Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 grudnia 2013 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie, Wydział II Cywilny Odwoławczy - w składzie:

Przewodniczący:SSOSławomir K. (spr.)

Sędziowie: SSO Violetta Osińska

SSO Robert Bury

Protokolant: sekr. sąd. Małgorzata Idzikowska-Chrząszczewska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 grudnia 2013 roku

sprawy ze skargi B. L., K. Z. (1), E. Z., K. Z. (2), U. P., A. T. i K. T. o wznowienie postępowania w sprawie z powództwa J. B. (1)

przeciwko K. Z. (1), E. Z., B. L., K. Z. (2), U. P., A. T. i K. T. pizy udziale interwenienta ubocznego Gminy M. Ś. o wydanie

zakończonej prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 24 września 2009 roku, sygn. akt Ił Ca 610/09

oraz sprawy ze skargi A. Z. o wznowienie postępowania w sprawie z powództwa J. B. (1) przeciwko A. Z.

przy udziale interwenienta ubocznego po stronie powódki Gminy Ś. o wydanie

zakończonej prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 10 lutego 2012 roku w sprawie II Ca 1186/11

I.  oddala obie skargi.

II.  zasądza do skarżących B. L.,K. Z. (1), E.

Z., K. Z. (2), U. P., A. T. i K. T. solidarnie na rzecz powódki J. B. (1) kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania,

III.  zasądza od skarżącej A. Z. na rzecz powódki J. B. (1)

kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sygn. akt II Ca 1169/12

UZASADNIENIE

Pozwany B. L. wniósł skargę o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 24 września 2009 roku, w sprawie II Ca 610/09 i wniósł o jego zmianę, poprzez oddalenie powództwa.

Skarżący wskazał, że przyczynami uzasadniającymi wznowienie postępowania jest ujawnienie w dniu 20 stycznia 2012 roku dokumentów w postaci aktu notarialnego Rep. A nr (...) z dnia 3 lutego 1982 roku oraz opinii Miejskiego Przedsiębiorstwa Mieszkaniowego w Ś. z dnia 2 grudnia 1981 roku, z których wynika, tytuł prawny pozwanego do zamieszkiwania w spornym lokalu. Dalej podał, że podstawą wszczęcie postępowania o eksmisję stał się wypis z aktu notarialnego Rep. A (...). Dokument ten w ocenie skarżącego został podrobiony. Wątpliwości w szczególności budzi fakt, iż wypisy z Rep. A 4408, (...), 4410 znacznie się od siebie różnią.

W odpowiedzi na skargę powódka wniosła o jej oddalenie oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki zwrotu kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych oraz zobowiązanie strony pozwanej do złożenia postanowienia o umorzeniu postępowania przygotowawczego w sprawie przerabiania dokumentów.

Zdaniem strony powodowej żądanie wznowienia postępowania jest nieuprawnione, gdyż strona znała dokumenty znacznie wcześniej, a w swojej skardze nie wykazała żadnych okoliczności potwierdzających, iż wykrycie okoliczności faktycznych i środków dowodowych wskazanych w skardze, a które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy nastąpiło po uprawomocnieniu się orzeczeń sądu I i II instancji i strona nie mogła skorzystać z nich w poprzednim postępowaniu. Strona pozwana nie wskazała również zdaniem powódki związku przyczynowego miedzy treścią orzeczenia sądów a wskazana podstawą wznowienia. W postępowaniu o eksmisję jednym z dowodów były akta księgi wieczystej nr (...), w których to aktach znajdują się „rzekomo wykryte dokumenty”. Nawet, jeżeli strona nie zapoznała się z tymi dokumentami to sam fakt, iż miała w toku postępowania takie możliwości uzasadniają oddalenie skargi. Dodała, że pełnomocnik strony pozwanej w postępowaniu o eksmisję dysponował tymi dowodami także w innych postępowaniach toczonych pomiędzy tymi samymi stronami, miedzy innymi w postępowaniu przed Sądem Rejonowym w Świnoujściu (sygn. akt I C 290/09 w sprawie unieważnienia aktu notarialnego oraz sygn. akt IC 71/09).

Pismem z dnia 15 listopada 2012 roku pozwana A. Z. wniosła skargę o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 10 lutego 2012 roku, w sprawie II Ca 1186/11 i wniosła o jego zmianę poprzez oddalenie powództwa.

Skarżąca podniosła, że naruszone zostało jej prawo i słuszny interes poprzez nie zastosowanie ochrony prawa zamieszkania i związanych z tym wszelkich uprawnień do ochrony praw lokatorów.

