Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Szczecinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 maja 2013 r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodnicząca:	SSO Monika Miller-Młyńska
Protokolant:	St. sekr. sądowy Katarzyna Herman

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 kwietnia 2013 r. w S.

sprawy B. D. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania B. D. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.

z dnia 15 listopada 2012 roku znak: (...)

I.  zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje B. D. (1) prawo do emerytury, poczynając od dnia 1 stycznia 2013 roku;

II.  oddala odwołanie w pozostałym zakresie.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 15 listopada 2012 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił B. D. (1) prawa do emerytury po osiągnięciu 60 roku życia, z uwagi na nieudowodnienie przez niego okresu 15 lat pracy w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że na dzień 1 stycznia 1999 r. ubezpieczony udowodnił wyłącznie 5 lat, 11 miesięcy i 5 dni wykonywania takiej pracy. Organ rentowy odmówił uwzględnienia w stażu pracy ubezpieczonego w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w S. w okresie od 18 czerwca 1973 r. do 31 stycznia 1992 r., z uwagi na brak świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych w tym okresie.

Odwołaniem z dnia 14 grudnia 2012 r. B. D. (1) zaskarżył powyższą decyzję, wnosząc o jej zmianę i przyznanie mu prawa do emerytury. Jednocześnie wniósł o zaliczenie mu do stażu pracy w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w S. od 1976 r. do 31 stycznia 1992 r., wskazując że pracował wówczas jako kierowca samochodu ciężarowego.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie w całości, podtrzymując argumentację wyrażoną w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

B. D. (1)urodził się w dniu (...)roku. Jego łączny staż ubezpieczeniowy (udowodnione okresy składkowe i nieskładkowe) na dzień 1 stycznia 1999 r. wynosił 29 lat, 11 miesięcy i 22 dni.

Ubezpieczony nie przystąpił do Otwartego Funduszu Emerytalnego

Wniosek o emeryturę złożył w organie emerytalnym w dniu 28 września 2012 roku.

Okoliczności niesporne, a nadto dowody:

- wniosek o emeryturę – k. 1-2 plik I akt rentowych;

- świadectwa pracy – k. 10, 12-16 plik (...);

- zaświadczenie z 27.09.2012 r. - k. 7 plik I akt rentowych;

- karta przebiegu zatrudnienia - k. 33 plik I akt rentowych;

- wyciąg z książeczki wojskowej - k. 4 plik (...);

- zaświadczenie PUP - k. 17-19 plik (...).

B. D. (1) w dacie wydania zaskarżonej decyzji oraz nadal nieprzerwanie pozostaje w zatrudnieniu - na podstawie umowy o pracę istniejącej od 27 stycznia 1993 r.

Dowody:

- wniosek o emeryturę – k. 1-2 plik I akt rentowych;

- kwestionariusz dot. kresów składkowych i nieskładkowych - k. 7 plik I akt rentowych;

- zaświadczenie z 27.09.2012 r. - k. 7 plik I akt rentowych.

B. D. (1)pracował w warunkach szczególnych w okresie od 27 stycznia 1993 r. do 31 grudnia 1998 r. w (...)S.A. na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony, tj. przez 5 lat, 11 miesięcy i 5 dni.

Niesporne, a nadto dowody:

- świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych - k. 29 plik I akt rentowych;

- raport z ustalenia uprawnień do świadczenia - k. 31 plik I akt rentowych.

W okresie od 18 czerwca 1973 r. do dnia 31 stycznia 1992 r. ubezpieczony był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie (...) w S., gdzie kolejno powierzano mu obowiązki:

- kierowcy samochodu dostawczego Ż. – w okresie od 18 czerwca 1973 r. do 31 maja 1977r.,

- kierowcy samochodu ciężarowego o ciężarze całkowitym ponad 3,5 tony – w okresie od 1 czerwca 1977 r. do 3 lipca 1978 r.,

- mechanika samochodowego w grupie remontowo-konserwacyjnej w okresie od 4 lipca do 31 lipca 1978 r.,

- kierowcy samochodu ciężarowego o ciężarze całkowitym ponad 3,5 tony w okresie od 1 sierpnia 1978 r. do 31 stycznia 1984 r.,

- ślusarza-spawacza w okresie od 1 lutego 1984 r. do 30 listopada 1985 r.,

- kierowcy samochodu ciężarowego o ciężarze całkowitym ponad 3,5 tony w okresie od 1 grudnia 1985 r. do 31 października 1986 r.,

- magazyniera/robotnika magazynowego/ładowacza w okresie od 1 listopada 1986 r. do 11 października 1987 r.,

- kierowcy samochodu ciężarowego o ciężarze całkowitym ponad 3,5 tony w okresie od 12 października 1987 r. do 31 stycznia 1992 r. W tym czasie przez pierwsze pół roku ubezpieczony jeździł samochodem marki T., po pół roku stale i w pełnym wymiarze czasu pracował wyłącznie jako kierowca (...).

