Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Szczecinie

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 19 listopada 2019 r. Sąd Rejonowy w Świnoujściu w pkt I. pozbawił w całości wobec powódki E. S. wykonalności tytuł wykonawczy w postaci wyroku Sądu Rejonowego w Świnoujściu z dnia 29 października 2013 roku wydanego w sprawie o sygn. I C 308/12, któremu postanowieniem z dnia 16 października 2017 roku została nadana klauzula wykonalności na rzecz pozwanej Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej (...) w G.; w pkt II. pozbawił w całości wobec powódki E. S. wykonalności tytuł wykonawczy w postaci wyroku Sądu Rejonowego w Świnoujściu z dnia 29 października 2013 roku wydanego w sprawie o sygn. I C 308/12, któremu postanowieniem z dnia 28 lutego 2018 roku w sprawie o sygn. I Co 144/18 została nadana klauzula wykonalności na rzecz pozwanego (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W.; w pkt III. zasądził od pozwanych na rzecz powódki kwotę 1630 zł (tysiąca sześciuset trzydziestu złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Powyższe rozstrzygnięcie sąd rejonowy oparł o następujące ustalenia faktyczne i rozważania prawne:

Wyrokiem z dnia 29 października 2013 roku, wydanym w sprawie I C 308/12 Sąd Rejonowy w Świnoujściu zasądził od E. S. na rzecz Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo – Kredytowej (...) z siedzibą w G. kwotę 3.529,86 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym od dnia 25 października 2011 roku do dnia 29 października 2013 roku (pkt I), zaś w punkcie IV zasądzone w punkcie I świadczenie rozłożył na 35 rat w wysokości – rata od pierwszej do trzydziestej czwartej w kwocie po 100 zł każda rata, rata trzydziesta piąta w kwocie 139,86 zł płatnych miesięcznie do ostatniego dnia każdego miesiąca poczynając od miesiąca następującego po uprawomocnieniu się wyroku wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat (a) kwotę 380,51 zł stanowiącą odsetki umowne w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym liczone od kwoty 3.539,86 zł od dnia 25 października 2011 roku do dnia 29 października 2013 roku rozłożył na cztery raty – rata od pierwszej do trzeciej w kwocie po 100 zł każda, rata czwarta w kwocie 80,51 zł płatnych miesięcznie do ostatniego dnia każdego miesiąca poczynając od miesiąca następującego po zakończeniu planowanej spłaty rat z punktu IVa wraz z odsetkami ustawowymi w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat (b). Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo – Kredytowa (...) w G. pomimo wystąpienia z wnioskiem o uzasadnienie wyroku, nie zaskarżyła orzeczenia. Wyrok uprawomocnił się z dniem 12 grudnia 2013 roku w całości. Pełnomocnik E. S. pismem z dnia 14 stycznia 2014 roku wniósł o doręczenie sentencji wyroku z dnia 29 października 2013 roku ze stwierdzeniem prawomocności.

Postanowieniem z dnia 16 października 2017 roku tytułowi egzekucyjnemu nadana została klauzula wykonalności na rzecz SKOK (...) w G..

E. S. przystąpiła do dobrowolnej spłaty należności wynikającej z tytułu egzekucyjnego na rzecz SKOK (...) w G.. Uregulowała w całości należność opiewająca na kwotę łączną 3.920,37 zł, w tym kwota 3.539,86 zł tytułem należności głównej oraz kwota 380,51 zł tytułem odsetek umownych.

Pierwotny wierzyciel SKOK (...) w G. zbył na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 30 listopada 2017 roku wierzytelność, która przysługiwać miała wobec E. S. z tytułu wykonawczego w postaci wyroku z dnia 29 października 2013 r., sygn. akt I C 308/12 na rzecz (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W.. Postanowieniem Sądu Rejonowego w Świnoujściu z dnia 28 lutego 2018 roku nadana została na rzecz nowego wierzyciela klauzula wykonalności. Na podstawie powyższego tytułu wykonawczego wszczęte zostało przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Wałczu postępowanie egzekucyjne toczące się pod sygn. akt Km 2505/18. Powódka E. S. podjęła liczne próby kontaktu tak z pierwotnym wierzycielem jak i nabywcą wierzytelności celem wyjaśnienia, iż zaspokoiła należność wynikającą z tytułu wykonawczego w całości.