W uzasadnieniu podkreśliła, że zamieszkiwanie pozwanej i jej rodziny wynika z przyznanego prawa dziedziczenia. Dodała, że w dniu 20 stycznia 2012 roku ujawnione zostały dokumenty w postaci aktu notarialnego Rep. A nr (...) z dnia 3 lutego 1982 roku oraz opinii Miejskiego Przedsiębiorstwa Mieszkaniowego w Ś. z dnia 2 grudnia 1981 roku, z których wynika, tytuł prawny pozwanej do zamieszkiwanie w spornym lokalu. Dalej podała, że podstawą wszczęcia postępowania o eksmisję stał się wypis z aktu notarialnego Rep. A (...). Dokument ten w ocenie skarżącej został podrobiony. Wątpliwości w szczególności budzi fakt, iż wypisy z Rep. A 4408, (...), 4410 znacznie się od siebie różnią.

Wskazała również, że z trwałości stosunku prawnego wynika dla lokatora uprawnienie do zajmowania lokalu i ochrona przed eksmisją. Trwałość tego stosunku przewiduje pewne zróżnicowanie możliwości ukształtowania jego treści, w sytuacji, gdy wynajmującym jest Skarb Państwa, państwowa osoba prawna, osoba prawna prowadząca eksploatację budynku w celach nie zarobkowych oraz, jeżeli lokal należał do zasobu mieszkaniowego gminy i lokali stanowiących własność takich osób, których stosunek najmu nawiązany został na podstawie decyzji administracyjnej o przydziale lub na podstawie innego tytułu prawnego przed wprowadzeniem w danej miejscowości publicznej gospodarki lokalami albo szczególnego trybu przydziału lokalu. W świetle przepisów stosunek najmu jest stosunkiem cywilnoprawnym. Wyjątkowo źródłem tego stosunku może być również wstąpienie w prawa zmarłego najemcy przez określony ustawowo krąg osób, zamieszkałych z najemcą do chwili jego śmierci. Zdaniem skarżącej nie można pominąć faktu podpisanych przez Polskę umów i konwencji międzynarodowych dotyczących praw człowieka. Tym założeniom miało służyć uchwalenie nowej ustawy o ochronie praw lokatorów. Orzeczenia sądowe wydawane w tym przedmiocie, mimo że stanowią tytuł wykonawczy, nie powinny zatem być wykonywane ze względu na zastrzeżenia społeczne i słuszny interes strony co niniejszej sprawie nastąpiło.

Sprawie tej została nadana sygnatura akt II Ca 1323/12.

W odpowiedzi na powyższą skargę powódka wniosła o jej oddalenie oraz zasądzenie od pozwanej na rzecz powódki zwrotu kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych oraz zobowiązanie strony pozwanej do złożenia postanowienia o umorzeniu postępowania przygotowawczego w sprawie przerabiania dokumentów.

Zdaniem strony powodowej żądanie wznowienia postępowania jest nieuprawnione, gdyż strona znała dokumenty znacznie wcześniej, a w swojej skardze nie wykazała żadnych okoliczności potwierdzających, iż wykrycie okoliczności faktycznych i środków dowodowych wskazanych w skardze, a które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy nastąpiło po uprawomocnieniu się orzeczeń sądu I i II instancji i strona nie mogła skorzystać z nich w poprzednim postępowaniu. Strona pozwana nie wskazała również zdaniem powódki związku przyczynowego miedzy treścią orzeczenia sądów a wskazana podstawą wznowienia. W postępowaniu o eksmisję jednym z dowodów były akta księgi wieczystej nr (...), w których to aktach znajdują się „rzekomo wykryte dokumenty”. Nawet, jeżeli strona nie zapoznała się z tymi dokumentami to sam fakt, iż miała w toku postępowania takie możliwości uzasadniają oddalenie skargi. Dodała, że pełnomocnik strony pozwanej w postępowaniu o eksmisję dysponował tymi dowodami także w innych postępowaniach toczonych pomiędzy tymi samymi stronami, miedzy innymi w postępowaniu przed Sądem Rejonowym w Świnoujściu (sygn. akt I C 290/09 w sprawie unieważnienia aktu notarialnego oraz sygn. akt IC 71/09).

W piśmie z dnia 22 kwietnia 2013 roku pozwani K. Z. (1), E. Z., K. Z. (2), U. P., A. T. i K. T. złożyli skargę o wznowienie postępowania, zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 24 września 2009 roku, w sprawie II Ca 610/09 i wnieśli o jego zmianę, poprzez oddalenie powództwa i zasądzenie od powódki J. B. (1) na rzecz skarżących kosztów procesu.

