterze i I piętrze oraz 15 zł/m ² brutto za powierzchnie w piwnicy podczas gdy na lokalnym rynku nieruchomości tylko małe powierzchnie (ok. 10 m ² do ok. 70 m ²) o charakterze komercyjnym osiągały stawki czynszu w granicach 25-35 zł/m ².

Dowód: opinia biegłego sądowego J. D. (1) k. 631-648, opinia uzupełniająca biegłego sądowego J. D. k. 723-726, ustna opinia uzupełniająca biegłego sądowego J. D. k. 867, od 00:07:31 do 00:26:34.

Ceny jednostkowe przyjęte przez powoda w rachunkach nr (...) są zbliżone do cen stosowanych w innych laboratoriach, natomiast ceny przyjęte przez powoda w rachunkach nr (...) był znacznie wyższe od cen stosowanych w innych laboratoriach.

Wynagrodzenie powoda określone w spornych rachunkach, (a) w przypadku rachunku nr (...) odzwierciedla faktyczny koszt realizacji badań w związku z liczbą zlecanych przez pozwanego badań laboratoryjnych, (b) w przypadku rachunków nr (...) nie odzwierciedla faktycznego kosztu realizacji badań w związku z liczbą zlecanych przez pozwanego badań laboratoryjnych i jest zawyżone oraz (c) w przypadku rachunku nr (...) nie odzwierciedla faktycznego kosztu realizacji badań w związku z liczbą zlecanych przez pozwanego badań laboratoryjnych i jest zaniżone, bowiem nie pozwala na uzyskanie przez powoda dochodu, a powoduje wygenerowanie straty.

Liczba zlecanych przez pozwanego badań miała wpływ na cenę jednostkową badań wynikającą ze spornych rachunków jedynie w przypadku rachunku nr (...), bowiem tylko w grudniu 2010 r. liczba zlecanych przez pozwanego badań była na tyle niska, że uniemożliwiała powodowi uzyskanie dochodu na oczekiwanym poziomie.

Utrzymywanie całodobowej dostępności badań przez 7 dni w tygodniu miało wpływ na cenę jednostkowego badania w okresie październik-grudzień 2010 r. (jak również w okresach poprzednich) i wpływ ten przejawiał się koniecznością stosowania wyższych cen, gdyż świadczenie usług po czasie normalnych godzin pracy najprawdopodobniej powodowało występowanie straty po stronie powoda.

Z uwagi na spadek liczby zlecanych przez pozwanego badań w okresie 10-12.2010 r. powód uzyskał przychody niższe rok do roku o odpowiednio 12,9% w 10.2010 r., 8,5% w 11.2010 r. i 35% w 12.2010 r. Jednocześnie tylko spadek odnotowany w grudniu 2010 r. był na tyle istotny, że powodował konieczność podniesienia cen za badania na rzecz pozwanego w celu uzyskania dodatniej rentowności.

Zaakceptowane przez pozwanego w odpowiedzi na pozew kwoty z rachunków nr (...) (do wysokości 42.961,80 zł), nr (...) (do wysokości 38.951,40 zł) i nr (...) tytułem wynagrodzenia za badania laboratoryjne: (a) w przypadku rachunków (...) za październik 2010 r. oraz (...) za listopad 2010 r. odzwierciedlały rzeczywisty koszt przeprowadzonych badań, przy uwzględnieniu ilości zlecanych badań oraz konieczności zapewnienia całodobowej obsługi laboratoryjnej przez powoda, bowiem przy zleconej liczbie badań powód był w stanie uzyskać dochód na poziomie rentowności netto oczekiwanej w takiej działalności, (b) w przypadku rachunku (...) za grudzień 2010 r. nie odzwierciedlały rzeczywistego kosztu przeprowadzonych badań, przy uwzględnieniu ilości zlecanych badań oraz konieczności zapewnienia całodobowej obsługi laboratoryjnej przez powoda, bowiem przy zleconej liczbie badań nie było on w stanie uzyskać jakiegokolwiek dochodu i przyniósł stratę.

Wzrost cen badań jednostkowych wykonywanych przez laboratorium powoda w październiku i listopadzie 2010 r. w stosunku do poziomu cen z września 2010 r. nie był uzasadniony wzrostem kosztów ponoszonych przez powoda wskutek obiektywnych czynników rynkowych, w tym kosztów materiałów, odczynników.

Podniesienie cen badań przez powoda przy spadku zlecanej ilości badań przez pozwanego było uzasadnione ekonomicznie dopiero od grudnia 2010 r., gdyż od tego momentu spadek liczby zleceń nie pozwalał na pokrycie kosztów ich wykonania, z uwzględnieniem kosztów materiałowych i osobowych, bez wzrostu średniej ceny badania.

