Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 września 2025 r.

Sąd Okręgowy (...) VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR del. Konrad Kujawa
Protokolant:	st. sekr. sądowy Agnieszka Sieczkarz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 września 2025 r. w S.

sprawy M. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o emeryturę pomostową

na skutek odwołania M. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.

z dnia 14 lutego 2025 r. nr (...)

I. zmienia zaskarżoną decyzję, w ten sposób, że przyznaje M. K. prawo do emerytury pomostowej od dnia 1 grudnia 2024 roku,

II. zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. na rzecz M. K. kwotę 360 zł (trzysta sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie za czas od dnia uprawomocnienia się tego orzeczenia do dnia zapłaty.

SSR del. Konrad Kujawa

Sygnatura akt VI U 566/25

UZASADNIENIE

Decyzją z 14 lutego 2024 roku, znak: EPOM/25/039944660, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił przyznania prawa do emerytury pomostowej ubezpieczonemu M. K., argumentując, że ubezpieczony nie wykazał 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach.

Odwołanie od powyższej decyzji wywiódł M. K., kwestionując brak uwzględnienia przez organ rentowy okresów jego pracy w warunkach szczególnych na stanowisku elektromontera napraw mechanicznych pracującego w kanałach remontowych w okresie od 1 września 1979 r. do 28 lutego 1987 r. oraz od 3 marca 1987 r. do 31 grudnia 1998 r. Podkreślił przy tym faktyczny charakter swojej pracy wykonywanej w kanałach remontowych przy diagnozowaniu i naprawie usterek autobusów i samochodów ciężarowych, co kwalifikuje jego pracę do warunków szczególnych. Wniósł także o zwrot kosztów procesu.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. wniósł o oddalenie odwołania. Organ rentowy precyzując swoje stanowisko wskazał, iż do stażu w warunkach szczególnych z uwagi na błędy formalne w treści świadectw pracy nie uwzględnił okresów zatrudnienia na stanowisku elektromontera, które to stanowisko nie zostało wymienione w rozporządzeniu Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. K. urodził się (...)

Niesporne

W okresie od 1 września 1979 r. do 28 lutego 1987 r. był zatrudniony w (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S. (jej poprzedniku prawnym – Wojewódzkim Przedsiębiorstwie (...) w S.) na stanowisku elektromontera napraw pojazdów samochodowych, w pełnym wymiarze czasu pracy. Przy czym od 1 września 1979 r. do 18 czerwca 1982 r. pracował na podstawie umowy o naukę zawodu, jako uczeń zasadniczej przyzakładowej szkoły zawodowej w wymiarze 3 dni w tygodniu, a w okresie od 2 maja 1984 r. do 22 kwietnia 1986 r. odbywał zasadniczą służbę wojskową.

Za okres pracy od 19 czerwca 1982 r. do 28 lutego 1987 r. otrzymał świadectwo pracy w szczególnych warunkach, wskazujące na pracę w kanałach remontowych przy naprawie pojazdów – wykaz A, dział XIV, pozycja 16.

Niesporne, a nadto: świadectwo pracy wystawione przez (...) – k. 7, świadectwo pracy w szczególnych warunkach – k. 8.

W okresie od 3 marca 1987 r. do 14 lipca 2005 r. M. K. był zatrudniony w (...) Spółce Akcyjnej w S., na stanowisku elektromontera napraw pojazdów samochodowych, w pełnym wymiarze czasu pracy.

Za okres pracy od 3 marca 1987 r. do 31 grudnia 1998 r. otrzymał świadectwo pracy w szczególnych warunkach, wskazujące na pracę w kanałach remontowych przy naprawie pojazdów – wykaz A, dział XIV, pozycja 16.

Niesporne, a nadto: świadectwo pracy wystawione przez (...) k. 9, świadectwo pracy w szczególnych warunkach – k. 10.

Podczas pracy w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie (...) w S. M. K. zajmował się naprawą instalacji elektrycznych autobusów komunikacji miejskiej, swoje obowiązki wykonując w hali naprawczej w S. – D.. Niemal wszystkie usterki diagnozował, a następnie usuwał pracując w kanale remontowym, jak naprawa alternatorów, pasków klinowych, rozruszników, napinaczy. Dostęp do tych elementów był możliwy tylko spod pojazdu, a więc z kanału remontowego. Bardzo rzadko zdarzały się usterki do naprawy z poziomu kabiny albo na zewnątrz pojazdu. Kierowcy samodzielnie wymieniali przepalone żarówki, więc tego typu naprawami nie zajmował się.

Dowód: przesłuchanie ubezpieczonego – k. 34-35, 37.

W ramach zatrudnienia w (...) M. K. zajmował się naprawą instalacji elektrycznych ciągników siodłowych o masie powyżej 3,5 tony (samochodów ciężarowych). Swoje obowiązki wykonywał w hali naprawczej w S.. W tym okresie także niemal wszystkie usterki diagnozował, a następnie usuwał pracując w kanale remontowym, jak naprawa systemów (...), alternatorów, pasków klinowych, rozruszników, napinaczy. Dostęp do tych elementów był możliwy tylko spod pojazdu – z kanału remontowego. Bardzo rzadko zdarzały się naprawy na powierzchni. Kierowcy samodzielnie wymieniali przepalone żarówki.

Dowód: zeznania świadka M. S. – k. 34-35, 37, przesłuchanie ubezpieczonego – k. 34-35, 37.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie okazało się uzasadnione.

