Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 maja 2025 r.

Sąd Okręgowy w (...) VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący:	sędzia Konrad Kujawa
Protokolant:	st. sekr. sądowy Agnieszka Sieczkarz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 maja 2025 r. w S.

sprawy z odwołania płatnika składek A. P. (1) oraz ubezpieczonej J. Ż.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o podleganie ubezpieczeniu społecznemu

na skutek odwołań A. P. (1) i J. Ż. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z dnia 21 lipca 2023 r., nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że ustala, iż J. Ż. w okresie od 1 stycznia do 28 lutego 2023 r. podlegała ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu jako pracownik A. P. (1).

Sędzia Konrad Kujawa

Sygnatura akt VI U 1245/23

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. decyzją z 21 lipca 2023 roku (nr (...)) stwierdził, że J. Ż. (poprzednio L.) jako pracownik płatnika składek Firmy Usługowej (...) A. P. (1) nie podlega ubezpieczeniom społecznym: emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu w okresie od 1 stycznia do 28 lutego 2023 roku. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy zakwestionował ważność zawartej na ten okres umowy o pracę uznając ją za pozornąy. Zdaniem organu zgłoszenie J. Ż. do ubezpieczeń zostało dokonane ze z góry powziętym zamiarem pobierania świadczeń z ubezpieczenia chorobowego z funduszu wypadkowego, a co za tym idzie, aby mogła opłacać składkę z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej jedynie na ubezpieczenie zdrowotne. Uznanie przez ZUS zatrudnienia na podstawie umowy po pracę, pozwoliłoby również ubezpieczonej na nabycie prawa do zasiłku, bez upływu okresu 90 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego oraz zwolnienie z opłacania składek na ubezpieczenie społeczne w czasie niezdolności do pracy

Płatnik składek A. P. (1) złożył w dniu 21 sierpnia 2023 roku odwołanie od powyższej decyzji, wnosząc o jej uchylenie i zasądzenie na jego rzecz od organu kosztów postępowania. W uzasadnieniu swojego stanowiska wskazał, że ZUS wydając zaskarżoną decyzję nie uwzględnił zeznań 20 osób, które wskazywały, że w okresie styczeń – luty 2023 roku widywali ubezpieczoną w siedzibie firmy płatnika i opisywali szczegółowo co robiła.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o oddalenie odwołania w całości, z argumentacją jak w zaskarżonej decyzji. Pełnomocnik organu złożył również wniosek o obciążenie odwołującej się obowiązkiem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Wskazał nadto, że wobec płatnika i ubezpieczonej w Sądzie Okręgowym w (...) VI Wydziale Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, pod sygn. akt VI U 1799/19, toczyła się ta sama sprawa z dowołania płatnika i wskazanej tam ubezpieczonej, o wyłączenie z ubezpieczeń społecznych, zakończona wyrokiem oddalającym odwołanie ubezpieczonej i płatnika.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła również ubezpieczona J. Ż., wnosząc o jej uchylenie i zasądzenie na jej rzecz od organu kosztów postępowania. W odwołaniu od powyższej decyzji ubezpieczona wskazała, że pracowała na rzecz płatnika w ramach umowy o pracę, a do jej obowiązków należało między innymi wprowadzenie dokumentów klientów biura rachunkowego do systemu Buchalter II, przyjmowanie dokumentów od klientów, przekazywanie klientom przelewów na podatki i ZUS, zanoszenie dokumentów na pocztę, odbieranie poczty. Odwołująca podkreśliła, że fakt świadczenia przez nią pracy na rzecz płatnika potwierdziło 10 świadków, co organ całkowicie pominął.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. wniósł o jego oddalenie, z argumentacją jak w zaskarżonej decyzji. Pełnomocnik organu złożył również wniosek o obciążenie odwołującej się obowiązkiem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Wskazał nadto, że wobec płatnika i ubezpieczonej w Sądzie Okręgowym w (...) VI Wydziale Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, pod sygn. akt VI U 1799/19, toczyła się ta sama sprawa z dowołania płatnika i wskazanej tam ubezpieczonej o wyłączenie z ubezpieczeń społecznych, zakończona wyrokiem oddalającym odwołanie ubezpieczonej i płatnika.