Dowód: opinia biegłego sądowego A. P. (1) k. 813-838, ustna opinia uzupełniająca A. P. k. 874, od 00:02:35 do 00:39:08, zeznania świadków K. P. k. 233-236, B. N. k. 236-239, A. R. k. 262-268, wydruk ze strony internetowej - cennik usług laboratorium powoda k. 156-172, zapisy elektroniczne na płycie DVD dotyczące skierowań na badania do laboratorium powoda k. 13, skierowania na badania do laboratorium krwi k. 290-349, 359-418, 427-451, 453-460, zestawienie badań krwi i krwiolecznictwa k. 463-468 verte, skierowania na badania prób krwi i próby grupy krwi k. 470-504.

Cena rynkowa badania grupy krwi metodą D. w 2010 r., stosowana przez wewnętrzne laboratoria szpitalne mieściła się w granicach 25 - 30 zł. Przy założeniu, że 2010 r. mógł być rokiem korekty cenowej, jednostkową cenę rynkową stosowaną na terenie województwa (...) w 2010 r. za wykonanie badania krwi metodą DiaMed była cena 30 zł. W mniejszych laboratoriach prywatnych niezrzeszonych w grupy cena badania nie powinna być wyższa niż 38 zł.

Dowód: opinia biegłego sądowego J. N. (1) k. 915-923 verte, zeznania świadka Z. S. k. 271-272, zeznania powoda k. 578-579, od 00:01:38 do 01:14:09.

Sąd zważył, co następuje:

Przed przejściem do rozważań natury prawnej należało dokonać oceny zgromadzonych dowodów, które posłużyły do konstrukcji stanu faktycznego.

Stan faktyczny ustalany jest zwykle przede wszystkim w oparciu o dowody pisemne. Nie inaczej było w tej sprawie i jeśli chodzi o dowody z dokumentów, w zakresie dopuszczonym postanowieniem z dnia 27 marca 2013 r. (k. 572-573), to nie były one przez strony kwestionowane, a i Sąd nie znalazł podstaw do ich zdyskwalifikowania. Dotyczy to także rozliczeń rachunków nr (...) (k. 173 i k. 174), które posłużyły do ustalenia wysokości należności powoda za usługi laboratoryjne w miesiącach październiku i listopadzie 2010 według stawek dotychczasowych, tj. z września i wcześniej.

Na podstawie art. 309 k.p.c. dopuszczony został dowód z zapisów elektronicznych na płycie DVD – w zakresie skierowań na badania do laboratorium, przy czym skany tych skierowań powód przedłożył też w postaci dokumentarnej ( vide k. 290 i n.).

Odnosząc się natomiast do oceny dowodów ze źródeł osobowych, to w zasadzie żadnego z tych dowodów Sąd w całości nie zdyskwalifikował. Na podstawie zeznań świadków K. P. (1), B. N. (2) i A. R. (1) Sąd ustalił sposób funkcjonowania laboratorium powoda w zakresie wykonywania usług na rzecz pozwanego Szpitala, w tym także w spornym okresie, jak również wprowadzenie przez powoda badań krwi przy pomocy metody kolumnowej, czyli D..

Co do zeznań świadków K. S. (1) i Z. S. (1), to zwłaszcza ten drugi posiadał szczątkową (z racji daty zatrudnienia u pozwanego) wiedzę na temat stosunków zobowiązaniowych stron. Jego zeznania były natomiast pomocne przy ustalaniu wysokości ceny jednostkowej za badania krwi metodą D.. Natomiast K. S. (1) posiadał wiedzę na temat wykonywania badań przez powoda na zlecenie pozwanego, gdyż pełnił funkcję dyrektora ds. lecznictwa. Niemniej kwestie negocjacji na temat zawarcia nowej umowy pomiędzy Szpitalem i powodem nie leżały w jego gestii. Tym kwestiami zajmował się ówczesny dyrektor Szpitala – świadek D. G. (1), który potwierdził fakt rozmów i rozbieżności stanowisk stron, jak również przedstawił przyczyny powstania własnego laboratorium szpitalnego. Pomimo sprawowanej funkcji zeznania D. G. cechowała ogólnikowość i np. nie potrafił wskazać skąd taka wysokość naliczanego powodowi wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z pomieszczeń szpitalnych, odsyłając do decyzji działu księgowości.

Największą wiedzę na temat funkcjonowania laboratorium powoda w aspekcie księgowo-ekonomicznym posiadał syn powoda – świadek A. R. (1), z którego zeznań wynika, że pewne decyzje (zwłaszcza na etapie konfliktu pomiędzy T. R. a dyrektorem D. G.) podejmował samodzielnie. Z jego zeznań wynikają też kwoty miesięcznych kosztów funkcjonowania laboratorium w kontekście dochodów powoda, ale pomimo tej wiedzy Sąd – określając wynagrodzenie powoda za X i XI 2010 r. – posłużył się opinią biegłego sądowego A. P. (1).

