Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Szczecinie

POSTANOWIENIE

Szczecin, dnia 25 lutego 2025 r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Okręgowego Paweł Marycz (spr.)

Sędziowie: Sędzia Sądu Okręgowego Joanna Kitłowska-Moroz

Sędzia Sądu Okręgowego Tomasz Cegłowski

Protokolant: Sekretarz sądowy Karolina Asiesiukiewicz

po rozpoznaniu w dniu 11 lutego 2025 r. w S.

na rozprawie

w sprawie z powództwa T. K. – reprezentanta grupy

przeciwko Powiatowi P. i (...) spółce komandytowej w P.

o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli

postanawia:

na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 2009 r. o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym odrzucić pozew.

SSO Joanna Kitłowska-Moroz SSO Paweł Marycz SSO Tomasz Cegłowski

Sygn. akt I C 47/24

UZASADNIENIE

postanowienia z dnia 25 lutego 2025 r.

T. K., reprezentant grupy, w pozwie z dnia 29 grudnia 2023 r. skierowanym przeciwko Powiatowi P. oraz (...) Spółce komandytowej w P., w postępowaniu grupowym wniósł o:

1.  zobowiązanie pozwanego – Powiatu P. do przeniesienia na każdego Członka Grupy odpowiednio do przypadającego mu udziału w nieruchomościach stanowiących dz. (...) i (...), obr. (...), a przysługującemu pozwanemu przeciwko pozwanemu - (...) Spółce komandytowej w P. (następcy prawnemu (...) Spółka Jawna, ul. (...), (...)-(...) P.) roszczenia o wybudowanie drogi a przewidzianego w porozumieniu z dnia 28 lutego 2018 r. zawartym pomiędzy Powiatem P. a (...) Spółka Jawna, ul. (...), (...)-(...) P., oraz

2.  zobowiązanie pozwanego (...) Spółki komandytowej w P. do wybudowania drogi na dz. (...) i (...), obr. (...) na własny koszt, zgodnie z treścią Porozumienia z dnia 28 lutego 2018 r., zawartego pomiędzy Powiatem P. a (...) Spółka Jawna, ul. (...), (...)-(...) P.,

ewentualnie, na wypadek nieuwzględnienia powyższych żądań:

3.  o zasądzenie od pozwanych odszkodowania dla każdego Członka Grupy w wysokości iloczynu kwoty 1.448,74 zł i licznika z ułamka z mianownikiem 872 opisującego udział każdego Członka Grupy w nieruchomości stanowiącej działki nr wid. (...) i nr (...) obręb 16 P., jako udziału w koszcie urządzenia drogi wewnętrznej przypadającego na każdego Członka Grupy, w ten sposób, że zapłata odszkodowania przez jednego z pozwanych zwalnia drugiego w zakresie dokonanej zapłaty (in solidum).

Pełnomocnik reprezentanta grupy w pozwie nie odniósł się do kwestii dopuszczalności postępowania grupowego w rozumieniu przepisu art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 2009 r. o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym.

Wezwany zarządzeniem z dnia 15 lutego 2024 r. (k. 243) do podania wszystkich twierdzeń i dowodów istotnych dla ustalenia dopuszczalności postępowania grupowego, pełnomocnik reprezentanta grupy w piśmie z dnia 18 marca 2024 r. (k. 246-248) wskazał jedynie na ujednolicenie żądań członków grupy w podziale na podgrupy.

W dniu 11 lutego 2025 r. w trakcie posiedzenia wyznaczonego w trybie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 2009 r. o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym w celu rozstrzygnięcia dopuszczalności postepowania grupowego w niniejszej sprawie pełnomocnik reprezentanta wskazał, że podstawą (roszczeń) jest niewykonanie zobowiązania umownego i bezpodstawne wzbogacenie. Wskazał także, że członkowie grupy są konsumentami, zwłaszcza wobec pozwanego ad. 2. Dalej podał, że podstawa faktyczna wskazana jest w treści pozwu, a co do podstaw prawnych żądań Pozwani zachowali się w sposób niestandardowy, a utrudnieniem w niniejszej sprawie jest także fakt, że pozwanym ad. 1 jest podmiot podlegający sektorowi finansów publicznych. Pozwany powiat nie dochodził swoich uprawnień wynikających z treści uzgodnień z pozwanym ad. 2. Gdyby ta podstawa okazała się nieuzasadniona, to pełnomocnik powoda wskazał, iż pozostaje podstawa wynikająca z bezpodstawnego wzbogacenia. Gdyby nawet nie było żadnego roszczenia, żadnych uprawnień po stronie pozwanego ad. 1 wobec pozwanego ad. 2, co nie jest zdaniem strony powodowej prawdą, to można upatrywać bezpodstawnego wzbogacenia po stronie pozwanego ad. 2 w odniesieniu do każdego z członków grupy, który będzie musiał niejako z własnego majątku sfinansować wybudowanie drogi (k. 424).