W ocenie sądu rejonowego powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości. Sąd przytoczył treść art. 840 § 1 kpc. Podkreślił, iż powódka w wytoczonym powództwie przeciwegzekucyjnym powoływała się na okoliczność spłaty całości zobowiązania wynikającego z tytułu wykonawczego w postaci wyroku Sądu Rejonowego w Świnoujściu z dnia 29 października 2013 roku, sygn. akt I C 308/12 zaopatrzonego pierwotnie w klauzulę wykonalności na rzecz SKOK (...) w G., a następnie w klauzulę wykonalności nadaną na rzecz nowego wierzyciela (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W.. Wskazywała, iż zaspokoiła roszczenie spłacając je – stosownie do treści wyroku – w miesięcznych ratach. Zarówno pozwana Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo – Kredytowa (...) w G. jak i pozwany (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. (jako nabywca rzekomej wierzytelności) podnosili, iż co prawda powódka spłaciła na podstawie rzeczonego tytułu wykonawczego kwotę łączną w wysokości 3.920,37 zł zasądzoną w pkt I oraz rozłożoną na raty w punkcie IV wyroku z dnia 29 października 2019 roku, jednakże nie jest to równoznaczne z zaspokojeniem całego roszczenia wobec okoliczności popełnienia przez Sąd oczywistej omyłki w tytule egzekucyjnym, przy rozkładaniu zasądzonego roszczenia na raty. Wyjaśnili, iż Sąd Rejonowy w Świnoujściu uzasadniając rzeczony wyrok wskazał, że „Sąd w wyliczeniu tym popełnił oczywistą omyłkę, bowiem licząc wysokość odsetek umownych wynoszących czterokrotność stopy kredytu lombardowego NBP, faktycznie wyliczył odsetki odpowiadające stopie kredytu lombardowego, a nie jego czterokrotności. Rzeczywista kwota skapitalizowanych odsetek umownych zamiast 380,51 zł winna wynosić 1.525,35 zł i taką też kwotę winien Sąd uwzględnić w pkt IV lit. b) sentencji wyroku, czego omyłkowo nie uczynił. Konsekwencją powyższego jest nieprawidłowa ilość rat wskazanych w tej części wyroku”. Powództwo przeciwegzekucyjne zostało przez pozwanych uznane co do kwoty uregulowanej przez powódkę, tj. 3.920,37 zł, zaś w pozostałej części w ocenie pozwanych należy je oddalić jako bezzasadne, skoro powódka wynikających w ocenie pozwanych z tytułu wykonawczego, nie uregulowała. W rozpoznawanej sprawie powódka wskazywała, iż zaspokoiła w całości należność wynikającą z tytułu wykonawczego, co spowodowało wygaśnięcie jej zobowiązania. Zdaniem sądu rejonowego rzeczone twierdzenie znajduje odzwierciedlenie w materiale dowodowym jak również w stanowisku pozwanych, o tyle o ile wskazywali oni, iż powódka dokonała dobrowolnie wpłat opiewających na kwotę łączną 3.920,37 zł, co w konsekwencji musiało prowadzić do pozbawienia wykonalności tytułów wykonawczych w tym zakresie. Zdaniem sądu rejonowego co do należności wskazywanej przez pozwanych jako pozostała do uregulowania, a wynikającej z rzekomo nieuregulowanych należności odsetkowych pozwani w ogóle tytułami wykonawczymi nie dysponowali. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż skoro pozwana SKOK (...) w G. dysponowała wiedzą – na podstawie treści uzyskanego uzasadnienia wyroku z dnia 29 października 2013 roku - o zaistniałej w sentencji wyroku omyłce to przysługiwało jej uprawnienie czy to do wystąpienia z wnioskiem o sprostowanie oczywistej omyłki czy to do wniesienia środka zaskarżenia od przedmiotowego wyroku, czego jednakże pozwana nie uczyniła, mimo iż jest podmiotem zajmującym się zawodowo działalnością finansową. Pozwanej SKOK (...) w G. nie przysługiwało w żadnym wypadku uprawnienie do innego – aniżeli wynikające z wyroku z dnia 29 października 2013 – zaliczania wpłat dokonywanych przez powódkę. Mając na uwadze powyższe, w ocenie sądu nie budziło wątpliwości, iż powództwo o pozbawienie tytułów wykonawczych wykonalności w niniejszej sprawie jest oczywiście uzasadnione. O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie III. sentencji wyroku. Pozwani przegrali proces w całości, zatem zgodnie z zasadą odpowiedzialności za jego wynik wynikającą z treści art. 98 § 1 i 3 kpc w zw. z art. 109 § 2 kpc powinni zwrócić powódce poniesione przez nią koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony w wysokości 1.630 zł, na które składa się: wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika będącego adwokatem w kwocie 900 zł - w wysokości stawki minimalnej ustalonej dla spraw, w których wartość przedmiotu sprawy wynosi od 1.500 zł do 5.000 zł - zgodnie z § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokacie (Dz.U. z 2017 r., poz. 1797) oraz kwota 730 zł tytułem kosztów trzykrotnego dojazdu profesjonalnego pełnomocnika powódki do siedziby sądu. Określając wysokość kosztów dojazdu pełnomocnika powódki Sąd oparł się na stawce ryczałtowej wynikającej z rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.). Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 1b tego rozporządzenia stawka za 1 kilometr przebiegu samochodu osobowego o mocy silnika powyżej 900 cm3 wynosi 0,8358 zł. W niniejszej sprawie pełnomocnik procesowy powódki z urzędu trzykrotnie stawił się w tutejszym sądzie, dwa razy na rozprawę i raz celem zapoznania się z aktami sprawy. W związku z tym łącznie zmuszony był przejechać 730 kilometry na trasie S. – Ś. – S..