Wykonując obowiązki kierowcy samochodu ciężarowego ubezpieczony kierował samochodem marki (...), (...)lub wywrotką.

Prawo jazdy kat. C B. D. posiada od 24 kwietnia 1976 r.

Dowody:

- dokumentacja z akt osobowych w pliku I akt rentowych: wniosek z 10.06. 1977 r. - k. 9, angaże z 1978 r. - k. 9v, umowa z 1.08.1981 r. - k. 10-11, karta obiegowa zmiany z 18.06.1973 r. - k. 12, umowa o pracę -k. 12, angaże z lat 1974-1991- k. 13-24v;

- świadectwo pracy z 31.01.1992 r. - k. 16 plik (...);

- dokumentacja w aktach osobowych - koperta k. 30 akt sprawy: zaświadczenie o ukończeniu kursu doskonalącego z 12.10.1989 r., angaże z 1.04.1988 r., , z 1.02.1988 r., , z 1.09.1988 r. , z 1.10.1988 r., z 28.03.1989 r., , z 30.06.1989 r., z 20.09.1989 r., , z 2.01.1990 r.,, z 25.07.1990 r.,, z 25.04.1991 r., z 12.10.1987 r., wniosek o przeniesienie z 8.10.1987 r., angaż z 7.10.1987 r. wniosek o przeniesienie z 20.06.1987 r., angaż z 1.07.1978 r., wniosek o przeniesienie z 1.07.1976 r., umowa zlecenie z 25.04.1974 r., umowa o pracę z 18.06.1973 r., angaże z 30..11.1974 r., , z 30.11.1974 r., z 15.12.1974r., , z 19.08.1975 r., , z 20.07.1976 r., , z 1.06.1977 r., z 2.05.1978 r, 1.07.1978 r., z 30.04.1979 r., z 27.10.1980 r., z 31.01.1984 r., z 8.12.1985 r., z 3.11.1986 r., z 7.04.1987 r., z 12.10.1987 r.;

- zeznania ubezpieczonego S. D. - k. 33-34 w zw. z k. 36-37 akt sądowych;

- zeznania świadka W. K. - k. 34-35 akt sądowych;

- zeznania świadka W. S. - k. 35-36 akt sądowych.

W okresie od 1 września 1968 r. do 1 października 1971 r. S. D. był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w Zakładach (...) w S. na stanowisku spawacza, z tym że w okresie od 1 września 1968r. do 2 sierpnia 1970r. pracował jako pracownik młodociany, zatrudniony na podstawie umowy o praktyczną naukę zawodu.

Niesporne, a nadto dowód: świadectwa pracy - k. 10 i 12 plik (...).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie okazało się uzasadnione.

Zgodnie z przepisem art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. jedn. Dz. U. z 2009 Nr 153, poz. 1227 z późn. zm.; dalej jako: ustawa emerytalna) - ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego, wynoszącego co najmniej 60 lat dla kobiet i co najmniej 65 lat dla mężczyzn, z zastrzeżeniem art. 46, 47, 50, 50a i 50e i 184.

W myśl przepisu art. 184 ust. 1 i 2 ustawy emerytalnej - ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymagany w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku 65 lat - dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27 (co najmniej 25 lat dla mężczyzn).

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa oraz rozwiązania stosunku pracy - w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem.

Z dniem 1 stycznia 2013 r. art. 184 ust. 2 został zmieniony przez art. 1 pkt 20 ustawy z dnia 11 maja 2012 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw. Art. 184 ust. 2 z dniem 1 stycznia 2013 r. otrzymał brzmienie: Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.". Aktualnie - od dnia 1 stycznia 2013 r. - ustawodawca nie uzależnia możliwości przyznania prawa do wcześniejszej emerytury od rozwiązania stosunku pracy.