Pozwani wnieśli o przyjęcie braku dopuszczalności postępowania grupowego w niniejszej sprawie (k. 424).

Sąd zważył, co następuje:

Tryb dochodzenia roszczeń w postępowaniu grupowym jest o tyle specyficzny, że związane z nim kwestie formalne uregulowane zostały w odrębnej od kodeksu postępowania cywilnego (który stosuje się jedynie w kwestiach nieuregulowanych) ustawie z dnia 17 grudnia 2009 r. o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym.

Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 2 w brzmieniu na dzień 29 grudnia 2023 r. ustawa ta ma zastosowanie w sprawach o roszczenia z tytułu odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny, z tytułu czynów niedozwolonych, z tytułu odpowiedzialności za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania umownego lub z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia, a w odniesieniu do ochrony konsumentów także w innych sprawach. Spośród wymienionych w cyt. wyżej przepisie podstaw zastosowanie w niniejszej sprawie mogłyby mieć jedynie dwie odpowiedzialność za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania umownego lub bezpodstawnego wzbogacenie.

Członków grupy nie wiąże żaden stosunek obligacyjny z pozwanym Powiatem P., pozwany ten nie jest i nie był stroną żadnej umowy, której stronami byliby członkowie grupy.

W tej sytuacji oczywistym jest, że w sprawie nie zachodzi pierwsza z przesłanek wskazanych w przepisie art. 1 ust. 2 ustawy, która uzasadniałaby możliwość rozpatrywania istnienia prawa członków grupy do żądania przeniesienia na nich uprawnień przysługujących Powiatowi P. w stosunkach z drugim z pozwanych, (...) Spółce komandytowej w P., z uwagi na treść porozumienia z dnia 27 lutego 2018 r. Tym samym brak podstaw do rozpoznawania istnienia drugiego z żądań członków grupy, tym razem wobec pozwanego (...) Spółki komandytowej w P. tj. zobowiązania do wybudowania drogi, gdyż uzależnione jest ono od pozytywnego rozstrzygnięcia żądania wskazanego wyżej.

Tak więc brak jest podstaw do przyjęcia, że zachodzi omawiana przesłanka dopuszczająca możliwość prowadzenia sprawy w trybie postępowania grupowego.

W ocenie Sądu brak również podstaw do przyjęcia możliwości rozpoznawania sprawy na podstawie przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu.

Przepis art.405 k.c. stanowi, że kto bez podstawy prawnej uzyskał korzyść majątkową kosztem innej osoby, obowiązany jest do wydania korzyści w naturze, a gdyby to nie było możliwe, do zwrotu jej wartości.

Reprezentant grupy wskazał, że można upatrywać bezpodstawnego wzbogacenia po stronie pozwanego ad. 2 w odniesieniu do każdego z członków grupy, który będzie musiał niejako z własnego majątku sfinansować wybudowanie drogi.

Zwrócić jednak należy uwagę na to, że konstrukcja żądań wskazanych w pozwie w żaden sposób nie przystaje do rozpoznawania ich w trybie roszczeń o bezpodstawne wzbogacenie, gdyż nie korelują one z twierdzeniami członków grupy, że bezpodstawnym wzbogaceniem po stronie pozwanej spółki była możliwość sprzedaży dodatkowo 18 mieszkań, po wybudowaniu miejsc parkingowych (wersja z pozwu) lub też że bezpodstawnego wzbogacenia po stronie pozwanego ad. 2 można upatrywać w odniesieniu do każdego z członków grupy, który będzie musiał niejako z własnego majątku sfinansować wybudowanie drogi (wersja z posiedzenia z dnia 11 lutego 2025 r.).

Ponieważ opisane w punkcie 5 pozwu żądanie zasadzenia na rzecz każdego z członków grupy od obu pozwanych in solidum odszkodowania stanowi żądanie ewentualne, do którego oceny Sad mógłby przystąpić dopiero po oddaleniu żądań głównych, nie wchodzi ono w zakres rozpoznania istnienia przesłanej określonych w przepisie art. 1 ust. 2 ustawy.

W tej sytuacji Sąd doszedł do przekonania, że z uwagi na opisane wyżej okoliczności rozpoznanie sprawy w postępowaniu grupowym nie jest dopuszczalne, dlatego też na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 2009 r. o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym pozew odrzucił.

SSO Joanna Kitłowska-Moroz SSO Paweł Marycz SSO Tomasz Cegłowski