Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 marca 2015 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Marzenna Ernest
Sędziowie:	SO Wiesława Buczek - Markowska SO Zbigniew Ciechanowicz (spr.)
Protokolant:	st. sekr. sąd. Dorota J. Szlachta

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 marca 2015 roku w S.

sprawy z powództwa R. T.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

na skutek apelacji wniesionej przez powoda od wyroku Sądu Rejonowego Szczecin - Centrum w Szczecinie z dnia 13 maja 2014 roku, sygn. akt I C 567/12

I.  oddala apelację;

II.  zasądza od powoda R. T. na rzecz pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. kwotę 135 (sto trzydzieści pięć) złotych tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

Uzasadnienie wyroku z dnia 11 marca 2015 r.:

Powód R. T. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. kwoty 5.550 zł wraz z ustawowymi odsetkami płatnymi od dnia 2 maja 2010 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania tytułem zwrotu kosztów związanych z najmem pojazdu zastępczego przez czas konieczny dla naprawy pojazdu uszkodzonego podczas kolizji, tj. za 20 dni według stawki dobowej 370 zł netto, do której doszło z winy osoby ubezpieczonej od OC przez pozwanego.

Pozwany ubezpieczyciel wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania, podając iż zlikwidował szkodę, zaś przyznane przez niego odszkodowanie było prawidłowe i w odpowiedniej wysokości. Pozwany zakwestionował wysokość dobowej stawki najmu oraz czas najmu, uznając je za całkowicie zawyżone.

Wyrokiem z dnia 13 maja 2014 r. Sąd Rejonowy Szczecin Centrum w Szczecinie zasądził od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda R. T. kwotę 3.945 zł wraz z odsetkami w wysokości ustawowej od dnia 02 maja 2010 roku (pkt I), oddalił powództwo w pozostałej części (pkt II) i zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 917 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (pkt III).

Powyższe rozstrzygnięcie oparto o następujące ustalenia faktyczne:

W dniu 3 marca 2010 r. doszło do kolizji drogowej, w której uszkodzeniu uległ używany przez Z. D. samochód ciężarowy marki C. (...) o nr rejestracyjnym (...). Sprawcą kolizji był kierujący samochodem marki O. (...) o nr rejestracyjnym (...) – M. M. (1), który posiadał umowę obowiązkowego ubezpieczenia posiadaczy pojazdów mechanicznych, zawartą z pozwanym towarzystwem ubezpieczeń. Po kolizji poszkodowany wynajął pojazd zastępczy, gdyż nie był w stanie funkcjonować bez drugiego samochodu.

W dniu 4 marca 2010 r. pojazd poszkodowanego został przekazany do (...) sp. z o.o. w S.. Następnie przystąpiono do naprawy pojazdu, która została ukończona w dniu 22 marca 2010 r. W dniu 23 marca 2010 r. wydano poszkodowanemu naprawiony samochód.

W dniu 4 marca 2010 r. poszkodowany zawarł z powodem umowę najmu pojazdu zastępczego marki C. (...) o nr rejestracyjnym (...). W umowie poszkodowany i powód ustalili dobową stawkę najmu na kwotę 350 zł netto za dobę, 30 zł netto za doubezpieczenie, 29 zł netto za wydanie. Poszkodowany korzystał z tego samochodu do dnia 8 marca 2010 r., kiedy zawarł z powodem nową umowę najmu, tym razem pojazdu R. (...) o nr rejestracyjnym (...). W umowie poszkodowany i powód ustalili dobową stawkę najmu na kwotę 339 zł netto, 30 zł netto za doubezpieczenie. Poszkodowany korzystał z samochodu (...) (...) do dnia 9 marca 2010 r., kiedy zawarł z powodem trzecią umowę najmu, wynajmując ponownie samochód marki R. (...), tym razem o nr rejestracyjnym (...). Stawka najmu tego samochodu została ustalona na kwotę 279 zł netto za dobę, nadto strony umowy przyjęły stawkę 30 zł netto za doubezpieczenie, 30 zł netto za Assistance 24h oraz 31 zł netto za brak limitu kierowców. Poszkodowany zwrócił powodowi samochód (...) w dniu 20 marca 2010 r., zawierając w tym dniu z powodem ostatnią, czwartą umowę najmu samochodu marki V. (...) o nr rejestracyjnym (...). Stawka za najem została określona na kwotę 339 zł netto za dobę, nadto strony przyjęły stawkę 30 zł netto za doubezpieczenie. Z samochodu marki V. (...) poszkodowany korzystał do dnia 23 marca 2010 r.

