Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 marca 2013 r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodnicząca: SSO Agnieszka Bobrowska

Protokolant: Aneta Maziarek

po rozpoznaniu w dniu 1 marca 2013 r.

sprawy A. R.

obwinionego z art. 282 § 1 pkt 1 kp i innych

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Goleniowie

z dnia 5 grudnia 2012 r. sygn. akt II W 296/12

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok,

II.  zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe
za postępowanie odwoławcze, w tym 300 (trzysta) złotych opłaty.

Sygn. akt IV Ka 135/13

UZASADNIENIE

A. R. został obwiniony o to, że:

1.  jako współwłaściciel firmy (...) spółka jawna w (...), (...)-(...) M., nie wypłacił pracownicy A. K. należnego wynagrodzenia za pracę za miesiąc luty 2011r. w kwocie 848,25 zł. netto w terminie do 27 września 2011r. (wymagany termin płatności 10 marca 2011r.), tj. o czyn z art. 282 § 1 pkt 1 kp w zw. z art. 85 § 1, 2, 3 kp i art. 94 pkt 5 kp;

2.  jako współwłaściciel firmy (...) spółka jawna w (...), (...)-(...) M., nie wypłacił pracownicy A. A. (1) należnego wynagrodzenia za pracę za miesiąc czerwiec 2011r. w kwocie 2.526,67 zł. netto w terminie do 27 września 2011r. (wymagany termin płatności 10 lipca 2011r.), Ł. F. należnego wynagrodzenia za pracę za miesiąc czerwiec 2011r. w kwocie 843,03 zł. netto w terminie do 27 września 2011r. (wymagany termin płatności 10 lipca 2011r.), M. A. należnego wynagrodzenia za pracę za miesiąc czerwiec 2011r. w kwocie 3.539,63 zł. netto w terminie do 27 września 2011r. (wymagany termin płatności 10 lipca 2011r.), tj. o czyn z art. 282 § 1 pkt 1 kp w zw. z art. 85 § 1, 2, 3 kp i art. 94 pkt 5 kp;

3.  jako współwłaściciel firmy (...) spółka jawna w (...), (...)-(...) M., nie wypłacił pracownicy A. A. (1) należnego wynagrodzenia za pracę za miesiąc lipiec 2011r. w kwocie 2.526,67 zł. netto w terminie do 27 września 2011r. (wymagany termin płatności 10 sierpnia 2011r.), M. A. należnego wynagrodzenia za pracę za miesiąc lipiec 2011r. w kwocie 3.539,63 zł. netto w terminie do 27 września 2011r. (wymagany termin płatności 10 sierpnia 2011r.), M. I. należnego wynagrodzenia za pracę za miesiąc lipiec 2011r. w kwocie 533,40 zł. netto w terminie do 27 września 2011r. (wymagany termin płatności 10 sierpnia 2011r.), tj. o czyn z art. 282 § 1 pkt 1 kp w zw. z art. 85 § 1, 2, 3 kp i art. 94 pkt 5 kp;

4.  jako współwłaściciel firmy (...) spółka jawna w (...), (...)-(...) M., nie wypłacił pracownicy A. A. (1) należnego wynagrodzenia za pracę za miesiąc sierpień 2011r. w kwocie 2.526,67 zł. netto w terminie do 27 września 2011r. (wymagany termin płatności 10 września 2011r.), M. A. należnego wynagrodzenia za pracę za miesiąc sierpień 2011r. w kwocie 3.539,63 zł. netto w terminie do 27 września 2011r. (wymagany termin płatności 10 września 2011r.), tj. o czyn z art. 282 § 1 pkt 1 kp w zw. z art. 85 § 1, 2, 3 kp i art. 94 pkt 5 kp;

5.  jako współwłaściciel firmy (...) spółka jawna w (...), (...)-(...) M., w dniu 27 września 2011r. dopuścił do pracy bez orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na zajmowanych stanowiskach pracowników A. A. (1) i M. A., tj. o czyn z art. 283 § 1 kp w zw. z art. 229 § 4 kp;

6.  jako współwłaściciel firmy (...) spółka jawna w (...), (...)-(...) M., w dniu 27 września 2011 r. dopuścił do pracy bez przeszkolenia wstępnego ogólnego w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy pracowników A. A. (1) i M. A., tj. o czyn z art. 283 § 1 kp w zw. z art. 237 ³ § 1 i § 2 kp oraz § 8 pkt 1, § 9 i § 10 rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy;

