Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Szczecinie

UZASADNIENIE

Powód L. F. (1) wniósł pozew przeciwko (...) Wytwórni (...) z (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w P. o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego w postaci nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym Sądu Rejonowego w Pile z dnia 6 stycznia 2000 r. wydanego w sprawie o sygn. akt V Ng 2558/99, zaopatrzonego w klauzulę wykonalności postanowieniem z dnia 29 kwietnia 2004 r. (sygn. akt V GCo 97/04) ewentualnie ograniczenie oraz zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazał, że na podstawie opisanego tytułu wykonawczego wierzyciel wszczął postępowanie egzekucyjne przed komornikiem sądowym przy Sądzie Rejonowym w Pile K. J. pod sygn. akt 1234/04. Egzekucję administracyjną z majątku dłużnika (powoda) prowadził Naczelnik Urzędu Skarbowego w P.. Postanowieniem Sądu Rejonowego w Pile w przedmiocie rozstrzygnięcia zbiegu egzekucji postępowanie prowadzone przez komornika sądowego, zostało przekazane Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w P.. W toku egzekucji administracyjnej nastąpiła sprzedaż prawa użytkowania wieczystego nieruchomości zabudowanej jednorodzinnym domem mieszkalnym opisanego w księdze wieczystej nr (...) przysługującego powodowi i jego małżonce. W dniu 8 czerwca 2005 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. wydał postanowienie o podziale kwoty uzyskanej ze sprzedaży majątku powoda, ustalił uczestników planu podziału, dokonał planu podziału uzyskanej kwoty oraz przysądzenia własności zbytej nieruchomości. Postanowienie to nie zostało zaskarżone przez pozwanego. Następnie postanowieniem z dnia 13 grudnia 2005 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. postanowieniem z dnia 31 grudnia 2005 r. umorzył postępowanie egzekucyjne, prowadzone wobec majątku powoda, w którego treści wymieniono 33 tytuły wykonawcze dotyczące należności podatkowych. Powód zarzucił, że pozwana dopiero w dniu 24 sierpnia 2015 r. wystąpiła z wnioskiem o wszczęcie egzekucji przeciwko powodowi przed komornikiem sądowym przy Sądzie Rejonowym w Świnoujściu R. J.. Postępowanie prowadzone jest pod sygn. akt KM 1117/15. W toku postępowania skierowano wniosek o wszczęcie egzekucji z nieruchomości należącej do powoda i jego małżonki opisanej w księdze wieczystej nr (...). Termin pierwszej licytacji z tej nieruchomości został wyznaczony przez komornika sądowego na dzień 21 czerwca 2016 r. Zdaniem powoda pomiędzy zakończeniem postępowania egzekucyjnego w administracji w dniu 8 czerwca 2005 r., a wszczęciem kolejnego postępowania egzekucyjnego przed komornikiem sądowym R. J. upłynęło 11 lat, wobec powyższego roszczenie uległo przedawnieniu stosownie do art. 123 § 1 pkt 1 k.c. w zw. z art. 125 k.c. Pozwana (wierzyciel) nie podjęła bowiem w tym okresie żadnych czynności zmierzających do wyegzekwowania zasądzonego roszczenia. Stanowi to podstawę do wystąpienia z powództwem na podstawie art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c. W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazała, że przedmiotowy tytułu wykonawczy w dalszym ciągu może być podstawą prowadzonego postępowania egzekucyjnego. Zdaniem pozwanej wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego skierowany do komornika sądowego w 2004 r. stanowi czynność, która przerwała bieg przedawnienia roszczenia objętego tytułem wykonawczym. Postępowanie egzekucyjne prowadzone wobec powoda między innymi na wniosek pozwanej zakończone zostało w listopadzie 2005 r. Pozwana postanowienie o umorzeniu postępowania otrzymała w dniu 14 listopada 2005 r. a wniosek o wszczęcie egzekucji z nieruchomości dłużników L. i L. F. (2) złożony został przez pozwaną spółkę w dniu 22 października 2015 r. na prawidłowy adres dłużników. Wobec tego pozwana złożyła wniosek przed upływem 10 letniego terminu przedawnienia, który upłynąłby 14 listopada 2015 r. Na rozprawie w dniu 28 września 2016 r. powód cofnął powództwo w zakresie roszczenia ewentualnego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 6 stycznia 2000 r. Sąd Rejonowy w Pile w sprawie o sygn. akt V Ng 2558/99 wydał nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym, w którym nakazał L. F. (1) zapłacić na rzecz J. C. kwotę 131 520,81 złotych z odsetkami ustawowymi od dnia 16 grudnia 1999 r. oraz kwotę 8 000 złotych tytułem wynagrodzenia adwokackiego i koszty sądowe w kwocie 2 044,10 złotych. Postanowieniem z dnia 29 kwietnia 2004 r. wydanym w sprawie o sygn. V GCo 97/04 powyższy nakaz zapłaty został opatrzony w klauzulę wykonalności na rzecz wierzyciela (...) Wytwórnia (...) z (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P.. Postanowieniem z dnia 24 czerwca 2004 r. wydanym w sprawie o sygn. V GCo 118/04 powyższy nakaz zapłaty został opatrzony w klauzulę wykonalności przeciwko L. F. (2), małżonce dłużnika z ograniczeniem jej odpowiedzialności do majątku objętego wspólnością majątkową.