Postanowieniem z dnia 13 października 2023 roku Sąd połączył sprawy z odwołań ubezpieczonej i płatnika składek do wspólnego rozpoznania i wyrokowania.

Podczas rozprawy płatnik oraz ubezpieczona sprecyzowali swoje wnioski procesowe, żądając zmiany zaskarżonej decyzji, poprzez stwierdzenie, że J. Ż. podlegała ubezpieczeniom społecznym w spornym okresie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Płatnik A. P. (1) od 1 marca 2001 roku prowadzi indywidualną działalność gospodarczą w zakresie usług rachunkowo-księgowych oraz doradztwa podatkowego pod nazwą Firma Usługowa (...) A. P. (1). Działalność jest prowadzona pod adresem: ul. (...), (...)-(...) G..

Niesporne, a nadto: wypis z (...) k. 3 akt ZUS.

J. Ż. posiada wyższe wykształcenie pedagogiczne.

W okresie od 19 sierpnia 2019 roku do 25 listopada 2022 roku prowadziła pod adresem (...)-(...) G. ul. (...), własną działalność gospodarczą w zakresie fryzjerstwa i pozostałych zabiegów kosmetycznych.

Ponowne wykonywanie działalności gospodarczej ubezpieczona rozpoczęła od 2 stycznia 2023 roku.

Salon fryzjerski ubezpieczonej był czynny od godz. 9:00 do 17:00, od poniedziałku do piątku, a w soboty w godzinach 9:00 - 14:00. Na miejscu zatrudniała pracownicę – fryzjerkę, natomiast ona sama świadczyła czynności pielęgnacji paznokci, umawiając się z klientkami na godziny późno popołudniowe. Przeciętnie w tygodniu miała 2-4 klientki, co pozwalało jej na wykonywanie pracy na rzecz A. P. (1). Z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, J. Ż. zgłosiła się do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego.

Dowód: - wypis z (...) k. 111 akt ZUS,

- dokumenty zgłoszenia do ubezpieczeń i wyrejestrowania z ubezpieczeń, k. 78-86 akt ZUS,

- przesłuchanie ubezpieczonej, k. 102-104 akt sprawy,

- dyplom ukończenia studiów, k. 69 akt kontroli ZUS.

W 2021 roku J. Ż. przeszła szkolenie w zakresie obsługi programu księgowego Buchalter, na które została skierowana przez Urząd Pracy.

Na przełomie marca i kwietnia 2022 roku prowadząc własną działalność gospodarczą, rozpoczęła jednocześnie współpracę z A. P. (1), wykonując na jego rzecz usługi polegające na wprowadzaniu faktur do programu Buchalter, zanoszeniu dokumentów do Urzędu Skarbowego i ZUS-u, odbiorze korespondencji i gazet z poczty. Ubezpieczona każdego dnia oprócz niedzieli przychodziła do biura rachunkowego płatnika i wykonywała ww. czynności w wymiarze około 6 godzin dziennie, a za ich wykonanie wystawiała A. P. (1) faktury, które płatnik opłacał gotówką. Swoje czynności wykonywała na podstawie poleceń otrzymywanych od A. P. (1), które dotyczyły nie tylko zakresu prac, ale również sposobu ich wykonania. Współpracowała w ten sposób z płatnikiem do 1 stycznia 2023 roku.

Dowód: - przesłuchanie ubezpieczonej, k. 102-104 akt sprawy,

- przesłuchanie płatnika A. P. (1), k. 109-110 akt sprawy,

- faktury, k. 24-26 akt kontroli ZUS,

- podatkowa księga przychodów i rozchodów, k. 19-23 akt kontroli ZUS,

- zeznania świadka T. C., k. 97-98 akt sprawy,

- zeznania świadka R. W., k. 98-99 akt sprawy,

- zeznania świadka M. B., k. 99 akt sprawy,

- zeznania świadka P. N., , k. 100 akt sprawy,

- zeznania świadka A. M., , k. 101 akt sprawy,

- zeznania ubezpieczonej , k. 102-104 akt sprawy,

- zeznania płatnika A. P. (1), , k. 109-110 akt sprawy.