Ponadto w tym samym piśmie skarżący złożyli wniosek o przywrócenie terminu do złożenia tej skargi.

Jako podstawę prawną skargi wskazano art. 403 § 2 kpc, gdyż zostały ujawnione dokumenty z których wynika, iż skarżący zamieszkują przy ul. (...) w Ś. jako osoby posiadające tytuł prawny do lokalu. Skarżący wywodzą swoje prawo ze stosunku dziedziczenia. Jako datę powstania prawa skarżący wskazali 7 marzec 1957 roku. Podkreślili, że z chwilą śmierci H. Z. - matki E. Z., skarżący jako osoby zamieszkujące w lokalu przy ul. (...) wstąpiły w stosunek najmu po zmarłym głównym najemcy.

Postanowieniem z dnia 5 lipca 2013 roku, sygn. akt II Ca 518/13, Sąd Okręgowy w Szczecinie, przywrócił skarżącym K. Z. (1), E. Z., K. Z. (2), U. P., A. T. i K. T. termin do wniesienia skargi o wznowienie postępowania, zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 24 września 2009 roku, w sprawie II Ca 610/09.

Postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 30 sierpnia 2013 roku, Sąd Okręgowy w Szczecinie połączył tą ostatnią sprawę ze sprawą II Ca 1169/12, celem łącznego rozpoznania.

Pismem z dnia 9 września 2013 roku skarżący B. L., K. Z. (1), E. Z., K. Z. (2), U. P., A. T. i K. T., w sprawie II Ca 1169/12, wnieśli o dopuszczenie dowodu z dokumentów znajdujących się w aktach księgi wieczystej nr (...) prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Świnoujściu (strony 2-6, 7 i 7 – verte, oraz 23 i 42-43), aktach Prokuratury Rejonowej w Świnoujściu sygn. akt Ds. 1337/11 (strony 1, 7-8 i 9) oraz w aktach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S., sygn. akt II SA/758/11 (strony 74 i 80-92).

Pismem z dnia 2 października 2013 roku skarżąca A. Z. wniosła o dopuszczenie tych samych dowodów w sprawie I Ca 1323/12.

Pismem z tego samego dnia skarżąca A. Z., oświadczyła, iż podtrzymuje swoje dotychczasowe wnioski dowodowe a ponadto zgłasza nowe w postaci:

1.  akt (...) -I- (...) z Urzędu Miasta Ś. Wydział Spraw Obywatelskich dotyczące wymeldowania z pobytu stałego J. Z. wszczęte zawiadomieniem w dniu 24 listopada 2003 r., na okoliczność: zeznań J. Z., że nie partycypował w utrzymaniu spornego lokalu od 1980 roku oraz nie spłacał hipoteki spornego lokalu, że dokonywał to jego syn E. Z. (w sprawie pozwany), opuszczenia w roku 1980 prawa najmu do spornego lokalu przy ul. (...) w Ś. i nie pełnienia roli najemcy oraz na okoliczność nie zgłoszenia w Urzędzie Miasta w Ś. faktu trwałego wyjazdu ze Ś. do K. i trwałej zmiany centrum życiowego przez J. Z. na okoliczność dotyczące daty (1980 rok - zameldowany przez 20 lat przy ul. (...) w K.), opuszczenia spornego lokalu mieszkalnego przy ul. (...) w Ś. przez J. Z. tam skoncentrował swoje centrum życiowe zawarł związek małżeński w kościele i narodził się mu syn B.. (Opuścił rok przez wykupem spornego lokalu (...) roku a wniosek o wykup spornego lokalu przy ul. (...) w Ś. został wniesiony 30 listopada 1981 roku przez J. B. (1), która złożyła podpis za J. Z. bez pełnomocnictwa);

2.  kserokopii wniosku z dnia 30 listopada 1981 r. na okoliczność, że J. B. (1) od wielu lat była zainteresowana spornym lokalem i była świadoma praw nabytych związanych ze spornym lokalem przy ul. (...) w Ś.;