Dowody: postanowienie z dnia 29 kwietnia 2004 r. (k. 34) nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym (k. 35) postanowienie z dnia 24 czerwca 2004 r. (k. 36 – 37).

Na podstawie powyższego tytułu wykonawczego pozwana spółka skierowała w 2004 r. egzekucję przeciwko powodowi. Postępowanie egzekucyjne było prowadzone przez komornika sądowego Rewiru I w P. pod sygn. I KM 1234/04. W stosunku do majątku L. F. (1) Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. prowadził postępowania egzekucyjne w administracji celem wyegzekwowania zaległego podatku od towarów i usług oraz dochodowego od osób fizycznych. W związku ze zbiegiem egzekucji na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w Pile z dnia 16 listopada 2004 r. komornik sądowy Rewiru I w P. postanowieniem z dnia 17 lutego 2005 r. przekazał dalsze prowadzenie egzekucji Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w P. w trybie egzekucji administracyjnej. W postępowaniu tym dokonano zajęcia prawa użytkowania wieczystego działki położonej w P. przy ul. (...) należącej do L. i L. F. (2), następnie nieruchomość ta została sprzedana w maju 2005 r. Postanowieniem z dnia 8 czerwca 2005 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. dokonał podziału kwoty uzyskanej jako cena nabycia nieruchomości. Postanowienie to zostało przesłane do wierzycieli, w tym pełnomocnikowi pozwanej spółki, który odebrał je w dniu 13 czerwca 2005 r. Zażalenie na postanowienie złożył Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych Oddział Terenowy w P.. Z uwagi na to, że dłużnik nie posiadał innego majątku, z którego można byłoby prowadzić postępowanie egzekucyjne w oparciu o tytuł wykonawczy w postaci nakazu zapłaty z dnia 6 stycznia 2000 r. opatrzony klauzulami wykonalności z dnia 29 kwietnia 2004 roku oraz z dnia 24 czerwca 2004 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. postanowieniem z dnia 8 listopada 2005 roku postępowanie umorzył. Postanowienie to pozwana odebrała w dniu 10 listopada 2005 r. i nie wniosła zażalenia. Postanowieniem z dnia 13 grudnia 2005 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. umorzył postępowanie egzekucyjne prowadzone w stosunku do powoda na podstawie administracyjnych tytułów wykonawczych.

Dowody: postanowienie z dnia 13 grudnia 2005 r. (k. 54 – 55, 193-194) postanowienie z dnia 8 czerwca 2005 r. z dowodami odebrania (k. 56 – 58, 189 - 192) pismo z dnia 17 listopada 2015 r. (k. 63) pełnomocnictwo (k. 65 - 67) informacja z (...) (k. 72 – 112) postanowienie z dnia 6 stycznia 2009 r. (k. 122 – 123) odpis zupełny księgi wieczystej (k. 124 – 132) postanowienie o przekazaniu sprawy (k. 158) postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego z dnia 8 listopada 2005 r. z dowodem doręczenia (k. 159, k. 1100 akt egzekucyjnych Naczelnika Urzędu Skarbowego w P.) pismo z dnia 11 lipca 2016 r. (k. 188).