Analogicznie Sąd potraktował zeznania samego powoda T. R., które posłużyły do konstruowania stanu faktycznego zwłaszcza w zakresie przyczyn tak drastycznego podniesienia cen jednostkowych za badania w miesiącach X i XI 2010 i wystawienia faktury za badania krwi metodą D.. Dostrzegalna była konsternacja powoda, który z jednej strony kierował się powinnością wobec pacjentów (nawet gdy Szpital nie płacił rachunków), a z drugiej patrzył na niebagatelną kwestię opłacalności swojej działalności gospodarczej. Jednakże w ocenie Sądu, nawet pewna nielojalność ze strony pozwanego, który naliczył (i to wstecznie!) bardzo wysokie wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z jego pomieszczeń, nie uzasadniała podniesienie cen za usługi laboratoryjne o 100%, o czym będzie mowa w dalszej części rozważań.

Przechodząc do oceny dowodów z opinii biegłych sądowych Sąd stwierdza, że wszystkie te dowody, po pisemnym i ustnym uzupełnieniu opinii przez J. D. (1) i A. P., zasługiwały na uwzględnienie i wydatnie przyczyniły się do rozstrzygnięcia sprawy.

Pomimo szeregu zastrzeżeń pozwanego do opinii biegłego sądowego z zakresu szacowania nieruchomości J. D. (1), a także uwag powoda, biegły ten uzupełnił na piśmie swoją opinię, uwzględniając te zastrzeżenia (k. 725), a w ramach ustnych wyjaśnień do opinii pisemnych ostatecznie – zdaniem Sądu – rozwiał wątpliwości co do możliwej do uzyskania w przedmiotowym okresie stawki czynszu za zajmowane przez powoda pomieszczenia Szpitala. Z tych względów Sąd przyjął, że za metr kwadratowy pomieszczeń na I piętrze właściwa była stawka 10 zł, a za metr kw. pomieszczeń piwnicznych 5 zł, co ostatecznie dało podstawy do uznania, że należne pozwanemu wynagrodzenie za bezumowne korzystanie winno wynosić 2.729 zł za miesiąc.

Za przydatną do rozstrzygnięcia sprawy, z wyjątkiem kwestii wysokości ceny badania metodą D., Sąd uznał również opinię biegłego z zakresu księgowości i rachunkowości A. P. (1). Tylko powód złożył do tej opinii pisemnej zastrzeżenia, wnosząc o uzupełniającą opinię ustną na rozprawie, na której biegły odniósł się do tych zastrzeżeń akcentując m.in. specyfikę branży, w której działa powód i związany z tym brak materiałów porównawczych. Zdaniem Sądu udzielone przez biegłego wyjaśnienia odnośnie poniesionych przez powoda rzeczywistych kosztów badań na zlecenie pozwanego były wystarczające i przekonujące i w efekcie pełnomocnik powoda nie wnioskował o dalsze uzupełnienie opinii w tym zakresie, wnosząc tylko o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego na okoliczność kosztów badań krwi metodą D..

W tym ostatnim zakresie Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego J. N. (1), na podstawie którego przyjął, że jednostkową ceną rynkową stosowaną na terenie województwa (...) w 2010 r. za wykonanie badania krwi ww. metodą była cena 30 zł. Co prawda z powyższą opinią zgodził się wprost tylko pozwany Szpital, ale pismo powoda z 28.02.2017 r. zawierające ustosunkowanie się do opinii J. N. jest tylko polemiką, akcentującą wielkość działalności gospodarczej laboratorium powoda, bez żadnych merytorycznych zarzutów, które mogłyby zdyskwalifikować rzeczoną opinię.

Pomijając dowody z dokumentów załączonych do pisma procesowego powoda z 31.08.2012 r. Sąd uznał, że są to dowody sprekludowane (art. 479 ¹² § 1 k.p.c. w brzmieniu sprzed 3.05.2012 r.).

Przechodząc do oceny prawnej roszczeń objętych pozwem, Sąd wskazuje, że zawierane przez pozwany Szpital i powoda umowy, poczynając od tej z 1.09.2000 r., a kończąc na umowie z 31.12.2007 r. (obowiązującej do 31.12.2008 r.) miały charakter umów o świadczenie usług (art. 734 w zw. z art. 750 k.c.). Przy czym kwalifikacja prawna stosunku zobowiązaniowego, na którego podstawie powód wykonywał zlecone badania w zakresie analityki medycznej i mikrobiologii, nie budziła sporu pomiędzy stronami. W konsekwencji Sąd przyjął, że podstawą prawną żądanego wynagrodzenia – w kwocie wskazanej w pozwie – był przepis art. 735 w zw. z art. 750 k.c.