7.  jako współwłaściciel firmy (...) spółka jawna w (...), (...)-(...) M., w dniu 27 września 2011r. dopuścił do pracy bez przeszkolenia wstępnego stanowiskowego w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy pracowników A. A. (1) i M. A., tj. o czyn z art. 283 § 1 kp w zw. z art. 237 ³ § 1 i § 2 kp. oraz § 8 pkt 2, § 11 rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy;

8.  jako współwłaściciel firmy (...) spółka jawna w (...), (...)-(...) M., w dniu 27 września 2011r. nie ocenił ryzyka zawodowego na stanowiskach pracy: mechanika, dyrektora ds. zootechniki, dyrektora ds. hodowli, tj. o czyn z art. 283 § 1 kp w zw. z art. 226 pkt 1 kp oraz § 39a rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sąd Rejonowy w Goleniowie wyrokiem z dnia 5 grudnia 2012r. w sprawie II W 296/12 uznał obwinionego A. R. za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów, za które na podstawie art. 282 § 1 kp w zw. z art. 9 § 2 kw wymierzył mu karę 3.000 zł. grzywny.

Na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 21 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych, zasądził od obwinionego A. R. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w całości, obejmujące zryczałtowane wydatki i opłatę w wysokości 300 zł.

Apelację od powyższego wyroku wniósł obrońca obwinionego. Wyrok zaskarżył w całości zarzucając mu:

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za jego podstawę mogący mieć wpływ na jego treść polegający na bezzasadnym przyjęciu, że obwiniony pełnił w okresie zarzucanych mu czynów w spółce (...), (...) spółka jawna, czynności z zakresu prawa pracy, podczas gdy wskutek powstałego konfliktu między obwinionym a W. i A. G., mającym wyraz w licznych postępowaniach sądowych, nie miał on dostępu do spraw spółki, co uniemożliwiało zajmowanie się jej sprawami,

- naruszenie prawa procesowego, które miało wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 4 kpk, art. 7 kpk w zw. z art. 433 § 2 kpk w zw. z art. 8 kpw poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, polegającą na uznaniu za wiarygodne zeznań W. i A. G., na odmowie dania twierdzeniom obwinionego.

Obrońca obwinionego, na podstawie art. 109 kpw w zw. z art. 427 § 1 kpk, wniósł o uniewinnienie obwinionego od zarzucanych mu czynów bądź ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy obwinionego okazała się niezasadna.

Kontrola odwoławcza zaskarżonego wyroku nie doprowadziła do ujawnienia uchybień w procedowaniu Sądu Rejonowego, które mogłyby doprowadzić do uwzględnienia wniosku odwoławczego skarżącego poprzez uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania. Sąd odwoławczy nie znalazł też podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie obwinionego od zarzucanych mu czynów.

Podniesione przez obrońcę obwinionego zarzuty sprowadzające się do podważania prawidłowości dokonanej przez Sąd orzekający oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego oraz poczynionych ustaleń faktycznych okazały się niesłuszne. Sąd I instancji zgromadził materiał dowodowy wystarczający do uznania sprawstwa i winy obwinionego w zakresie zarzucanych mu czynów, dowody ocenił zgodnie z art. 8 kpw w zw. z art. 7 kpk oraz dokonał niewadliwych ustaleń faktycznych. Stanowisko swoje Sąd Rejonowy wyłożył w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku sporządzonych zgodnie z wymogami stawianymi dyspozycją przepisu art. 424 kpk w zw. z art. 82 § 1 kpw.

Analiza uzasadnienia apelacji wskazuje, że skarżący nie kwestionuje poczynionych ustaleń faktycznych, z których wynika, że opisane w zarzutach przypisanych A. R. czynów naruszenia obowiązków pracodawcy w istocie miały miejsce (ustalenia te – znajdujące oparcie w protokole kontroli Państwowej Inspekcji Pracy – nie budzą także zastrzeżeń Sądu odwoławczego), nie podziela natomiast dokonanej przez Sąd I instancji oceny dowodów, które doprowadziły tenże Sąd od ustalenia, że osobą odpowiedzialną za powyższe w rozumieniu Kodeksu pracy jest obwiniony.