W związku z wprowadzeniem (...) i rozliczaniem według niego podatków, znacznemu zwiększeniu uległa ilość pracy koniecznej do wykonania przez płatnika A. P. (1). Z tej przyczyny zaproponował J. Ż. zawarcie umowy o pracę, mając na uwadze jej dotychczasowe doświadczenie w czynnościach księgowych i fakt, że dała się poznać jako osoba sumiennie wykonująca obowiązki, płatnik składek zaproponował jej zatrudnienie na podstawie umowy o pracę na okres dwóch pierwszych miesięcy 2023 roku.

Umowa została zawarta na stanowisku księgowej w wymiarze pełnego etatu, z wynagrodzeniem w kwocie 3 490 zł miesięcznie.

Ubezpieczona w ramach umowy o pracę zawartej z A. P. (1), wykonywała pracę w tym samym miejscu co w ramach wcześniejszej współpracy z płatnikiem, tj. w G., przy ul. (...). Również jej zakres obowiązków w ramach umowy o pracę był taki sam, jak na podstawie wcześniejszej współpracy. Odwołująca nie miała uprawnień do podpisywania dokumentów wychodzących na zewnątrz, ale zajmowała się sprawdzaniem faktur pod względem formalnym, rachunkowym, a także wprowadzaniem faktur do programu księgowego Buchalter, zanoszeniem dokumentów do Urzędu Skarbowego i ZUS-u, odbiorem dokumentów przynoszonych do biura przez klientów płatnika, ich sprawdzaniem pod względem kompletności, segregowaniem wg. dat i numeracji faktur, odbieraniem i wysyłaniem korespondencji.

Pracowała od poniedziałku do piątku, od godz. 8.00 do 15:30, a jeżeli była taka potrzeba, to również w soboty. Ubezpieczona umówiła się z płatnikiem na pracę w wymiarze 7,5 godziny dziennie, ponieważ jako matka samotnie wychowująca dziecko, musiała odebrać je z przedszkola o godz. 15:30. Praca w soboty była rozliczana wcześniejszymi wyjściami w tygodniu.

U płatnika nie było listy obecności. Wypłata wynagrodzenia następowała gotówką, a jej odbiór ubezpieczona podpisywała na liście płac.

Dowód: - przesłuchanie ubezpieczonej, k. 102-104 akt sprawy,

- przesłuchanie płatnika A. P. (1), k. 109-110 akt sprawy,

- umowa o pracę z 30.12.2022r., k. 18 akt ZUS,

- zeznania świadka T. C., k. 97-98 akt sprawy,

- zeznania świadka R. W., k. 98-99 akt sprawy,

- zeznania świadka M. B., k. 99 akt sprawy,

- zeznania świadka P. N., , k. 100 akt sprawy,

- zeznania świadka A. M., , k. 101 akt sprawy,

- zeznania ubezpieczonej , k. 102-104 akt sprawy,

- zeznania płatnika A. P. (1), , k. 109-110 akt sprawy.

Płatnik składek zgłosił J. Ż. w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych Oddziale w S. do ubezpieczeń społecznych z tytułu zatrudnienia na podstawie ww. umowy o pracę od dnia od 1 stycznia 2023 roku. Dokument zgłoszenia do ubezpieczeń wpłynął do organu rentowego w dniu 27 marca 2023 roku.

W dniu 29 marca 2023 roku A. P. (1) złożył w ZUS dokumentację rozliczeniową za ubezpieczoną a miesiące styczeń - luty 2023 roku oraz dokument wyrejestrowujący J. Ż. z ubezpieczeń od 1 marca 2023 roku

Dowód: zgłoszenie do ubezpieczeń, k. 1 akt kontroli ZUS,

wyrejestrowanie z ubezpieczeń, k. 2 akt kontroli ZUS,

Podczas zatrudnienia u płatnika składek, ubezpieczona w dniu 20 lutego 2023 roku uległa wypadkowi przy pracy w miejscu prowadzenia własnej działalności gospodarczej, tj. w salonie fryzjerskim. W tym dniu ubezpieczona poślizgnęła się na mokrej powierzchni podłogi i upadła, w wyniku czego doznała złamania nadgarstka prawego oraz uszkodzenia barku prawego.