W ocenie Sądu tak określone powództwo okazało się usprawiedliwione co do zasady, ale w mniejszej części co do wysokości żądanej kwoty. Podkreślenia na wstępie wymaga, że o ile strony spierały się co do wysokości zastosowanych stawek: powoda za badania analityczne, pozwanego za bezumowne korzystanie z pomieszczeń (w związku z oświadczeniem o potrąceniu), to nie było wątpliwości co do ilości zleconych przez Szpital i wykonanych przez laboratorium powoda badań. W tym kontekście zauważyć trzeba, że rachunek nr (...) nie był sporny co do ilości badań i wysokości stawek jednostkowych (dotyczył badań przeprowadzonych we wrześniu 2010 r.), zaś rachunek nr (...), choć dotyczył badań z grudnia 2010 r., to powód zastosował w nim niesporne ceny z września, a i ilość badań nie była przez pozwanego negowana (zresztą była bardzo mała). Z tych przyczyn istota sporu sprowadzała się do rozstrzygnięcia zasadności żądanego przez powoda wynagrodzenia (stawek jednostkowych) z rachunków nr (...) oraz skuteczności (co do zasady i wysokości) złożonych powodowi przez pozwanego trzech oświadczeń o potrąceniu wzajemnych należności, które objęły także rachunki nr (...).

Analizując okoliczności faktyczne sprawy pod wskazanym kątem Sąd w tym miejscu przypomina, że ostatnia z zawartych przez strony umów pisemnych obejmowała okres dokładnie jednego roku, tj. do 31.12.2008 r. i – co jest bezsporne – nie została przedłużona. I chociaż toczyły się negocjacje stron odnośnie zawarcia nowej umowy, to z uwagi na rozbieżne oczekiwania i interesy stron, negocjacje te nie zakończyły się powodzeniem, w następstwie czego pozwany wypowiedział powodowi umowę najmu pomieszczeń zajmowanych na potrzeby (...) Laboratorium (...), co zaowocowało eskalacją konfliktu pomiędzy stronami (a dokładnie między powodem a dyrektorem Szpitala (...). G.), tzn. odmową wydania pomieszczeń i podniesieniem cen badań oraz naliczeniem należności za bezumowne korzystanie z nieruchomości i wytoczeniem powództwa o eksmisję. Przez ten okres, tj. od stycznia 2009 r. do września 2010 r., powód w dalszym ciągu wykonywał badania dla pacjentów Szpitala, stosując cennik jak w ostatniej umowie. Można więc stwierdzić, że w sposób dorozumiany strony zgodziły się na stosownie cen obowiązujących w roku 2008 r. także w roku 2009 i przez dziewięć miesięcy roku 2010. Już zatem tylko ten argument mógłby przemawiać za niezasadnością żądań powoda zapłaty rachunków, w których zastosowano podwyższone o 100% stawki za badania oraz żądania zapłaty rachunku za badania krwi metodą D.. Jednakże Sąd uwzględnił częściowo argumentację powoda, że to podwyższenie było spowodowane przede wszystkim postępowaniem pozwanego Szpitala.

Otóż Sąd stwierdza, że o ile nie można Szpitalowi poczytywać za złe utworzenia własnego laboratorium celem rezygnacji z usług powoda, to jednocześnie trzeba zauważyć, że tworzenie własnego laboratorium przebiegało w ten sposób, że w pierwszej kolejności powoda pozbawiono możliwości wykonywania badań najprostszych, ale przez ich ilość bardzo dochodowych (np. badanie ogólne krwi i moczu), przy ograniczeniu pracy szpitalnego laboratorium tylko do godzin 7.00-15.00 i przy jednoczesnym oczekiwaniu od powoda świadczenia usług laboratoryjnych przez pozostała część doby, co oczywiście wiązało się z ponoszeniem przez powoda kosztów na poziomie porównywalnym z okresem sprzed utworzenia szpitalnego laboratorium, ale przy zmniejszonym dochodzie. W związku z wydłużaniem pracy nowoutworzonego laboratorium szpitalnego w godzinach dziennych (do 19.00) przychody powoda z tytułu usług świadczonych na rzecz pozwanego zmniejszały się, jednakże w ocenie Sądu nie były to przyczyny uzasadniające podniesienie cen w październiku i listopadzie aż o 100%. Jak wynika z zeznań świadka A. R. (1) i samego powoda oraz pism powoda do Szpitala z października 2010 r. główna przyczyną tak dużego wzrostu cen było wystawienie przez pozwanego w tym właśnie miesiącu faktur korekt z tytułu bezumownego korzystania z pomieszczeń przez powoda za okres czerwiec – sierpień 2010 (zwiększenie o 6.545,50 zł za każdy z tych miesięcy), z naliczaniem z tego tytułu od września kwoty 8.187 zł.