Dla wszystkich wynajętych samochodów przez poszkodowanego powód zastosował stawki pakietowe, które zawierały zniesienie udziału własnego, ilość kierowców bez ograniczeń, assistance i nie limitowany przebieg kilometrów. Przy rozliczeniu bezgotówkowym stosowana jest stawka pakietowa, która zawiera te wszystkie opcje. Nie możliwości rezygnacji z dodatkowych usług.

W dniu 23 marca 2010 r. powód wystawił na poszkodowanego fakturę VAT nr (...) na kwotę 7.650 zł netto (9.333 zł brutto), obejmującą 20 dób najmu pojazdów zastępczych (łącznie).

Tego samego dnia poszkodowany i powód zawarli umowę przelewu wierzytelności na mocy której poszkodowany – cedent przelał na powoda – cesjonariusza wierzytelność wobec pozwanego wynikającą ze szkody komunikacyjnej tytułem zwrotu kosztów wynajmu pojazdu zastępczego w wysokości 7.650 zł netto. O dokonanym przelewie poszkodowany powiadomił pozwanego pismem z dnia 23 marca 2010 r. Pismo to doręczono pozwanemu w dniu 2 kwietnia 2010 r.

Pozwany przeprowadził postępowanie likwidacyjne, w którym w dniu 23 kwietnia 2010 r. przyznał poszkodowanemu kwotę 5.959,58 zł tytułem zwrotu kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu. Po dokonaniu weryfikacji faktury VAT nr (...) pozwany przyznał powodowi kwotę 2.100 zł tytułem zwrotu kosztów wynajmu pojazdu zastępczego oraz kosztów holowania pojazdu poszkodowanego. Pozwany uznał za uzasadniony 5-cio dniowy okres najmu pojazdu zastępczego.

Pismem z dnia 19 kwietnia 2010 r., doręczonym ubezpieczycielowi w dniu 27 kwietnia 2010 r., pełnomocnik powoda wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 7.650 zł w terminie do dnia 30 kwietnia 2010 r.

Opierając się m.in. o ustalenia i wnioski powołanego w sprawie biegłego sądowego Sąd Rejonowy uznał, iż uzasadniony czas naprawy samochodu C. (...) wynosił 7 dni roboczych. Uzasadniony okres wynajmu samochodu zastępczego, przy uwzględnieniu czasu oczekiwania na dostawę części oraz wolny termin naprawy, wynosił 19 dni kalendarzowych (4 marca 2010 r. do 22 marca 2010 r.). Stawka za dzień najmu samochodu zastępczego odpowiadającego samochodowi uszkodzonemu, na terenie S. i okolic, w opcji bez limitu kilometrów i ze zniesionym udziałem własnym (tzw. stawka pakietowa) wynosiła średnio około 305 zł netto.

Sąd Rejonowy oceniając tak ustalony stan faktyczny powództwo wywodzone z art. 822 § 1 k.c. oraz art. 509 § l i 2 k.c. uznał za zasadne w części przyjmując, iż z przyczyn technologicznych i organizacyjnych związanych z naprawą uszkodzonego pojazdu powód mógł zasadnie domagać się zwrotu kosztów wynajmu pojazdu zastępczego za okres od 4 marca 2010 r. (włącznie) do 22 marca 2010 r., tj. za dziewiętnaście dni – a nie jak wskazano w pozwie 20 dni. W tym czasie poszkodowany miał prawo korzystać z pojazdu zastępczego wynajętego przez powoda.