Decyzją z 5 maja 2023 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddziale w K. przyznał ubezpieczonej prawo do zasiłku chorobowego za okres od 1 do 31 marca 2023 roku.

Niesporne, a nadto: karta wypadku nr 20/2023r., k. 101 akt kontroli ZUS.

Decyzja ZUS z 05.05.2023r., k. 109 akt kontroli ZUS.

J. Ż. płynnie obsługuje program (...), korzystając z wielu jego funkcji, uruchamiając je przy użyciu skrótów z klawiatury. Sprawnie wprowadza do niego różnego rodzaju faktury, listy płac i inne dokumenty księgowe.

Dowód: oględziny z programu (...) obsługiwanego przez ubezpieczoną – k. 108-109 akt sprawy.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołania ubezpieczonej i płatnika składek okazały się uzasadnione.

Istota rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie sprowadzała się do ustalenia, czy J. Ż. w okresie od 1 stycznia do 28 lutego 2023 roku spełniała przesłanki do objęcia jej ubezpieczeniem społecznym z tytułu zawartej z A. P. (1) umowy o pracę.

Zgodnie z treścią przepisu art. 1 ust. 1 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity: Dz.U. z 2025r. poz. 350 dalej jako: ustawa systemowa) ubezpieczenia społeczne obejmują:

1) ubezpieczenie emerytalne,

2) ubezpieczenia rentowe,

3) ubezpieczenie w razie choroby i macierzyństwa (ubezpieczenie chorobowe),

4) ubezpieczenie z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (ubezpieczenie wypadkowe).

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 ustawy systemowej, obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, chorobowemu i wypadkowemu podlegają osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczpospolitej Polskiej są pracownikami, z wyłączeniem prokuratorów.

W myśl art. 8 ust. 1 tej ustawy, za pracownika uważa się osobę pozostającą w stosunku pracy.

Stosownie do treści art. 13 pkt 1 ustawy, obowiązkowemu ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu podlegają osoby fizyczne w okresach: pracownicy – od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania stosunku pracy.

Odwołująca się, zaprzeczając twierdzeniom organu rentowego, który na podstawie przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego dokonał niekorzystnych dla niej ustaleń, winna w postępowaniu przed sądem nie tylko podważyć trafność poczynionych w ten sposób ustaleń dotyczących obowiązku ubezpieczeń społecznych, ale również, nie ograniczając się do polemiki z tymi ustaleniami, wskazać na okoliczności i fakty znajdujące oparcie w materiale dowodowym, z których możliwym byłoby wyprowadzenie wniosków i twierdzeń zgodnych z jej stanowiskiem reprezentowanym w odwołaniu od decyzji. Z drugiej natomiast strony organ rentowy, podważając fakty wynikające z dokumentacji takiej jak umowa o pracę, zgłoszenie do ubezpieczenia pracowniczego – winien był wykazać, iż faktycznie przedmiotowa umowa do skutku nie doszła, nie była wykonywana, czy też miała charakter pozorny.