Wykaz prac zaliczanych do prac w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze został zamieszczony w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 z późn. zm.). Przepis §4 ust. 1 tego rozporządzenia stanowi, że pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

W myśl przepisu §2 powołanego aktu prawnego, okresami pracy uzasadniającymi prawo do emerytury są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy pracy, o którym mowa stwierdza przy tym zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 cytowanego rozporządzenia lub w świadectwie pracy.

W załączniku do powyższego rozporządzenia, w Wykazie A w dziale VIII, zatytułowanym „W transporcie i łączności”, w podtytule „Transport”, pod pozycją 2 wskazano, że pracami w szczególnych warunkach są „ prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, specjalizowanych, specjalistycznych (specjalnych), pojazdów członowych i ciągników samochodowych balastowych, autobusów o liczbie miejsc powyżej 15, samochodów uprzywilejowanych w ruchu w rozumieniu przepisów o ruchu na drogach publicznych, trolejbusów i motorniczych tramwajów”, natomiast w dziale XIV, dotyczącym prac różnych pod pozycją 12 wskazano, że pracami w szczególnych warunkach są „Prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowowodorowym”.

W sprawie poza sporem pozostawał fakt, że ubezpieczony ukończył 60 lat w dniu (...)roku, nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego oraz że posiada łączny okres składkowy i nieskładkowy przekraczający 25 lat, w tym co najmniej 5 lat, 11 miesięcy i 5 dni w szczególnych warunkach (nie uwzględniając okresu spornego). Przedmiotem sporu pozostawało natomiast, czy ubezpieczony pracował w warunkach szczególnych również podczas zatrudnienia w przedsiębiorstwie (...)w latach 1976-1992. Organ rentowy odmówił bowiem uznania tego okresu za czas pracy w warunkach szczególnych z uwagi na brak stosownego, potwierdzającego to formalnie dokumentu.

Mając na uwadze powyższe, Sąd w pierwszej kolejności zwrócił uwagę, że faktem jest, że zgodnie z § 2 ust.2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. 1983 r. Nr 8 poz. 43 ze zm.), okresy pracy w warunkach szczególnych stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia lub w świadectwie pracy. Trzeba jednak zwrócić uwagę, że zgodnie z utartą praktyką i orzecznictwem w postępowaniu przed sądem okresy zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przewidziane przywołanym rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. mogą być ustalane także innymi środkami dowodowymi niż dowód z zaświadczenia z zakładu pracy (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 10 marca 1984 r., III UZP 6/84 oraz uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21 września 1984 r. III UZP 48/84), a więc wszelkimi dopuszczalnymi przez prawo środkami dowodowym. Wydanie lub niewydanie przez pracodawcę świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach nie rodzi żadnych skutków materialnoprawnych. Zaświadczenie to jest bowiem jedynie dokumentem prywatnym (art. 245 k.p.c.), wydawanym dla celów dowodowych, a okoliczności w tym dokumencie potwierdzone przez pracodawcę podlegają weryfikacji zarówno w postępowaniu sądowym, jak i w postępowaniu przed organem rentowym. Określenie stanowiska pracy i jej charakteru wskazane w wystawionym przez pracodawcę świadectwie pracy nie wiąże zatem Sądu, który na podstawie całego zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego ocenia, czy ubezpieczony pracował – stale i w pełnym wymiarze czasu pracy – w warunkach szczególnych. Dla oceny, czy pracownik pracował w szczególnych warunkach, nie ma bowiem istotnego znaczenia nazwa zajmowanego przez niego stanowiska, tylko rodzaj powierzonej mu pracy. Praca w szczególnych warunkach to praca wykonywana stale (codziennie) i w pełnym wymiarze czasu pracy w warunkach pozwalających na uznanie jej za jeden z rodzajów pracy wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia z Rady Ministrów w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze

