Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Szczecinie

POSTANOWIENIE

Dnia 24 września 2014 r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie Wydział II Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Wiesława Buczek - Markowska

Sędziowie: SO Karina Marczak

SO Sławomir Krajewski

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym

w dniu 24 września 2014 r. w S.

sprawy z powództwa Spółdzielni Mieszkaniowej (...)

przy udziale interwenienta ubocznego Gminy M. S.

przeciwko E. P., J. P., I. S., K. S. (1), K. S. (2)

o eksmisję

postanawia:

na podstawie art. 49 k.p.c. wyłączyć Sędziego Sądu Okręgowego Iwonę Siutę od orzekania w sprawie II Ca 512/14.

(...)_II_Co_ (...)_2014_Uz_2014-09-24_001.doc

Pismem z dnia 9 września 2014 r. Sędzia Sądu Rejonowego Iwona Siuta wniosła o wyłączenie jej od rozpoznawania sprawy II Ca 512/14. Wyjaśniła, iż pomiędzy nią a pełnomocnikiem powoda radcą prawnym I. P. istnieją okoliczności tego rodzaju, że mogą wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jej udziału w sprawie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Wniosek okazał się uzasadniony.

Zgodnie z art. 49 k.p.c. niezależnie od przyczyn wymienionych w art. 48, sąd wyłącza sędziego na jego żądanie lub na wniosek strony, jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności sędziego w danej sprawie.

W niniejszej sprawie zarządzeniem z dnia 18 lipca 2014 r. do orzekania w sprawie II Ca 512/14 wyznaczona została między innymi Sędzia Sądu Okręgowego Iwona Siuta.

Dnia 4 sierpnia 2014 r. pełnomocnik powoda adwokat P. K. udzielił pełnomocnictwa substytucyjnego radcy prawnemu I. P..

W związku z tym, iż Sędzia Iwona Siuta pozostaje z radcą prawnym I. P. w relacjach rodzinnych złożyła ona wniosek o wyłączenie jej od rozpoznawania w przedmiotowej sprawie.

Zdaniem Sądu Okręgowego istnienie pomiędzy Sędzią i radcą prawnym – pełnomocnikiem jednej ze stron - powiązań rodzinnych uzasadnia przyjęcie, iż okoliczność ta może wywołać wątpliwości do udziału ww. Sędziego w sprawie.

Na marginesie wskazać należy, iż wyłączenie sędziego na podstawie art. 49 k.p.c. poddane jest innym rygorom, gdy z żądaniem wyłączenia występuje sędzia i innym, gdy z wnioskiem występuje strona. Różnicę tę sygnalizuje przede wszystkim sama redakcja powołanego przepisu, który przewiduje dwie formy dla wyrażenia woli przez sędziego i przez stronę. O ile bowiem strona zgłasza wniosek, o tyle sędzia zgłasza żądanie jego wyłączenia. Z kolei w myśl art. 50 k.p.c. wniosek o wyłączenie sędziego zgłoszony przez stronę powinien zawierać przyczyny go uprawdopodobniające, natomiast zgodnie z art. 51 k.p.c. po stronie sędziego istnieje jedynie obowiązek zawiadomienia o zachodzącej podstawie wyłączenia. Te różnice terminologiczne pozwalają zatem na sformułowanie ogólnej tezy, że z woli ustawodawcy wniosek strony poddany zostaje surowszym wymaganiom niż wniosek (żądanie) samego sędziego (por. postanowienie Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 10 września 2013 r., sygn. akt III AUz 113/13, Lex nr 1362806).

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy w oparciu o regulację zawarta w art. 49 kpc orzekł jak w sentencji.