Analizując wzrost cen badań jednostkowych wykonywanych przez powoda w X i XI 2010 r. w stosunku do cen z września 2010 r. biegły A. P. wskazał, że wzrost ten nie był uzasadniony wzrostem kosztów ponoszonych przez powoda wskutek obiektywnych czynników rynkowych, a jedyną przesłanką wzrostu cen mógł być wzrost kosztów najmu pomieszczeń odnotowany od czerwca 2010 r. (pkt 1 wniosków opinii, k. 829). Pomimo tego stwierdzenia Sąd uznał, że wzrost wynagrodzenia za bezumowne korzystanie nie może być usprawiedliwieniem podwyżki, gdyż wypowiedzenie umowy zostało dokonane zgodnie z umową i od czerwca 2010 r. powód zajmował lokal bez tytułu prawnego, co potwierdził prawomocny wyrok Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie. Podkreślić przy tym należy, że argumentem przeciwko wydaniu lokalu pozwanemu nie mogły być poniesione przez powoda nakłady remontowe, gdyż dochodzenie zwrotu ich równowartości nie było warunkowane posiadaniem lokalu przez najemcę. I choć drastyczna podwyżka wynagrodzenia za bezumowne korzystanie była zapewne retorsją ze strony Szpitala, obliczoną na jak najszybsze odzyskanie pomieszczeń (pozbycie się powoda), to jednak nie może to uzasadniać również drastycznego podniesienia cen za badania, na które to ceny nie miały – wg biegłego – wpływu przyczyny stricte ekonomiczne (rynkowe).

Przyjmując ostatecznie, że powód z przyczyn wyżej wskazanych był uprawniony do podniesienia cen swoich usług od października 2010 r., ale nie o 100%, gdyż ilość badań w X i XI nie była na tyle niższa od poziomu z IX 2010 r. (sam powód pisał o 50% spadku), Sąd uznał, że tym wskaźnikiem podwyżki powinien być spadek przychodów w odniesieniu do roku poprzedniego w okresie X-XII, o czym biegły A. P. napisał w pkt. 5 wniosków opinii (k. 828 verte). Przy czym Sąd pominął grudzień 2010 r. jako zupełnie niemiarodajny z uwagi na znikomą ilość zleceń i ceny na poziomie z września 2010 r. W efekcie średni spadek przychodów wyniósł w zaokrągleniu 11% [X 2010 – 12,9%, XI 2010 – 8,5%], przy jednoczesnym uwzględnieniu, że biegły badał całość przedsiębiorstwa powoda, którego przychody w 40% pochodziły ze współpracy z pozwanym Szpitalem, a w 60% z tytułu usług laboratoryjnych na rzecz innych podmiotów. O 11% należało więc podnieść wynagrodzenie powoda w miesiącach październik i listopada 2010 r., o czym będzie jeszcze mowa przy rozliczeniu poszczególnych jego rachunków.

Drugą kwestią, którą należało wyjaśnić przed zweryfikowaniem skuteczności dokonanych przez pozwanego potrąceń wzajemnych wierzytelności była wysokość wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z pomieszczeń objętych umową najmu, łączącą strony do końca maja 2010 r., których podstawę prawną stanowiły przepisy art. 224 § 2 i art. 225 k.c. W tym zakresie powód zakwestionował zasadność stawek zastosowanych przez Szpital i na wniosek pozwanego Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu szacowania nieruchomości. W świetle opinii biegłego J. D. (1) wynagrodzenie, które zdaniem Sądu, należy się pozwanemu za bezumowne korzystanie z pomieszczeń przez powoda wynosić powinno kwotę 2.729 zł/m-c, przy zastosowaniu stawki 10 zł na pomieszczenia na I piętrze [254,3 m ² x 10 zł = 2.543 zł] i stawki 5 zł za pomieszczenia w piwnicy [37,2 m ² x 5 zł = 186 zł]. Sąd uwzględnił stawki wskazane przez biegłego w pisemnej opinii uzupełniającej, która brała pod uwagę zarzuty stron do opinii głównej, a nadto biegły na rozprawie w przekonujący sposób uzasadnił swoje stanowisko, wyjaśniając również dlaczego za średnie stawki czynszu nie mogły być uznane stawki, wg których pozwany naliczył powodowi wynagrodzenie za bezumowne korzystanie.

W świetle poczynionych wyżej przez Sąd ustaleń co do skali uzasadnionej podwyżki cen badań przez powoda oraz wysokości wynagrodzenia przysługującego pozwanemu za bezumowne korzystanie z jego pomieszczeń przez powoda, możliwe jest zweryfikowanie skuteczności oświadczeń Szpitala o potrąceniu jego należności z wynagrodzeniem powoda z rachunków załączonych do pozwu.