Jednocześnie za rzetelną i miarodajną Sąd Rejonowy uznał, również w zakresie stawki dobowej czynszu, opinię biegłego sądowego M. M. (2), który wskazał, że średni koszt dobowej najmu samochodu zastępczego o parametrach zbliżonych do samochodu C. (...) wyniósł 305 zł netto.

Sąd Rejonowy uznał, że wyliczona przez biegłego sądowego średnia cena najmu uwzględniała wszystkie parametry (szerokie ubezpieczenie, brak limitów, tzw. stawkę pakietową), na które powoływał się powód ustalając stawkę na kwotę 370 zł netto. Mimo powyższego, różnica między stawką dobową ustaloną przez powoda i średnią ceną rynkową oscylowała wokół wartości 65 zł, co w przypadku 19 dni najmu dawało kwotę 1.235 zł netto (65 x 19). Tymczasem wyliczenia dokonywane w niniejszej sprawie muszą odnosić się do rzeczywistego czasu używania przez poszkodowanego pojazdu zastępczego, rodzaju – klasy najmowanego pojazdu oraz warunków tego najmu. Istotą sporu stron było wszak wyliczenie rzeczywistej wysokości szkody, a nie jej hipotetycznej wartości w sytuacji nie mającej miejsca. W ocenie Sądu kwota stanowiąca różnicę między ceną najmu stosowaną przez powoda, a średnią stawką rynkową podaną przez biegłego stanowiła nieuzasadnione zawyżenie ceny najmu, przez co nie mogła podlegać restytucji.

W niniejszej sprawie do takich okoliczności należy przede wszystkim fakt, iż rynek usług wynajmu pojazdów jest rynkiem dynamicznym, zaś zmiany ilości konkurentów oraz rodzaju i zakresu usług oferowanych wiążą się z weryfikacją cen najmu w dół. Ważąc zatem zarówno interes strony powodowej jak i pozwanego w ocenie Sądu Rejonowego zasadnym było przyjęcie cen wynajmu z 2010 r.

Mając na uwadze powyższe okoliczności przyjąć należało, iż odpowiedzialność pozwanego winna rozciągać się na koszty dziewiętnastodniowego okresu korzystania z pojazdu zastępczego w stawce nie wyższej niż 305 zł netto. Biorąc powyższe pod uwagę oraz fakt, iż pozwany wypłacił powodowi tytułem odszkodowania kwotę 2.100 zł (1.850 zł za najem, 250 zł za holowanie) należało uznać, iż powód mógł domagać się kwoty 3.945 zł {[(19 x 305) + 250] – 2.100} i taką też kwotę należało zasądzić w od (...) S.A. w W. na rzecz R. T..

W pozostałym zakresie powództwo jako nie uzasadnione należało oddalić, o czym orzeczono w pkt II wyroku.

Roszczenie o odsetki oparto o treści art. 481 § 1 k.c.

Apelację od wyroku Sądu Rejonowego wniósł powód skarżąc go w zakresie pkt II i III, i żądając zmiany poprzez zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda dalszej kwoty 1.235 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 2 maja 2010 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów postępowania przed Sądem I instancji oraz postępowaniu odwoławczym. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucono:

1.  naruszenie prawa materialnego w postaci

a.  art. 361 kc oraz art. 363 § 1 kc w zw. z art. 822 kc — poprzez ich wadliwą, zbyt wąską wykładnię, czemu Sąd I instancji dał wyraz w przyjęciu, iż:

⚫

koszty najmu pojazdu zastępczego w kwocie przekraczającej stawkę czynszu 305 zł netto za dobę nie pozostają w adekwatnym związku przyczynowym z uszkodzeniem pojazdu C. (...) nr rej. (...) użytkowanego przez poszkodowanego w wyniku kolizji z dnia 3.03.2010 r., albowiem koszty te są kosztami zawyżonymi;

⚫

odpowiedzialność pozwanego ubezpieczyciela w zakresie zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego obejmuje koszty rzeczonego najmu jedynie w zakresie średnich rynkowych stawek czynszu najmu:

