Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 stycznia 2025 r.

Sąd Okręgowy (...) VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodnicząca:

SSO Monika Miller-Młyńska

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 14 stycznia 2025 r. w S.

sprawy H. B. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania H. B. (1) od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z 14 listopada 2024 r., znak: ENP/06/039023475

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

Decyzją z 14 listopada 2024 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił H. B. (1) ponownego ustalenia wysokości emerytury.

W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, iż wydanie wyroku przez Trybunał Konstytucyjny w dniu 4 czerwca 2024 r. nie jest przesłanką do uchylenia lub zmiany decyzji, wskazaną w art. 114 ustawy emerytalnej, a nadto zwrócił uwagę, że ubezpieczona nie należy do grupy osób, których dotyczy orzeczenie Trybunału.

H. B. (1) odwołała się od powyższej decyzji, zaskarżając ją w całości i wnosząc o ponowne przeliczenie wysokości emerytury oraz jej wyrównanie wraz z odsetkami. Wskazała, że ZUS powinien dokonać ponownego przeliczenia jej świadczenia, uwzględniając wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 4 czerwca 2024 roku, sygn. akt SK 140/20, tj. bez zastosowania przepisu art.25 ust. 1b ustawy emerytalno-rentowej. Podkreśliła, że bez znaczenia powinien być fakt, że orzeczenie Trybunału nie zostało dotąd opublikowane.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. wniósł o jego oddalenie w całości, przedstawiając argumentację jak w zaskarżonej decyzji, a dodatkowo wskazując, że ubezpieczona miała ustalone prawo do emerytury w wieku powszechnym w roku 2011, w związku z czym nie pomniejszono jej wysokości tego świadczenia o sumę kwot pobranych emerytur wcześniejszych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

H. B. (1) urodziła się (...).

Niesporne.

Decyzją z 8 lutego 2006 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. przyznał ubezpieczonej od 14 stycznia 2006 roku prawo do wcześniejszej emerytury (o symbolu E).

Niesporne, a nadto dowód: decyzja z 8 lutego 2006 r. - k. 11-12, plik III akt ZUS.

W dniu 24 stycznia 2011 r. H. B. (1) złożyła w ZUS O/S. wniosek o emeryturę powszechną.

Decyzją z 17 lutego 2011 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. przyznał ubezpieczonej prawo do emerytury w wieku powszechnym i ustalił jej wysokość na podstawie art. 26 ustawy z 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z FUS na kwotę 1.946 zł brutto. Wysokość emerytury ustalono w ten sposób, że podstawę obliczenia emerytury - stanowiącą sumę kwoty 25,595,65 zł (kwota zewidencjonowanych i zwaloryzowanych składek na koncie) i 456,046,67 zł (kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego) podzielono przez 247,50 miesięcy (obowiązujący w dacie ustalania emerytury wskaźnik średniego dalszego trwania życia). Organ rentowy nie dokonał pomniejszenia emerytury powszechnej obliczanej dla H. B. o sumę kwot pobranych emerytur wcześniejszych.

Wysokość tak obliczonej emerytury (o symbolu (...)) okazała się wyższa niż wcześniej przyznana emerytura wcześniejsza (o symbolu E), w związku z czym organ podjął wypłatę tego właśnie świadczenia.

Dowody – dokumenty w pliku IV akt ZUS: wniosek, - k. 1-2, decyzja ZUS z 17.2.2011 r. - k. 20.

W dniu 5 listopada 2024 roku H. B. złożyła w ZUS wniosek, w którym wskazała, że „ w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 4.06.2024 r. i Sądu Najwyższego dotyczącego emerytów, którzy przeszli na emeryturę przed 6 czerwca 2012 r., który to orzekł, że art. 25 ust. 1b ustawy emerytalnej, wnosi o ponowne przeliczenie i wsteczne wyrównanie oraz rekompensatę dotyczącą” jej emerytury. Wskazała, że w roku 2006 przeszła na wcześniejszą emeryturę, przy naliczaniu której zmniejszono zgromadzony kapitał o pobrane świadczenia, o czym nie była poinformowana.