3.  akt ZGT 8225/34-L/81 wykupu mieszkania z Urzędu Miasta Ś. (...), na okoliczność braku podstawy prawnej do wykupu spornego lokalu oraz na okoliczność nie złożenia przez samego zainteresowanego J. Z. wniosku o wykup z dnia 30 listopad 1981 roku, lecz dokonała tego J. B. (1), co było przedmiotem rozpatrywania przez Prokuraturę Rejonową w Świnoujściu, lecz zostało przedawnione przestępstwo podrabiania dokumentu i posłużenia się nim przed organem państwowym Urzędem Miasta w Ś. a także na okoliczność braku doręczenia decyzji o sprzedaż lokalu z dnia 23 grudnia 1981 r., która wywołała skutki prawne, na okoliczność stosunku prawnego do spornego lokalu mieszkalnego przy ul. (...) w Ś. E. Z. (pozwanego w sprawie) oraz na okoliczność wydania przez Zarząd (...) Terenami w Ś. opinii z dnia 02.12.1981 roku i na okoliczność pełnej informacji osób uprawnionych (pozwanych w sprawie) z przydziału lokalu z dnia 07.03.1957 roku numer 47/120/57;

4.  akt GM/47/120/7.03.1957 z Zakładu Gospodarki Mieszkaniowej w Ś. na okoliczność uprawnienia pozwanych na podstawie prawa lokalowego przyznanego matce H. Z. pozwanego E. Z. i pozostałych pozwanych z prawa dziedziczonego uprawnienia, posiadania prawa do zajmowania lokalu mieszkalnego przy ul. (...) w Ś. przyznanego na podstawie przydziału lokalu i z tym związanymi prawami nabytymi, na okoliczność dat opuszczania wszystkich pozostałych uprawnionych m.in. J. B. (1) w 1979 roku oraz na okoliczność pozostających pozwanych w spornym lokalu a także na okoliczność listy osób zajmujących sporny lokal od 07.03.1957 roku przydziału lokalu;

5.  akt (...)/SE- (...) z Urzędu Miasta Wydział Spraw Obywatelskich w Ś. dotyczących decyzji wymeldowania K. Z. (2) z synem - na okoliczność, że J. B. (1) posiadała wiedzę i była świadoma stanu faktycznego osób zamieszkałych przed datą nabycia spornego lokalu tj. 15.12.2008 r., ponieważ J. B. (1) wnosiła wniosek o wymeldowanie w imieniu J. Z. w październiku 2008 roku a postępowanie zostało objęte decyzją z dnia 14 listopada 2008 zaledwie miesiąc przed datą nabycia 15.12.2008 r.

6.  akt (...)/SE- (...) z Urzędu Miasta Wydział Spraw Obywatelskich w Ś. dotyczących decyzji wymeldowania U. P. z dziećmi, na okoliczność, że J. B. (1) posiadała wiedzę i była świadoma stanu faktycznego osób zamieszkałych przed datą nabycia spornego lokalu (...).12.2008, ponieważ J. B. (1) wnosiła wniosek o wymeldowanie w imieniu J. Z. w październiku 2008 roku a postępowanie zostało objęte decyzją z dnia 14 listopada 2008 zaledwie miesiąc przed datą nabycia 15.12.2008 r.

7.  kserokopii kartki Świątecznej ma święto Bożego Narodzenia 2008 roku, którą J. B. (1) nadała w dniu 17.12.2008 r. (w tej też dacie J. B. (1) wniosła pozew o eksmisję pozwanych o czym dowiedzieli cię dopiero w dniu 07.01.2009 r.) do pozwanych dwa dni po dacie nabycia tj. 15.12.2008 r. na okoliczność podjętych czynności przez J. B. (1).

Postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 19 grudnia 2013 roku Sąd Okręgowy połączył sprawę II Ca 1323/12, ze skargi pozwanej A. Z. o wznowienie postępowania - ze sprawą II Ca 1169/12.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

W rozpoznawanej sprawie skarżący - wszyscy pozwani w sprawie I C 311/08 Sądu Rejonowego w Świnoujściu oraz pozwana w sprawie I C 230/10 tego Sądu, domagali się wznowienia postępowania i zmiany zapadłych w tych sprawach wyroków, poprzez oddalenie powództwa o ich eksmisję z lokalu mieszkalnego położonego w Ś., przy ulicy (...).

W pierwszej z tych spraw Sąd Rejonowy w Świnoujściu, wyrokiem z dnia 16 kwietnia 2009 roku, nakazał pozwanym K. Z. (1), E. Z., K. Z. (2), U. P., B. L., A. T., K. T. opróżnić lokal mieszkalny nr (...) położony w Ś., przy ul. (...) i wydać go powódce J. B. (1) w stanie wolnym od osób i rzeczy (I), ustalił, że pozwanym przysługuje uprawnienie do lokalu socjalnego (II), nakazał wstrzymać przymusowe opróżnienie lokalu do chwili zaproponowania pozwanym przez Gminę Ś. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego (III) i wreszcie orzekł o kosztach postępowania (IV i V).