2.  naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na treść orzeczenia, tj.:

a.  art. 233 § 1 kpc poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów przeprowadzonych w sprawie, w szczególności poprzez:

⚫

błędne uznanie, że opinia biegłego jest całkowicie wiarygodna oraz może stanowić podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie, podczas gdy z konkluzji zarówno opinii biegłego z dnia 9.01.2013 r. oraz opinii uzupełniającej z dnia 21.10.2013 r. jednoznacznie wynika, iż biegły nie uwzględnił wpływaj na wysokość stawki czynszu najmu metody rozliczenia z odroczonymi terminem płatności, przez co średnia stawka w kwocie 305 zł netto nie jest miarodajna dla oceny stawki zastosowanej przez powoda, albowiem dotyczy innych warunków najmu;

⚫

dokonanie wadliwej oceny dowodów w postaci umów najmu, faktury VAT, oraz z zeznań powoda poprzez przyjęcie wbrew ich treści, że stawka czynszu najmu pojazdów zastępczych była „stawką odbiegającą od cen średnich na rynku wynajmu pojazdów zastępczych” (str. 11 uzasadnienia zaskarżonego wyroku), a jej zastosowanie stanowiło „nieuzasadnione zawyżenie ceny najmu, przez co nie mogła (ona) podlegać restytucji” (str. 12 uzasadnienia);

a w konsekwencji:

3.  poczynienie w sprawie wadliwych ustaleń faktycznych, po części dowolnych bo nie znajdujących oparcia w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, po części błędnych, bo ustalonych sprzecznie z dowodami niniejszej sprawy, polegających na przyjęciu, że: średnia stawka rynkowa wynajmu pojazdu zastępczego wynosiła w przedmiotowym okresie, przy uwzględnieniu warunków najmu stosowanych przez powoda - 305 zł netto, zaś wysokość stawki dobowej za najem pojazdu zastępczego zastosowana przez powoda w warunkach umów z poszkodowanym Z. D. nie może zostać uwzględniona, albowiem została zawyżona.

W uzasadnieniu apelacji powód wskazał, iż opinia biegłego, którą posłużył się Sąd I instancji nie mogła stanowić podstawy do przyjęcia wniosków zaprezentowanych przez ten sąd. Z opinii z dnia 9.01.2013 r. oraz z opinii uzupełniającej z dnia 21.10.2013 r. wynika wprost, iż biegły w ogóle nie badał, a co za tym idzie nie uwzględnił zróżnicowania stawek czynszu najmu z uwagi na odroczony termin płatności. W uzupełniającej opinii z dnia 21.10.2013 r. (k. 171 i następne akt sądowych) biegły przygnał, iż wszystkie firmy przybrane dla porównania z przedsiębiorstwem powoda stosują płatność za wynajem „z góry”. Stwierdzenie to koreluje z treścią zeznań powoda R. T. złożonych w dniu 2.10.2012 r., a odnoszących się do zasad najmu pojazdów w konkurencyjnych wypożyczalniach, z których tylko (...) oferowała w przedmiotowym okresie możliwość rozliczeń z odroczonym terminem płatności.

Następnie, biegły nie porównywał rynkowych stawek najmu pojazdów zawierających pakiet wszystkich opcji dodatkowych oferowanych przez powoda — z których korzystał poszkodowany Z. D., który obejmował obejmowały: zniesienie udziału własnego w szkodach komunikacyjnych, usługię (...)nielimitowana liczba kierowców. Tymczasem większość firm wynajmujących auta na lokalnym rynku (w tym — te brane pod uwagę przy porównaniu stosowanych stawek) w ogóle nie posiada w swojej ofercie pakietu ubezpieczeń assistance 24h obowiązujących na terenie całej Europy, a jedynie ubezpieczenia ograniczone do ewentualnych szkód w kraju.

Zaznaczono również, że powód wynajmował aut przeważnie stosunkowo nowe, pozostających na gwarancji producenta i serwisowanych, a będących w posiadaniu powoda na mocy umów leasingu, których koszty ponosi właśnie powód.