Przeciwko powodowi prowadzone były też inne postępowania egzekucyjne z wniosku innych wierzycieli niż pozwana, które wskutek zbiegu egzekucji zostały przekazane do prowadzenia komornikowi sądowemu w Ś. R. J. pod sygn. akt KM 125/13. Postępowanie to zostało umorzone postanowieniem z dnia 31 października 2013 r. jako bezskuteczne.

Dowód: pismo komornika (k. 68) dokumenty na k. 2 – 93 akt o sygn. I Co 1167/09.

We wniosku, który wpłynął do komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Świnoujściu w dniu 24 sierpnia 2015 r. pozwana spółka wniosła o wszczęcie egzekucji na podstawie nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym Sądu Rejonowego w Pile wydanym w dniu 6 stycznia 2000 r. w sprawie o sygn. V Ng 2558/99. W piśmie z dnia 31 sierpnia 2015 r. skierowano do powoda L. F. (1) zawiadomienie o wszczęciu egzekucji. Zawiadomienie to skierowane zostało skierowane na adres dłużnika ul (...). Powód odebrał powyższe zawiadomienie w dniu 3 września 2015 r. W piśmie z dnia 31 sierpnia 2015 r. pozwana została zobowiązana przez komornika sądowego do usunięcia braków formalnych wniosku o wszczęcie egzekucji poprzez złożenie postanowienia o kosztach zastępstwa prawnego w poprzednim postępowaniu egzekucyjnym o sygn. KM 1234/04. Z uwagi na to, że zakreślony w zobowiązaniu termin upłynął bezskutecznie zarządzeniem z dnia 15 stycznia 2016 r. komornik sądowy zwrócił wierzycielowi wniosek w zakresie egzekucji kwoty 1 800 zł tytułem kosztów zastępstwa prawnego w poprzednim postępowaniu egzekucyjnym. W piśmie z dnia 16 września 2015 r. pozwana zleciła komornikowi sądowemu poszukiwanie majątku dłużnika. W piśmie z dnia 22 października 2015 r., które wpłynęło do komornika w dniu 29 października 2015 r. pozwana złożyła wniosek o wszczęcie egzekucji z nieruchomości. W piśmie z dnia 3 listopada 2015 r. dłużnik został powiadomiony o wszczęciu egzekucji z nieruchomości w postaci lokalu mieszkalnego położonego w Ś. przy ul. (...) i wezwał jednocześnie o zapłat należności. Na dzień 21 czerwca 2016 r. została wyznaczona pierwsza licytacja tej nieruchomości.

Dowody: wniosek o wszczęcie egzekucji z dnia 19 sierpnia 2015 r. (k. 1 akt komorniczych o sygn. KM 1117/15) zawiadomienie o wszczęciu egzekucji, wezwanie, zajęcie wierzytelności, pismo przewodnie wraz z dowodem nadania (k. 33, 38 – 40, 197) wezwanie do zapłaty należności z dnia 3 listopada 2015 r. (k. 41) zawiadomienie o wszczęciu egzekucji z nieruchomości (k. 42; k. 49 akt komorniczych o sygn.KM 1117/15) obwieszczenie o licytacji (k. 44) doręczenie obwieszczenia (k. 45) odpisy zwykłe z księgi wieczystej (k . 69 – 71) zarządzenie o zwrocie (k. 82 akt komorniczych o sygn.KM 1117/15), pismo komornika (k. 43) pismo z dnia 16 września 2015 r. (k. 198) wniosek o wszczęcie egzekucji z nieruchomości (k. 199, 203; k. 47 akt komorniczych o sygn. KM 1117/15) pismo komornika (k. 200) pismo pozwanej (k. 201) zawiadomienie wierzyciela o zajęciu lokalu mieszkalnego (k. 202), informacja o nieruchomości (k. 204), wezwanie do usunięcia braków (k. 205)

