Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Szczecinie

POSTANOWIENIE

Dnia 13 stycznia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie Wydział II Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Zbigniew Ciechanowicz

Sędziowie: SO Małgorzata Grzesik

SO Tomasz Szaj ( spr.)

po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2015 r. w Szczecinie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa T. M.

przeciwko I. M.

o zapłatę

na skutek zażalenia powoda na zarządzenie Przewodniczącego w Sądzie Rejonowym Szczecin - Centrum w Szczecinie z dnia 17 września 2014 roku w sprawie o sygn. akt II C 903/14

oddala zażalenie.

SSO Tomasz Szaj SSO Zbigniew Ciechanowicz SSO Małgorzata Grzesik

UZASADNIENIE

Zarządzeniem z dnia 17 września 2014 r., (sygn. akt II C 903/14) Przewodniczący w Sądzie Rejonowym Szczecin- Centrum w Szczecinie zwrócił pozew wniesiony przez powoda T. M. o zapłatę.

W uzasadnieniu wskazał, że powód - mimo skierowanego do niego wezwania – nie uzupełnił wszystkich braków formalnych pozwu, do których został wezwany zarządzeniem z dnia 22 lipca 2014 r. tj: przedłożenia odpisu załączników, przytoczenia w uzasadnieniu pozwu okoliczności faktycznych uzasadniających żądanie pozwu. Wobec zaistniałego braku oraz jego nieuzupełnienia w ocenie Przewodniczącego niemożliwym było nadanie sprawie prawidłowego biegu, co uzasadniało zwrot pozwu na podstawie art. 130 § 2 k.p.c.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł powód wskazując, iż jest osobą osadzoną w (...) a z racji tego ma ograniczony dostęp do ksero a przez to skompletowania odpisów. Podniósł także, że większość dokumentów posiada w jednym egzemplarzu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie nie jest zasadne.

Zgodnie z treścią art. 130 § 1 k.p.c. jeżeli pismo procesowe nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę, pod rygorem zwrócenia pisma do poprawienia go lub uzupełnienia w terminie tygodniowym.

Warunki formalne, jakim winien odpowiadać pozew zostały określone w art. 187 § 1 k.p.c. i należą do nich między innymi dokładnie określone żądanie, a w sprawach o prawa majątkowe oznaczenie wartości przedmiotu sporu, chyba że przedmiotem sprawy jest określona kwota pieniężna (pkt 1); przytoczenie okoliczności faktycznych uzasadniających żądanie, a w miarę potrzeby uzasadniających również właściwość sądu (pkt 2). Pozew winien czynić zadość warunkom formalnym przewidzianym dla pism procesowych w szczególności określonym w art. 126 k.p.c. i 128 k.p.c.

Słusznie wskazał Przewodniczący, że zgodnie z art. 128 k.p.c. do pisma procesowego (pozwu) należy dołączyć jego odpisy celem doręczenia ich wszystkim uczestniczącym w sprawie osobą. Powód nie kwestionował, że nie wykonał zarządzenia o usunięciu braków w postaci złożenia odpisu pozwu i załączników. Podnosił jedynie, że braku tego nie był w stanie uzupełnić, gdyż przebywa w (...)i złożył on wniosek o sporządzenie tych kserokopii przez sąd. Zarzut ten nie jest jednak zasadny. Nie może bowiem stanowić skutecznej czynności uzupełniającej o której mowa w art. 130 k.p.c., wniosek strony wezwanej do uzupełnienia braków w postaci sporządzenia odpisów pism przez sąd i doręczenie ich stronom. Przepisy prawa nie przewidują wykonania przez sąd czynności obciążającej stronę, choćby miały charakter techniczny, co zostało potwierdzone w orzecznictwie Sądu Najwyższego (np. uchwała (...) postanowienie z dnia (...) (...) (...)Czynność ta jak słusznie wskazał Sąd I instancji obciąża stronę i nie może być przerzucona na sąd, gdyż mogłoby to doprowadzić do naruszenia zasady równości.

W efekcie stwierdzić należało, iż powód nie uzupełnił w sposób należyty braku formalnego, co pociągało za sobą konsekwencję w postaci zwrotu pozwu na podstawie art. 130 § 2 k.p.c., w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.

Wskazana powyżej okoliczność stanowiła wystarczającą podstawę do zwrotu pozwu i w takiej sytuacji zbędnym było czynienie rozważań odnośnie nieuzupełnienia przez powoda braku formalnego pozwu w postaci przytoczenia okoliczności przez faktycznych uzasadniających żądanie pozwu.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji postanowienia, podstawą swego rozstrzygnięcia czyniąc przepis art. 385 k.p.c., w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.

(...)

(...)

1.  (...)

2.  (...) (...)

-(...)

(...)

3.  (...)

4.  (...)

(...)