Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Szczecinie

POSTANOWIENIE

Dnia 21 lutego 2020 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie Wydział II Cywilny Odwoławczy

w składzie:

sędzia sądu okręgowego Katarzyna Longa

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 21 lutego 2020 roku w Szczecinie

sprawy z powództwa (...) spółki akcyjnej w W.

przeciwko R. N.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie
z dnia 24 października 2019 roku, sygn. akt I C 1064/18

odrzuca apelację.

sędzia Katarzyna Longa

Sygn. akt II Ca 71/20

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 24 października 2019 r. Sąd Rejonowy Szczecin – Prawobrzeże i Zachód
w Szczecinie zasądził od R. N. na rzecz (...) spółki akcyjnej w W. kwotę 8 208, 61 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnieniem liczonymi od dnia 18 kwietnia 2018 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 1303 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Apelację od powyższego orzeczenia wywiódł pozwany R. N. w dniu 02 stycznia 2020 r., zaskarżając wyrok w całości.

Zarządzeniem z dnia 14 stycznia 2020 r., skierowanym do pełnomocnika pozwanego w dniu 20 stycznia 2020 r. został on wezwany do usunięcia braków apelacji poprzez uiszczenie opłaty w kwocie 400 zł, nadto złożenie pełnomocnictwa lub prawidłowo uwierzytelnionego jego odpisu w terminie tygodniowym pod rygorem odrzucenia apelacji.

Zobowiązanie zostało doręczone w dniu 24 stycznia 2020 r.

Sąd okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja podlegała odrzuceniu.

Na wstępie zaznaczyć należy, że do rozpoznania niniejszej apelacji zastosowanie znajdą przepisy kodeksu postępowania cywilnego w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019 r. poz. 1469). Ustawa ta, zgodnie z treścią jej art. 17, weszła w życie z dniem 7 listopada 2019 roku. Podkreślenia w tym miejscu wymaga, iż co prawda wyrok sądu, którego apelacja dotyczy został ogłoszony w dniu 19 września 2019 r., tym niemniej wyrok z pisemnym uzasadnieniem został pozwanemu doręczony w dniu 5 grudnia 2019 r., zaś apelacja została wniesiona w dniu 19 grudnia 2020 r. Zgodnie zaś z przepisami przejściowymi zawartymi w art. 9 ust. 2 i 5, do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 5, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, oraz do rozpoznania środków odwoławczych wniesionych i nierozpoznanych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym.

Skoro zatem apelacja została złożona o 7 listopada 2019 r., nie ma żadnych wątpliwości, że mają do niej zastosowanie przepisy zmienionego kodeku postępowania cywilnego.

Niewątpliwie dopełnienie wymagań formalnych apelacji determinuje dopuszczalność jej rozpoznania przez sąd odwoławczy oraz określa zakres jej rozpoznania.

Wśród wymagań apelacji wyróżniane są wymagania zwykłe, zasadniczo przewidziane dla każdego pisma procesowego (art. 368 § 1 i 2 k.p.c.) oraz tzw. konstrukcyjne, które decydują o tym, że dany środek zaskarżenia ma cechy przypisane apelacji przez ustawę (art. 368 § 1 pkt 1-5 k.p.c.). Apelacja pozwanego, o ile czyniła zadość wymogom konstrukcyjnym, o tyle nie spełniała wymogów stawianych pismom procesowym, gdyż została złożona przez pełnomocnika, który nie wykazał umocowania, nadto nie została opłacona, a stosownie do przepisu art. 126 ² § 1 k.p.c. sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie została uiszczona należna opłata.

Nieuczynienie zadość tym wymogom niewątpliwie uniemożliwia nadanie biegu apelacji, co skutkowało wdrożeniem postępowania naprawczego, określonego przepisem art. 130 § 1 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c., które jest wyrazem prawa do sądu (art. 45 ust. 1 Konstytucji) zawierającego w sobie również prawo do odpowiedniego (rzetelnego, sprawiedliwego) ukształtowania procedury sądowej. Ten aspekt sprawiedliwości proceduralnej wyraża się właśnie w umożliwieniu stronie naprawienia (uzupełnienia) błędów złożonego środka prawnego. Stronie należy więc umożliwić uzupełnienie braku apelacji i dopiero jeśli strona z tej możliwości nie skorzysta w sposób odpowiedni, to powinna ponieść tego konsekwencje (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 29 lipca 2003 roku, III PZP 10/03).

Pełnomocnik pozwanego pomimo skierowania do niego stosownego zobowiązania, zawierającego zarówno obowiązek uiszczenia opłaty od apelacji, której wysokość została ustalona w oparciu o zasady wynikające z art. 13 ust. 1 pkt 5 oraz art. 25 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 785) oraz przedłożenia oryginału pełnomocnictwa w celu wykazania umocowania, zobowiązania tego nie wykonał.

Nieuczynienie zadość wskazanym wyżej wymogom, niewątpliwie uniemożliwia nadanie biegu apelacji. W tym stanie rzeczy mając na uwadze regulację zawartą w przepisie art. 373 § 1 k.p.c., zgodnie z którym sąd drugiej instancji odrzuca apelację spóźnioną, nieopłaconą lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również apelację, której braków strona nie usunęła w wyznaczonym terminie, postanowiono jak w sentencji.

sędzia Katarzyna Longa

(...)

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

(...)

(...)

3.  (...)

4.  (...)