Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 czerwca 2025 r.

Sąd Okręgowy (...)VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący:

Sędzia Konrad Kujawa

po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2025 r. w Szczecinie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy ubezpieczonej D. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania ubezpieczonej od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z dnia 12 listopada 2024 r., znak (...)

oddala odwołanie.

SSR del. Konrad Kujawa

Sygnatura akt: VI U 61/25

UZASADNIENIE

Decyzją z 12 listopada 2024 roku, znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił D. B. wznowienia postępowania w sprawie jej emerytury. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, iż w związku z tym, że wyrok Trybunału Konstytucyjnego nie został ogłoszony w Dzienniku Ustaw, brak jest podstaw do wznowienia postępowania zakończonego decyzją z dnia 14 listopada 2012 roku, a nadto zwrócił uwagę, że ubezpieczona nie należy do grupy osób, których dotyczy orzeczenie Trybunału, ponieważ ma przyznaną emeryturę powszechną bez pomniejszania o kwoty poprzednio pobranych emerytur.

D. B. wywiodła odwołanie od powyższej decyzji, z którego treści wynika, iż wnosi ona o jej zmianę, poprzez ponowne przeliczenie wysokości jej emerytury z uwzględnieniem wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 4 czerwca 2024 roku, sygn. akt: SK 140/20.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. wniósł o jego oddalenie w całości, przedstawiając argumentację jak w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

D. B. urodziła się (...).

Niesporne.

Decyzją z 12 września 2007 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. przyznał ubezpieczonej prawo do wcześniejszej emerytury (o symbolu E) począwszy od 30 września 2007 roku.

Niesporne, a nadto dowód: decyzja ZUS z 12.09.2007 r., k. 36-37 plik III akt ZUS

W dniu 26 października 2012 roku D. B. złożyła w ZUS wniosek o emeryturę powszechną.

Decyzją z 14 listopada 2012 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. przyznał ubezpieczonej prawo do emerytury w wieku powszechnym od 1 października 2012 roku, tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek i ustalił jej wysokość na podstawie art. 26 ustawy z 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z FUS na kwotę 1.515,12 zł brutto. Wysokość emerytury ustalono w ten sposób, że podstawę obliczenia emerytury - stanowiącą sumę kwoty 47 577,98 zł (kwota zewidencjonowanych i zwaloryzowanych składek na koncie) i 33 8474,37 zł (kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego) podzielono przez 254,80 miesięcy (obowiązujący w dacie ustalania emerytury wskaźnik średniego dalszego trwania życia). Organ rentowy nie pomniejszył emerytury powszechnej D. B. o sumę kwot pobranych emerytur wcześniejszych.

Niesporne, a nadto:

- wniosek z 26.10.2012 r., k. 1-2 plik IV akt ZUS

- decyzja ZUS z 14.11.2012 r., k. 18-19 plik IV akt ZUS

W dniu 12 listopada 2024 roku D. B. złożyła w ZUS wniosek, w którym wskazała, że wnosi o ponowne przeliczenie jej emerytury w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 4 czerwca 2024 roku, sygn.. akt: SK 140/20.

Organ rentowy rozpoznał wniosek, wydając zaskarżoną w niniejszym postępowaniu decyzję z dnia 21 listopada 2024 roku.

Dowód:

- wniosek z 12.11.2024 r., k. 32 plik IV akt ZUS

- decyzja z 21.11.2024 r., k. 33 plik IV akt ZUS

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie okazało się niezasadne.

Zgodnie z przepisem art. 148 ¹ § 1 kodeksu postępowania cywilnego sąd może rozpoznać sprawę na posiedzeniu niejawnym między innymi wówczas, gdy po złożeniu przez strony pism procesowych i dokumentów, sąd uzna - mając na względzie całokształt przytoczonych twierdzeń i zgłoszonych wniosków dowodowych - że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne. Analizując treść złożonych przez strony dokumentów, w szczególności podniesione przez odwołującą zarzuty, sąd uznał, że okoliczności faktyczne nie były w sprawie sporne. Spór nie dotyczył bowiem faktów lecz prawa, wobec czego sąd na podstawie przywołanego na wstępie przepisu uznał, że możliwe jest rozpoznanie sprawy na posiedzeniu niejawnym (poza rozprawą).

Sprawa dotyczy istnienia podstawy do przeliczenia emerytury ubezpieczonej, w związku z wydaniem przez Trybunał Konstytucyjny wyroku z 4 czerwca 2024 roku, w sprawie o sygnaturze akt SK 140/20, tj. z pominięciem regulacji zawartej w przepisie art. 25 ust. 1b ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2024 r., poz. 1631, dalej jako: ustawa emerytalna).

Abstrahując od rozważań, czy brak opublikowania wskazanego wyroku w Dzienniku Ustaw ma znaczenie prawne, jak również czy wskazany wyrok może być w ogóle traktowany jako wiążące orzeczenie, należy zwrócić uwagę, że nawet przy korzystnej dla ubezpieczonej odpowiedzi na powyższe pytania i tak niemożliwe byłoby uwzględnienie jej odwołania.

Wbrew stanowisku skarżącej, nie należy ona do kręgu osób, które mogą ubiegać się o ustalenie wysokości ich świadczenia emerytalnego bez odejmowania kwot pobranych emerytur wcześniejszych. Taki wniosek mogą bowiem skutecznie składać wyłącznie te osoby, którym organ rentowy przyznał prawo do emerytury w wieku powszechnym po dniu 31 grudnia 2012 roku, a nie wcześniej. Kwestionowany przepis art. 25 ust. 1b ustawy emerytalnej wszedł bowiem w życie dopiero 1 stycznia 2013 roku. W związku z tym dopiero w przypadku świadczeń przyznawanych po tej dacie organ rentowy zaczął – w przypadku osób, które najpierw korzystały z prawa do wcześniejszej emerytury, a potem przeszły na tzw. zwykłą emeryturę osiągając powszechny wiek emerytalny – potrącać przy obliczaniu owej zwykłej emerytury sumy kwot pobranych już emerytur wcześniejszych. Skoro więc D. B. ową „zwykłą” emeryturę przyznano od dnia 1 października 2012 roku, oznacza to (co wynika zresztą z treści wydanej wówczas przez ZUS decyzji), że ZUS nie pomniejszał jej emerytury o żadną kwotę z tytułu pobierania wcześniejszej emerytury, gdyż nie obowiązywał wówczas żaden przepis, który by nakazywał takie działanie.

W tej sytuacji, na mocy art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., sąd oddalił odwołanie ubezpieczonej jako bezzasadne.

Sędzia Konrad Kujawa

ZARZĄDZENIE

1.  Odnotować,

2.  Odpis wyroku z uzasadnieniem i pouczeniem o apelacji doręczyć ubezpieczonej,

3.  Przedłożyć z pismami lub za 21 dni.

4 sierpnia 2025 r. Sędzia Konrad Kujawa