W ramach postępowania dowodowego Sąd w niniejszej sprawie przeprowadził przede wszystkim dowody z dokumentów – tych znajdujących się w aktach ZUS dotyczących ubezpieczonego, ale i w jego oryginalnych aktach osobowych z okresu zatrudnienia w spornym okresie. Autentyczność dokumentów nie była przez strony kwestionowana i nie budziła wątpliwości Sądu. Zostały one sporządzone w sposób zgodny z przepisami prawa, przez uprawnione do tego osoby, w ramach ich kompetencji, stąd też Sąd ocenił je jako wiarygodne. Prymat wiarygodności przyznał Sąd także zeznaniom świadków W. K. i W. S. oraz korespondującym z nimi zeznaniom ubezpieczonego. Oceniając zeznania świadków Sąd miał na względzie, że są oni osobami obcymi dla ubezpieczonego i nie mają żadnego interesu w tym by nieprawdziwie zeznawać na korzyść B. D., narażając się jednocześnie na odpowiedzialność karną. Zeznania przesłuchanych świadków były przy tym spójne, konsekwentne i znalazły potwierdzenie w dowodach z dokumentów, stąd też nie wzbudziły jakichkolwiek wątpliwości co do ich wiarygodności.

W wyniku przeprowadzenia postępowania dowodowego Sąd ustalił, iż w okresie od 18 czerwca 1973 r. do dnia 31 stycznia 1992 r. ubezpieczony był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie (...)w S., przy czym zajmowane przezeń stanowiska ulegały zmianie. B. D.pracował bowiem na stanowiskach: kierowcy samochodu ciężarowego o ciężarze całkowitym ponad 3,5 tony co najmniej w okresach od 1 czerwca 1977 r. do 3 lipca 1978 r., od 1 sierpnia 1978 r. do 31 stycznia 1984 r., od 1 grudnia 1985 r. do 31 października 1986 r. oraz od 12 października 1987 r. do 31 stycznia 1992 r., jak również na stanowiskach: kierowcy samochodu dostawczego Ż. od 18 czerwca 1973 r., mechanika samochodowego w grupie remontowo-konserwacyjnej w okresie od 4 lipca do 31 lipca 1978 r., ślusarza-spawacza w okresie od 1 lutego 1984 r. do 30 listopada 1975 r. oraz magazyniera/robotnika magazynowego/ładowacza w okresie od 1 listopada 1986 r. do 11 października 1987 r. Powyższe okresy zatrudnienia ubezpieczonego znajdują potwierdzenie w dokumentacji znajdującej się w aktach osobowych ubezpieczonego (angażach).

Jednocześnie zgromadzony materiał dowodowy – w szczególności zeznania B. D.oraz przesłuchanych w sprawie świadków – daje podstawy do przyjęcia, że praca wykonywana przez ubezpieczonego co najmniej w okresie od dnia 1 czerwca 1977 r. do 3 lipca 1978 r., od 1 sierpnia 1978 r. do 31 stycznia 1984 r., od 1 grudnia 1985 r. do 31 października 1986 r. oraz od 12 października 1987 r. do 31 stycznia 1992 r. była pracą w warunkach szczególnych. Mianowicie z zeznań świadków i ubezpieczonego, jak również angaży znajdujących się w aktach osobowych ubezpieczonego wynika, że co najmniej w tych okresach ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy kierował samochodem ciężarowym powyżej 3,5 tony. Sąd w pełni dał wiarę ubezpieczonemu w tym zakresie, mając na uwadze, że jego zeznania korespondowały z dokumentacją zgromadzoną w jego aktach osobowych ze spornego okresu. Ubezpieczony nie próbował mataczyć, w czasie swoich wyjaśnień przyznał, że nie w całym okresie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...)pracował w warunkach szczególnych, wskazując m.in., że w początkowym okresie zatrudnienia pracował jako kierowca samochodu Ż., jak również przyznając, że po powierzeniu mu obowiązków kierowcy samochodu ciężarowego pow. 3,5 tony zdarzały się okresy, kiedy pracodawca kierował go do innych obowiązków - tj. do pracy magazyniera/ładowacza, mechanika. Na podstawie akt osobowych ubezpieczonego - angaży - Sąd ustalił konkretne daty, kiedy ubezpieczony pracował na tych stanowiskach i pominął je przy ustalaniu okresów zatrudnienia ubezpieczonego w warunkach szczególnych. Biorąc pod uwagę zapisy w angażach ubezpieczonego Sąd ustalił więc precyzyjnie, że w warunkach szczególnych ubezpieczony pracował co najmniej w okresie od dnia 1 czerwca 1977 r. do 3 lipca 1978 r., od 1 sierpnia 1978 r. do 31 stycznia 1984 r., od 1 grudnia 1985 r. do 31 października 1986 r. oraz od 12 października 1987 r. do 31 stycznia 1992 r. wykonując stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązki kierowcy samochodu ciężarowego (...), (...)lub wywrotki. Nie uszło przy tym uwadze Sądu, że z angażu dotyczącego zatrudnienia ubezpieczonego na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego od 12 października 1987 r. wynika, że pracodawca powierzył ubezpieczonemu nie tylko obowiązki kierowcy samochodu S., ale również obowiązki kierowcy samochodu T.. Ubezpieczony nie zaprzeczył, że w początkowym okresie tegoż zatrudnienia (przez pół roku) wykonywał obowiązki kierowcy samochodu dostawczego. Sąd uznał, że okoliczność ta pozostawała bez znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, nawet bowiem wyłączając te 6 miesięcy z ustalonego okresu zatrudnienia B. D.w warunkach szczególnych, po doliczeniu pozostałego okresu zatrudnienia ubezpieczonego kiedy ubezpieczony z pewnością powierzone miał wyłącznie obowiązki kierowcy samochodu ciężarowego do okresu pracy w warunkach szczególnych uznanego przez organ rentowy ubezpieczony nadal legitymować się będzie on ponad 15 letnim stażem pracy w warunkach szczególnych.