Na skutek apelacji wniesionej przez pozwanych i interwenienta ubocznego, Sąd Okręgowy w Szczecinie, wyrokiem z dnia 24 września 2009 roku, sygn. akt II Ca 610/09, zmienił zaskarżony wyrok w punkcie II w ten sposób, że ustalił, że prawo do lokalu socjalnego przysługuje pozwanej K. Z. (2) i B. L., zaś pozostałym pozwanym nie przysługuje prawo do lokalu socjalnego (2.), oddalił apelację interwenienta ubocznego w pozostałym zakresie (3.), oddalił apelację pozwanych w całości (4.) i orzekł o kosztach postępowania apelacyjnego (5.).

Z kolei w drugiej sprawie Sąd Rejonowy w Świnoujściu wyrokiem z dnia 7 września 2010 roku w nakazał pozwanej A. Z. opróżnić lokal mieszkalny położony w Ś. przy ul. (...) i wydać go powódce J. B. (1) w stanie wolnym od osób i rzeczy (I), ustalił, że pozwanej nie przysługuje uprawnienie do lokalu socjalnego (II), orzekł o kosztach postępowania (III i IV) i wreszcie oddalił wniosek powódki o nadanie wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności (V).

Na skutek apelacji wywiedzionej przez pozwaną, Sąd Okręgowy w Szczecinie, wyrokiem z dnia 10 lutego 2012 roku, sygn. akt II Ca 1186/11, oddalił apelację (I), i orzekł o kosztach postępowania apelacyjnego (II).

W pierwszej kolejności wskazania wymaga, że z uwagi na to, że podstawy wznowienia i argumentacja w sprawach o wznowienie obu postępowań są analogiczne, możliwym było prowadzenie łącznych rozważań w przedmiocie zasadności obu skarg.

Skarżący powoływali się na podstawy wznowienia normowane w art. 403 § 1 pkt 1 oraz § 2 kpc.

Pierwszy z tych przepisów głosi, że można żądać wznowienia na tej podstawie, że wyrok został oparty na dokumencie podrobionym lub przerobionym albo na skazującym wyroku karnym, następnie uchylonym. Stosownie do drugiego można również żądać wznowienia w razie późniejszego wykrycia prawomocnego wyroku, dotyczącego tego samego stosunku prawnego, albo wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu.

Sąd Okręgowy przyjął, że nawet uznając, że skarżący, zwłaszcza B. L. i A. Z., dochowali terminu do wniesienia skargi, normowanego w art. 407 § 1 kpc, co było kwestionowanym przez powódkę, brak jest w każdej z tych spraw podstaw do uwzględnienia skargi o wznowienie postępowania, co skutkuje oddaleniem tych skarg.

Analizując zasadność zarzutów skarżących wskazać należy, podnosili oni wadliwość nabycia przez J. Z. własności spornego lokalu mieszkalnego, z pominięciem skarżących, w szczególności E. Z., jako uprawnionych do zajmowania tego lokalu, w chwili takiego nabycia.

W rozpoznawanej sprawie nie budzi wątpliwości i jest bezspornym, podobnie jak w sprawach I C 311/08 oraz I C 230/10 Sądu Rejonowego w Świnoujściu, że prawo najmu lokalu położonego w Ś. przy ul. (...), przysługiwało H. Z., która zamieszkiwała tam wraz z mężem J. Z. oraz dziećmi, w tym E. Z.. Ww. zmarła w 1972 roku. Wreszcie J. Z. zamieszkiwał w tym lokalu do 1980 roku, kiedy to wyprowadził się do K..

Nie sposób nie dostrzec, że stosownie do art. 691 kc, w pierwotnym brzmieniu, obowiązującym do dnia 11 listopada 1994 roku, w razie śmierci najemcy mieszkania osoby bliskie najemcy, które stale z nim mieszkały aż do chwili jego śmierci, wstępują w stosunek najmu. Jednakże osoby te mogą wypowiedzieć najem z zachowaniem ustawowych terminów wypowiedzenia; w razie wypowiedzenia najmu przez niektóre z nich najem kończy się względem tych, które wypowiedzenia dokonały. W braku osób bliskich stosunek najmu lokalu mieszkalnego wygasa.