Powyższe okoliczności wskazują, iż powód oferuje usługi najmu wysokiej jakości, co uzasadnia zastosowanie stawek najmu przewyższających przeciętne, zwyczajowe średnie stawki rynkowe.

W ocenie apelującego Sąd I Instancji przyjął błędne założenie, że ubezpieczyciel ponosi odpowiedzialność odszkodowawcza jedynie w granicach przeciętnych, powszechnie stosowanych stawek rynkowych najem pojazdu zastępczego, dokonując tym samym wadliwej, bo zbyt wąskiej wykładni przepisu art. 361 § 1 kc. Tymczasem ubezpieczyciel może się uwolnić się od odpowiedzialności jedynie w przypadku, gdy stawki odbiegają rażąco od stawek rynkowych i to na ubezpieczycielu spoczywa ciężar dowodu w tym zakresie.

Pozwany zażądał oddalenia apelacji i zasądzenia od powoda kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie była zasadna.

Trudno dociec jakie ceny wynajmu samochodów obowiązywały w przedsiębiorstwie prowadzonym przez powodów - Sąd nie zna cenników i regulaminów obowiązujących w przedsiębiorstwie powoda w okresie objętym pozwem. Nie są znane również oferty usług pakietowych związanych z czterema umowami najmu załączonymi do pozwu. Wiemy tylko to, iż powód wystawili pozwanemu fakturę vat dotyczącą wynajmu czterech pojazdów, gdzie ustalono dobową wartość takiej usługi na 370 zł netto.

Kwota ta jest znacząco wyższa niż ustalona przez Sąd Rejonowy średnia rynkowa za taki sam pojazd (w oparciu o opinię biegłego sądowego) w kwocie 305 zł netto za dobę. Przy czym zwrócić należy uwagę na to, iż biegły ustalił tą wartość w oparciu o analizę trzech ofert dotyczących ceny najmu w kwotach 329 zł, 314 zł i 270 zł. Kwota opisana fakturą wystawioną przez powoda ani nie mieściła się w średniej arytmetycznej tych kwot, ani w wyznaczonym przez nie przedziale, była wyższa.

Faktem pozostaje, iż ustalone wartości porównawcze nie były związane z wynajmem pojazdów w ramach likwidacji szkody objętej ubezpieczeniem OC, gdzie wypłata odszkodowania nie następuje w chwili udostępnienia pojazdu poszkodowanemu. Tym niemniej trudno dociec jaki wpływ na wysokość wynajmu pojazdów miała okoliczność związana z tym, iż płatność za wynajem następuje dopiero po likwidacji szkody w ramach OC sprawcy szkody. Powód tego nie wykazał, tym niemniej ze względu na mnogość podmiotów świadczących usługi takiego rodzaju, co wiadomym jest również Sądowi Okręgowemu z urzędu, powiązanych z nabywaniem tak powstałych wierzytelności, uznać należy iż okoliczność taka może wpłynąć na atrakcyjność rynkową oferty, lecz czy na cenę, to powód tego nie wykazał.

Twierdzenia powoda o różnicach wynikających z zakresu oferowanej przez niego usługi wynajmu w porównaniu z ofertami będącymi przedmiotem zainteresowania biegłego, czy też odnoście lepszego stanu technicznego bądź wieku pojazdów (zgodnie z twierdzeniami powoda nowszymi rocznikowo) pozostają jedynie w sferze jego, niewykazanych twierdzeń procesowych. Jedynie w przypadku pojazdu R. (...) o przebiegu 254 683 km powód wskazał zakres „doubezpieczenia”. Nie wynikało z niego, iż ubezpieczenie A. (...) dotyczy całej Europy. W przypadku pozostałych umów nie określono zakresu „doubezpieczenia”, ani też tego czego ono dotyczyło.

