Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 grudnia 2014 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie II Wydział Cywilny Odwoławczy

Przewodniczący: SSO Sławomir Krajewski

po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2014 roku w Szczecinie na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny w W.

przeciwko W. O.

zapłatę

na skutek apelacji powoda od wyroku Sądu Rejonowego w Gryficach z dnia 21 sierpnia 2014 roku, sygn. akt VI C 744/14

oddala apelację.

UZASADNIENIE

Wyrokiem zaocznym z dnia 21 sierpnia 2014 roku, sygn. akt VI C 744/14, Sąd Rejonowy w Gryficach oddalił powództwo (...) Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego w W. przeciwko W. O. o zapłatę.

Sąd Rejonowy ustalił, że pozwany zawarł z (...) Bank S.A. we W. umowę pożyczki w dniu 12 kwietnia 2007 roku na kwotę 4000 zł, przyjmując wysokość pożyczki na łączną kwotę 5953,63 zł oraz zobowiązując się do spłaty pożyczki w 48 ratach miesięcznych płatnych do 25 dnia każdego miesiąca począwszy od 25 maja 2007 roku.

Specjalista do spraw windykacji (...) sporządził zawiadomienie o przelewie wierzytelności w kwocie 6806,18 zł na rzecz (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w W..

Pismem z dnia 1 października 2013 roku strona powodowała wezwała pozwanego do zapłaty kwoty 6966,56 zł.

Sąd uznał, że powód nie udowodnił nie tylko wysokości zobowiązania pozwanego względem powoda, ale również jego istnienia w ogóle. Strona powodowa reprezentowana w sprawie przez profesjonalnego pełnomocnika na poparcie swojego żądania przedłożyła umowę pożyczki z dnia 12 kwietnia 2007 roku, wezwanie do zapłaty oraz zawiadomienie o przelewie wierzytelności. Na ich podstawie Sąd był w stanie ustalić jedynie, że pozwanego łączyła umowa pożyczki z dnia 12 kwietnia 2007 roku z (...) Bank S.A. we W., którego następcą prawnym jest (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. oraz że sporządzono zawiadomienie o przelewie wierzytelności w kwocie 6966,56 zł na rzecz (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w W.. Zdaniem Sądu nie wiadomo już, czy dokument ten został sporządzony przez umocowaną do tego osobę oraz czy kwota z niego wynikająca odpowiada faktycznemu stanowi zadłużenia pozwanego, jeśli w ogóle takie zadłużenie istnieje. Nie wykazano także, że umowa cesji pomiędzy wierzycielem, a stroną powodową kiedykolwiek miała miejsce, bowiem strona powodowa nie przedstawiła tej umowy. Sąd zwrócił również, uwagę, że nie przedłożono dowodu nadania pisma o nazwie „zawiadomienie”, podobnie jak dowodu jego doręczenia pozwanemu, w celu wykazania dojścia do jego wiadomości oświadczenia w nim zawartego.

Mając powyższe na uwadze, wobec braku jakichkolwiek dowód świadczących o istnieniu zobowiązania pozwanego wobec strony powodowej i jego wysokości, Sąd orzekł jak w wyroku.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł powód i zaskarżając wyrok w całości, wniósł o jego zmianę i zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 6858,74 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 27 czerwca 2014 roku do dnia zapłaty, kwoty 457,12 zł bez odsetek oraz kosztów procesu przed Sadem I in­stancji, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania przed Sądem II instancji, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Skarżący zarzucił Sądowi pierwszej instancji:

1. naruszenie prawa procesowego, tj.:

- art. 233 § 1 kpc polegające na braku wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego poprzez pominięcie w rozważaniach Sądu dowodów istotnych dla ustalenia istnienia rosz­czenia powoda,

- art. 233 § 1 kpc poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów polegające na wybiórczym potraktowaniu zgromadzonego materiału dowodowego oraz na uznaniu złożo­nych dowodów za niewystarczające dla wykazania zasadności roszczenia, w szczególności cesji wierzytelności,

- 339 § 2 kpc polegające na błędnym uznaniu, że powołane przez powoda okoliczności budzą uzasadnione wątpliwości, podczas gdy z zebranego materiału dowodowego i wobec braku jakichkolwiek zarzutów pozwanego jednoznacznie wynika, że powodowi przysługuje wobec pozwanego roszczenie objęte pozwem,

2. rażące naruszenie prawa materialnego polegające na:

- błędnym zastosowaniu art. 6 kc poprzez uznanie, że powód nie udowodnił dochodzonego pozwem roszczenia,

- na błędnym zastosowaniu art. 509 kc, w zw. z art. 6 kc, poprzez uznanie, że powód nie udowodnił legitymacji czynnej w niniejszym procesie.

3. sprzeczność ustaleń faktycznych sądu z materiałem dowodowym zebranym w sprawie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja okazała się nieuzasadniona i jako taka podlegała oddaleniu.

Zgodnie z art. 339 § 1 kpc jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny. W tym wypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa (§ 2).

W okolicznościach sprawy twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie, w świetle przedłożonych przezeń dokumentów, budzą uzasadnione wątpliwości, co uzasadniało oddalenie powództwa.

Sąd Okręgowy zauważa, że co prawda ciężar dowodu wygaśnięcia zobowiązania w drodze zapłaty kwoty, na którą ono opiewa co do zasady obciąża dłużnika (art. 6 kc), który z tego faktu wywodzi korzystne dla siebie skutki prawne, to jednak w sprawie mamy do czynienia ze szczególną sytuacją, gdzie powód, z powołaniem się na nabycie w drodze przelewu wierzytelności z tytułu pożyczki gotówkowej udzielonej pozwanemu przez bank, domaga się zapłaty kwoty, która obejmuje część kapitału i część odsetek z tytułu tej pożyczki.

W sytuacji zatem, kiedy jest bezspornym i oczywistym, że wierzytelności z tytułu przedmiotowej pożyczki zostały częściowo spłacone na rzecz pierwotnego wierzyciela, w tym także co do części kapitału, skoro jest on dochodzony w kwocie niższej, niż kwota udzielonej pozwanemu pożyczki, strona powodowa, winna przedstawić zestawienie, a zwłaszcza rozliczenie zarachowania dotychczas uiszczonych przez pozwanego kwot. Dopiero w takim wypadku możliwe byłoby przyjęcie, że żądana kwota nie budzi wątpliwości.

Co więcej w zakresie owych odsetek, na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy nie sposób zweryfikować od jakiej kwoty kapitału były one naliczane, za jaki okres i według jakiej stopy, a tym samym ocenić zasadność roszczenia w tym zakresie. W szczególności brak jest informacji i dokumentów na okoliczność wypowiedzenia pozwanemu przedmiotowej umowy pożyczki.

Reasumując, na podstawie art. 385 kpc, orzeczono jak w sentencji wyroku.