Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Szczecinie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 2053/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie z 25 września 2023 r. sygn.. V K 605/23.

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny (prokurator)

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na niekorzyść

☒ w całości

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

0.11.4. Wnioski

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1

P. O.

Karalność oskarżonego

Karna karna

312-313

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

Karta karna

Art. 424 § 1 pkt 1 kpk nie przewiduje wyjaśniania przyczyn uznania dowodu.

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1

Obraza przepisów postępowania mająca wpływ na treść wyroku tj. art. 7 kpk polegająca na przekroczeniu granic swobodnej oceny dowodów i nieuwzględnieniu zasad prawidłowego rozumowania, wiedzy i doświadczenia życiowego poprzez nietrafną ocenę materiału dowodowego sprawy odnośnie zarzuconego oskarżonemu czynu z art. 281 kk w zb. z art. 157 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, iż oskarżony nieumyślnie spowodował u pokrzywdzonego obrażenia w postaci złamania podstawy paliczka dalszego palca I lewej ręki oraz ustalenie, że nie działał na szkodę (...) sp. z o.o.

☒ zasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest zasadny. Sąd Rejonowy zastosował rozumowanie, zgodnie z którym sprawca kradzieży, który używa po kradzieży przemocy wobec osoby w celu utrzymania się w posiadaniu skradzionego mienia, a używając tej przemocy powoduje u tej osoby obrażenia ciała, może je spowodować nieumyślnie. Jest to rozumowanie całkowicie chybione. Należy przypomnieć, że używanie przemocy wobec człowieka generalnie jest prawnie zakazane, za wyjątkiem uprawnionych do tego przedstawicieli organów Państwa oraz za wyjątkiem obrony koniecznej, stanu wyższej konieczności lub samopomocy dozwolonej. Jeżeli ktoś używa przemocy wobec innej osoby i używając tej przemocy powoduje obrażenia ciała, uznawane jest to za działanie umyślne. Ktoś, kto nie chce spowodować obrażeń ciała, nie powinien używać przemocy. Użycie przemocy powoduje, że sprawca przyjmuje na siebie ryzyko odpowiedzialności karnej za wszelkie skutki owej przemocy.

W szczególności taka zasada dotyczy złodzieja, który po dokonaniu kradzieży jest absolutnie ostatnią osobą uprawnioną do użycia przemocy wobec kogokolwiek. To wobec niego wolno zastosować samopomoc dozwoloną, przewidzianą w art. 343 § 2 kodeksu cywilnego. Wolno przemocą odebrać mu skradzioną rzecz, a sprawca kradzieży nie ma prawa do obrony. Taką rzekomą obronę penalizuje art. 281 kk.

Pokrzywdzony był pracownikiem ochrony sklepu, zatem osobą uprawnioną i powołaną do zapobiegania kradzieży. Jego działanie nosiło prawne znamiona samopomocy dozwolonej. P. O. nie chciał się dać zatrzymać, ponieważ jego celem było utrzymanie się w posiadaniu skradzionej rzeczy. Pokrzywdzony miał prawo zastosować wobec niego przemoc, a oskarżony nie miał prawa do obrony, jego obowiązkiem było zaprzestać stawiania oporu i skradzioną rzecz zwrócić. Jeżeli pokrzywdzony V. C. doznał w trakcie owej szamotaniny złamania palca, to dlatego, że oskarżony stawiał mu siłą opór, do czego nie miał prawa i nie chciał oddać skradzionej rzeczy, do czego też nie miał prawa. Wszelkie skutki zaistniałego zajścia obciążają oskarżonego, który świadomie doprowadził do walki z pokrzywdzonym, a w takiej sytuacji uznać należy, że obejmował swoim zamiarem co najmniej ewentualnym spowodowanie u pokrzywdzonego urazu.

Sprawca kradzieży, który po jej dokonaniu używa przemocy wobec osoby próbującej odebrać mu skradzioną rzecz i powoduje u tej osoby powstałe w jakikolwiek sposób w trakcie walki obrażenia ciała, powoduje je umyślnie, co najmniej w zamiarze ewentualnym. Wynika to z faktu, że umyślnie doprowadza do wzajemnego używania przemocy, przy czym prawo do użycia przemocy ma zgodnie z art. 343 § 2 kc osoba zatrzymująca sprawcę, natomiast nie ma tego prawa sam sprawca, któremu nie wolno się bronić, jeżeli ktoś chce mu odebrać skradzioną rzecz. Skutki nacechowanego przemocą zdarzenia, w trakcie którego osoba zatrzymująca sprawcę jest narażona na obrażenia ciała i ich doznaje, są przy takim zajściu przewidywalne i obciążają wyłącznie sprawcę.