W piśmie z dnia 23 października 2015 r. powód wystosował do komorników sądowych zapytanie, czy z wniosku pozwanej na podstawie tytułów wykonawczych o sygn. V Ng 2448/09 oraz V GCo 118/04 toczyły się inne postępowania egzekucyjne albo czy wierzyciel wnioskował o inne postępowania egzekucyjne. W odpowiedzi komornicy poinformowali, że nie prowadzili i nie prowadzą postępowań egzekucyjnych przeciwko L. F. (1) z wniosku pozwanej. Komornik sądowy przy Sądzie Rejonowym w Pile K. J. poinformował, że takie postępowanie było prowadzone jednak zostało przekazane do Urzędu Skarbowego w P..Powód w toku postępowania egzekucyjnego prowadzonego pod sygn. KM 1117/15 przedstawiał zarzut przedawnienia roszczenia oraz występował z wnioskiem o zawieszenie postępowania. Pozwana w toku powyższego postępowania egzekucyjnego ograniczyła wniosek do kwoty 131 520,81 zł tytułem należności głównej oraz dalsze odsetki od tej kwoty: od dnia 6 grudnia 1999 r. do dnia 6 stycznia 2000 r. i dalsze odsetki od tej kwoty od dnia 19 sierpnia 2012 r. do dnia zapłaty.

Dowód: pisma komorników sądowych (k. 59 – 66) pismo z dnia 18 maja 2016 r. (k. 187) pisma z dnia 10 maja 2016 r. (k. 206 – 208, 209 – 211) wniosek o zawieszenie postępowania (k. 212 – 214).

Na dzień 11 sierpnia 2016 r. zaległość powoda wynosiła łącznie 234 096,19 złotych w tym m.in. kwota 131 520,81 zł tytułem należności głównej oraz 59 579,17 zł tytułem zaległych odsetek.

Dowód: pismo komornika (k. 233)

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie. Powód domagał się pozbawienia wykonalności tytułu wykonawczego - prawomocnego nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym z 6 stycznia 2000 roku wydanego przez Sąd Rejonowy w Pile w sprawie o sygn. V Ng 2558/99, zaopatrzonego w klauzulę wykonalności na rzecz następcy prawnego postanowieniem z dnia 29 kwietnia 2004 r. oraz przeciwko małżonce dłużnika postanowieniem z dnia 24 czerwca 2004 r. podnosząc zarzut przedawnienia roszczenia. Roszczenie to dotyczy pozbawienia wykonalności w zakresie egzekwowanej przez pozwaną kwoty głównej oraz tytułem odsetek ustawowych za opóźnienie od roszczenia głównego. Podstawę materialnoprawną objętego pozwem żądania stanowi przepis art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c. zgodnie, z którym dłużnik może w drodze powództwa żądać pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w całości lub części albo ograniczenia, jeżeli po powstaniu tytułu egzekucyjnego nastąpiło zdarzenie, wskutek którego zobowiązanie wygasło albo nie może być egzekwowane; gdy tytułem jest orzeczenie sądowe, dłużnik może powództwo oprzeć także na zdarzeniach, które nastąpiły po zamknięciu rozprawy, a także zarzucie spełnienia świadczenia, jeżeli zarzut ten nie był przedmiotem rozpoznania w sprawie.