Pierwszym z nich jest rachunek nr (...) z 30 września 2010 r. na kwotę 47.155 zł (k. 71). Rachunek ten nie był kwestionowany przez pozwanego, który w piśmie z 30 grudnia 2010 r. (k. 56 i k. 122) złożył powodowi oświadczenie o potrąceniu na łączną kwotę 48.560,66 zł. Zgodnie z przywołanym przez pozwanego w tym oświadczeniu przepisie art. 498 k.c. dla skutecznego dokonania potrącenia konieczne jest istnienie obu wierzytelności i ich wymagalność. Warunki te spełniał rachunek powoda nr (...) i zdecydowana większość należności pozwanego, które podlegały weryfikacji co do wysokości. I tak, za niewykazaną Sąd uznał wierzytelność z tytułu noty odsetkowej z 18.10.2010 r. na kwotę 1.573,70 zł, gdyż pozwany takowego dokumentu nie przedłożył, a powód tej należności nie uznał. Uznane zostały natomiast przez powoda ( vide str. 7 pozwu) faktury pozwanego za „dzierżawę urządzeń” każda na kwotę 887 zł i dwie faktury na kwoty 98,93 zł i 29,53 zł. Jeżeli zaś chodzi o trzy faktury korygujące wysokość wynagrodzenia za bezumowne korzystanie (każda na kwotę 6.545,50 zł), to podlegały one zmniejszeniu do kwoty 1.087,50 zł każda. Wynika to z tego, że ustalone przez Sąd miesięczne wynagrodzenie za bezumowne korzystanie winno wynosić 2.729 zł, ale każda z faktur głównych (np. nr (...), k. 133) już rozliczała/uwzględniała kwotę 1.641,50 zł i dlatego do zapłaty przez potrącenie pozostało 1.087,50 zł [2.729 – 1.641,50 zł = 1.087,50 zł]. Natomiast faktury pozwanego za bezumowne korzystanie opiewające na kwotę 8.187 zł/miesiąc (od września 2010 r.) podlegały obniżeniu do należnej kwoty 2.729 zł.

Z powyższych przyczyn łączna kwota wierzytelności pozwanego wobec powoda do potrącenia z oświadczenia z 30.12.2010 r. wyniosła 14.238,96 zł. Zatem z rachunku powoda nr (...) do zapłaty pozostaje kwota 32.916,04 zł [47.155 – 14.238,96]. I taka też kwota została zasądzona w punkcie I. wyroku (jak jedna ze składowych 93.570,15 zł), przy czym ustawowe odsetki za opóźnienie zasądzone zostały od dnia następnego po terminie zapłaty rachunku, tj. od 8 października 2010 r. od kwoty 47.155 zł do dnia 30 grudnia 2010 r., kiedy to nastąpiło częściowe potrącenie, z dalszymi odsetkami od pozostałej kwoty 32.916,04 zł od dnia 31 grudnia 2010 r.

Przechodząc do rozliczenia kolejnego rachunku powoda nr (...) na wstępie należy zaznaczyć, że określając wysokość wynagrodzenia powoda z tego dokumentu księgowego Sąd uznał za pozwanym, że pierwotna jego wysokość winna wynosić 42.961,80 zł ( vide rozliczenie k. 174), a więc wg stawek obowiązujących do września 2010 r. Prawidłowość wyliczenia pozwanego w tym zakresie potwierdził także biegły A. P.. Analogicznie Sąd przyjął przy rachunku nr (...), który pozwany uznał do wysokości 38.951,40 zł (k. 173), a ww. biegły to potwierdził.

Uznaną z rachunku nr (...) kwotę 42.961,80 zł należało powiększyć o 11%, zgodnie z ustalonym wyżej średnim spadkiem przychodów powoda za rzeczony okres, a więc o kwotę 4.725,80 zł [42.961,80 x 11%]. Stąd otrzymujemy kwotę 47.687,60 zł jako należne powodowi wynagrodzenie, które podlegało jednak obniżeniu w związku z oświadczeniem pozwanego o potrąceniu z dnia 21 czerwca 2011 r. (k. 57-58 i k. 123-124). Przy czym również to oświadczenie podlegało weryfikacji pod kątem istnienia i wysokości wymienionych w nim wierzytelności pozwanego względem powoda. I tu również powód nie zakwestionował, a wręcz uznał (str. 7 pozwu) wszystkie faktury pozwanego za „dzierżawę urządzeń” każda w kwocie po 887 zł, jak również fakturę na kwotę 70,87 zł. Z kolei wszystkie faktury na kwotę 8.187 zł z tytułu wynagrodzenia za bezumowne korzystanie podlegały obniżeniu do ustalonej i uznanej przez Sąd kwoty 2.729 zł. Natomiast jeżeli chodzi o objętą przedmiotowym oświadczeniem o potrąceniu kwotę 1.405,66 zł z faktury nr (...) (k. 141), to całość tej faktury została rozliczona z rachunkiem powoda nr (...) i nic nie pozostało z niej do potrącenia w dniu 21 czerwca 2011 r. Z kolei faktura nr (...) (k. 142), z której pozwany do potrącenia wskazał kwotę 5.872,30 zł, podlegał uwzględnieniu tylko do kwoty 414,30 zł. Wynika to z tego, że w pierwszej kolejności ww. faktura z tytułu wynagrodzenia za bezumowne korzystanie została potrącona przez Szpital z rachunkiem powoda nr (...) (patrz oświadczenie z 11.02.2011 r., k. 126). Skoro więc wynagrodzenie za bezumowne korzystanie winno wynosić 2.729 zł, to po odjęciu od tej kwoty 2.314,70 zł tytułem rachunku powoda nr (...), do potrącenie w dniu 21.06.2011 r. pozostało tylko 414,30 zł. Łączna więc kwota wierzytelności pozwanego do potrącenia to 19.452,17 zł.

