Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Szczecinie

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 21 października 2021 roku Sąd Rejonowy Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie w punkcie 1. oddalił powództwo K. F. przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W. o odszkodowanie w wysokości 223 złotych 98 groszy za nienależyte wykonanie umowy przewozu. W punkcie 2. wyroku sąd rozliczył koszty procesu, obciążając nimi powoda.

Uzasadnienie wyroku znajduje się na kartach 95-97.

Apelację od tego wyroku wywiódł powód. Wyrok zaskarżył w całości, zarzucając mu:

1.  naruszenie prawa materialnego, to jest art. 781 § 2 k.p.c. – poprzez bezpodstawne uznanie, że wobec treści listu przewozowego i rodzaju opakowania pozwana nie miała świadomości co do zawartości przesyłki oraz, że zawartość przesyłki „płytnik kamienne” pomimo prawidłowego ich oznaczenia były przez pozwaną transportowane z zachowaniem należytej staranności;

2.  naruszenie prawa procesowego, to jest art. 233 § 1 k.p.c. – poprzez nadużycie swobody oceny dowodów, to jest bezpodstawnego uznania, że (...) pokryła szkodę wyrządzona przez (...) Polska;

3.  naruszenie prawa procesowego, to jest art. 505 ⁷§2 k.p.c. poprzez błędne przyjęcie, że okoliczności sprawy a zwłaszcza rodzaj towaru oraz sposób transportu nie wskazywały na okoliczność, dla których niezbędna jest wiedza specjalistyczna, zwłaszcza że opakowanie dokonane zostało przez firmę specjalizującą się w sprzedaży płytek kamiennych.

Wskazując na powyższe zarzuty powód wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kwoty objętej pozwem, obciążenie pozwanej kosztami postępowania apelacyjnego lub o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy sądowi rejonowemu do ponownego rozpoznania.

W uzasadnieniu apelacji powód rozwinął postawione zarzuty.

Pozwana w odpowiedzi na apelację wniosła o jej oddalenie i zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

apelacja nie mogła doprowadzić do zmiany zaskarżonego orzeczenia.

Sąd Rejonowy przeprowadził postępowanie dowodowe w wystarczającym zakresie, zebrane dowody należycie ocenił, co doprowadziło do poczynienia prawidłowych ustaleń. Następnie sąd zastosował właściwe przepisy prawa materialnego w oparciu, o które rozważył zgłoszone przez powoda roszczenie. Przy takiej ocenie sąd okręgowy nie powielał ani ustaleń faktycznych sądu rejonowego, ani jego rozważań prawnych, czyniąc je integralną częścią niniejszego uzasadnienia.

W żadnym razie nie można sądowi rejonowemu zarzucić przekroczenia zasad swobodnej oceny dowodów. Wręcz przeciwnie ocena dowodów została przeprowadzona w zgodzie z art. 233 § 1 k.p.c. Sąd rejonowy doszedł do słusznego wniosku, że w związku z przewozem tego samego towaru przez dwóch przewoźników i uszkodzeniem towaru w trakcie wykonywania przewozów rzeczą powoda było wykazanie w jakim zakresie każdy z nich wyrządził szkodę i czy drugi przewoźnik, pokrywając szkodę wyrównał jedynie uszczerbek spowodowany wykonywanym przewozem.

Okoliczność, że powód po przewozie dokonanym przez pozwaną zlecił kolejny przewóz innej firmie wynika z dokumentów złożonych przez powoda oraz z jego zeznań. Z kolei na podstawie dokumentów reklamacyjnych składanych firmie (...) nie można ustalić w jaki sposób powód określił rozmiar uszkodzenia przesyłki przez tego przewoźnika, brak jest informacji o tym, że przekazał do przewozu towar już wcześniej uszkodzony i czy szkody, które stwierdził w wyniku wykonania przewozu przez (...), to inne szkody niż te, które powstały w trakcie przewozu przez (...) Polska. Suma odszkodowań, które otrzymał od (...) (250 złotych) i których oczekiwał od (...) 223,98 zł (łącznie 473,98 zł) przekraczałaby wartość transportowanego towaru, który jak wynika z faktury kosztował 447,96 zł. Sam zaś powód nie oświadczył wprost, aby w wyniku wykonania dwóch umów przewozu doszło do 100 % uszkodzenia towaru. Prawidłowo zatem sąd rejonowy ustalił, że żaden dowód zgromadzany w aktach sprawy nie pozwala na ustalenie, że powodowi należy się inne odszkodowanie, niż to, które zostało wypłacone przez (...) w wysokości 250 złotych. Już tylko z tego powodu apelacja powoda podlegała oddaleniu.

Sąd Rejonowy nie naruszył też przepisu art. 781 k.c. Słusznie sąd rejonowy ocenił, ze domniemanie płynące z art. 781 § 2 k.c. dotyczy tylko i wyłącznie ustalenia zewnętrznego stanu zamkniętej, zapakowanej, przesyłki. Nie mogło zatem rodzić domniemania prawidłowego opakowania płytek znajdujących się wewnątrz przesyłki, gdyż przewoźnik odbierając zamkniętą przesyłkę nie wie i nie może wiedzieć w co i w jaki sposób towar wewnątrz jest opakowany, jak jest zabezpieczony. Zatem to powód powinien wykazać, że sposób zabezpieczenia płytek pozwalał na ich bezpieczny transport.

W sprawie brak było podstaw do zasięgnięcia opinii biegłego z trzech powodów po pierwsze z uwagi na treść przepisu art. 505 ⁷§1 k.p.c. , gdyż wartość przedmiotu sprawy 224 zł jest znacznie niższa niż przewidywany koszt opinii, po drugie przesyłka została przez powoda wydana w dalszą podróż, a zatem stan opakowania wewnątrz, dla jej zabezpieczenia mógł ulec zmianie, a powód nie przedstawił zdjęć jak wyglądała przesyłka po wykonywaniu przewozu przez pozwaną, a po trzecie dowód byłby nieprzydatny do rozpoznania sprawy w sytuacji gdy sąd ocenił, że szkoda w majątku powoda została wyrówna przez zapłatę odszkodowania przez (...), o czym mowa była wcześniej.

Mając na uwadze powyższe argumenty sąd okręgowy, na podstawie przepisu art. 385 k.p.c., oddalił apelację powoda, a kosztach postępowania apelacyjnego orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., z którego wynika, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi koszty postępowania, obejmujące w tym wypadku wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego. Wysokość wynagrodzenia ustalono na podstawie § 2 pkt 1 w związku z § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych na 120 złotych (opłata minimalna w postępowaniu apelacyjnym), zasądzoną w punkcie 2. wyroku.

Mariola Wojtkiewicz

(...)

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)