Z kolei jeśli chodzi o pozorność umowy o pracę, okoliczność ta podlegała ocenie zgodnie z normą art. 83 k.c., mającą w tym przypadku zastosowanie z mocy odesłania zawartego w art. 300 k.p. Przepis ten stanowi, że nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru, tj. w sytuacji, w której z góry powziętym zamiarem stron jest brak woli wywołania skutków prawnych, przy jednoczesnej chęci wprowadzenia innych osób lub organów w błąd, co do rzekomego dokonania określonej czynności prawnej. Istnienie (lub nie) między stronami stosunku pracy ocenia się przy tym przez pryzmat regulacji obowiązujących w Kodeksie pracy, który w art. 22 wskazuje, że przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem, a pracodawca do zatrudnienia go za wynagrodzeniem. Przywołany przepis określa podstawowe cechy charakterystyczne stosunku pracy i zarazem jego podstawowy cel społeczno-gospodarczy. Stosunek pracy jest relacją prawną pomiędzy pracownikiem a pracodawcą, której główną treść stanowi zobowiązanie się pracownika do ciągłego, osobistego wykonywania określonego rodzaju pracy na rzecz pracodawcy pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie przez niego wyznaczonym, przy jednoczesnym obowiązku pracodawcy do zatrudnienia pracownika za wynagrodzeniem.

Wykazanie pozorności formalnie zawartej umowy o pracę wymaga więc wykazania, że zamiarem stron od początku nie było to, aby pracownik faktycznie świadczył pracę w warunkach podporządkowania, z prawem do wynagrodzenia (w tym zakresie utrwalone jest już orzecznictwo Sądu Najwyższego, by przywołać choćby wyrok z 4 lutego 2000 r., II UKN 362/99; wyrok z 4 sierpnia 2005 r., II UK 321/04, wyrok z 27 września 2000 r., II UKN 744/99). Nie można jednak przyjąć pozorności oświadczeń woli o zawarciu umowy o pracę ani działania w celu obejścia ustawy (art. 58 § 1 k.c. w związku z art. 300 k.p.), gdy pracownik podjął pracę i ją wykonywał, a pracodawca świadczenie to przyjmował (tak: wyroki SN z 25 stycznia 2005 r., II UK 141/04 oraz z 5 października 2005 r., I UK 32/05). W wyroku z 21 czerwca 2016 r., sygn. akt I UK 264/16 Sąd Najwyższy wskazał, że oświadczenie woli jest złożone dla pozoru, jeżeli jest symulowane. Symulacja ta musi składać się z dwóch elementów. Po pierwsze, strony, które dokonują symulowanej czynności prawnej, próbują wywołać wobec osób trzecich przeświadczenie (niezgodne z rzeczywistością), że ich zamiarem jest wywołanie skutków prawnych, objętych treścią ich oświadczeń woli. Po drugie, musi między stronami istnieć tajne, niedostępne osobom trzecim porozumienie, że te oświadczenia woli nie mają wywołać zwykłych skutków prawnych (akt konfidencji); jest to porozumienie co do tego, że zamiar wyrażony w treści symulowanych oświadczeń woli nie istnieje lub, że zamiar ten jest inny niż ujawniony w symulowanych oświadczeniach. Niezgodność rzeczywistego zamiaru stron z treścią czynności prawnej musi odnosić się do jej skuteczności prawnej, woli powołania do życia określonego stosunku prawnego. Nie powoduje natomiast pozorności wskazanie przez strony fałszywych pobudek, daty lub miejsca zawarcia umowy, powołanie się na nieprawdziwe fakty, wadliwe nazwanie umowy lub poszczególnych praw i obowiązków. Z kolei, w razie faktycznego świadczenia pracy przez pracownika i wypłacania mu wynagrodzenia oraz wykonywania przez pracodawcę innych, typowych obowiązków, nie można uznać, że strony od początku nie zamierzały wywołać jakichkolwiek skutków prawnych umowy o pracę, a jedynie chciały stworzyć u osób trzecich przekonanie, że takie skutki powstają (por. także wyroki Sądu Najwyższego z 19 października 2007 r., II UK 56/07 i z 10 czerwca 2013 r., II PK 299/12).

Organ rentowy najprawdopodobniej powziął wniosek o pozorności umowy o pracę kierując się późnym zgłoszeniem J. Ż. do ubezpieczeń społecznych z tytułu umowy o pracę, które nastąpiło już po odmowie przyznania jej świadczeń chorobowych z tytułu jej własnej działalności gospodarczej. Przy ocenie pozorności umowy o pracę należało jednak wziąć pod uwagę, że już od marca 2022 roku J. Ż. świadczyła pracę na rzecz A. P. (1) w warunkach podporządkowania pracowniczego, które stosownie do art. 22 § 1 kodeksu pracy należało zakwalifikować jako umowę o pracę. Ostatnie dwa miesiące zatrudnienia (od 1 stycznia 2023 r.) zostały dopiero udokumentowane pisemną umową o pracę, lecz w rzeczywistości w ocenie sądu stanowiły potwierdzenie istniejącej od dziewięciu miesięcy zatrudnienia ubezpieczonej na warunkach stosunku pracy.