Apelacje od powyższego wyroku wywiedli oboje pozwani.

Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo – Kredytowa (...) w G. zaskarżyła wyrok w pkt. I i III zarzucając:

1. obrazę przepisów prawa materialnego, a to: 

- art. 840 § pkt 2 K.p.c. przez jego błędną interpretację i niewłaściwe przyjęcie, że w sprawie tej zachodzą przesłanki do pozbawienia tytułu wykonawczego w postaci wyroku z dnia 29.10.13r. wydanego przez Sąd Rejonowym w Świnoujściu dnia 29.10.2013r. o sygn. akt I C 308/12 wykonalności w całości wobec dobrowolnej spłaty całego zobowiązania,

- art. 233 § 1 k.p.c. przez sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego, mającą wpływ na treść orzeczenia polegającą na błędnym przyjęciu, że powódka dokonała spłaty całości zobowiązania, a pozwana błędnie wpłaty księgowała, mimo że pozwana składała do akt sprawy raport spłaty należności, w tym rozliczenie dokonanych przez powódkę wpłat, z których wynika, że zobowiązanie powódki nie zostało w całości zaspokojone, a na dzień wydania zaskarżonego orzeczenia wynosiło 1.676,64 zł,

- naruszenie przepisów prawa procesowego, a to art. 101 k.p.c. przez jego błędną interpretację i na skutek tego uznanie, że nie ma podstaw do jego zastosowania podczas, gdy pozwana nie dała powodu do wytoczenia powództwa i przy pierwszej czynności procesowej uznała powództwo.

Biorąc pod uwagę powyższe zarzuty wniosła o zmianę pkt. I. wyroku przez pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności w zakresie kwoty 3.920,37 zł zgodnie z oświadczeniem o uznaniu złożonym przez pozwaną, zmianę pkt. III. wyroku przez zasądzenie od powódki na rzecz pozwanej ad. 1 kwoty 917,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego przed Sądem I instancji, zasądzenie od powódki na rzecz pozwanej ad. 1 kosztów postępowania za II. instancję, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwana podkreśliła, iż zaskarżone orzeczenie sądu rejonowego skutkuje pozbawieniem wierzyciela prawa podmiotowego, choć brak jest jakiejkolwiek podstawy prawnej pozwalającej na wydanie takiego rozstrzygnięcia. Kwestionowała ustalenie sądu jakoby „co do co do należności wskazywanej przez pozwanych jako pozostała do uregulowania, a wynikającej z rzekomo nieuregulowanych należności odsetkowych pozwani w ogóle tytułami wykonawczymi nie dysponowali” W ich ocenie uszło uwadze sądu, że zasądzona na rzecz pozwanej należność w sposób prawidłowy w pkt I i jest to sentencja wyroku. Zaś pkt IV wskazuje jedynie sposób jego wykonania. Błędnie zatem sąd rejonowy przyjął, że pozwana nie dysponuje tytułem wykonawczym uprawiającym ją do dochodzenia niespłaconych odsetek, które nie były rozłożone na raty. Pozwany nie kwestionuje wpłat dobrowolnych dokonanych przez powódkę, jednak stanowczo zaprzecza, aby wpłaty te spłaciły zobowiązanie w większej niż dochodzona obecnie od powódki kwota. Istotnie dokonane przez dłużniczkę wpłaty dotyczyły tylko pkt IV oraz pkt IV b które jednak nie rozkładał całego jej zobowiązania w zakresie odsetek na raty.