Skutek w postaci wygaśnięcia zobowiązania wywierają w szczególności takie zdarzenia materialnoprawne, jak: wykonanie zobowiązania przez spełnienie świadczenia zgodnie z jego treścią, potrącenie, odnowienie, zwolnienie z długu, świadczenie w miejsce spełnienia. Natomiast skutek w postaci niemożności egzekwowania zobowiązania wywierają w szczególności takie zdarzenia materialnoprawne, jak: prolongata terminu spełnienia świadczenia, rozłożenie świadczenia na raty, przedawnienie roszczenia. Odsetki za opóźnienie mają charakter świadczenia okresowego, które jak podnosi się w piśmiennictwie i judykaturze (por. uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 26 stycznia 2005 roku, III CZP 42/2004) charakteryzuje zależność rozmiaru należności od upływu czasu oraz układanie się świadczeń w szereg kolejno po sobie wymagalnych świadczeń, przy czym mają one występować w równych odstępach czasu. Zgodnie z ogólną zasadą, którą wyraża art. 118 k.c., termin przedawnienia dla roszczeń o świadczenia okresowe wynosi trzy lata. Według tej reguły, niezależnie od charakteru długu głównego, ulega przedawnieniu roszczenie o odsetki za opóźnienie. Przepisem szczególnym w stosunku do art. 118 k.c. jest art. 125 § 1 k.c. przewidujący dla roszczeń stwierdzonych prawomocnym orzeczeniem sądu, bez względu na ich charakter, dziesięcioletni termin przedawnienia, z wyłączeniem jednak (zdanie drugie) roszczeń obejmujących świadczenia okresowe należne w przyszłości, które ulegają przedawnieniu trzyletniemu. W tym stanie rzeczy uzasadnione jest stanowisko, że określony w art. 125 § 1 k.c. dziesięcioletni termin przedawnienia ma zastosowanie do stwierdzonych wyrokiem roszczeń o odsetki za opóźnienie wymagalnych w dacie uprawomocnienia się wyroku. Trzyletniemu przedawnieniu ulegają natomiast stwierdzone wyrokiem roszczenia o odsetki za opóźnienie należne i wymagalne po dniu uprawomocnienia się wyroku (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 stycznia 2014 roku, I CSK 197/13). Przepis art. 125 § 1 k.c. nie wskazuje początku biegu przewidzianego w nim terminu przedawnienia, poprzestając na wskazaniu kategorii roszczeń, których ono dotyczy. W tym zakresie więc należy odwołać się do art. 124 § 2 k.c., który jako początek biegu takiego terminu wskazuje zakończenie postępowania. W przypadku roszczeń zasądzonych prawomocnym orzeczeniem jest bezsporne, że zdarzeniem wyznaczającym początek biegu terminu przedawnienia przewidzianego w art. 125 § 1 k.c. jest uprawomocnienie się orzeczenia. W niniejszej sprawie strony nie wskazały kiedy przedmiotowe orzeczenie stanowiące tytuł egzekucyjny się uprawomocniło, z tego względu zdaniem Sądu, wobec nadania mu klauzuli wykonalności na rzecz następcy prawnego w dniu 29 kwietnia 2004 r., nastąpiło to najpóźniej w tej dacie. Mając powyższe na uwadze dziesięcioletni termin przedawnienia - dla stwierdzonego orzeczeniem roszczenia głównego i roszczeń o odsetki za opóźnienie wymagalnych w dacie uprawomocnienia się orzeczenia – upłynąłby on 29 kwietnia 2014 r., zaś trzyletni termin przedawnienia dla roszczeń o odsetki za opóźnienie należne i wymagalne po dniu uprawomocnienia się wyroku – upłynąłby 29 kwietnia 2007 r. Powyższe oznacza, że po tych datach dłużnik czyli powód mógłby się uchylić od spełnienia roszczenia wobec niemożności egzekwowania na skutek przedawnienia. Zdaniem Sądu taka sytuacja zaistniała w niniejszej sprawie, a powództwo o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności jest uzasadnione wobec spełnienia przesłanki, o której mowa w art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c. i podniesienia przez powoda zarzutu przedawnienia roszczenia dochodzonej tytułem wykonawczym. Stanowisko pozwanej, iż w okolicznościach rozważanej sprawy do przedawnienia nie doszło z uwagi na przerwę w biegu przedawnienia nie zasługuje na