Podzielić też należy zarzut, że błędem było skreślenie z opisu czynu ustalenia, iż firma (...) sp. z o.o. jest w sprawie pokrzywdzoną jednostką. Sąd Okręgowy nie wie, dlaczego tego skreślenia z opisu czynu dokonano, ponieważ Sąd Rejonowy zmianę tę w uzasadnieniu wyroku całkowicie przemilczał. Należy więc krótko stwierdzić, że przy czynie z art. 281 kk pokrzywdzonym jest zawsze osoba (fizyczna lub prawna) okradziona, zatem skreślenie dokonane przez Sąd Rejonowy jest dla Sądu Okręgowego zupełnie niezrozumiałe.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku przez uznanie oskarżonego za winnego zarzucanego mu czynu I i wymierzenie na podstawie art. 281 kk w zw. z art. 11 § 3 kk kary 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz kary łącznej 4 lat pozbawienia wolności.

☒ częściowo zasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Słuszny był wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku i uznanie oskarżonego za winnego popełnienia czynu tak opisanego, jak to zrobił prokurator: z ustaleniem umyślnego spowodowania uszkodzenia ciała i z prawidłowym wskazaniem osoby prawnej pokrzywdzonej kradzieżą. Co do zasady słuszny był tez wniosek o zmianę kary, jako że zastosowana kwalifikacja prawna, pochodząca z aktu oskarżenia, niewątpliwie jest surowsza. Przypisanie oskarżonemu umyślnego uszkodzenia ciała nie może pozostać bez wpływu na karę. Niemniej żądanie wymierzenia kary 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności jest przesadzone, nawet przy uwzględnieniu recydywy oskarżonego. Kradzież jako taka była drobna, dopiero użycie przemocy wobec osoby podniosło rangę czynu. Za adekwatną uznał więc Sąd Okręgowy karę 2 lat pozbawienia wolności. Wpłynęło to oczywiście na karę łączną, która w tej sytuacji wymierzona została w wysokości 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności.

Lp.

Zarzut

2

Obraza przepisów postępowania mająca wpływ na treść wyroku tj. art. 7 kpk polegająca na przekroczeniu granic swobodnej oceny dowodów i nieuwzględnieniu zasad prawidłowego rozumowania, wiedzy i doświadczenia życiowego poprzez nietrafną ocenę materiału dowodowego sprawy odnośnie zarzuconego oskarżonemu czynu z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, iż czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi z art. 62 ust. 1 i 3 ww. ustawy.

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ten zarzut zasadny nie był. Oskarżony posiadał około 3 g amfetaminy. W ocenie Sądu Okręgowego rzeczywiście jest to wypadek mniejszej wagi, głównie z uwagi na ilość narkotyku w stężeniu wynoszącym przy tym nieco ponad 20 % w suchej masie. Nie zgadza się Sąd Okręgowy z poglądem, że jest to ilość wystarczająca do jednorazowego odurzenia 30 osób. Przecież w tej samej opinii biegli niekonsekwentnie stwierdzają, że jednorazowa porcja handlowa (czyli jedna sprzedawana dawka) to 0,5 – 1,0 g amfetaminy, czyli że oskarżony posiadał trzy porcje, góra sześć, jeżeli by je bardzo starannie dzielić. W żadnym wypadku trzydzieści. Amfetamina jest wdychana nosem, zawsze przy tym są ubytki jako tzw. rozkurz, nie można przeliczać masy narkotyków przy założeniu, że każdy ułamek grama użyty zostanie do odurzenia się. Realnie oskarżony posiadał ilość narkotyków, która z punktu widzenia osoby je zażywającej odpowiadała trzem, a nie trzydziestu porcjom. I tak też należy oceniać jego czyn.

Skoro tak, to wniosek Sądu Rejonowego, iż 3 gramy odpowiadają wypadkowi mniejszej wagi, był słuszny.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku przez uznanie oskarżonego za winnego zarzucanego mu czynu II i wymierzenie na podstawie art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii kary 10 miesięcy pozbawienia wolności oraz kary łącznej 4 lat pozbawienia wolności.

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec niezasadności zarzutu, wyrok w odniesieniu do czynu II nie został zmieniony, a zmiana kary łącznej wynikła wyłącznie z podwyższenia kary za czyn I i była proporcjonalna do tego podwyższenia.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Nie było.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

Nie miało miejsca.

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Orzeczenie co do czynu II.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Jak wyjaśniono, apelacja prokuratora co do czynu II nie została uznana za słuszną, a zatem w tym zakresie wyrok utrzymano w mocy.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Nie miała miejsca.

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

0.0.1Zmiana orzeczenia o winie i karze co do czynu I oraz orzeczenia o karze łącznej.

Zwięźle o powodach zmiany

Przyczyny uwzględnienia apelacji prokuratora wskazane zostały w całości w odniesieniu do zarzutu I, podobnie jak przyczyny zmiany orzeczenia o karze łącznej.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

Nie miało miejsca.

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Nie było.

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Apelacja prokuratora okazała się słuszna w swoim generalnym kierunku, utrzymanie w mocy wyroku w zakresie kary wymierzonej za czyn II nie zmienia faktu, że była ona celowa i zasadna. Zastosowanie ma zatem art. 636 § 1 kpk, zgodnie z którym generalnie koszty postępowania odwoławczego ponosi oskarżony. Natomiast opłatę wymierzono na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 4 i art. 10 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych za obie instancje.

7.  PODPIS

SSO Agnieszka Bobrowska SSO Maciej Strączyński SSO Maciej Kawałko