Pozwana ad. 1 nie zgadza się również z orzeczeniem z zakresie kosztów, albowiem obarczona została spłatą kosztów procesu wraz z pozwaną ad. 2 na rzecz pełnomocnika z urzędu reprezentującego powódkę. Pozwana nie dała powodu do wytoczenia powództwa, gdyż w oparciu o wykonalne orzeczenie Sądu w sposób prawidłowy wszczęła postępowanie egzekucyjne w celu realizacji przysługującego jej względem dłużniczki roszczenia, albowiem wbrew jej twierdzeniom całe jej zobowiązanie nie zostało spłacone. Pozwana uznała powództwo w zakresie kwoty 3.920,37 zł, albowiem były to wpłaty dobrowolne. Inicjując egzekucję wierzyciel uwzględnił wpłaty dobrowolne i w sposób prawidłowy sformułował wniosek egzekucyjny. Niewątpliwym jest że skoro wierzyciel sam ograniczył żądanie wniosku egzekucyjnego o spełnioną już część świadczenia, to trudno doszukać się w jego działaniu bodźca do wytoczenia przez dłużnika powództwa opozycyjnego. Pozwana ad. 1 przy pierwszej czynności procesowej uznała żądanie pozwu w części uwzględnionej wyrokiem.

Pozwany (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. zaskarżając wyrok w pkt II i III, przywołując tożsame zarzuty wniósł o zmianę pkt. II. wyroku przez pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności w zakresie kwoty 3.920,37 zł zgodnie z oświadczeniem o uznaniu złożonym przez pozwaną, zmianę pkt. III. wyroku przez zasądzenie od powódki na rzecz pozwanej ad. 1 kwoty 917,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego przed Sądem I instancji, zasądzenie od powódki na rzecz pozwanej ad. 2 kosztów postępowania za II. instancję, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W odpowiedzi na obie apelacje powódka wniosła o ich oddalenie i zasadzenie od pozwanych na rzecz powódki kosztów postępowania odwoławczego, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego przez pełnomocnika z urzędu – według norm prawem przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacje okazały się prawie w całości uzasadnione.

Wyartykułowane w ich treści zarzuty koncentrowały się wokół błędnych ustaleń sądu rejonowego będących kolejno przyczyną naruszenia wskazanego prawa materialnego - a to poprzez przyjęcie przez sąd meriti, iż powódka spełniła w całości roszczenie zasądzone wyrokiem Sądu Rejonowego w Świnoujściu z dnia 29 października 2013 r. o sygnaturze akt I C 308/12. Otóż na mocy tego orzeczenia Sąd Rejonowy w Świnoujściu w pkt I. zasądził od E. S. na rzecz Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo – Kredytowej (...) z siedzibą w G. kwotę 3.529,86 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym od dnia 25 października 2011 roku do dnia 29 października 2013 roku; w punkcie IV a. zasądzone w punkcie I świadczenie rozłożył na 35 rat w wysokości – rata od pierwszej do trzydziestej czwartej w kwocie po 100 zł każda rata, rata trzydziesta piąta w kwocie 139,86 zł płatnych miesięcznie do ostatniego dnia każdego miesiąca poczynając od miesiąca następującego po uprawomocnieniu się wyroku wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat; w pkt IV b. kwotę 380,51 zł stanowiącą odsetki umowne w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym liczone od kwoty 3.539,86 zł od dnia 25 października 2011 roku do dnia 29 października 2013 roku rozłożył na cztery raty – rata od pierwszej do trzeciej w kwocie po 100 zł każda, rata czwarta w kwocie 80,51 zł płatnych miesięcznie do ostatniego dnia każdego miesiąca poczynając od miesiąca następującego po zakończeniu planowanej spłaty rat z punktu IVa wraz z odsetkami ustawowymi w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat.

Postanowieniem z dnia 16 października 2017 roku tytułowi egzekucyjnemu nadana została klauzula wykonalności na rzecz SKOK (...) w G., zaś postanowieniem z dnia 28 lutego 2018 r. ( I Co 144/18) wskutek cesji wierzytelności ww. tytułowi egzekucyjnemu nadana została klauzula wykonalności na rzecz nowego wierzyciela (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W..