uwzględnienie. Wskazać należy, że do przedawnienia, o którym mowa w art. 125 k.p.c. zastosowanie mają ogólne reguły dotyczące biegu przedawnienia. W myśl art. 123 § 1 pkt 1) k.c. bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia. W kontekście powyższego wskazać należy, że złożenie wniosku opartego o art. 788 k.p.c. dotyczący nadania klauzuli wykonalności na rzecz następcy prawnego pierwotnego wierzyciela czy też opartego o art. 787 k.p.c. nie przerywa biegu przedawnienia. Koronnym argumentem przemawiającym za takim poglądem jest wymóg bezpośredniości przewidziany w art. 123 § 1 pkt 1) k.c. Sąd podziela przeważający w literaturze i wyrażony w orzecznictwie Sądu Najwyższego pogląd, że ze względu na to, iż czynności wierzyciela muszą bezpośrednio zmierzać do dochodzenia lub zaspokojenia wierzytelności, brak bezpośredniości w przypadku wniosku o nadanie klauzuli wykonalności nie powoduje przerwy biegu przedawnienia (zob. wyr. SN z 24.9.1971 r., II CR 358/71, L.; wyr. SN z 22.2.1973 r., III PRN 111/72, OSN 1974, Nr 1, poz. 12; uchw. SN z 20.2.1974 r., III CZP 2/74, OSN 1975, Nr 2, poz. 18; wyr. SN z 4.8.1977 r., IV PR 160/77, L.) oraz później w wyroku z 15.11.2002 r. (II CKN 986/00, OSP 2003, Nr 12, poz. 158) i z 10.10.2003 r. (II CK 113/02, L.). Poza sporem natomiast jest okoliczność, że wszczęcie postępowania egzekucyjnego przed komornikiem sądowym stanowi czynność przerywającą bieg przedawnienia. Taka sytuacja zaistniała w niniejszej sprawie. Nie był sporny fakt, iż w 2004 r. pozwana spółka złożyła u komornika sądowego w P. wniosek o wszczęcie w stosunku do powoda postępowania egzekucyjnego na podstawie tytułu wykonawczego jakim był prawomocny nakaz zapłaty z 6 stycznia 2000 roku wydany w sprawie o sygn. akt V Ng 2558/99 wydany przez Sąd Rejonowy w Pile, zaopatrzony w klauzulę wykonalności na rzecz następcy prawnego w dniu 29 kwietnia 2004 r. Z uwagi na zbieg egzekucji sądowej i administracyjnej przeciwko powodowi, komornik sądowy przekazał sprawę Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w P.. Rację ma zatem pozwana, iż w wyniku czynności, której przedmiotem było wszczęcie postępowania egzekucyjnego doszło do przerwania biegu terminu przedawnienia roszczenia objętego powyższym tytułem wykonawczym. Sporna natomiast w rozważanej sprawie była kwestia zakończenia postępowania egzekucyjnego wszczętego w 2004 r. pod sygn. KM 1234/04. Jest to o tyle istotne, że w myśl art. 124 § 1 k.p.c. po każdym przerwaniu przedawnienia biegnie ono na nowo, a początek tego nowego terminu, zgodnie z § 2, wyznacza zakończenie postępowania egzekucyjnego. W ocenie Sądu postępowanie egzekucyjne wszczęte przez wierzyciela w 2004 r. zakończone zostało postanowieniem Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 8 czerwca 2005 r., które doręczono pełnomocnikowi pozwanej w dniu 13 czerwca 2005 r. Na podstawie tego postępowania dokonano podziału kwoty uzyskanej jako cena nabycia ze sprzedaży nieruchomości powoda pomiędzy wierzycielami powoda, w tym pozwaną spółkę. Przypomnieć w tym miejscu należy zasadę postępowania egzekucyjnego w administracji, zgodnie z którą zakończenie tego postępowania ma na celu wyegzekwowanie obowiązku poddanego egzekucji administracyjnej. Natomiast zakończenie postępowania egzekucyjnego poprzez jego umorzenie stanowi wyjątek i odstępstwo od podstawowego sposobu zakończenia egzekucji, co może nastąpić jedynie w przypadkach określonych w art. 59 § 1 i 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Zdaniem Sądu skoro wyegzekwowana kwota nie pokrywała całości dochodzonego roszczenia, to postanowieniem kończącym postępowanie egzekucyjne było postanowienie, w którym dokonano podziału kwoty uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości. Datą zakończenia nie była więc chwila umorzenia postępowania przez organ prowadzący egzekucję, stanowiąca jedynie