Zatem z rachunku powoda nr (...) ostatecznie do zapłaty, po potrąceniu ww. kwoty, pozostaje należność w wysokości 28.235,43 zł [47.687,60 – 19.452,17]. Uwzględniając ustaloną przez Sąd wartość tego rachunku w wyroku, oprócz należności głównej, zostały zasądzone ustawowe odsetki za opóźnienie od dnia następnego po terminie zapłaty rachunku, tj. od 8 listopada 2010 r. od kwoty 47.687,60 zł do dnia 21 czerwca 2011 r., kiedy to nastąpiło częściowe potrącenie, z dalszymi odsetkami od pozostałej kwoty 28.235,43 zł od dnia 22 czerwca 2011 r.

Przechodząc do rozliczenia rachunku powoda nr (...), w kwocie uznanej przez pozwanego, tj. 38.951,40 zł i powiększonej o 11% z tytułu spadku dochodów, tj. 43.236,05 zł [38.951,40 x 11% = 4.284,65] Sąd stwierdził, że oświadczenie o potrąceniu z dnia 21 czerwca 2011 r. tego rachunku nie objęło, gdyż okazało się zasadne zaledwie do kwoty 19.452,17 zł. Natomiast odjąć należało od kwoty z tego rachunku wpłatę pozwanego z dnia 29.06.2011 r. (k. 125) w wysokości 27.222,10 zł, a następnie uwzględnić oświadczenie pozwanego o potrąceniu z dnia 8 września 2011 r. (k. 128) do kwoty 1.085,27 zł (z tytułu kosztów procesu z wyroku eksmisyjnego – 817 zł i z tytułu faktury nr (...) z 27.06.2011 r. – 268,27 zł).

Ostatecznie więc do zapłaty z rachunku nr (...) pozostała dla powoda kwota 14.928,68 zł [43.236,05 – 27.222,10 – 1.085,27]. I tu podobnie Sąd zasądził odsetki z tego rachunku, tj. od kwoty 43.236,05 zł od dnia 8 grudnia 2010 r. (następnego po terminie płatności) do dnia 30 czerwca 2011 r. (uznanie rachunku powoda, k. 68); następnie od kwoty 16.013,95 zł od dnia 1 lipca 2011 r. do dnia 14 września 2011 r. (data otrzymania przez powoda oświadczenia o potrąceniu, k. 129) i od pozostałej kwoty 14.928,68 zł od dnia 15 września 2011 r.

Jak już wyżej wskazano rachunek powoda nr (...) na kwotę 2.314,70 zł za badania laboratoryjne w grudniu 2010 r. został skompensowany w wyniku oświadczenia pozwanego z dnia 11.02.2011 r. z fakturą nr (...) uznaną przez Sąd do kwoty 2.729 zł. Zatem dla powoda z tego rachunku nic nie pozostało do zapłaty.

Ostatnim z rachunków objętych żądaniem pozwu był rachunek nr (...) na kwotę 52.800 zł dotyczący badań krwi przy wykorzystaniu metody D. za okres od stycznia do czerwca 2010 r., przy przyjęciu przez powoda ceny jednostkowej na poziomie 90 zł/badanie. Ponieważ pozwany zakwestionował ten rachunek jako zawyżony i stąd niezasadny, a powód zawnioskował na tę okoliczność dowód z opinii biegłego sądowego to również i w tym zakresie Sąd skorzystał z wiadomości specjalnych. W wyniku opinii biegłego sądowego z zakresu rachunkowości, księgowości i ekonomiki przedsiębiorstw (...) (wnioski k. 924) Sąd uznał, że jednostkowa cena rzeczonego badania w roku 2010 winna wynosić 30 zł. Ta konkluzja biegłego koreluje z zeznaniami samego powoda, który wskazał, że cennik badania D. miał być 30 zł, a także świadka A. R. (1), który również wymienił cenę 30 zł jako mającą obowiązywać od czerwca 2010 i rosnąć poprzez 45 zł do kwoty 60 zł. I jak wynika z jego zeznań to faktycznie on podjął decyzję o stawce 90 zł w związku z fiaskiem ustaleń z dyrektorem D. G.. O podobnym poziomie cen mówił w swoich zeznaniach świadek Z. S. (1) – kierownik szpitalnego laboratorium. Przy braku więc wiążących ustaleń powoda z dyrekcją Szpitala przyjęta przez niego w rachunku stawka jednostkowa okazał się znacznie zawyżona w stosunku do ówczesnych cen rynkowych. Przy czym należy podkreślić – wbrew pozwanemu – że wybór metody badań należał do diagnosty, który nie musiał uzyskiwać akceptacji szpitala w tym zakresie.