Organ rentowy rozpoznał ów wniosek, wydając zaskarżoną w niniejszym postępowaniu decyzję.

Dowód: wniosek 5.11.2024 r. – k. 35, pl. IV akt ZUS.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie okazało się całkowicie niezasadne.

Na wstępie należy wskazać, że zgodnie z art. 148 ¹ § 1 kodeksu postępowania cywilnego (tekst jednolity: Dz.U. z 2024 r., poz. 1568, dalej jako: k.p.c.), sąd może rozpoznać sprawę na posiedzeniu niejawnym między innymi wówczas, gdy po złożeniu przez strony pism procesowych i dokumentów, sąd uzna - mając na względzie całokształt przytoczonych twierdzeń i zgłoszonych wniosków dowodowych - że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne. Analizując treść złożonych przez strony dokumentów, w szczególności podniesione przez odwołującą zarzuty, sąd uznał, że okoliczności faktyczne nie były w sprawie sporne. Spór nie dotyczył bowiem faktów lecz prawa, wobec czego sąd na podstawie przywołanego na wstępie przepisu uznał, że możliwe jest rozpoznanie sprawy na posiedzeniu niejawnym.

Spór w przedmiotowej miał dotyczył tego, czy zachodzą podstawy do przeliczenia emerytury ubezpieczonej, w związku z wydaniem przez Trybunał Konstytucyjny wyroku z 4 czerwca 2024 roku, sygn. akt SK 140/20, tj. z pominięciem regulacji zawartej w przepisie art. 25 ust. 1b ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2024 r., poz. 1631, dalej jako: ustawa emerytalna).

Abstrahując od rozważań, czy fakt nieopublikowania wskazanego wyroku w Dzienniku Ustaw ma znaczenie prawne, jak również czy wskazany wyrok może być w ogóle traktowany jako wiążące orzeczenie, należy zwrócić uwagę, że nawet przy korzystnej dla ubezpieczonej odpowiedzi na powyższe pytania i tak niemożliwe byłoby uwzględnienie jej odwołania.

Wbrew stanowisku skarżącej, nie należy ona bowiem do kręgu osób, które mogą ubiegać się o ustalenie wysokości ich świadczenia emerytalnego bez odejmowania kwot pobranych emerytur wcześniejszych. Taki wniosek mogą bowiem skutecznie składać wyłącznie te osoby, którym organ rentowy przyznał prawo do emerytury w wieku powszechnym po dniu 31 grudnia 2012 r., a nie wcześniej. Kwestionowany przepis art. 25 ust. 1b ustawy emerytalnej wszedł bowiem w życie dopiero 1 stycznia 2013 r. W związku z tym dopiero w przypadku świadczeń przyznawanych po tej dacie organ rentowy zaczął – w przypadku osób, które najpierw korzystały z prawa do wcześniejszej emerytury, a potem przeszły na tzw. zwykłą emeryturę, w związku z osiągnięciem powszechnego wieku emerytalnego – dokonywać – przy obliczaniu owej zwykłej emerytury - potrąceń sumy kwot pobranych emerytur wcześniejszych. Skoro więc H. B. (1) ową „zwykłą” emeryturę przyznano w roku 2011, oznacza to (wynika to zresztą z treści wydanej wówczas przez ZUS decyzji), że ZUS nie dokonał pomniejszenia jej emerytury o żadną kwotę z tytułu pobierania wcześniejszej emerytury, gdyż nie obowiązywał wówczas żaden przepis, który by nakazywał takie działanie.

W tej sytuacji, na mocy art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., sąd oddalił odwołanie ubezpieczonej jako całkowicie bezzasadne.

SSO Monika Miller-Młyńska

Zarządzenia:

1.  odnotować

2.  odpis wyroku z uzasadnieniem i pouczeniem o apelacji doręczyć ubezpieczonej

3.  przedłożyć z apelacją lub po 21 dniach od wykonania.

SSO Monika Miller-Młyńska