U podstaw sformułowanych zarzutów odwoławczych skarżący wyeksponował konflikt istniejący pomiędzy W. i A. G. a obwinionym, który doprowadził do licznych postępowań sądowych oraz braku dostępu obwinionego do akt pracowniczych. Zdaniem obrońcy obwinionego powinnością Sądu orzekającego w niniejszej sprawie była dokładana analiza charakteru tych postępowań, ich przedmiotu oraz wpływu na możliwość podejmowania przez A. R. czynności z zakresu prawa pracy w firmie (...) spółka jawna w M.. Twierdzenia skarżącego nie zasługują jednak na aprobatę. Rzecz bowiem w tym, że niezależnie od owych postępowań i konfliktu pomiędzy stronami, których istnienia Sąd Rejonowy nie przeoczył i dokonując oceny materiału dowodowego i ustaleń faktycznych miał na uwadze, istotnym było to, że spółka – także po zawarciu umowy zbycia przez W. G. na rzecz A. R. oraz zależnej od niego spółki, pomimo niedokonania stosownej zmiany w Krajowym Rejestrze Sądowym, nadal prowadziła działalność. Z przeprowadzonej w okresie od 17 sierpnia 2011r. do 28 listopada 2011r. kontroli przez inspektorów Państwowej Inspekcji Pracy, którzy analizowali dokumenty spółki oraz przeprowadzili rozmowy z pracownikami spółki, w sposób jednoznaczny wynika, że sprawami spółki zajmował się jedynie A. R.. Jak słusznie zauważył Sąd Rejonowy protokołu kontroli obwiniony nie zanegował.

Powyższe ustalenia korespondują z zeznaniami świadka E. Ś. – pracownika spółki, który wskazał, że z pracodawcą – A. R. ustalił, że wynagrodzenie będzie mu wypłacane tygodniowo. Nadto to z obwinionym rozmawiał na temat zmiany umowy z umowy zlecenia na umowę o pracę i obwiniony obiecał mu, że taka zmiana nastąpi, ale z obietnicy się nie wywiązał pomimo że bywał na terenie zakładu. Z W. G. rozmawiał natomiast na ten temat około 3 lat wcześniej. Z zeznań tych wynika zetem jednoznacznie, że A. R. nie tylko przyjeżdżał na teren zakładu, ale też podejmował istotne decyzje z zakresu spraw pracowniczych.

Powyższe koresponduje także z kwestionowanymi przez skarżącego zeznaniami A. i W. G., które – wbrew jego twierdzeniu – słusznie Sąd Rejonowy uznał za wiarygodne. Po pierwsze bowiem to, że w istocie od kilku lat W. G. nie zajmowała się sprawami spółki wynika z zeznań E. Ś. (których autor apelacji nie podważa), a także protokołu kontroli Państwowej Inspekcji Pracy, a po wtóre – kwestionowane zeznania znajdują potwierdzenie w treści umowy zbycia udziałów i braku zgłoszenia stosownej zmiany w Krajowym Rejestrze Sądowym, której miał dokonać obwiniony.

Co zaś się tyczy tezy skarżącego, jakoby obwiniony nie dysponował aktami pracowniczymi, to o jej nietrafności przekonuje logiczny wywód Sądu Rejonowego, którego nie ma potrzeby powielać w niniejszym uzasadnieniu, a który w całości zasługuje na aprobatę.

Reasumując: konsekwencją prawidłowej oceny zgromadzonego materiału dowodowego i poczynienia na tej podstawie trafnych, zdaniem Sądu odwoławczego, ustaleń faktycznych, było prawidłowe przypisanie obwinionemu sprawstwa w zakresie zarzucanych mu czynów.

Nie znajdując więc podstaw do uwzględnienia apelacji, a nadto aprobując zaskarżony wyrok także w części orzeczonej względem obwinionego kary grzywny – łącznie za wszystkie wykroczenia w oparciu o przepis art. 9 § 2 kw, wymierzonej w dolnych granicach ustawowego zagrożenia, Sąd orzeczenie to, na podstawie art. 437 § 1 kpk w zw. z art. 109 kpw, utrzymał w mocy.

W przedmiocie kosztów sądowych rozstrzygnięto w oparciu o przepisy art. 636 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw, a opłatę wymierzono na podstawie art. 8 w zw. z art. 3 ust. 1 pkt ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych.

.........................

SSO Agnieszka Bobrowska