W uchwale z dnia 17 listopada 1993 roku (III CZP 154/93, OSNC 1994/6/126) Sąd Najwyższy w pełni przekonywająco stwierdził, że w razie śmierci jednego z małżonków będących współnajemcami mieszkania, w stosunek najmu wstępują osoby bliskie wspólnie z nim zamieszkujące (art. 691 kc).

Skutek taki nastąpiłby, zatem także w stosunku do E. Z..

Dalej nie można przyjąć, że stosunek najmu tego lokalu J. Z., jako współmałżonka H. Z., wygasł, w tym, aby ww. zrzekł się tego prawa, czy umowa została mu wypowiedziana. Przeciwko takiemu wnioskowaniu przemawia już to okoliczność, że na jego rzecz została wydana decyzja, a ten ostatecznie nabył lokal.

Trzeba zatem przyjąć, że w chwili sprzedaży lokalu temu ostatniemu - w dniu 3 lutego 1982 roku, najemcą lokalu nie był wyłącznie J. Z., ale także co najmniej E. Z..

Tymczasem decyzją z dnia 23 grudnia 1981 roku, nr (...)-L/81, Naczelnik Miasta Ś. postanowił sprzedać przedmiotowy lokal na własność wyłącznie J. Z..

Właśnie na podstawie tej decyzji, co wprost wynika z jej treści, została zawarta, w dniu 3 lutego 1982 roku, umowa sprzedaży lokalu na rzecz J. Z..

Ta ostatnia okoliczność ma istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia w sprawie, gdyż przesądzona została w niej w sposób ostateczny osoba nabywcy lokalu.

Stąd wszelkie ewentualne naruszenia uprawnień pozostałych współnajemców lokalu, nie mogą skutkować uznaniem umowy z dnia 3 lutego 1982 roku za nieważną, w tym na podstawie art. 58 § 1 i 2 kc.

Sąd cywilny, w tym także orzekający w rozpoznawanej sprawie, ma obowiązek liczyć się ze stanem prawnym ukształtowanym w ostatecznej decyzji administracyjnej, tu w odniesieniu do rozstrzygnięcia o osobie nabywcy lokalu mieszkalnego.

Skoro, bowiem ustawodawca przewidział rozstrzyganie danej kategorii spraw w drodze administracyjnej - w postaci wydania odpowiedniej decyzji, to kwestia ta nie może być ponownie oceniana, w postępowaniu cywilnym i nie można w nim powziąć konstatacji prawnej, aktualnie w zakresie określenia osoby uprawnionej do nabycia lokalu, odmiennej niż objęta taką decyzją.

Przypomnienia tutaj wymaga, że decyzja ta została wydana na podstawie art. 15 a ustawy z dnia 14 lipca 1961 roku o gospodarce terenami w miastach i osiedlach, który w ust. 1 głosił, że w domach wielomieszkaniowych stanowiących własność Państwa mogą być wyodrębnione poszczególne samodzielne lokale i sprzedawane najemcom tych lokali jako przedmiot odrębnej własności z równoczesnym oddaniem im w użytkowanie wieczyste ułamkowej części terenu, na którym położony jest budynek oraz § 10 rozporządzenia Ministra Gospodarki Komunalnej z dnia 18 maja 1970 roku w sprawie trybu oddawania w użytkowanie wieczyste terenów państwowych i sprzedaży położonych na nich budynków, zgodnie z punktem 2 którego decyzja powinna w szczególności zawierać: imię, nazwisko, zawód i adres nabywcy lub nazwę statutową i adres spółdzielni budownictwa mieszkaniowego albo innej osoby prawnej. W uzupełnieniu dodania wymaga, że stosownie do § 9 rozporządzenia organy do spraw gospodarki komunalnej i mieszkaniowej właściwe do wydawania decyzji o oddaniu terenów w użytkowanie wieczyste i sprzedaży położonych na tych terenach budynków i lokali lub oddania takich budynków i lokali w użytkowanie wieczyste przystąpią po upływie terminu określonego w § 4 ust. 1 pkt 4 do niezwłocznego rozpatrzenia zgłoszonych wniosków i wydania decyzji. Wreszcie w § 11 ust. 1 wprost unormowano, że decyzja przewidziana w § 10 stanowi podstawę do zawarcia umowy o oddanie terenu w użytkowanie wieczyste z równoczesną sprzedażą (oddaniem w użytkowanie wieczyste) położonych na tym terenie domów (budynków) lub lokali, jeżeli teren jest zabudowany.