Niewątpliwe prawidłowo sąd rejonowy ustalił, zresztą przyznali to obaj poznani wskutek uznania powództwa, iż powódka E. S. spłaciła dobrowolnie kwotę zasądzoną wyrokiem w sprawie I C 308/12 do kwoty 3920,37 zł. Słusznie jednak zarzucili apelujący, iż błędnie sąd ten przyjął, że realizacja długu do tej wysokości aktualizowała konstancie o spełnieniu całego świadczenia i prowadziło do uwzględnienia powództwa w całości po myśli art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c. Przepis ten stanowi, iż dłużnik może w drodze powództwa żądać pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w całości lub części albo ograniczenia, jeżeli po powstaniu tytułu egzekucyjnego nastąpiło zdarzenie, wskutek którego zobowiązanie wygasło albo nie może być egzekwowane; gdy tytułem jest orzeczenie sądowe, dłużnik może oprzeć powództwo także na zdarzeniach, które nastąpiły po zamknięciu rozprawy, a także na zarzucie spełnienia świadczenia, jeżeli zgłoszenie tego zarzutu w sprawie było z mocy ustawy niedopuszczalne.

Niewątpliwe powódka opierając się na zarzucie spełnienia świadczenia tj. spłacie 34 rat po 100 zł oraz ostatniej w wysokości 139, 86 zł oraz 3 rat po 100 złotych i ostatniej w wysokości 80,51 zł, łącznie 3920,37 zł żądała pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności. Jednakże jak słusznie podnosili apelujący wysokość jej długu została skonkretyzowana w prawomocnym pkt I. wyroku Sądu Rejonowego w Świnoujściu z dnia 29 października 2013 r., nie zaś w pkt IV. wyroku rozkładającym dług na raty. Co zatem ważne w pkt I. zasądzono należność główną w kwocie 3539,86 zł oraz należność uboczną w kwocie 1525,35 zł, która to odpowiada odsetkom umownym od zasądzonej pretensji głównej 3539,86 zł, w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym od dnia 25 października 2011 roku do dnia 29 października 2013 roku, co wprost wskazał i wyjaśnił sąd rejonowy w uzasadnieniu wyroku z dnia 29 października 2013 r. Nie ma zatem racji powódka podnosząc w odpowiedzi na apelację, iż spełnienie świadczenia w wysokości rat literalnie wskazanych przez sąd rejonowy powoduje wygaśnięcie tytułu wykonawczego. To bowiem w pkt I. wyroku sąd określił rzeczywistą wysokość długu, którego modyfikacja/zmniejszenie nie może nastąpić wskutek omyłkowo ustalonych rat, kolejnym rozstrzygnięciem sądu. Nie sposób nadto zgodzić się z sądem rejonowym, iż opisywana omyłka w zakresie rozłożenia na raty i wysokości wskazanych należności ubocznych w pkt IV. wyroku winna być przedmiotem zaskarżenia po stronie powoda w sprawie I C 308/12. Zdaniem sądu odwoławczego to pozwana – powódka w niniejszej sprawie - miała interes żeby całość jej długu podlegała rozłożeniu na raty (art. 320 k.p.c.). Zaś matematyczna kontrola pkt I. i IV. wyroku, do którego skierowano niniejsze powództwo przeciwegzekucyjne wskazuje, iż rozłożeniu na raty podlegał wyłącznie dług w wysokości 3920,37 zł, nie zaś rzeczywiście zasądzony w kwocie 5065,21 zł. Nie jest przy tym prawdą, iż powódka nie dysponowała uzasadnieniem wyroku w sprawie I C 308/12 gdyż z analizy akt sprawy tego postępowania wynika, iż w dniu 31 listopada 2013 r. odpis uzasadnienia wyroku doręczono pełnomocnikowi E. S..

W tym stanie rzeczy powództwo o pozbawienia wykonalności tytułu wykonawczego wydanego na rzecz każdego z pozwanych okazało się uzasadnione jedynie co do kwoty 3920,37 zł, stąd też na mocy art. 386 § 1 k.p.c. orzeczono jak w pkt 1 ppkt a) i b) wyroku.

W pozostałym zakresie sąd okręgowy na mocy art. 385 k.p.c. apelację oddalił.