Jeżeli powód dowodzi, a tak należało by rozumieć zarzuty apelacyjne, istnienie rynku wynajmu pojazdów powiązanego z podejmowaniem przez wynajmujących ryzyka takiego wynajmu ze względu na niepobranie kaucji za najem i opłaty z góry, to powinien to wykazać. Biegłemu sądowemu nie był znany taki rynek, a wręcz stwierdzał on, iż praktyki związane z odroczonym terminem płatności nie są informacjami jawnymi (k. 171). Brak możliwości weryfikacji wysokości ceny najmu pojazdów powoda sprawia, że trudno uznać, iż kwota zażądana przez niego obejmuje niezbędne i ekonomiczne uzasadnione koszty wynajmu pojazdu zastępczego (zob. uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2011 r., III CZP 5/11).

Rację przyznać należy powodowi, iż poszkodowany nie ma obowiązku poszukiwania usługodawców oferujących najniższe ceny za wynajem pojazdu zastępczego i nie ma też na ogół wiedzy w zakresie ofert najmu takich pojazdów, lecz uchodzi jego uwadze, iż ochrony w niniejszej sprawie domaga się właśnie usługodawca, który nabył wierzytelność związaną z tym rodzajem szkody od poszkodowanego, a który jednocześnie nie wykazał tego, iż żądane kwoty za wynajem takiego pojazdu mieszczą się w realiach rynkowych.

W niniejszej sprawie Sąd Rejonowy nie naruszył przepisów prawa materialnego w postaci art. 361 kc, art. 363 § 1 kc w zw. z art. 822 kc, gdyż co do zasady roszczenia powoda z tytułu najmu pojazdu zastępczego nie zostały zakwestionowane. Sporna była natomiast wysokość takiego odszkodowania, które winno obejmować niezbędne i ekonomiczne uzasadnione koszty wynajmu pojazdu zastępczego, co związane jest z oceną dowodów zaprezentowanych przez strony postępowania w warunkach art. 233 § 1 k.p.c. Zwrócić jednak należy uwagę na to, iż skuteczność zarzutu naruszenia przez sąd art. 233 k.p.c., z uwagi na przewidzianą w tym przepisie zasadę swobody oceny materiału dowodowego, zależy od wykazania sądowi I instancji niekonsekwencji w rozumowaniu, kojarzeniu faktów i wyciąganiu z nich wniosków, a więc naruszenia uznanych zasad oceny dowodów i prawniczej argumentacji. Dozwolona odmienna ocena zebranych dowodów, jeżeli skarżący nie wykazał na czym polega wadliwość rozumowania sądu dokonującego innej niż on ich oceny, sama w sobie nie może prowadzić do zakwestionowania wynikających z niej ustaleń procesowych stanowiących podstawę rozstrzygnięcia.

Sąd Rejonowy w niniejszej sprawie uznał, w oparciu o opinię biegłego sądowego, iż zastosowania i jednocześnie zażądana przez powoda stawka najmu pojazdu jest wyższa niż najwyższa stawka najmu ustalona przez tego biegłego i odbiega znacząco od średniej stawki rynkowej. Powód zaś nie wykazał istnienia alternatywnego rynku najmu pojazdów zastępczych, który kierował by swoją ofertę do osób poszkodowanych przez ubezpieczonych od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Powód nie wykazał również tego, iż jego oferta jest w innych aspektach (wiek pojazdów, ich przebieg, zakres ubezpieczenia pakietowego, itp.) korzystniejsza od oferty innych podmiotów trudniących się zawodowo wynajmem pojazdów mechanicznych. Trudno zatem uznać, iż Sąd i instancji naruszył art. 233 § 1 k.p.c. i aby jego ustalenia dotyczące średniej stawki rynkowej najmu pojazdów mechanicznych były dowolne i niezgodnie z faktami dowiedzionymi przez strony.

Stosowaną przez powoda stawkę uznać należy za wygórowaną w stopniu pozwalającym na stwierdzenie, iż nie odpowiada ona warunkom rynkowym. Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 385 k.p.c. apelację oddalono, zaś w oparciu o treść art. 98 § 1 k.p.c. powoda obciążono kosztami zastępstwa prawnego pozwanego w stawce minimalnej, tj. w kwocie 135 zł.