Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 marca 2013 r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Mariola Wojtkiewicz

po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2013 r. w S.

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa B. S.

przeciwko S. P.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanej od wyroku Sądu Rejonowego Szczecin Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie z dnia 12 października 2012r., sygn. akt III C 1557/12

oddala apelację.

UZASADNIENIE

Wyrokiem wydanym w dniu 12 października 2012r. Sąd Rejonowy Szczecin Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie zasądził od pozwanej S. P. na rzecz powódki B. S. kwotę 3505 złotych 65 groszy z ustawowymi odsetkami od kwoty 3500 złotych od dnia 24 kwietnia 2012r. i zasądził na rzecz powódki koszty procesu.

Sąd Rejonowy wydał rozstrzygnięcie w oparciu o następujące ustalenia i rozważania prawne:

Powódka zawarła z pozwaną umowę o organizację przyjęcia weselnego w dniu 4 sierpnia 2012r. w restauracji (...) przy ulicy (...) w S.. W dniu zawarcia umowy 26 listopada 2011r. powódka wpłaciła zaliczkę w wysokości 3500 złotych.

Po o trzymaniu informacji, że pozwanej została wypowiedziana umowa najmu lokalu przy ulicy (...), w którym miało być zorganizowane przyjęcia, powódka w piśmie z dnia 3 kwietnia 2012r. odstąpiła od umowy i wezwała pozwaną do zwrotu zaliczki

Powołując się na treść zawartej umowy, pkt. 19 ust. 3, który stanowił, że zaliczka podlega zwrotowi w sytuacji rozwiązania umowy przez którąkolwiek ze stron w terminie 91 dni przed dniem uroczystości, Sąd zasądził kwotę dochodzoną pozwem, a na podstawie przepisu art. 481§ 1 k.p.c. orzekł o odsetkach.

Apelacje od powyższego wyroku wywiodła pozwana zaskarżyła wyrok w całości i wniosła o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Wyrokowi zarzuciła naruszenie przepisów postępowania poprzez błędne ustanowienie pełnomocnika strony powodowej. Powódka nie złożyła na piśmie pełnomocnictwa, udzielonego swojej córce. Nie złożyła też na rozprawie ustnego oświadczenia o ustanowieniu swej córki pełnomocnikiem, to córka oświadczyła, że chce reprezentować matkę i na tej podstawie Sąd dopuścił ją do udziału w sprawie.

W odpowiedzi na apelację pozwanej powódka wniosła o oddalenie apelacji oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja pozwanej nie zasługiwała na uwzględnienie. Sąd Rejonowy ani nie naruszył prawa materialnego, ani przepisów prawa procesowego. Poczynił trafne ustalenia, które Sąd Okręgowy przyjmuje za własne jak również podziela rozważania prawne dokonane przez Sąd Rejonowy.

Pozwana, wskazując na zarzut wadliwego umocowania pełnomocnika powódki podniosła zarzut nieważności postępowania, oparty o treść przepisu art. 379 pkt 2 k.p.c., który stanowi, że nieważność postępowania zachodzi wówczas gdy pełnomocnik strony nie był należycie umocowany.

Pełnomocnikiem powódki została ustanowiona jej córka S. S., zstępna, z więc osoba, która jest w kręgu osób, wymienionych przepisem art. 87 § 1 mogących być pełnomocnikiem strony. Z kolei przepis art. 89 § 2 k.p.c. stanowi, że w toku sprawy pełnomocnictwo może być udzielone ustnie na posiedzeniu sądu przez oświadczenie złożone przez stronę i wciągnięte do protokołu rozprawy. Z protokołu rozprawy z dnia 12 października 2012r. wynika, że powódka w tej formie udzieliła pełnomocnictwa swej córce w obecności pozwanej. Taki przebieg rozprawy odzwierciedla protokół i taki przyjmuje Sąd Okręgowy. Pozwana, jeżeli uważała, że przebieg rozprawy był inny, a powódka nie złożył oświadczenia o ustanowieniu swej córki pełnomocnikiem, powinna była złożyć wniosek o sprostowanie protokołu. Jednak sama w toku rozprawy nie miała wątpliwości co do udzielonego pełnomocnictwa i tego, że córka powódki została umocowana do działania w sprawie, gdyż wymieniała z pełnomocnikiem propozycje zawarcia ugody.

Podniesiony zatem zarzut wadliwości umocowania pełnomocnika nie jest trafny i nie mógł doprowadzić do uchylenia zaskarżonego wyroku.

W toku postępowania przed Sądem pierwszej instancji pozwana nie kwestionowała ani roszczenia głównego, zgłoszonego w pozwie, ani żądania odsetek. Oświadczyła, że już w dniu rozprawy oddałby pieniądze, ale nie ma na to środków. Sąd Okręgowy stwierdza, że powództwo było zasadne i nie widzi potrzeby ponownego analizowania podstaw odpowiedzialności pozwanej, zwłaszcza że prawidłową analizę przeprowadził już Sąd Rejonowy. Nie znajdując zatem podstaw do zmiany, ani do uchylenia zaskarżonego wyroku Sąd Okręgowy, w oparciu o przepis art. 385 k.p.c. oddalił apelację pozwanej.