Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 września 2014 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Agnieszka Bednarek – Moraś
Sędziowie:	SO Karina Marczak (spr.) SO Małgorzata Grzesik
Protokolant:	st. sekr. sąd. Dorota Szlachta

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 września 2014 roku w S.

sprawy z powództwa U. B.

przeciwko Spółdzielczej Kasie Oszczędnościowo - Kredytowej im. F. S. w G.

o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności

na skutek apelacji wniesionej przez pozwaną

od wyroku Sądu Rejonowego w Świnoujściu VI Zamiejscowego Wydziału Cywilnego w K.

z dnia 25 marca 2013 r., sygn. akt VI C 3/13

I.  oddala apelację;

II.  zasądza od pozwanej Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo - Kredytowej im. F. S. w G. na rzecz powódki U. B. kwotę 600 (sześćset) złotych tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt II Ca 544/13

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 25 marca 2013 r. Sąd Rejonowy w Świnoujściu VI Zamiejscowy Wydział Cywilny w K. w sprawie z powództwa U. B. przeciwko Spółdzielczej Kasie Oszczędnościowo-Kredytowej im. F. S. pozbawił wykonalności tytuł wykonawczy – nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym Sądu Rejonowego w Lublinie wydany w dniu 01 lutego 2012r. w sprawie oznaczonej sygnaturą akt VI Nc-e 41784/12, oceniając, iż uznanie przez stronę pozwaną powództwa w całości nie było sprzeczne z prawem, zasadami współżycia społecznego ani nie zmierzało do obejścia prawa.

Apelację od powyższego wyroku złożyła strona pozwana, zaskarżając orzeczenie w całości i zarzucając:

1.  obrazę przepisów prawa materialnego, art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c. przez jego błędną interpretację i niewłaściwe przyjęcie, że w sprawie zachodzą przesłanki pozwalające na pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego o sygnaturze VI Nc-e41784/12 z uwagi na wyrok oddalający powództwo w sprawie I C 89/12, wydany przeciwko dłużnikom solidarnym podczas, gdy zarzut przedawnienia roszczenia nie jest zarzutem wspólnym dla dłużników solidarnych, a ma charakter zarzutu osobistego,

2.  naruszenie przepisów postępowania, a to:

a)  art. 231 § 2 k.p.c. przez jego niewłaściwą interpretację i w konsekwencji wydanie wyroku w oparciu o oświadczenie pozwanej o uznaniu powództwa pomimo tego, że uznanie to było sprzeczne z prawem z uwagi na to, że zarzut przedawnienia roszczenia nie jest zarzutem wspólnym dla dłużników solidarnych, a ma charakter zarzutu osobistego,

b)  art. 101 k.p.c. przez jego niewłaściwą interpretację i na skutek tego obciążenie pozwanej kosztami postępowania

Strona pozwana wniosła o:

1)  zmianę pkt I wyroku przez oddalenie powództwa,

2)  zmianę pkt II wyroku przez zasądzenie od powódki na rzecz pozwanej kwoty 1.217 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego przed Sądem I instancji,

3)  zasądzenie od powódki na rzecz pozwanej kosztów postępowania za II instancję, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja okazała się niezasadna. Generalnie należy stwierdzić, że wydane w sprawie rozstrzygnięcie odpowiada prawu, zatem zarzuty podniesione przez stronę apelującą nie mogły skutecznie doprowadzić do zmiany zaskarżonego orzeczenia w sposób postulowany przez skarżącą.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że podniesienie zarzutu przedawnienia nie powoduje wygaśnięcia roszczenia, ale niemożność jego skutecznego dochodzenia. Dlatego, choć zarzut ten może być podniesiony przez wszystkich dłużników solidarnych, to stanowi on uprawnienie każdego z nich i dlatego, jako taki ma charakter osobisty. Dopiero podniesienie tego zarzutu skutkuje oddaleniem powództwa i to tylko wobec tego z dłużników, który zarzut ten podniósł. W tym sensie zarzut ten nie jest zarzutem wspólnym, o którym mowa w art. 375 § 2 k.c.

W ocenie Sądu Odwoławczego analiza treści pozwu daje podstawę do przyjęcia, iż powódka akcentując kwestię przedawnienia roszczenia wierzyciela wobec wszystkich dłużników solidarnych (spadkobierców dłużnika) i uwypuklając nadto okoliczności związane z prawomocnym wyrokiem w sprawie I C 89/12 podniosła również – w imieniu własnym - przysługujący jej zarzut przedawnienia.

Następnie zauważyć należy, że także pozwana, co wynika wprost z uzasadnienia odpowiedzi na pozew, w taki właśnie sposób odczytała treść oświadczenia złożonego w pozwie.

Z odpowiedzi na pozew należy również wywodzić niekwestionowanie przez pozwaną okoliczności, iż przysługujące jej wobec powódki roszczenie jest przedawnione.

Niezależnie więc od akceptacji stanowiska pozwanej, iż na etapie postępowania apelacyjnego możliwie jest cofnięcie uznania pozwu, stwierdzić należy, iż skutecznie podniesiony przez powódkę własny zarzut przedawnienia, wobec nie kwestionowania tej okoliczności przez pozwaną stanowił podstawę do uznania zasadności żądania pozwu, w tej więc sytuacji zaskarżone orzeczenie odpowiada prawu, co skutkowało oddaleniem apelacji na podstawie art. 385 k.p.c.

Sąd Okręgowy stoi również na stanowisku, że strona pozwana w konsekwencji takiego rozstrzygnięcia musi być uznana za przegrywającą niniejszy proces (art. 98 k.p.c.), co winno stanowić podstawę jej obciążenia kosztami postępowania przed sądem I instancji w całości. Na tej samej zasadzie apelująca została obciążona kosztami postępowania odwoławczego, zatem zasądzono od niej na rzecz powódki poniesione przez nią koszty zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym, które zgodnie z § 12 ust. 1 pkt 1 w związku z § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163 poz. 1349 ze zm.) wynoszą 600 złotych.