Dokonując zatem wyliczenia należnego powodowi wynagrodzenia za badania krwi metodą D., przy zaakceptowaniu stawki jednostkowej w wysokości 30 zł, Sąd posiłkował się zestawieniem przygotowanym przez powoda do tego rachunku (k. 461-462), do którego załączone zostały skierowania (k. 463-504). Zestawienie to nie miało waloru dowodu, ale nie było też kwestionowane przez pozwanego. Jego weryfikacja wymagała podstawienia w miejsce kwoty „90 zł” kwoty „30 zł” albo wielokrotności 30 zł (np. poz. 5, punkt pobrań O.. Wewnętrzny gdzie jest mowa o 4 jednostkach) i pomnożenia przez ilość badań. W ten sposób zdaniem Sądu wynagrodzenie powoda z rachunku nr (...) winno wynieść kwotę 17.490 zł. Od kwoty tej zasądzono odsetki od dnia następnego po terminie płatności, tj. od 8 stycznia 2011 r.

Reasumując, do zapłaty na rzecz powoda tytułem wynagrodzenia za badania z rachunków objętych pozwem pozostawała kwota 93.570,15 zł [32.916,04 z rachunku (...) + 28.235,43 zł z rachunku (...) + 14.928,68 zł z rachunku (...) + 17.490 zł z rachunku (...)] z ustawowymi odsetkami za opóźnienie (art. 481 k.c.) od kwot i dat wyżej wskazanych przy okazji rozliczenia każdego z tych rachunków.

W pozostałym zakresie powództwo jako niezasadne podlegało oddaleniu z przyczyn omówionych wyżej, a więc w związku z uznaniem, że trzy rachunku były zawyżone, a nadto częściowo opłacone w drodze potrąceń.

Rozstrzygnięcie w zakresie kosztów procesu oparte zostało o treść art. 108 § 1 i art. 100 zdanie pierwsze k.p.c. Rozdzielając koszty stosunkowo Sąd przyjął, że powód wygrał sprawę w 43,32% poddanego pod osąd żądania, a więc pozwany wygrał w 56,68%.

Na koszty procesu po stronie powodowej złożyły się: opłata od pozwu – 10.800 zł, koszty zastępstwa procesowego w wysokości – 7.200 zł (wg taryfy radcowskiej z 2002 r.), opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 zł, koszty sądowe (zaliczka na biegłego) – 3.000 zł; łącznie kwota 21.017 zł. Koszty procesu pozwanego to koszty zastępstwa procesowego w wysokości 7.200 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 zł, koszty sądowe: zaliczka na biegłego – 2.000 zł i zwrot kosztów stawiennictwa świadka K. S. – 187,22 zł; w sumie 9.404,22 zł.

Koszty należne powodowi od pozwanego - wg powyższych proporcji - to 9.104,56 zł [43,32% z 21.017 zł], natomiast koszty należne pozwanemu od powoda to kwota 5.330,31 zł [56,68% z 9.404,22 zł]. Ostatecznie więc zasądzeniu od powoda na rzecz pozwanego podlegała różnica pomiędzy tymi kwotami, tj.3.774,25 zł.

Ponieważ uiszczone przez powoda i pozwanego zaliczki na poczet kosztów dowodów z opinii biegłych nie pokryły w całości wynagrodzenia i wydatków biegłych A. P. (3.992,36 zł) i biegłej J. N. (913,16 zł), to brakującą z tego tytułu łączną kwotą 4.905,52 zł Sąd obciążył – adekwatnie do proporcji wygrania sprawy – powoda i pozwanego, których czynności spowodowały powstanie tych kosztów. I tak: od powoda na rzecz Skarbu Państwa z zasądzonego w pkt. I. roszczenia Sąd nakazał ściągnąć kwotę 2.780,44 zł [56,68 % z 4.905,52 zł], a od pozwanego 2.125,08 zł (art. 113 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych).

SSO Piotr Sałamaj