Przedmiotem oceny była prawidłowość decyzji organu rentowego w zakresie odnoszącym się do odmowy przyznania ubezpieczonemu prawa do emerytury pomostowej, o jakiej mowa w przepisie art. 49 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych (tekst jednolity: Dz. U. z 2023 r., poz.164).

Zgodnie z treścią przepisu art. 4 wskazanej ustawy prawo do emerytury pomostowej przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1) urodził się po dniu 31 grudnia 1948 r.;

2) ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;

3) osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn;

4) ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn;

5) po dniu 31 grudnia 2008 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3.

Ubezpieczony nie spełnia warunku określonego w punkcie 5 tego przepisu, to jest nie wykonywał pracy w szczególnych warunkach po 31 grudnia 2008 r. Zatem jego dotyczył przepis art. 49 ustawy, w myśl którego prawo do emerytury pomostowej przysługuje również osobie, która:

1) po dniu 31 grudnia 2008 r. nie wykonywała pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

2) spełnia warunki określone w art. 4 pkt 1-4 lub art. 5-12;

3) w dniu wejścia w życie ustawy miała wymagany w przepisach, o których mowa w pkt 2, okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3.

Sporną okolicznością w tej sprawie był co najmniej 15-letni okres pracy w szczególnych warunkach – organ rentowy zakwestionował świadectwa pracy oraz świadectwa pracy w szczególnych warunkach M. K., odnosząc się do nazewnictwa jego stanowiska (elektromonter napraw pojazdów), które nie odpowiada stanowisku wymienionego w Wykazie A, Dziale XIV, pozycja 16 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.), gdzie wskazano „prace wykonywane w kanałach remontowych przy naprawie pojazdów mechanicznych lub szynowych”.

Z treści § 4 tego rozporządzenia wynika, iż pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie warunki wymienione w punkcie 1 i 2. Z zestawienia § 1 i 2 tego rozporządzenia wynika natomiast, że pracą w warunkach szczególnych jest praca świadczona stale i w pełnym wymiarze na stanowiskach wskazanych w załączniku do tego aktu. Warunek wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy jest spełniony tylko wówczas, gdy pracownik w ramach obowiązującego go pełnego wymiaru czasu pracy na określonym stanowisku pracy nie wykonuje czynności pracowniczych niezwiązanych z tym stanowiskiem pracy, ale stale (w sensie funkcjonalnym) wykonuje prace w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze (tak też Sąd Najwyższy w wyroku z 15 listopada 2000 roku, II UKN 39/00).

Stosownie do § 2 ust. 2 przywołanego rozporządzenia, okresy pracy w warunkach szczególnych stwierdza zakład pracy na podstawie posiadanej dokumentacji w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia lub w świadectwie pracy.

Organ rentowy zakwestionował przedłożone przez ubezpieczonego świadectwa pracy w szczególnych warunkach. Mając na uwadze powyższe, w celu ustalenia rzeczywistego charakteru zakresu obowiązków M. K. sąd przeprowadził dowód z dokumentów zawartych w aktach emerytalnych ubezpieczonego i skonfrontował je z zeznaniami świadka i ubezpieczonego. Sąd nie doszukał się istnienia żadnych powodów, dla których miałby odmówić wiary zeznaniom przesłuchanych w sprawie osób. Treść ich zeznań była bowiem jasna i spójna.

Tak zebrany materiał dowodowy dał podstawy aby uznać, że w spornych okresach zatrudnienia w (...) (poprzednio: Wojewódzkim Przedsiębiorstwie (...)) oraz w (...) ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę w warunkach szczególnych. W ocenie Sądu nie ulega bowiem wątpliwości, że w tych okresach zajmował naprawą pojazdów (diagnozowaniem i usuwaniem usterek), wykonując swoje obowiązki w kanale remontowym. To było podstawowym miejscem jego pracy i rzadko zdarzało się, aby naprawiał pojazdy poza kanałem. Ubezpieczony i świadek przekonująco wyjaśnili przy tym, że również układ elektryczny pojazdów był naprawiany od dołu, a więc z pozycji kanału remontowego. Wymienili przy tym przykłady elementów autobusów i samochodów ciężarowych, które można naprawić tylko w taki sposób i nie ma możliwości, by usterkę usuwać od góry pojazdu, to jest bez użycia kanału. Tym samym należało stwierdzić, że praca ubezpieczonego w okresie od 1 września 1979 r. (po zakończeniu nauki) do 28 lutego 1987 r. (z dwuletnią przerwą na zasadniczą służbę wojskową) oraz od 3 marca 1987 r. do 31 grudnia 1998 r. była pracą wskazaną w wykazie A dziale XIV poz. 16, stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Okresy te składają na więcej niż 15 lat wymaganych ustawą o emeryturach pomostowych.

M. K. nabył prawo do emerytury pomostowej z chwilą ukończenia 60 lat, a więc od 18 stycznia 2025 roku.

Co za tym idzie, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmieniono zaskarżoną decyzję i przyznano ubezpieczonemu prawo do emerytury pomostowej.

Sędzia Konrad Kujawa

ZARZĄDZENIE

1.  Odnotować,

2.  Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikom stron,

3.  Przedłożyć z apelacją lub za 21 dni.

19.09.2025 sędzia Konrad Kujawa