Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Szczecinie

POSTANOWIENIE

Dnia 13 maja 2014 r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie Wydział II Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Violetta Osińska

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym

w dniu 13 maja 2014 r. w S.

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

przeciwko (...) spółce jawnej w W., D. L. i J. L.

o zapłatę

na skutek zażalenia D. L.

na postanowienie Sądu Rejonowego Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie z dnia 21 marca 2014 r., sygn. akt III C 17/12

postanawia:

oddalić zażalenie.

Sygn. akt II Cz 715/14

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 21 marca 2014 r., sygn. akt III C 17/12, Sąd Rejonowy Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie odrzucił zażalenie pozwanego D. L. z dnia 25 lutego 2014 r. na pkt I postanowienia z dnia 29 stycznia 2014 r.

Uzasadniając powyższe rozstrzygnięcie Sąd wskazał, iż w dniu 25 lutego 2014 r. pozwany wniósł zażalenie na pkt I postanowienia z dnia 29 stycznia 2014 r. W zarządzeniu z dnia 6 marca 2014 r. wezwano pozwanego do uzupełnienia braku formalnego zażalenia poprzez jego podpisanie oraz do uiszczenia kwoty 60 zł tytułem opłaty od zażalenia. Pozwany w dniu 13 marca 2014 r. wezwanie to odesłał Sądowi z dopiskiem „Podpisuję się pod ww. zażaleniem. Wnoszę o zwolnienie od opłaty sądowej.” i złożył swój podpis. Skoro pozwany, pomimo wezwania, nie podpisał zażalenia złożonego w dniu 25 lutego 2014 r. – podpis złożył jedynie na kierowanym do niego wezwaniu, Sąd uznał, iż nie uzupełnił braku formalnego tego środka zaskarżenia. W tych okolicznościach Sąd orzekł mając na względzie art. 370 k.p.c. i art. 397 § 2 k.p.c.

Zażalenie na powyższe postanowienie złożył D. L., zaskarżając je w całości. Skarżący wniósł o zmianę tego orzeczenia poprzez jego uchylenie. Skarżący orzeczeniu temu zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych poprzez przyjęcie, że pozwany nie uzupełnił braków formalnych zażalenia, podczas gdy zobowiązanie zostało wykonane w całości.

Skarżący podniósł, iż w przepisanym terminie uzupełnił braki formalne zażalenia, zaznaczając, iż żaden przepis prawa nie określa jak należy podpisać się pod dokumentem składanym Sądowi. Skarżący wskazał, iż zostało to uczynione w jedynie możliwej formie, gdyż Sąd nie odesłał egzemplarza niepodpisanego zażalenia w celu jego podpisania. Skarżący stwierdził, że nie miał zatem możliwości wykonać zobowiązania Sądu w formie w jakiej było to oczekiwane.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie D. L. okazało się niezasadne.

Ustosunkowując się do zażalenia w pierwszej kolejności Sąd Okręgowy wskazuje, iż zgodnie z treścią art. 370 k.p.c. sąd pierwszej instancji odrzuci na posiedzeniu niejawnym apelację wniesioną po upływie przepisanego terminu, nieopłaconą lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również apelację, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie. Na podstawnie art. 397 § 2 k.p.c. powyższy przepis znajduje odpowiednie zastosowanie do postępowania toczącego się na skutek zażalenia. Stosownie zaś do treści art. 394 § 3 k.p.c. zażalenie powinno czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pisma procesowego oraz zawierać wskazanie zaskarżonego postanowienia i wniosek o jego zmianę lub uchylenie, jak również zwięzłe uzasadnienie zażalenia ze wskazaniem w miarę potrzeby nowych faktów i dowodów. Wymagania przewidziane dla każdego pisma procesowego zostały określone w przepisach art. 126–128 k.p.c., a są to zarówno wymagania formalne, jak również prawidłowe opłacenie pisma procesowego. Z przepisu art. 126 § 1 pkt 4 k.p.c. wynika, że każde pismo procesowe powinno także zawierać podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika. W przypadku gdy zażalenie nie czyni zadość wymaganiom przepisanym dla tego pisma procesowego odpowiednie zastosowanie znajduje art. 130 § 1 k.p.c., w myśl którego jeżeli pismo procesowe nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych lub jeżeli od pisma nie uiszczono należnej opłaty, przewodniczący wzywa stronę, pod rygorem zwrócenia pisma, do poprawienia, uzupełnienia lub opłacenia go w terminie tygodniowym.

Mając powyższe uwagi na względzie Sąd Okręgowy wskazuje, iż zażalenie pozwanego D. L. na orzeczenie zawarte w punkcie I postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 29 stycznia 2014 r., wniesione do Sądu w dniu 25 lutego 2014 r., nie czyniło zadość wszystkim przepisanym dla tego pisma procesowego wymaganiom, w tym poprzez brak jego podpisania (k. 835). Wobec tego zarządzeniem z dnia 6 marca 2014 r. pozwany D. L. został prawidłowo wezwany do uzupełnienia braków zażalenia, w tym poprzez jego podpisanie, w terminie tygodniowym pod rygorem odrzucenia zażalenia (k. 841, 842). Pismo zawierające przedmiotowe zobowiązanie zostało doręczone pozwanemu w dniu 12 marca 2014 r. (k. 854). Wprawdzie w terminie wyznaczonym do wykonania tego zobowiązania D. L. ustosunkował się do niego, odsyłając pismo wzywające go do wykonania zobowiązania, na którym dopisał „Podpisuję się pod ww zażaleniem” jednocześnie podpisując się, jednakże taka czynność nie stanowiła oczywiście podpisania zażalenia wniesionego przez niego do Sądu w dniu 25 lutego 2014 r. (k. 835). Przy tym wymaga zaznaczyć, że skarżący mógł podpisać egzemplarz zażalenia złożony w Sądzie, bądź też mógł przesłać kolejny egzemplarz tego zażalenia już podpisany do Sądu, jednakże powyższego nie wykonał. Zatem w terminie wyznaczonym do wykonania zobowiązania D. L. wymienionego braku nie uzupełnił, co oznacza że zaistniała podstawa do odrzucenia przedmiotowego zażalenia. Przy tym należy zauważyć, iż ze sformułowania zawartego w treści art. 370 k.p.c. „sąd pierwszej instancji odrzuci” wynika, że Sąd Rejonowy nie miał możliwości jakiegokolwiek innego działania poza obowiązkiem zastosowania się do tak sformułowanego przez ustawodawcę nakazu. Dlatego też zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy prawidłowo odrzucił zażalenie pozwanego D. L. z dnia 25 lutego 2014 r. na orzeczenie zawarte w punkcie I postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 29 stycznia 2014 r.

W świetle powyższych rozważań Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji postanowienia.