Dodatkowo Sąd zwrócił uwagę, że do stażu pracy ubezpieczonego w warunkach szczególnych możliwe byłoby również doliczenie okresu zatrudnienia od dnia 2 sierpnia 1970 r. do 1 października 1971 r. w Zakładach (...) w S. na stanowisku spawacza. Z ustaleń stanu faktycznego wynika, że ubezpieczony powyższy okres zatrudnienia znajduje potwierdzenie w wystawionym przez pracodawcę świadectwie pracy, w którym wskazano, że przez cały ten okres ubezpieczony w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace spawacza. Zdaniem Sądu sformułowanie użyte przez pracodawcę, iż ubezpieczony wykonywał pracę jako spawacz nie nasuwa żadnych wątpliwości, iż ubezpieczony we wskazanym okresie zatrudnienia świadczył pracę wymienioną w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r.

W myśl przepisu art. 129 ust 1 ustawy emerytalnej - świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu, z uwzględnieniem ust. 2.

Sąd zwrócił zatem uwagę, że zgodnie z regulacją przywołanego na wstępie przepisu art. 184 ust. 2 ustawy emerytalnej w brzmieniu ustalonym na dzień złożenia przez ubezpieczonego wniosku o emeryturę poza posiadaniem określonego stażu pracy (zarówno „zwykłego”, jak i w szczególnych warunkach), nieprzystąpieniem do otwartego funduszu emerytalnego oraz osiągnięciem wskazanego wieku, konieczne było spełnienie przez ubezpieczonych także dalszego warunku: rozwiązania stosunku pracy. W sprawie niespornym jest, że ubezpieczony na dzień wydawania zaskarżonej decyzji (jak również na dzień osiągnięcia przez niego wieku emerytalnego) pozostawał w zatrudnieniu, stąd brak jest możliwości by przyznać ubezpieczonemu prawo do emerytury od osiągnięcia wieku emerytalnego; na dzień 17 stycznia 2012 r. nie spełniał on bowiem wszystkich przesłanek uprawniających go do nabycia emerytury.

Jednocześnie Sąd zważył, że w toku postępowania sądowego przepis art. 184 ust. 2 został zmieniony przez art. 1 pkt 20 ustawy z dnia 11 maja 2012 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw i z dniem 1 stycznia 2013 r. otrzymał brzmienie: Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.". Aktualnie - od dnia 1 stycznia 2013 r. - ustawodawca nie uzależnia zatem możliwości przyznania prawa do wcześniejszej emerytury od rozwiązania stosunku pracy. W świetle powyższego ubezpieczony wszystkie warunki do przyznania mu prawa do wcześniejszej emerytury spełnił w dniu 1 stycznia 2013r., kiedy to weszła w życie nowelizacja ustawy emerytalnej, która uniezależniła możliwość przyznania prawa do emerytury od rozwiązania stosunku pracy.

W tym stanie rzeczy, na podstawie przepisu art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. Sąd zmienił zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, w ten sposób, że przyznał B. D. prawo do emerytury od dnia 1 stycznia 2013 r., tj. od wejścia w życie wskazanej wyżej nowelizacji ustawy emerytalnej, a w pozostałym zakresie oddalił odwołanie (w zakresie żądania przyznania emerytury od osiągnięcia wieku emerytalnego).