Taki fakt został w toku procesu wykazany zarówno przy pomocy dowodów z zeznań ubezpieczonej, płatnika składek, zupełnie zbieżnych zeznań pięciu świadków, jak i z dokumentów.

Z zeznań wszystkich tych osób wynika, że nie tylko od początku 2023 r., ale także od marca 2022 r. strony łączyła nie tylko formalna umowa, ale też faktycznie była wykonywana. I tak świadkowie T. C., R. W., M. B., P. N., A. M. - którzy są klientami biura rachunkowego prowadzonego przez płatnika A. P. (2) - zeznali, że kiedy regularnie 2- 3 razy w miesiącu przychodzili w różnych godzinach do biura płatnika w G. przy ul. (...), widywali ubezpieczoną w trakcie wykonywania obowiązków - siedzącą za biurkiem i pracującą przy komputerze, przeglądającą dokumenty. Zeznali, że ubezpieczona odbierała od nich dokumenty, które przynosili do biura, widzieli, jak A. P. (1) wydaje jej polecenia dotyczące wydawania dokumentów, czy potwierdzenia lub sprawdzenia różnych kwestii podatkowych. Mówili o okresie od 2022 roku.

Zeznania świadków są stanowcze i spontaniczne, nie widać w nich tendencji do przesadnego opisywania okoliczności. Są to lokalni przedsiębiorcy i lekarze, którym nie ma powodu odmawiać prawdomówności.

Zeznania świadków są zgodne co do pracy J. Ż. z zeznaniami samej ubezpieczonej i płatnika składek. Zeznawali także o tym, że ubezpieczona otrzymywała polecenia od A. P. (1).

W ocenie Sądu przekonujące są również zeznania odwołującej i płatnika, którzy zgodnie opisali swoją współpracę od 2022 roku, a w tym poszczególne zadania wykonywane przez ubezpieczoną. Potwierdzeniem ich relacji był także dowód przeprowadzony na rozprawie 13 maja 2025 r. z oględzin programu (...), który w obecności sądu na komputerze przedłożonym przez płatnika składek obsługiwała ubezpieczona, wykazując się przy tym płynną jego obsługą, znajomością wielu funkcji, które nie miały intuicyjnego charakteru i wymagały odpowiedniej wiedzy i dłuższego niż doświadczenia w tego rodzaju pracy. Dowód ten został przeprowadzony w trybie art. 308 k.p.c. w związku z art. 292 k.p.c.

Zdaniem Sądu powyższe okoliczności były wystarczające dla stwierdzenia, że strony łączył stosunek pracy, lecz został faktycznie nawiązany jeszcze w marcu 2022 roku. Z tego względu należało uznać, że również w okresie od 1 stycznia do 28 lutego 2023 r. ten stosunek prawny faktycznie istniał.

Z uwagi na powyższe, argumenty organu rentowego dotyczące pozorności umowy o pracę zawartej przez płatnika z odwołującą, nie mogły być uznane za zasadne.

W związku z tym Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję organu rentowego w ten sposób, że ustalił, iż J. Ż. jako pracownik u płatnika składek A. P. (1), podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od 1 stycznia do 28 lutego 2023 roku (będąc związanym zakresem zaskarżonej decyzji).

SSR del. Konrad Kujawa

ZARZĄDZENIE

1.odnotować,

2. odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi ZUS,

3. przedłożyć z wpływem lub za 21 dni,

4.projekt uzasadnienia sporządzony przez asystent sędziego Iwonę Dąbrowską zaakceptowany.

12.06.2025 SSR del. Konrad Kujawa