czynność formalną, która często jest podejmowana po znacznym upływie czasu od ostatniej prawomocnie zakończonej czynności merytorycznej, zmierzającej bezpośrednio do wyegzekwowania należności. W okolicznościach rozważanej sprawy postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego sanowi jedynie potwierdzenie faktycznego, merytorycznego zakończenia egzekucji prowadzonej na podstawie tytułu wykonawczego objętego niniejszym pozwem. Powyższe prowadzi do wniosku, że bieg przedawnienia roszczenia uległ zawieszeniu w wyniku wszczęcia postępowania egzekucyjnego w 2004 roku i trwał do czerwca 2005 r. Analiza dokumentów zgromadzonych w sprawie, w tym pism pochodzących od komorników sądowych, dowodzi że od daty zakończenia pierwszej egzekucji przeciwko powodowi do daty wszczęcia kolejnej – Sąd przyjął dzień 3 września 2015 r., w którym powód odebrał zawiadomienie o wszczęciu egzekucji jako datę spełniającą wymóg bezpośredniości w zaspokojeniu roszczenia – pozwana nie podejmowała żadnych czynności mających na celu wyegzekwowanie roszczenia na podstawie tytułu wykonawczego opisanego w pozwie. Oznacza to, że w świetle art. 125 § 1 k.c. w zw. z art. 123 § 1 k.c. roszczenie uległo przedawnieniu, w tym roszczenie o odsetki za opóźnienie należne i wymagalne po dniu uprawomocnienia się wyroku, do którego zastosowanie ma 3 letni termin przedawnienia. Podkreślić należy, że instytucja przedawnienia ma na celu zagwarantowanie bezpieczeństwa obrotu i stabilizację stosunków cywilnoprawnych przez ograniczenie w czasie możliwości dochodzenia określonych roszczeń. Wskazuje się przy tym, że porządek publiczny nie akceptuje długotrwałej rozbieżności stanu faktycznego i prawnego nadto podkreśla, że długotrwała bezczynność uprawnionego wskazuje na brak zainteresowania po jego stronie, uprawniony nie zasługuje więc na ochronę. W tym stanie rzeczy powództwo o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego w ocenie Sądu zasługiwało na uwzględnienie. Stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd ustalił na podstawie dokumentów, przedłożonych przez strony wraz z pismami procesowymi. Żadna ze stron nie kwestionowała autentyczności wskazanych dowodów, zaś Sąd również nie powziął wątpliwości w tym zakresie. Ustalając stan faktyczny Sąd przeprowadził także dowód z dokumentów znajdujących się w aktach o sygn. I Co 1167/09, aktach komorniczych o sygn. KM 1117/15 oraz aktach egzekucyjnych Naczelnika Urzędu Skarbowego w P., przy czym dokumenty mające istotne znaczenie dla rozważanej sprawy zostały również dołączone przez strony wraz z pismami procesowymi. O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 108 § 1 k.p.c. i art. 98 § 1 i 2 k.p.c. oraz przepisów Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. 2015.1804) przy założeniu, że powód jest stroną wygrywającą proces. Wobec tego powodowi należy się zwrot kosztów przez niego poniesionych, na które składa się kwota 7 200 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika procesowego ustalona w oparciu o § 2 pkt 6 cytowanego rozporządzenia oraz kwota 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. W niniejszej sprawie postanowieniem z dnia 7 czerwca 2016 roku referendarz sądowy zwolnił powoda od kosztów sądowych. Przy zasądzaniu na rzecz Skarbu Państwa nieuiszczonych kosztów sądowych mają zastosowanie zasady obowiązujące przy zwrocie kosztów procesu, a więc też zasady ukształtowane wykładnią art. 98 § 1 k.p.c. Wobec tego zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28 lipca 2005 roku (Dz. U nr 167 poz. 1398 ze zm.) koszty sądowe, których strona nie miała obowiązku uiścić nakazano pobrać od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w Szczecinie. Na koszty te składa się opłata od pozwu w kwocie 6 577 zł.

W tym stanie rzeczy orzeczono, jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)