Zważenia wymaga, że skarżący E. Z. i K. Z. (1) kwestionowali powyższą decyzję podnosząc, że została ona wydana z naruszeniem ich uprawnienia do nabycia lokalu oraz nie brali oni udziału w postępowaniu, jednakże Wojewódzki Sąd Administracyjny w S., w prawomocnym i ostatecznym wyroku z dnia 11 stycznia 2012 roku, sygn. akt II SA/Sz 758/11, odmówił stwierdzenia nieważności tej ostatecznej decyzji administracyjnej, w trybie art. 156 § 1 pkt 2 kpa, z powołaniem się na wywołanie przez tą decyzję nieodwracalnych skutków prawnych oraz na okoliczność, że skarżący w dniu 23 grudnia 1981 roku nie posiadali statusu najemcy i dalej interesu prawnego w postępowaniu zakończonym przedmiotową decyzja z tego dnia.

W następnej kolejności wskazać i uwypuklić należy, że nie jest możliwym analizowanie i uwzględnienie skargi w oparciu o okoliczności faktyczne ujawnione w obu objętych skargami postępowaniach o eksmisję, w zakresie rodzaju prawa do przedmiotowego lokalu przysługującego pozwanym od chwili nabycia jego własności przez J. Z., a następnie jego zbycia na rzecz powódki J. B. (1) i jej małżonka.

Już w tych postępowaniach ustalono i analizowano, że K. Z. (1) i E. Z. spłacali za J. Z. w latach 1984 - 1992 rozłożoną mu na raty cenę nabycia lokalu oraz uiszczali zarządcy nieruchomości opłaty eksploatacyjne i wreszcie nigdy nie płacili na rzecz J. Z. żadnych kwot z tytułu korzystania z tego lokalu. Ten zaś w piśmie z dnia 16 maja 2007 roku zażądał od E. Z. uregulowania zaległości za mieszkanie, w wysokości 600 zł miesięcznie albo kwoty 40.000 zł, za sporządzenie aktu darowizny, z zagrożeniem, że w przeciwnym będzie zmuszony sprzedać lokal. Ponowiono to w piśmie z dnia 3 sierpnia 2007 roku.

W obu skargach skarżący, wszyscy ostatecznie reprezentowani przez pełnomocnika zawodowego, nie powołali żadnych nowych istotnych okoliczności w tym przedmiocie, nie powołali się na wykrycie nowych dowodów i wreszcie nie zgłosili wniosków dowodowych.

W tak niezmienionym stanie faktycznym nie jest możliwe prowadzenie odmiennych rozważań i dokonywanie takich konstatacji w zakresie zachowania przez pozwanych uprawnień do zajmowania spornego lokalu i ich kształtu oraz dokładnej treści, w okresie po jego nabyciu przez J. Z., gdyż w ramach postępowania o wznowienie postępowania nie może tu dojść do ponownej oceny prawnej tych samych okoliczności faktycznych.

Dotyczy to w takim samym stopniu okoliczności badania ważności umowy sprzedaży z dnia 15 grudnia 2008 roku.

Wreszcie jako podstawa wznowienia była wskazywana przez skarżących okoliczność oparcia zaskarżonych obu wyroków eksmisyjnych na dokumencie podrobionym lub przerobionym, w rozumieniu art. 403 § 1 pkt 1 kpc.

Skarżący zgłosili tu szereg zarzutów w zakresie szaty graficznej oraz układu kserokopii wypisu z aktu notarialnego z dnia 15 grudnia 2008 roku, sporządzonego przez notariusza R. S. w jego kancelarii w M., Rep A nr 4408/2008, obejmującego czynność prawną, w postaci umowy sprzedaży przedmiotowego lokalu mieszkalnego przez J. Z. na rzecz J. B. (2) i J. B. (1).

Kserokopia taka została dołączona do pozwu w sprawie I C 311/08 Sądu Rejonowego w Świnoujściu. Dokument taki nie był natomiast przedkładany w postępowaniu w sprawie I C 230/10 tego Sądu.

Skarżący złożyli w niniejszej sprawie wniosek o przeprowadzenie dowodu z oryginału tego aktu notarialnego.

Z uwagi na treść normy prawnej zawartej w art. 95 ustawy z dnia 14 lutego 1991 roku Prawo o notariacie, który głosi, że oryginały aktów notarialnych nie mogą być wydawane poza miejsce ich przechowywania, dowód ten został przeprowadzony w formie oględzin przedmiotowego dokumentu w kancelarii notariusza, co miało miejsce w dniu 23 września 2013 roku.

