Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Szczecinie

POSTANOWIENIE

Dnia 05 czerwca 2020 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie Wydział II Cywilny Odwoławczy

w składzie sędziowie sądu okręgowego:

Katarzyna Longa – Przewodniczący

Marzenna Ernest

Ziemowit Parzychowski

po rozpoznaniu w dniu 05 czerwca 2020 roku w Szczecinie na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku A. M.

o złożenie do depozytu

na skutek zażalenia wnioskodawczyni na zarządzenie Przewodniczącego w Sądzie Rejonowym Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 10 kwietnia 2020 roku, sygn. akt III Ns 686/18

postanawia:

uchylić zaskarżone zarządzenie.

sędzia Marzenna Ernest sędzia Katarzyna Longa sędzia Ziemowit Parzychowski

Sygn. akt II Cz 367/20

UZASADNIENIE

Zaskarżonym zarządzeniem Przewodniczący w Sądzie Rejonowym Szczecin – Centrum w Szczecinie zarządził zwrot wniosku o złożenie do depozytu sądowego.

W uzasadnieniu wskazał, iż wnioskodawca nie opłacił wniosku, przywołując treść art. 130 § 1 i 2 k.p.c. oraz art. 13 § 2 k.p.c.

Zażalenie na powyższe zarządzenie złożyła wnioskodawczyni, która wskazała, że wniosek nie został opłacony, ponieważ z sądu nie otrzymała wezwania do zapłaty.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie okazało się oczywiście uzasadnione.

W myśl art. 130 § 1 kodeksu postępowania cywilnego, jeżeli pismo procesowe nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych lub jeżeli od pisma nie uiszczono należnej opłaty, przewodniczący wzywa stronę, pod rygorem zwrócenia pisma, do poprawienia, uzupełnienia lub opłacenia go w terminie tygodniowym.

W przedmiotowym postępowaniu wbrew stanowisku Przewodniczącego nie doszło do skutecznego wezwania wnioskodawczyni do usunięcia braków wniosku o złożenie do depozytu sądowego, gdyż o ile istotnie w zarządzeniu przewodniczącego (k. 5) znalazło się zobowiązanie warunkowe skierowane do strony o uiszczenie opłaty od wniosku, o tyle nie zostało ono zamieszczone w piśmie skierowanym do wnioskodawczyni (k. 6 i k. 10).

Reasumując powyższe, brak uiszczenia przez wnioskodawczynię opłaty od wniosku był konsekwencją braku stosowanego wezwania, które dawałoby podstawę do zastosowania rygoru zwrotu wniosku. Reasumując powyższe, zaskarżone zarządzenie podlegało uchyleniu, o czym orzeczono w oparciu o art. 386 § 1 k.p.c. w zw. z art. 397 § 3 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c.

sędzia Marzenna Ernest sędzia Katarzyna Longa sędzia Ziemowit Parzychowski

(...)

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)