Sąd odwoławczy nie znalazł żadnych podstaw do podzielenia postulatów pozwanych w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach postępowania pierwszoinstancyjnego i obciążania powódki tymi kosztami w całości. Pozwani podnosili, iż nie dali podstaw do wytoczenia powództwa, uznali je przy pierwszej czynności w zakresie kwoty 3920,37 zł i wnioskowali o zastosowanie art. 101 k.p.c. Przepis ten stanowi, iż zwrot kosztów należy się pozwanemu pomimo uwzględnienia powództwa, jeżeli nie dał powodu do wytoczenia sprawy i uznał przy pierwszej czynności procesowej żądanie pozwu.

Sąd okręgowy nie podzieli tego stanowiska. Trudno przyjąć, że pozwana SKOK (...) w G. nie dała podstaw do wytoczenia powództwa chociażby z tego względu, iż wnioskując w roku 2017 o klauzę wykonalności (a wiec już po spłacie uznanego świadczenia) domagała się nadania klauzuli wykonalności również co do dłużnika E. S., w zakresie pkt I , II, IV wyroku w całości. Postanowienie o nadaniu klauzuli wykonalności zgodnie z wnioskiem wierzyciel otrzymał. Nadto w treści umowy przelewu wierzytelności z dnia 30 listopada 2017 r. SKOK (...) w G. cedował na (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. przysługującą mu od dłużniczki E. S. wierzytelność w pełnej kwocie wynikającej z wyroku I C 308/12. Pomimo zatem spłaty zadłużenia w wysokości 3920,37 zł w sierpniu 2016 r., nowy wierzyciel – pozwany ad 2. – uzyskał zgodnie z wnioskiem postanowienie o nadaniu klauzuli wykonalności wobec E. S. w zakresie pkt I, II i V wyroku w sprawie I C 308/12.

W świetle art. 101 k.p.c. pozwany nie daje powodu do wytoczenia powództwa, jeżeli jego stosunek wobec roszczenia powoda, oceniony zgodnie z doświadczeniem życiowym, usprawiedliwia wniosek, że powód uzyskałby zaspokojenie swego roszczenia bez wytoczenia powództwa.

O ile postępowanie egzekucyjne w sprawie Km 2505/18 toczące się z wniosku wierzyciela (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. przeciwko dłużnikowi E. S. obejmował tylko część należności wynikającej z tytułu wykonawczego którym dysponował wierzyciel, to jednak każdy z wierzycieli już po spełnieniu przez dłużniczkę świadczenia w przeważającej części, uzyskał tytuł wykonawczy uprawniający do egzekucji całości zasądzonej sumy.

Nie bez znaczenia na ocenę potrzeby wytoczenia niniejszego powództwa jest okoliczność, iż w piśmie z dnia 01.02.2018 r. (...) poinformował E. S. o zmianie wierzyciela wskazując wysokość przeniesionej wierzytelności na dzień 30.11.2017 r. na kwotę 21 174,91 zł (k. 70).

W tych okolicznościach sąd okręgowy uznał, iż brak jest podstaw do obciążenia powódki kosztami procesu. Częściowe oddalenie powództwa w wyniku modyfikacji rozstrzygnięcia sądu rejonowego w pkt I i II uzasadniało zmianę pkt III. zaskarżonego wyroku i wzajemne zniesienie miedzy stronami kosztów procesu. Zgodnie bowiem z treścią art. 100 k.p.c. w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione (…).

O kosztach postępowania apelacyjnego sąd okręgowy orzekł w pkt 3 w oparciu o treść art. 98 § 1 k.p.c. w zw. 391 § 1 k.p.c. przyjmując, iż pozwani wygrali niniejsze postępowanie w przeważającej części, stąd też sąd zasądził od powódki na rzecz każdego z pozwanych po 650 zł. Na kwotę tę złożyła się opłata od każdej z apelacji w wysokości 200 zł ( art. 13 pkt 3 ustawy z dnia z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych tj. z dnia 4 kwietnia 2019 r. (Dz.U. z 2019 r. poz. 785)) oraz 450 zł tytułem wynagrodzenia reprezentujących poznawanych profesjonalnych pełnomocników w osobie adwokata - § 10 pkt 1 ust. 1 w zw. z § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie ( Dz. U. z 2015 r., poz. 1800) oraz w osobie radcy prawnego - § 10 pkt 1 ust. 1 w zw. z § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( Dz. U. z 2015 r., poz. 1804).

Tomasz Radkiewicz Monika Rabiega Karina Marczak