W toku tych oględzin ustalono, że w dniu 15 grudnia 2008 roku w Kancelarii (...), przy ul. (...), sporządzony został we właściwej formie akt notarialny, który obejmuje przedmiotową umowę sprzedaży lokalu mieszkalnego położonego w Ś. przy ulicy (...) przez J. Z. na rzecz J. B. (2) i J. B. (1) o identycznej treści, jak objęta spornym wypisem i pod którym znajdują się podpisy stron umowy oraz notariusza.

Zważenia wymaga, że skarżąca K. Z. (1), zgłosiła wątpliwość, co do podpisu pod pozycją 1 na stronie 5 tego aktu notarialnego.

W tym przedmiocie podkreślić należy, że akt notarialny niewątpliwie ma charakter dokumentu urzędowego, w rozumieniu art. 244 § 1 kpc. W tej sytuacji, jak głosi art. 252 kpc, strona, która zaprzecza prawdziwości dokumentu urzędowego albo twierdzi, że zawarte w nim oświadczenia organu, od którego dokument ten pochodzi, są niezgodne z prawdą, powinna okoliczności te udowodnić.

W odniesieniu do wadliwości - nieautentyczności podpisu nakreślonego ręcznie, może to nastąpić jedynie w drodze przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego odpowiedniej specjalności. Wymaga, bowiem wiedzy specjalistycznej, która na potrzeby postępowania cywilnego jest przynależna wyłącznie biegłemu, który uzewnętrznia ją w opinii, wydanej w trybie art. 278 i dalszych kpc.

Skarżący tymczasem poprzestając na zgłoszeniu powyższych enigmatycznych wątpliwości, wniosku dowodowego w tym przedmiocie nie zgłosili.

W tej sytuacji kwestia jakichkolwiek wadliwości co do przedłożonego w sprawie I C 311/08 wypisu aktu notarialnego, pozostaje bez wpływu na rozstrzygnięcie niniejszej sprawy, to jest w ramach wznowienia postępowania nie może prowadzić do zmiany żadnego z wyroków.

Już na marginesie wskazać trzeba, że skarżący nie wykazali także, aby dokument ten został przerobiony lub podrobiony, do czego niezbędna również byłaby wiedza specjalistyczna.

W szczególności wniosku przeciwnego nie sposób wysnuć na podstawie dokumentów zawartych w aktach sprawy Ds 1377/11 Prokuratury Rejonowej w Świnoujściu, o przeprowadzenie dowodu z których wnioskowali skarżący, w postaci pisma z dnia 25 lipca 2011 roku, protokołu przyjęcia ustnego zawiadomienia o przestępstwie z dnia 24 sierpnia 2011 roku i wreszcie pisma z dnia 23 sierpnia 2011 roku.

Dodania wymaga, że kwestia ważności przedmiotowej umowy z dnia 15 grudnia 2008 roku była przedmiotem badania i oceny Sądów obu instancji w sprawach I C 311/08 i I C 231/10.

J. tylko na marginesie dodać należy, że bez znaczenie dal tej kwestii pozostają okoliczności stanu wiedzy J. B. (1) co do osób zamieszkałych w spornym lokalu i ich statusu przed zawarciem tej umowy i wreszcie chwili powzięcia o niej wiedzy przez skarżących.

Brak było wreszcie podstaw do przeprowadzenia dowodów zawnioskowanych przez skarżącą A. Z. w piśmie z dnia 2 października 2013 roku, albowiem dotyczą one okoliczności, które były już ujawnione i zostały poddane analizie w toku obu postępowań o eksmisję, jak również odnoszących się do przesłanek i prawidłowości wydania mawianej powyżej decyzji z dnia 23 grudnia 1981 roku.

Mając na uwadze wszystko powyższe, należało oddalić obie skargi, to jest wniesione w sprawie zakończonej prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 24 września 2009 roku, sygn. akt II Ca 610/09 oraz zakończonej prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 10 lutego 2012 roku, w sprawie II Ca 1186/11, jako bezzasadne, o czym orzeczono na podstawie art. 412 § 2 kpc.

Orzeczenia o kosztach postępowania zapadły na podstawie art. 108 § 1 kpc i art. 98 § 1 i 3 kpc, w zw. z art. 99 kpc, przy uwzględnieniu konieczności uznania skarżących za przegrywających te postępowania i wysokości ich kosztów poniesionych przez powódkę, w postaci wynagrodzeń jej pełnomocnika procesowego.